Dom Dobroczynności w Gdańsku: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Anulowanie wersji 69403468 autorstwa 2A00:F41:4870:A56D:8836:1C16:F317:831A (dyskusja) Znacznik: Anulowanie edycji |
Jest źródło Znacznik: Anulowanie edycji |
||
| Linia 37: | Linia 37: | ||
Powstał w 1699 roku z inicjatywy władz Gdańska jako przytułek dla bezdomnych i żebraków, których liczebność wzrosła na skutek wojny ze [[Szwecja|Szwecją]]{{r|fot}}. Zaprojektował go gdański budowniczy [[Barthel Ranisch]]{{r|fot}}. W budynku umieszczano także sieroty{{r|fot}}. W XVIII wieku średnia liczba mieszkańców przytułku wynosiła 250 osób, w związku z czym w 1749 rozbudowano obiekt poprzez dobudowę mniejszego skrzydła{{r|fot}}. Pełnił swą funkcję do 1906 roku, kiedy lokatorów przeniesiono do nowego przytułku we [[Wrzeszcz]]u{{r|fot}}. Dwa lata później w budynku utworzono placówkę medyczną, a w okresie międzywojennym był siedzibą redakcji pisma ''Danziger Volksstimme'', organu prasowego [[Socjaldemokratyczna Partia Wolnego Miasta Gdańska|Socjaldemokratycznej Partii Wolnego Miasta Gdańska]]{{r|fot}}. Obiekt przetrwał [[II wojna światowa|II wojnę światową]]{{r|fot}}. W 1967 został wpisany do [[rejestr zabytków|rejestru zabytków]]{{r|fot}}. W 1993 na ścianie budynku umieszczono tablicę upamiętniającą Hansa Wichmanna, zamordowanego w 1937 przez [[Narodowy socjalizm|nazistów]]{{r|fot}}. |
Powstał w 1699 roku z inicjatywy władz Gdańska jako przytułek dla bezdomnych i żebraków, których liczebność wzrosła na skutek wojny ze [[Szwecja|Szwecją]]{{r|fot}}. Zaprojektował go gdański budowniczy [[Barthel Ranisch]]{{r|fot}}. W budynku umieszczano także sieroty{{r|fot}}. W XVIII wieku średnia liczba mieszkańców przytułku wynosiła 250 osób, w związku z czym w 1749 rozbudowano obiekt poprzez dobudowę mniejszego skrzydła{{r|fot}}. Pełnił swą funkcję do 1906 roku, kiedy lokatorów przeniesiono do nowego przytułku we [[Wrzeszcz]]u{{r|fot}}. Dwa lata później w budynku utworzono placówkę medyczną, a w okresie międzywojennym był siedzibą redakcji pisma ''Danziger Volksstimme'', organu prasowego [[Socjaldemokratyczna Partia Wolnego Miasta Gdańska|Socjaldemokratycznej Partii Wolnego Miasta Gdańska]]{{r|fot}}. Obiekt przetrwał [[II wojna światowa|II wojnę światową]]{{r|fot}}. W 1967 został wpisany do [[rejestr zabytków|rejestru zabytków]]{{r|fot}}. W 1993 na ścianie budynku umieszczono tablicę upamiętniającą Hansa Wichmanna, zamordowanego w 1937 przez [[Narodowy socjalizm|nazistów]]{{r|fot}}. |
||
W 2016 lokatorów budynku wykwaterowano, a sam obiekt (dwa istniejące budynki dawnego sierocińca i przewidziany do odbudowy budynek dawnej szkoły) przeznaczono na siedzibę centrum kulturalnego Dom Daniela Chodowieckiego i Güntera Grassa (względnie Dom Literatury) - oddziału Gdańskiej Galerii Miejskiej<ref>Dorota Karaś [http://trojmiasto.wyborcza.pl/trojmiasto/1,35636,20953388,dawny-sierociniec-otwarty-dla-mieszkancow.html Dawny sierociniec otwarty dla mieszkańców].</ref><ref>[https://trojmiasto.wyborcza.pl/trojmiasto/7,35612,28295918,kolejne-podejscie-gdanska-do-remontu-zabytkowego-sierocinca.html Kolejne podejście Gdańska do remontu zabytkowego sierocińca. Jest przetarg]</ref>. W 2021 rozpoczęto wyłanianie wykonawcy<ref>[https://trojmiasto.wyborcza.pl/trojmiasto/7,35612,27820584,dwie-firmy-chca-wyremontowac-dom-chodowickiego-i-grassa-ale.html Dwie firmy chcą wyremontować Dom Chodowieckiego i Grassa w Gdańsku. Ale ceny przewyższają budżet]</ref>. |
W 2016 lokatorów budynku wykwaterowano, a sam obiekt (dwa istniejące budynki dawnego sierocińca i przewidziany do odbudowy budynek dawnej szkoły) przeznaczono na siedzibę centrum kulturalnego Dom Daniela Chodowieckiego i Güntera Grassa (względnie Dom Literatury) - oddziału Gdańskiej Galerii Miejskiej<ref>Dorota Karaś [http://trojmiasto.wyborcza.pl/trojmiasto/1,35636,20953388,dawny-sierociniec-otwarty-dla-mieszkancow.html Dawny sierociniec otwarty dla mieszkańców].</ref><ref>[https://trojmiasto.wyborcza.pl/trojmiasto/7,35612,28295918,kolejne-podejscie-gdanska-do-remontu-zabytkowego-sierocinca.html Kolejne podejście Gdańska do remontu zabytkowego sierocińca. Jest przetarg]</ref>. W 2021 rozpoczęto wyłanianie wykonawcy<ref>[https://trojmiasto.wyborcza.pl/trojmiasto/7,35612,27820584,dwie-firmy-chca-wyremontowac-dom-chodowickiego-i-grassa-ale.html Dwie firmy chcą wyremontować Dom Chodowieckiego i Grassa w Gdańsku. Ale ceny przewyższają budżet]</ref>, a w lipcu 2022 rozpoczęto remont obiektu<ref>[https://trojmiasto.wyborcza.pl/trojmiasto/7,35612,29369863,wielki-remont-dawnego-sierocinca-w-gdansku-kolejny-etap-drozszy.html Wielki remont dawnego sierocińca w Gdańsku. Kolejny etap będzie droższy, niż zakładano]</ref>. |
||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
||
Wersja z 15:52, 25 lut 2023
 nr rej. 308 z 24.02.1967[1]
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Osiek, ul. Sieroca 6 |
| Architekt | |
| Ukończenie budowy |
1699[2] |
| Ważniejsze przebudowy |
1749[2] |
Położenie na mapie Gdańska  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
 54°21′20,23″N 18°39′23,69″E/54,355619 18,656581
| |
Dom Dobroczynności (niem. Spend- und Waisenhaus) – zabytkowy budynek w Gdańsku. Mieści się na Starym Mieście przy ul. Sierocej.
Historia
.jpg)
Powstał w 1699 roku z inicjatywy władz Gdańska jako przytułek dla bezdomnych i żebraków, których liczebność wzrosła na skutek wojny ze Szwecją[2]. Zaprojektował go gdański budowniczy Barthel Ranisch[2]. W budynku umieszczano także sieroty[2]. W XVIII wieku średnia liczba mieszkańców przytułku wynosiła 250 osób, w związku z czym w 1749 rozbudowano obiekt poprzez dobudowę mniejszego skrzydła[2]. Pełnił swą funkcję do 1906 roku, kiedy lokatorów przeniesiono do nowego przytułku we Wrzeszczu[2]. Dwa lata później w budynku utworzono placówkę medyczną, a w okresie międzywojennym był siedzibą redakcji pisma Danziger Volksstimme, organu prasowego Socjaldemokratycznej Partii Wolnego Miasta Gdańska[2]. Obiekt przetrwał II wojnę światową[2]. W 1967 został wpisany do rejestru zabytków[2]. W 1993 na ścianie budynku umieszczono tablicę upamiętniającą Hansa Wichmanna, zamordowanego w 1937 przez nazistów[2].
W 2016 lokatorów budynku wykwaterowano, a sam obiekt (dwa istniejące budynki dawnego sierocińca i przewidziany do odbudowy budynek dawnej szkoły) przeznaczono na siedzibę centrum kulturalnego Dom Daniela Chodowieckiego i Güntera Grassa (względnie Dom Literatury) - oddziału Gdańskiej Galerii Miejskiej[3][4]. W 2021 rozpoczęto wyłanianie wykonawcy[5], a w lipcu 2022 rozpoczęto remont obiektu[6].
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 marca 2024 [dostęp 2013-09-26].
- ↑ a b c d e f g h i j k l Sieroca 6. FotoPolska.eu. [dostęp 2013-09-26].
- ↑ Dorota Karaś Dawny sierociniec otwarty dla mieszkańców.
- ↑ Kolejne podejście Gdańska do remontu zabytkowego sierocińca. Jest przetarg
- ↑ Dwie firmy chcą wyremontować Dom Chodowieckiego i Grassa w Gdańsku. Ale ceny przewyższają budżet
- ↑ Wielki remont dawnego sierocińca w Gdańsku. Kolejny etap będzie droższy, niż zakładano
Linki zewnętrzne
| Średniowieczne | |
|---|---|
| Nowożytne | |
| Współczesne |
