Ortogonalność: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Xqbot (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: no:Ortogonalitet; zmiany kosmetyczne
Linia 2: Linia 2:
'''Ortogonalność''' (z gr. ''ortho'' – proste, ''gonia'' – kąt) – uogólnienie pojęcia [[prostopadłość|prostopadłości]] znanego z [[Geometria euklidesowa|geometrii euklidesowej]] na przestrzenie z określonym [[iloczyn skalarny|iloczynem skalarnym]] ([[przestrzeń unitarna|przestrzenie unitarne]]).
'''Ortogonalność''' (z gr. ''ortho'' – proste, ''gonia'' – kąt) – uogólnienie pojęcia [[prostopadłość|prostopadłości]] znanego z [[Geometria euklidesowa|geometrii euklidesowej]] na przestrzenie z określonym [[iloczyn skalarny|iloczynem skalarnym]] ([[przestrzeń unitarna|przestrzenie unitarne]]).


==Definicja==
== Definicja ==
Elementy <math>x, y</math> przestrzeni unitarnej <math>X</math> z iloczynem skalarnym <math>\langle \cdot, \cdot\rangle</math> nazywamy '''ortogonalnymi''', gdy
Elementy <math>x, y</math> przestrzeni unitarnej <math>X</math> z iloczynem skalarnym <math>\langle \cdot, \cdot\rangle</math> nazywamy '''ortogonalnymi''', gdy
:<math>\langle x, y\rangle = 0</math>.
:<math>\langle x, y\rangle = 0</math>.
Linia 9: Linia 9:
; Uwaga: [[Wektor zerowy]] jest ortogonalny do każdego wektora przestrzeni unitarnej. Często zamiast o ortogonalności, mówi się o ''prostopadłości'' danych wektorów, choć przypadek wektora zerowego pokazuje, że intuicje geometryczne nie zawsze są w tym przypadku pomocne.
; Uwaga: [[Wektor zerowy]] jest ortogonalny do każdego wektora przestrzeni unitarnej. Często zamiast o ortogonalności, mówi się o ''prostopadłości'' danych wektorów, choć przypadek wektora zerowego pokazuje, że intuicje geometryczne nie zawsze są w tym przypadku pomocne.


==Przykłady==
== Przykłady ==
===Przestrzenie euklidesowe===
=== Przestrzenie euklidesowe ===
W [[przestrzeń euklidesowa|przestrzeni euklidesowej]] <math>\mathbb{R}^2</math> (ze [[iloczyn skalarny|standardowym iloczynem skalarnym]] oznaczonym tutaj symbolem <math>\circ</math>) [[wektor]]y
W [[przestrzeń euklidesowa|przestrzeni euklidesowej]] <math>\mathbb{R}^2</math> (ze [[iloczyn skalarny|standardowym iloczynem skalarnym]] oznaczonym tutaj symbolem <math>\circ</math>) [[wektor]]y
* <math>[-1, 3]</math> i <math>[3, 1]</math> są ortogonalne (oraz prostopadłe), ponieważ
* <math>[-1, 3]</math> i <math>[3, 1]</math> są ortogonalne (oraz prostopadłe), ponieważ
Linia 17: Linia 17:
*: <math>[0, 0] \circ [3, 1] = 0 \cdot 3 + 0 \cdot 1 = 0</math>.
*: <math>[0, 0] \circ [3, 1] = 0 \cdot 3 + 0 \cdot 1 = 0</math>.


===Przestrzenie funkcyjne===
=== Przestrzenie funkcyjne ===
Ortogonalność pojawia się również w kontekście [[przestrzeń funkcyjna|przestrzeni funkcyjnych]], gdzie określony jest pewien [[przestrzeń unitarna|iloczyn skalarny]]. Z tego powodu mówi się często o funkcjach ortogonalnych, czy [[wielomiany ortogonalne|wielomianach ortogonalnych]]. Klasycznym przykładem jest tutaj [[Przestrzeń Lp|przestrzeń ''L''<sup>2</sup>]][''a'',''b''], tj. przestrzeń wszystkich funkcji, określonych na przedziale [''a'',''b''] o wartościach [[liczby zespolone|zespolonych]], [[funkcja całkowalna|całkowalnych]] w drugiej potędze. Iloczyn skalarny elementów ''f'' i ''g'' z tej przestrzeni wyraża się wzorem
Ortogonalność pojawia się również w kontekście [[przestrzeń funkcyjna|przestrzeni funkcyjnych]], gdzie określony jest pewien [[przestrzeń unitarna|iloczyn skalarny]]. Z tego powodu mówi się często o funkcjach ortogonalnych, czy [[wielomiany ortogonalne|wielomianach ortogonalnych]]. Klasycznym przykładem jest tutaj [[Przestrzeń Lp|przestrzeń ''L''<sup>2</sup>]][''a'',''b''], tj. przestrzeń wszystkich funkcji, określonych na przedziale [''a'',''b''] o wartościach [[liczby zespolone|zespolonych]], [[funkcja całkowalna|całkowalnych]] w drugiej potędze. Iloczyn skalarny elementów ''f'' i ''g'' z tej przestrzeni wyraża się wzorem


Linia 27: Linia 27:
Inne przykłady ortogonalnych układów funkcji to np. [[wielomiany Legendre'a]] czy [[wielomiany Czebyszewa]].
Inne przykłady ortogonalnych układów funkcji to np. [[wielomiany Legendre'a]] czy [[wielomiany Czebyszewa]].


==Zobacz też==
== Zobacz też ==
* [[przegląd zagadnień z zakresu matematyki]],
* [[przegląd zagadnień z zakresu matematyki]],
* [[macierz ortogonalna]],
* [[macierz ortogonalna]],
Linia 55: Linia 55:
[[nl:Orthogonaal]]
[[nl:Orthogonaal]]
[[ja:直交]]
[[ja:直交]]
[[no:Ortogonalitet]]
[[ro:Ortogonalitate]]
[[ro:Ortogonalitate]]
[[ru:Ортогональность]]
[[ru:Ортогональность]]

Wersja z 01:07, 12 cze 2009

Ortogonalność (z gr. ortho – proste, gonia – kąt) – uogólnienie pojęcia prostopadłości znanego z geometrii euklidesowej na przestrzenie z określonym iloczynem skalarnym (przestrzenie unitarne).

Definicja

Elementy przestrzeni unitarnej z iloczynem skalarnym nazywamy ortogonalnymi, gdy

.

Zdanie elementy i są ortogonalne zapisuje się krótko . Podzbiór nazywamy ortogonalnym, gdy każde dwa różne elementy tego zbioru są ortogonalne. Zbiory o tej własności często nazywane są układami ortogonalnymi.

Uwaga
Wektor zerowy jest ortogonalny do każdego wektora przestrzeni unitarnej. Często zamiast o ortogonalności, mówi się o prostopadłości danych wektorów, choć przypadek wektora zerowego pokazuje, że intuicje geometryczne nie zawsze są w tym przypadku pomocne.

Przykłady

Przestrzenie euklidesowe

W przestrzeni euklidesowej (ze standardowym iloczynem skalarnym oznaczonym tutaj symbolem ) wektory

  • i są ortogonalne (oraz prostopadłe), ponieważ
    ;
  • i są ortogonalne (ale nie są prostopadłe), gdyż
    .

Przestrzenie funkcyjne

Ortogonalność pojawia się również w kontekście przestrzeni funkcyjnych, gdzie określony jest pewien iloczyn skalarny. Z tego powodu mówi się często o funkcjach ortogonalnych, czy wielomianach ortogonalnych. Klasycznym przykładem jest tutaj przestrzeń L2[a,b], tj. przestrzeń wszystkich funkcji, określonych na przedziale [a,b] o wartościach zespolonych, całkowalnych w drugiej potędze. Iloczyn skalarny elementów f i g z tej przestrzeni wyraża się wzorem

.

Jeżeli [a,b]=[,π], to ważnym przykładem układu ortogonalnego, studiowanego w analizie harmonicznej jest rodzina

.

Inne przykłady ortogonalnych układów funkcji to np. wielomiany Legendre'a czy wielomiany Czebyszewa.

Zobacz też

Szablon:Stub