Ortogonalność: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m robot dodaje: no:Ortogonalitet; zmiany kosmetyczne |
|||
Linia 2: | Linia 2: | ||
'''Ortogonalność''' (z gr. ''ortho'' – proste, ''gonia'' – kąt) – uogólnienie pojęcia [[prostopadłość|prostopadłości]] znanego z [[Geometria euklidesowa|geometrii euklidesowej]] na przestrzenie z określonym [[iloczyn skalarny|iloczynem skalarnym]] ([[przestrzeń unitarna|przestrzenie unitarne]]). |
'''Ortogonalność''' (z gr. ''ortho'' – proste, ''gonia'' – kąt) – uogólnienie pojęcia [[prostopadłość|prostopadłości]] znanego z [[Geometria euklidesowa|geometrii euklidesowej]] na przestrzenie z określonym [[iloczyn skalarny|iloczynem skalarnym]] ([[przestrzeń unitarna|przestrzenie unitarne]]). |
||
==Definicja== |
== Definicja == |
||
Elementy <math>x, y</math> przestrzeni unitarnej <math>X</math> z iloczynem skalarnym <math>\langle \cdot, \cdot\rangle</math> nazywamy '''ortogonalnymi''', gdy |
Elementy <math>x, y</math> przestrzeni unitarnej <math>X</math> z iloczynem skalarnym <math>\langle \cdot, \cdot\rangle</math> nazywamy '''ortogonalnymi''', gdy |
||
:<math>\langle x, y\rangle = 0</math>. |
:<math>\langle x, y\rangle = 0</math>. |
||
Linia 9: | Linia 9: | ||
; Uwaga: [[Wektor zerowy]] jest ortogonalny do każdego wektora przestrzeni unitarnej. Często zamiast o ortogonalności, mówi się o ''prostopadłości'' danych wektorów, choć przypadek wektora zerowego pokazuje, że intuicje geometryczne nie zawsze są w tym przypadku pomocne. |
; Uwaga: [[Wektor zerowy]] jest ortogonalny do każdego wektora przestrzeni unitarnej. Często zamiast o ortogonalności, mówi się o ''prostopadłości'' danych wektorów, choć przypadek wektora zerowego pokazuje, że intuicje geometryczne nie zawsze są w tym przypadku pomocne. |
||
==Przykłady== |
== Przykłady == |
||
===Przestrzenie euklidesowe=== |
=== Przestrzenie euklidesowe === |
||
W [[przestrzeń euklidesowa|przestrzeni euklidesowej]] <math>\mathbb{R}^2</math> (ze [[iloczyn skalarny|standardowym iloczynem skalarnym]] oznaczonym tutaj symbolem <math>\circ</math>) [[wektor]]y |
W [[przestrzeń euklidesowa|przestrzeni euklidesowej]] <math>\mathbb{R}^2</math> (ze [[iloczyn skalarny|standardowym iloczynem skalarnym]] oznaczonym tutaj symbolem <math>\circ</math>) [[wektor]]y |
||
* <math>[-1, 3]</math> i <math>[3, 1]</math> są ortogonalne (oraz prostopadłe), ponieważ |
* <math>[-1, 3]</math> i <math>[3, 1]</math> są ortogonalne (oraz prostopadłe), ponieważ |
||
Linia 17: | Linia 17: | ||
*: <math>[0, 0] \circ [3, 1] = 0 \cdot 3 + 0 \cdot 1 = 0</math>. |
*: <math>[0, 0] \circ [3, 1] = 0 \cdot 3 + 0 \cdot 1 = 0</math>. |
||
===Przestrzenie funkcyjne=== |
=== Przestrzenie funkcyjne === |
||
Ortogonalność pojawia się również w kontekście [[przestrzeń funkcyjna|przestrzeni funkcyjnych]], gdzie określony jest pewien [[przestrzeń unitarna|iloczyn skalarny]]. Z tego powodu mówi się często o funkcjach ortogonalnych, czy [[wielomiany ortogonalne|wielomianach ortogonalnych]]. Klasycznym przykładem jest tutaj [[Przestrzeń Lp|przestrzeń ''L''<sup>2</sup>]][''a'',''b''], tj. przestrzeń wszystkich funkcji, określonych na przedziale [''a'',''b''] o wartościach [[liczby zespolone|zespolonych]], [[funkcja całkowalna|całkowalnych]] w drugiej potędze. Iloczyn skalarny elementów ''f'' i ''g'' z tej przestrzeni wyraża się wzorem |
Ortogonalność pojawia się również w kontekście [[przestrzeń funkcyjna|przestrzeni funkcyjnych]], gdzie określony jest pewien [[przestrzeń unitarna|iloczyn skalarny]]. Z tego powodu mówi się często o funkcjach ortogonalnych, czy [[wielomiany ortogonalne|wielomianach ortogonalnych]]. Klasycznym przykładem jest tutaj [[Przestrzeń Lp|przestrzeń ''L''<sup>2</sup>]][''a'',''b''], tj. przestrzeń wszystkich funkcji, określonych na przedziale [''a'',''b''] o wartościach [[liczby zespolone|zespolonych]], [[funkcja całkowalna|całkowalnych]] w drugiej potędze. Iloczyn skalarny elementów ''f'' i ''g'' z tej przestrzeni wyraża się wzorem |
||
Linia 27: | Linia 27: | ||
Inne przykłady ortogonalnych układów funkcji to np. [[wielomiany Legendre'a]] czy [[wielomiany Czebyszewa]]. |
Inne przykłady ortogonalnych układów funkcji to np. [[wielomiany Legendre'a]] czy [[wielomiany Czebyszewa]]. |
||
==Zobacz też== |
== Zobacz też == |
||
* [[przegląd zagadnień z zakresu matematyki]], |
* [[przegląd zagadnień z zakresu matematyki]], |
||
* [[macierz ortogonalna]], |
* [[macierz ortogonalna]], |
||
Linia 55: | Linia 55: | ||
[[nl:Orthogonaal]] |
[[nl:Orthogonaal]] |
||
[[ja:直交]] |
[[ja:直交]] |
||
[[no:Ortogonalitet]] |
|||
[[ro:Ortogonalitate]] |
[[ro:Ortogonalitate]] |
||
[[ru:Ортогональность]] |
[[ru:Ортогональность]] |
Wersja z 01:07, 12 cze 2009
Ortogonalność (z gr. ortho – proste, gonia – kąt) – uogólnienie pojęcia prostopadłości znanego z geometrii euklidesowej na przestrzenie z określonym iloczynem skalarnym (przestrzenie unitarne).
Definicja
Elementy przestrzeni unitarnej z iloczynem skalarnym nazywamy ortogonalnymi, gdy
- .
Zdanie elementy i są ortogonalne zapisuje się krótko . Podzbiór nazywamy ortogonalnym, gdy każde dwa różne elementy tego zbioru są ortogonalne. Zbiory o tej własności często nazywane są układami ortogonalnymi.
- Uwaga
- Wektor zerowy jest ortogonalny do każdego wektora przestrzeni unitarnej. Często zamiast o ortogonalności, mówi się o prostopadłości danych wektorów, choć przypadek wektora zerowego pokazuje, że intuicje geometryczne nie zawsze są w tym przypadku pomocne.
Przykłady
Przestrzenie euklidesowe
W przestrzeni euklidesowej (ze standardowym iloczynem skalarnym oznaczonym tutaj symbolem ) wektory
- i są ortogonalne (oraz prostopadłe), ponieważ
- ;
- i są ortogonalne (ale nie są prostopadłe), gdyż
- .
Przestrzenie funkcyjne
Ortogonalność pojawia się również w kontekście przestrzeni funkcyjnych, gdzie określony jest pewien iloczyn skalarny. Z tego powodu mówi się często o funkcjach ortogonalnych, czy wielomianach ortogonalnych. Klasycznym przykładem jest tutaj przestrzeń L2[a,b], tj. przestrzeń wszystkich funkcji, określonych na przedziale [a,b] o wartościach zespolonych, całkowalnych w drugiej potędze. Iloczyn skalarny elementów f i g z tej przestrzeni wyraża się wzorem
- .
Jeżeli [a,b]=[-π,π], to ważnym przykładem układu ortogonalnego, studiowanego w analizie harmonicznej jest rodzina
- .
Inne przykłady ortogonalnych układów funkcji to np. wielomiany Legendre'a czy wielomiany Czebyszewa.