Maciej Zieliński (koszykarz)

Maciej Zieliński

{{{imię i nazwisko org}}}

9
Rzucający obrońca
Pełne imię i nazwisko	{{{pełne imię i nazwisko}}}
Pseudonim	Zielony
Data i miejsce urodzenia	5 stycznia {{{miejsce urodzenia}}}
Data i miejsce śmierci	{{{data śmierci}}} {{{miejsce śmierci}}}
Obywatelstwo	{{{obywatelstwo}}}
Wzrost	198 cm
Masa ciała	{{{masa ciała}}} kg
Kariera
Aktywność	1987-2006
Szkoła średnia	{{{szkoła średnia}}}
College	{{{college}}}
Draft	, numer: {{{numer draftu}}} {{{zespół draftu}}}
{{{kariera klubowa}}} Kariera klubowa Lata Kluby Wyst.
{{{kariera reprezentacyjna}}} Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst.
{{{kariera trenerska}}} Kariera trenerska Lata Drużyna
{{{medale}}} Dorobek medalowy

{{Koszykarz infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | szkoła średnia = | masa ciała = | obywatelstwo = | kariera klubowa = | college = | imię i nazwisko org = | medale = | miejsce urodzenia = | kariera reprezentacyjna = | numer draftu = | kariera trenerska = | miejsce śmierci = | pełne imię i nazwisko = | data śmierci = | zespół draftu = Nieznane pola: "rok urodzenia", "masa_ciała", "miasto" oraz "państwo".

Maciej Jerzy Zieliński (ur. 5 stycznia 1971 w Wałbrzychu) – były polski koszykarz. Obecnie wrocławski radny Rady Miejskiej z ramienia Platformy Obywatelskiej.

Kariera

Transfer do Śląska

Gdy Zieliński przeprowadził się z rodzicami do Olsztyna, zaczął grać w tamtejszym AZS-ie. W akademickim zespole wypatrzył go Arkadiusz Koniecki, który w tamtym okresie był szkoleniowcem Śląska Wrocław, i w 1987 Maciej Zieliński przeprowadził się do Wrocławia, gdzie rozpoczął profesjonalną karierę. W swoim pierwszym jednak sezonie wraz ze Śląskiem, mimo że klub bronił tytułu mistrzowskiego, to zajął ósmą pozycje w lidze po przegranym dwumeczu z Zagłębiem Sosnowiec.

1988/89

W kolejnym sezonie było lepiej, bo Zieliński ze Śląskiem zrewanżował się rywalom z Sosnowca, pokonując ich w finale Pucharu Polski. Blisko było w tym sezonie dubletu, ale w decydujących o złotych medalach spotkaniach lepszymi od nich okazali się koszykarze Lecha Poznań.

1989/90

• Rozgrywki polskiej ligi

W swoim trzecim sezonie we Wrocławiu Zieliński znowu nie zdobył mistrzostwa. Śląsk zajął trzecią pozycję za wrocławską Gwardią i poznańskim Lechem. Po raz drugi jednak z rzędu Zieliński mógł cieszyć się z wygranej w Pucharze Polski.

• Reprezentacja

Po zakończonym sezonie Zieliński pojechał z reprezentacją Polski na mistrzostwa Europy do lat 18. Obok Zielińskiego Polskę reprezentowali m.in. Mariusz Bacik i Piotr Szybilski. Polacy zajęli na turnieju 6 pozycję (startowało 12 zespołów).

1990/91

To był przełomowy sezon dla klubu z Dolnego Śląska, który przerwał dwuletnią hegemonię Lecha Poznań, wygrywając w finałach 3:0. Zieliński w tych pojedynkach notował średnio 23 pkt na mecz.

Nie udało się jednak zdobyć po raz trzeci z rzędu Pucharu Polski z tego względu, że go nie rozgrywano.

1991/92

Śląsk w tym sezonie zdobył po raz dziewiąty mistrzostwo i dziewiąty raz sięgnął także po Puchar Polski (po raz trzeci z rzędu). W obu finałach pokonał ASPRO Wrocław, a Zieliński w dodatku był królem strzelców sezonu – zdobył 953 pkt. W tym samym czasie Śląsk grał w europejskich pucharach, w ramach których rozegrał po dwa mecze w Eurolidze - przeciwnikiem był Aris Saloniki, i Pucharze Saporty - tu rywalem Maccabi Tel Awiw. W obu przypadkach do dalszej rundy awansowali rywale. Z Grekami Śląsk przegrał 74:75 (we Wrocławiu – Zieliński zdobył 14 pkt) i 88:106 (w Salonikach – Zielony rzucił 6 pkt). Z Izrealczykami Śląskowi udało się wygrać u siebie 92:85 (Zieliński zdobył 15 pkt), ale w rewanżu wrocławianie przegrali 86:101 (5 pkt Zielińskiego) i tym samym pożegnali się z Pucharem Saporty.

1992–1995

W 1992 wyjechał do USA, gdzie studiował humanistykę i grał w uniwersyteckim zespole z Providence. Po trzech latach jednak wrócił do Wrocławia.

1995/96

Maciej Zieliński wrócił do Śląska, który w zeszłym sezonie zajął dopiero 7 miejsce w rozgrywkach, odpadając w walce o mistrzostwo w ćwierćfinale. W tym sezonie Śląskowi udało się po raz dwunasty zdobyć mistrzostwo Polski, w drodze do finału pokonując Lech Poznań oraz Nobiles Włocławek. Rywalizacja z tym zwłaszcza budziła największe emocje - są określane mianem "świętej wojny". W pierwszym półfinałowym pojedynku z Nobilesem Włocławek na pięć sekund przed końcem jednym punktem prowadził zespół Nobilesu. Wtedy jednak skrzydłowy Śląska, Ben Seltzer, z autu zagrał pod kosz do niepilnowanego Zielińskiego, a ten zdobył zwycięskie punkty – wrocławianie wygrali 94:93, a później całą rywalizację 3:1. W finale natomiast Śląsk Eska Wrocław pokonał po sześciu meczach Bobry Bytom, również m.in. postawie Zielonego, który w całych rozgrywkach był trzecim strzelcem – 766 pkt. Znacznie wcześniej, bo już w październiku 1996 Śląsk odpadł z europejskich pucharów, przegrywając w dwumeczu z litewskim BK Siauliai. W Siauliai było 100:88 dla gospodarzy, a Zieliński rzucił 30 pkt. W rewanżu było natomiast 74:65 dla Śląska (8 pkt. Zielonego) i przynajmniej do dogrywki zabrakło trzech punktów.

1996/97

W polskiej lidze Śląskowi nie udało się zdobyć żadnego medalu, przegrywając nawet walkę o brązowe medale z Bobrami Bytom 1:3 (78:89, 84:80, 91:100 i 74:93). Zieliński w tym sezonie zdobył 1062 pkt, co dało mu czwartą pozycje wśród najlepszych strzelców. Na europejskich parkietach Śląsk zatrzymał się dopiero na ćwierćfinale Pucharu Saporty, ulegając po dwumeczu późniejszemu zdobywcy tego trofeum – Realowi Madryt (66:112 – na wyjeździe, i 91:93 – u siebie). Zieliński zagrał 16 spotkań, notując średnio 19,3 pkt. na mecz.

1997/98

Zieliński uważany jest przez kibiców Śląska za żywą legendę i symbol klubu. Ośmiokrotnie (najwięcej w historii polskiej koszykówki ex aequo z Adamem Wójcikiem) zdobywał ze Śląskiem tytuł Mistrza Polski (1990/91, 1991/92, 1995/96, 1997/98, 1998/99, 1999/00, 2000/01, 2001/02), dwukrotnie Superpuchar Polski (1999, 2000). Dwa razy został uznany za Najbardziej Wartościowego Zawodnika (MVP) krajowych parkietów. Dwa razy znalazł się w pierwszej piątce polskiej ligi oraz pierwszej piątce obrońców ligi. W uznaniu zasług dla klubu, Śląsk zastrzegł boiskowy numer Zielińskiego – z "9" nie będzie już nigdy mógł zagrać inny zawodnik tej drużyny.

W narodowym zespole debiutował w 1989. W 1990 zagrał na Mistrzostwach Europy Juniorów, natomiast rok później już z seniorami w finałach Mistrzostw Europy w Rzymie, gdzie Polska zajęła siódme miejsce. W 1997 był podstawowym zawodnikiem zespołu, który w Barcelonie powtórzył to osiągniecie.

Jest radnym Rady Miejskiej Wrocławia z listy Platformy Obywatelskiej. W karierze zdobył 7945 pkt.

Ciekawostki

Doktor biologii Jarosław Kania z Uniwersytetu Wrocławskiego, fan koszykówki, w 2001 roku odkrył chrząszcza z Namibii, którego nazwał od nazwiska swojego ulubionego koszykarza: Pomphus zielinskii. Maciej Zieliński obiecał, że po sezonie wytatuuje go sobie na ramieniu, co też uczynił.