Anwil Włocławek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
KK Włocławek S.A.
Klub Koszykówki Włocławek Spółka Akcyjna
Przydomek

Rottweilery

Maskotka

Rottweiler Roti

Barwy

niebiesko-biało-zielone
           

Data założenia

1990

Debiut w najwyższej lidze

25 września 1992
Nobiles Włocławek – Zastal Zielona Góra 100:94

Liga

Orlen Basket Liga

Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Adres

al. Fryderyka Chopina 8
87-800 Włocławek

Hala sportowa

Hala Mistrzów
(Pojemność: 4200)

Sponsor techniczny

4F

Właściciel

Gmina Miasto Włocławek (67%)
Towarzystwo Koszykówki Młodzieżowej Włocławek (33%)

Prezes

Łukasz Pszczółkowski

Trener

Przemysław Frasunkiewicz

Asystent trenera

Piotr Blechacz
Grzegorz Kożan

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

Klub Koszykówki Włocławek S.A. (ze względów sponsorskich znany jako Anwil Włocławek) – polski klub koszykarski, grający w Polskiej Lidze Koszykówki nieprzerwanie od 1992. Trzykrotny zdobywca tytułu mistrza Polski (2003, 2018 i 2019), czterokrotny triumfator Pucharu Polski (1995, 1996, 2007 i 2020) oraz trzykrotny zdobywca Superpucharu Polski (2007, 2017 i 2019). Zwycięzca FIBA Europe Cup w sezonie 2022/2023.

Nazwy zespołu[edytuj | edytuj kod]

Władze klubu[edytuj | edytuj kod]

  • Prezes Zarządu – Łukasz Pszczółkowski
  • Dyrektor Klubu – Hubert Hejman
  • Media Manager – Sebastian Falkowski
  • Kierownik Zespołu – Filip Brylski
  • Główna Księgowa – Sandra Seklecka
  • Księgowa / Ticket Manager – Martyna Gładysiak
  • Asystentka Zarządu – Paulina Szantyr

Hala[edytuj | edytuj kod]

Hala Mistrzów
 Osobny artykuł: Hala Mistrzów.

W Hali Mistrzów Anwil Włocławek rozgrywa swoje mecze od września 2001 roku, kiedy to meczem ze Spójnią Stargard Szczeciński zainaugurowano grę w tym ponad trzytysięcznym obiekcie. Wcześniej drużyna występowała w ponad trzy razy mniejszej hali Ośrodka Sportu i Rekreacji. Spełnia wszelkie wymogi stawiane przez FIBA oraz inne światowe i europejskie organizacje sportowe. Jest to budynek jednokondygnacyjny, wolnostojący. Hala odznacza się unikatową, dwukierunkowo sprężaną konstrukcją cięgnową dachu. W swojej historii obiekt gościł reprezentacje siatkarskie i koszykarskie.

Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]

Powierzchnia użytkowa: 8.819,89 m²

Kubatura: 68.922,00 m³

Powierzchnia boiska: 1.558,75 m² (53,75 × 29 m)

Powierzchnia trybun: 3.141,84 m²

Liczba miejsc: 4200

Maksymalne natężenie oświetlenia: ponad 3000 luksów

Monitoring: 16 kamer

Koszt wraz z infrastrukturą: 21 997 329,00 zł

Zawodnicy[edytuj | edytuj kod]

Kadra sezon 2023/24[edytuj | edytuj kod]

Stan na 15 stycznia 2024[1].

Autokar Anwilu Włocławek
Nr Poz. Nar. Nazwisko i imię Data urodzenia Wzrost Masa ciała
5 PG Stany Zjednoczone Bell, Amir 1996-05-21 193 cm
6 SF Stany Zjednoczone Sanders, Victor 1995-02-16 196 cm
8 PG Polska Wadowski, Igor 1996-01-18 194 cm
9 PG Polska Łączyński, Kamil 1989-04-17 183 cm
11 PG Polska Łazarski, Bartosz 2007-07-25 193 cm
13 C Kanada Young, Kalif 1997-04-05 206 cm
18 PF Stany Zjednoczone/Polska Petrasek, Luke 1995-08-17 208 cm
21 SF Polska Bojanowski, Maciej 1996-05-20 200 cm
23 SF Estonia Jõesaar, Janari 1993-12-08 198 cm
27 C Słowenia Dimec, Žiga 1993-02-20 211 cm
30 SG Polska Garbacz, Jakub 1994-03-17 197 cm
31 PF Polska Kostrzewski, Mateusz 1989-09-18 202 cm
77 SG Czechy Kyzlink, Tomáš 1993-06-18 198 cm

Trener: Polska Przemysław Frasunkiewicz
Asystenci: Piotr Blechacz, Grzegorz Kożan

Zastrzeżone numery[edytuj | edytuj kod]

Obcokrajowcy[edytuj | edytuj kod]

Zestawienie obejmuje zawodników, którzy zadebiutowali w Anwilu Włocławek w oficjalnym meczu.
Stan na 15 stycznia 2024

¹ – zawodnicy z wcześniejszym doświadczeniem w NBA

Największe sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy krajowe[edytuj | edytuj kod]

  • złoto Mistrzostwo Polski:
    • złoto 1. miejsce (3x): 2003, 2018, 2019
    • srebro 2. miejsce (8x): 1993, 1994, 1999, 2000, 2001, 2005, 2006, 2010
    • brąz 3. miejsce (4x): 1995, 2009, 2020, 2022
  • złoto Puchar Polski:
    • złoto Zwycięzca (4x): 1995, 1996, 2007, 2020
    • srebro Finalista (3x): 2004, 2011, 2017
  • złoto Superpuchar Polski:
    • złoto Zwycięzca (3x): 2007, 2017, 2019
    • srebro Finalista (2x): 2018, 2020

Sukcesy międzynarodowe[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1990 grupa sponsorów postanowiła przejąć opiekę nad III-ligową drużyną Włocławii. Utworzono również kierownictwo sekcji w składzie: Andrzej Dulniak, Artur Radke i Zbigniew Polatowski. Pierwszymi zagranicznymi wzmocnieniami w historii byli: Jewgienij Pustogwar oraz Siergiej Słaniewski. Drużyna wygrywając rywalizację na szczeblu regionu oraz nie ponosząc żadnej porażki w półfinałach i finałach, wywalczyła awans do II ligi.

Sezon 1991/1992[edytuj | edytuj kod]

Skład: Roman Bruździński, Andrzej Czerwiński, Arkadiusz Czyżnielewski, Jarosław Dubicki, Igor Griszczuk, Adam Kadej, Wojciech Kobielski, Andrzej Korejwo, Wawrzyniec Królikowski, Maciej Marciniak, Mariusz Michalak, Jewgienij Pustogwar, Ireneusz Szumiński, Mirosław Wiśniewski.

Trenerzy: Mirosław Noculak / Szczepan Waczyński (od kwietnia 1992)

Byli czołową drużyna II ligi. O sile Provide-Włocławii stanowili tacy gracze jak: Igor Griszczuk, Jewgienij Pustogwar, czy Jarosław Dubicki. Zespół z Kujaw uplasował się na drugim miejscu w tabeli, przegrywając z Pogonią Szczecin jedynie różnicą koszy i o awans do ekstraklasy musieli walczyć w barażach z Górnikiem Wałbrzych. Pojedynki obydwóch drużyn były niesamowicie ciekawe. Jednak lepsi okazali się zawodnicy z Kujaw, wygrywając rywalizację 3:1 (107:106, 85:94, 100:95, 104:91) i tym samym osiągając awans do ekstraklasy koszykarzy.

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 2 (19/3)

Miejsce po sezonie: 2 (awans do I ligi po barażach)

Sezon 1992/1993[edytuj | edytuj kod]

Skład: Roman Bruździnski, Andrzej Czerwiński, Igor Griszczuk, Wojciech Kobielski, Andrzej Korejwo, Wawrzyniec Królikowski, Maciej Marciniak, Roman Olszewski, Jewgienij Pustogwar, Wojciech Puścion, Grzegorz Skiba, Mirosław Wiśniewski.

Igor Griszczuk

Trener: Szczepan Waczyński

W pierwszym sezonie w I lidze doszło do zmiany strategicznego sponsora drużyny. Ze względu na fakt, iż spółka Provide wycofała się ze sponsorowania – klub pod swą opiekę wzięła Kujawska Fabryka Farb i Lakierów „Nobiles”. Lepszej inauguracji rozgrywek ekstraklasy nie można było sobie wymarzyć. Nobiles wygrał we Włocławku z Zastalem Zielona Góra 100:94. Na początku celem było pewne miejsce w I lidze, jednak z każdym zwycięstwem coraz częściej myślano o pierwszej ósemce najlepszych drużyn. Zespół z Kujaw zaskoczył chyba wszystkich. W sezonie zasadniczym wygrali z takimi drużynami jak: Śląsk Wrocław, czy Lech Poznań. Nobiles awansował do play-off z siódmej pozycji, gdzie spotkał się w pierwszej rundzie ze Stalą Bobrek Bytom. Początek rywalizacji nie był udany, Nobiles przegrał dwa pierwsze spotkania (84:88, 80:93). Jednak nie poddali się i walczyli do końca. W efekcie zwyciężyli w trzech kolejnych meczach (109:91, 69:68, 90:83), co dało awans do półfinału. Tam los ich zetknął z ASPRO Wrocław – jednym z czołowych kandydatów do medalu. Zespół z Kujaw pokonał również i tę przeszkodę, wygrywając w stosunku 3-2 (103:115, 94:86, 95:92, 56:72, 72:69) i dotarł do finału rozgrywek o mistrzostwo Polski. W finale czekał już inny zespół z Wrocławia – PCS Śląsk. Mistrzowie Polski okazali się zbyt wymagającym rywalem dla beniaminka z Włocławka, Nobiles przegrał ze Śląskiem 0-3 (73:121, 84:92, 65:101). Królem strzelców sezonu został Igor Griszczuk (1044 pkt.), trzecie miejsce zajął Roman Olszewski (1027 pkt.). Oprócz srebrnych medali zespół wywalczył także prawo reprezentowania polskiej koszykówki w rozgrywkach o Puchar Europy.

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 7 (12/10)

Miejsce po II rundzie (bilans): 7 (19/13)

Miejsce po sezonie: finał – 2 srebro

Sezon 1993/1994[edytuj | edytuj kod]

Skład: Jerzy Binkowski, Roman Bruździński, Andrzej Czerwiński, Igor Griszczuk, Mirosław Kabała, Andrzej Korejwo, Wawrzyniec Królikowski, Roman Olszewski, Wojciech Pietrzak, Tomasz Protasiuk, Wojciech Puścion, Grzegorz Skiba, Aleksiej Ugriumow.

Trenerzy: Szczepan Waczyński / Wojciech Krajewski (od października 1993)

Po udanym poprzednim sezonie nikt już nie lekceważył drużyny z Włocławka. Nobiles przez cały sezon zasadniczy grał bardzo dobrze, co pozwoliło zająć im drugie miejsce przed fazą play-off. Najlepsi w Polsce szybko przebrnęli przez ćwierćfinał, wygrywając z Aspro Brzeg Dolny trzy mecze z rzędu – 102:88, 105:98, 116:67. Także walka w półfinale z Lechem Batimex Poznań nie sprawiła większych problemów (wyniki spotkań – 119:108, 109:87, 97:90). Natomiast w finale Nobiles spotkał się po raz drugi z wrocławskim klubem, przegrywając 1:3 (83:74, 79:87, 80:81, 73:81).

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 2 (15/7)

Miejsce po II rundzie (bilans): 2 (20/12)

Miejsce po sezonie: finał – 2 srebro

Sezon 1994/1995[edytuj | edytuj kod]

Skład: Krzysztof Blachowski, Daniel Bógdał, Andrzej Czerwiński, Igor Griszczuk, Tomasz Jankowski, Mirosław Kabała, Przemysław Klimczak, Roman Olszewski, Wojciech Pietrzak, Tomasz Protasiuk, Grzegorz Skiba, Paweł Urbański, Henryk Wardach, Siergiej Żełudok.

Trener: Wojciech Krajewski

W tym sezonie najlepszy polski klub koszykarski po raz pierwszy mieli zaprezentować się w europejskich pucharach. Jednak na początku Nobiles musiał przebrnąć przez rundę wstępną. Tam wygrał z takimi rywalami jak: Tapiolan Honka Espoo (Finlandia), Žalgiris Kowno (Litwa), AD Ovarese Ovar (Portugalia) i awansował do rozgrywek grupowych. Nobiles zajął czwarte miejsce w grupie i nie awansował dalej. Jednak punkty zdobyte przez WTK dały Polsce 15. miejsce w rankingu Federacji Narodowych w Europie. Natomiast w lidze nie było najgorzej. Klub z Włocławka zajął trzecie miejsce po sezonie zasadniczym i już w ćwierćfinale pokonał mistrza Polski – Śląsk Wrocław 3:0 (86:77, 88:72, 86:76). Przygoda w fazie play-off skończyła się na półfinale. Włocławianie przegrali po zaciętych meczach z Mazowszanką Pruszków 3:2 (69:82, 83:90 ,90:78, 68:67, 60:76). Mecz o trzecie miejsce to potyczka ze Śnieżką Aspro Świebodzice. WTK zdobyło trzecie miejsce, wygrywając gładko 3:0 (101:82, 98:76, 85:78). Za rok 1994 Włocławskie Towarzystwo Koszykówki Nobiles zostało odznaczone dyplomem fair play Polskiego Komitetu Olimpijskiego za szczególne zasługi w promowaniu wartości fair play w środowisku kibiców.

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 3 (18/4)

Miejsce po sezonie: półfinał – 3 brąz

Sezon 1995/1996[edytuj | edytuj kod]

Skład: Daniel Bógdał, Ike Corbin, Igor Griszczuk, Marek Jankowski, Tomasz Jankowski, Mirosław Kabała, Przemysław Klimczak, Jarosław Krysiewicz, Sebastian Młyńczyk, Roman Olszewski, Wojciech Pietrzak, Tomasz Protasiuk, Paweł Urbański, Andrzej Wierzgacz.

Trener: Wojciech Krajewski

Pierwszym Amerykaninem klubu z Włocławka okazał się Ike Corbin. Celem zespołu na ten sezon była znów walka o mistrzostwo. Przez sezon zasadniczy włocławianie szli jak burza. WTK przystąpiło do fazy play-off z pierwszego miejsca. Jednak w pierwszej rundzie WTK zmierzyło się z toruńska Elaną i wygrało dopiero po pięciu spotkaniach. W półfinale Nobiles uległ Śląskowi 1:3 i pozostała walka o brązowy medal. Niestety i tam Nobiles przegrał. Tym razem pogromcą ekipy z Włocławka okazała się Polonia Przemyśl. W tym samym sezonie włocławianie ponownie okazali się jedynym polskim klubem liczącym się na arenie europejskiej. W swych występach w Pucharze Europy awansowali do fazy rozgrywek grupowych, gdzie mieli okazję zmierzyć się m.in. z PAOK Saloniki, Dinamo Moskwa, Olimpią Smelt Lublana. Nie wypadli w tej konfrontacji okazale – zajęli przedostatnie miejsce w grupie, doznając m.in. dwóch druzgocących porażek z PAOK Saloniki: 66:109 (35:49) i 57:112 (30:58). Po sezonie 95/96 nastąpiła zmiana trenera. Wojciecha Krajewskiego zastąpił Jacek Gembal. Jednak i on nie zagrzał długo miejsce na ławce zespołu z Włocławka. Do końca tego sezonu jako pierwszy trener pracował Wojciech Kobielski.

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 1 (16/6)

Miejsce po sezonie: półfinał – 4

Sezon 1996/1997[edytuj | edytuj kod]

Skład: Tomasz Andrzejewski, Roman Bruździński, Charles Claxton, Andrzej Czerwiński, Jarosław Dubicki, Igor Griszczuk, Ryan Jamison, Tomasz Jankowski, Przemysław Klimczak, Robert Kościuk, Marcin Kuczkowski, Wojciech Pietrzak, Mariusz Sobacki, Daniel Stec, Andrzej Wierzgacz.

Trenerzy: Jacek Gembal / Wojciech Kobielski (od października 1996)

Ten sezon zapowiadał się jeszcze gorzej niż ubiegły. Po przeciętnych występach w rundzie zasadniczej włocławianie szybko polegli w ćwierćfinale z Komfortem/Forbo Stargard Szczeciński 73:77, 70:87, 70:76. Za to musieli jednak zapłacić kary finansowe, jakie nałożył na nich zarząd klubu w związku z kompromitującą postawą w całym sezonie. Szansą na uratowanie twarzy miało być zdobycie po raz trzeci z rzędu Pucharu Polski – nie doszło jednak i do tego po porażce z Polonią Przemyśl 113:114 (102:102, 54:56). Natomiast w europejskich rywalizacjach Nobiles/Azoty radził sobie bardzo dobrze. Z trzeciego miejsca w grupie A awansował do 1/16 Pucharu Europy, gdzie przegrali dwumecz z FC Porto.

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 5 (16/10)

Miejsce po II rundzie (bilans): 5 (22/14)

Miejsce po sezonie: ćwierćfinał – 5

Sezon 1997/1998[edytuj | edytuj kod]

Skład: Tomasz Andrzejewski, Wojciech Błoński, Roman Bruździński, Andrzej Czerwiński, Dominik Frontczak, Igor Griszczuk, Jerrel Horne, Frazier Johnson, Marcin Kuczkowski, Wojciech Pietrzak, Roman Prawica, Mariusz Sobacki, Norbert Stańko, Slađan Stojković, David Van Dyke, Henryk Wardach, Andrzej Wierzgacz, Keith Williams, Robert Witka.

Trenerzy: Rajko Toroman / Wojciech Kobielski (od października 1997) / Eugeniusz Kijewski (od października 1997)

Cały sezon natomiast upłynął pod znakiem poszukiwań ratunku dla dramatycznej sytuacji, w jakiej znalazła się włocławska koszykówka. W ten sposób funkcję I trenera objął szkoleniowiec reprezentacji Polski – Eugeniusz Kijewski. Do Włocławka ściągnięto amerykańską, nieco przykurzoną, gwiazdę polskich parkietów – Keitha Williamsa. Perłą jednakowoż okazał się sprowadzony do Polski w połowie sezonu amerykański środkowy David van Dyke. Nobiles/Azoty musiał wziąć udział w barażach i walczyć z PKK Wartą Szczecin o wejście do fazy play-off. W efekcie dostał się do pierwszej ósemki, jednak już w ćwierćfinale poległ z bardzo silną ekipą Ericssona Bobrów Bytom. Włocławianie skończyli sezon na 7 siódmym miejscu.

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 6 (14/14)

Miejsce po II rundzie (bilans): 7 (22/20)

Miejsce po sezonie: ćwierćfinał – 7

Sezon 1998/1999[edytuj | edytuj kod]

Skład: Tomasz Andrzejewski, Marcin Cieślak, Alan Gregov, Igor Griszczuk, Vlatko Ilić, Tomasz Jankowski, Dariusz Kondraciuk, Arkadiusz Makowski, Roman Prawica, Hubert Radke, Maciej Schwarz, Bartłomiej Tomaszewski, David Van Dyke, Robert Witka.

Trener: Eugeniusz Kijewski

Celem było powrócenie do czołówki. Na początku wszystko się udawało. Włocławianie szli jak burza. Na start w play-offach wygrali z ekipą z Torunia 3:1. Walka o brąz dla koszykarzy Ericcsona Bobrów Bytom, którzy przegrali z zespołem z Włocławka 3:0. W finale czekał już Zepter Śląsk Wrocław. Siedem meczów stojących na najwyższym poziomie i... wygrana Śląska. Po raz kolejny zespół z Włocławka musiał zadowolić się srebrnym medalem. Jednak nikt z kibiców Nobilesu nie pamiętał o stracie Gregova, która zadecydowała o zwycięstwie Wrocławian. Gdy o 3 nad ranem, autokar z drużyną podjechał pod halę OSiR-u szału radości nie było końca. Jak się okazało to była największa szansa Igora Griszczuka, aby pokonać Śląsk w finale. Jednak to nie załamało włocławian. Byli jeszcze bardziej żądni rewanżu. Do Włocławka przyszedł Raimonds Miglinieks. Ten sam, który w ubiegłym sezonie karcił Nobiles celnymi trójkami z 8 metrów.

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 2 (24/6)

Miejsce po sezonie: finał – 2 srebro

Sezon 1999/2000[edytuj | edytuj kod]

Skład: Dainius Adomaitis, Tomasz Andrzejewski, Marcin Cieślak, Ivan Grgat, Igor Griszczuk, Tomasz Jankowski, Theodore Jeffries, Dariusz Kondraciuk, Arkadiusz Makowski, Raimonds Miglinieks, Roman Prawica, Edgars Šneps, Marcus Timmons, Bartłomiej Tomaszewski, Robert Witka.

Trenerzy: Eugeniusz Kijewski / Danijel Jusup (od stycznia 2000)

Po porażce z zespołem ze Szczecina z posadą trenera pożegnał się Eugeniusz Kijewski. Na jego miejsce przyszedł Daniel Jusup. Najpierw ze składem pożegnał się Timmons, a parę tygodni później Jeffries. W ich miejsce Jusup ściągnął Litwina – Dainusa Adomaitisa, specjalistę od zadań obronnych i swojego krajana – Chorwata Ivana Grgata. Po raz kolejny Anwil awansował do finału. Włocławianie o mistrzostwo Polski zmierzyli się ... z Zepterem Śląsk Wrocław. Po dwóch zwycięstwach we Wrocławiu 78:64 i 62:48 wrocławianie przyjechali do Włocławka, by tu najpierw minimalnie ulec 57:59 w meczu pierwszym, lecz już w kolejnym po dogrywce pokonać Anwil 71:70. W Hali Ludowej Śląsk zwyciężył 84:71.

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 3 (22/8)

Miejsce po sezonie: finał – 2 srebro

Sezon 2000/2001[edytuj | edytuj kod]

Skład: Tomasz Andrzejewski, Marcin Cieślak, Igor Griszczuk, Tomasz Jankowski, Evgeni Kisurin, Vladimir Krstić, Davor Marcelić, Miladin Mutavdžić, Roman Prawica, Edgars Šneps, Paweł Szcześniak, Bartłomiej Tomaszewski, Marcin Twierdziński.

Trenerzy: Danijel Jusup / Wojciech Kobielski (od marca 2001) / Stevan Tot (od kwietnia 2001)

Kolejny sezon z tym samym celem – zdobycia mistrzostwa Polski. Pomóc to osiągnąć mieli tacy gracze jak Vladimir Krstić, czy Davor Marcielić. Anwil znów awansował do finału. Znów była szansa na mistrzostwo. Znów zespół nie wykorzystał jej. Pogromcą okazał się znowu Śląsk Wrocław. Podopieczni Muliego Katzurina wygrali tę potyczkę 4:1.

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 2 (23/5)

Miejsce po sezonie: finał – 2 srebro

Sezon 2001/2002[edytuj | edytuj kod]

Jeff Nordgaard

Skład: Marek Andruška, Vladimir Anzulović, Marcin Cieślak, Igor Griszczuk, Hrvoje Henjak, Aleksander Kul, Jeff Nordgaard, Ed O’Bannon, Luka Pavićević, Roman Prawica, Matthew Santangelo, Goran Savanović, Mlađan Šilobad, Armands Šķēle, Marcin Twierdziński, Robert Witka.

Trenerzy: Stevan Tot / Aleksandar Petrović (od grudnia 2001)

Trener Stevan Tot, mając do dyspozycji bardzo duży budżet, ściągnął do Włocławka takie gwiazdy, jak Aleksander Koul czy Ed O’Bannon. Wspierać ich mieli Goran Savanović i Jeff Nordgaard. 6-letni kontrakt podpisał również Armands Šķēle, który w oczach wielu kibiców miał być drugim Igorem Griszczukiem. Dużo się mówiło, że to jest sezon Anwilu Włocławek. W tym roku również została zbudowana nowa hala, w której rozgrywają do dziś mecze koszykarze z Włocławka – Hala Mistrzów. Anwil przeszedł jak burza sezon zasadniczy i dopiero w półfinale napotkali silnego przeciwnika – Prokom Trefl Sopot. Po zaciętych spotkaniach podopieczni Aleksandra Petrovicia polegli w stosunku 3:2 i została walka o brązowy medal. Jednak i w „małym finale” włocławianie przegrali ze Stalą Ostrów Wlkp. W lidze Anwil nie zachwycił, jednak to co zrobił w Pucharze Saporty zasługuje na pochwałę. Zespół z Włocławka dotarł aż do półfinału, ulegając dopiero Pamesie Walencje w dwóch spotkaniach. Ten sezon jest również ostatnim sezonem Igora Griszczuka jako zawodnika. Griszczuk został drugim trenerem.

Anwil fetuje zdobycie mistrzostwa 2003

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 3 (14/8)

Miejsce po sezonie: półfinał – 4

Sezon 2002/2003[edytuj | edytuj kod]

Andrej Urlep podczas meczu PLK

Skład: Marek Andruška, Tomasz Andrzejewski, Živko Badžim, Dušan Bocevski, Valdas Dabkus, Damir Krupalija, Kris Lang, Igor Miličić, Jeff Nordgaard, Tomas Pačėsas, Andrzej Pluta, Maciej Raczyński, Armands Šķēle, Milan Soukup, Piotr Szczotka, Marcin Twierdziński, Robert Witka.

Trener: Andrej Urlep

Nikt się nie spodziewał, że do Włocławka przyjdzie Andriej Urlep. Słoweniec miał na koncie 4 mistrzostwa Polski w 4 sezonach spędzonych w naszym kraju. Kibice z Włocławka liczyli, że i w tym sezonie „magia Urlepa” zadziała i Anwil zdobędzie pierwsze mistrzostwo w historii klubu. Sezon zasadniczy włocławianie zakończyli na drugim miejscu. W ćwierćfinale i półfinale zawodnicy Urlepa nie przegrali ani jednego meczu. Jednak w finale nie było tak łatwo. Naszpikowany gwiazdami zespół Prokomu Trefla Sopot chciał również zdobyć złoto. Pierwszy mecz wygrywali włocławianie, którzy dzięki „złotemu” rzutowi Jeffa Nordgaarda zapewnili sobie zwycięstwo w ostatnich sekundach. Po meczach we Włocławku był remis – 2:2. Teraz czekał Anwil mecz w Sopocie. Jak się później okazało – wygrany mecz. Przed drużyną z Włocławka stanęła wielka szansa na zdobycie upragnionego złota. Prowadzili 3:2 i czekał ich mecz przed własną publicznością. Po dramatycznym i emocjonującym do ostatniej sekundy meczu Anwil Włocławek zdobył pierwsze w swojej historii mistrzostwo Polski.

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 2 (19/3)

Miejsce po sezonie: finał – 1 złoto

Sezon 2003/2004[edytuj | edytuj kod]

Skład: Jānis Blūms, Dušan Bocevski, Brian Greene, Gatis Jahovičs, Gintaras Kadžiulis, Vladimir Krstić, Davor Kurilić, Tomasz Kwiatkowski, Paweł Machynia, Ivica Marić, Marek Miszczuk, Tomas Nagys, Maciej Raczyński, Casey Shaw, Armands Šķēle, Piotr Szczotka, Mujo Tuljković, Marcin Twierdziński, Robert Witka, Sharone Wright, Donatas Zavackas.

Trener: Andrej Urlep

Tym razem do Włocławka przyjechali młodzi, perspektywiczni gracze, którzy wciąż się jeszcze uczyli prawdziwej koszykówki. Jednak Andrej Urlep chciał powtórzyć sukces z poprzedniego sezonu. Liderami zespołu byli: Armands Šķēle i Dušan Bocevski. Włocławianie po sezonie zasadniczym zajęli trzecie miejsce. W ćwierćfinale napotkali Unię/Wisłę Kraków. Szybko jednak rozprawili się z tym zespołem i w półfinale zmierzyli się z jednym z kandydatów do zdobycia tytułu mistrzowskiego – Prokomem Treflem. W rywalizacji do 3 zwycięstw był remis po 2. Włocławianie w ostatnim meczu stracili 3 graczy, którzy przez kontuzje nie byli zdolni do gry. Po dość wyrównanym widowisku przegrali mecz o wejście do finału i musieli zadowolić się walką o brąz. Po pojedynkach we Włocławku i w Warszawie było 1:1 i decydował mecz w Hali Mistrzów. Tam po rewelacyjnej pierwszej kwarcie to Polonia okazała się lepsza i zdobyła trzecie miejsce. Anwil znów był poza podium.

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 3 (17/5)

Miejsce po sezonie: półfinał – 4

Sezon 2004/2005[edytuj | edytuj kod]

Podczas meczu PLK: Robert Witka wraz z Filipem Dylewiczem (Prokom)

Skład: Joe Crispin, Przemysław Frasunkiewicz, Michał Gabiński, Seid Hajrić, Gatis Jahovičs, Dušan Jelić, Gintaras Kadžiulis, Tomasz Kwiatkowski, Malcolm Mackey, Kęstutis Marčiulionis, Tomas Nagys, Wacław Piński, Hubert Radke, Ed Scott, Rinalds Sirsniņš, Dante Swanson, Dragan Vukčević, Ajani Williams, Robert Witka.

Trener: Andrej Urlep

Sezon zapowiadał się bardzo ciekawie. W sezonie zasadniczym Anwil zanotował 8 zwycięstw z rzędu na początku rozgrywek. Jednak później coś się zacięło. Włocławianie nie byli już sobą i przegrywali coraz więcej meczów. W lutym doszło do Anwil trzech nowych zawodników i nie trzeba ukrywać, że bardzo zmienili oblicze zespołu. Bardzo duża zasługa jest po ich stronie, że zespół Andreja Urlepa dobrze sobie radził. Zajął drugie miejsce po sezonie zasadniczym i szybko rozprawił się w ćwierćfinale ze Śląskiem Wrocław, a w półfinale z warszawską Polonią. O złoty medal Anwilowi przyszło walczyć z Prokomem Treflem. Mecze były bardzo zacięte. Gracze z Włocławka bardzo dobrze sobie radzili, jednak to nie wystarczyło, by odnieść sukces. Podopieczni Andreja Urlepa przegrali tę rywalizację 4:2 i zdobyli srebrny medal mistrzostw Polski.

Źródło: Artur Gąsiorowski „10 lat w elicie”, Wydawnictwo ART-TOM, Włocławek 2003.

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 2 (17/5)

Miejsce po sezonie: finał – 2 srebro

Sezon 2005/2006[edytuj | edytuj kod]

Skład: Evgeni Belousov, Slavko Duščak, Nate Erdmann, D’or Fischer, Alton Ford, Michał Gabiński, Wiktor Grudziński, Seid Hajrić, Michał Ignerski, Gatis Jahovičs, Gintaras Kadžiulis, Pete Lisicky, Kamil Michalski, Marius Prekevičius, Hubert Radke, Brent Scott, Ed Scott, Marcin Sroka, Dante Swanson, Robert Witka, Bartłomiej Wołoszyn, Donatas Zavackas.

Trener: Andrej Urlep

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 2 (17/9)

Miejsce po sezonie: finał – 2 srebro

Sezon 2006/2007[edytuj | edytuj kod]

Skład: Zbigniew Białek, Dušan Bocevski, Bartłomiej Czarkowski, Mark Dickel, Wiktor Grudziński, Seid Hajrić, Otis Hill, Goran Jagodnik, Gatis Jahovičs, Brandon Kurtz, Kamil Michalski, Nikola Otašević, Marlon Parmer, Bojan Pelkić, Marek Piechowicz, Andrzej Pluta, Grzegorz Sołtysiak, Mladen Šoškić, Grzegorz Szepczyński, Chris Thomas, Bartłomiej Wołoszyn.

Aleš Pipan

Trenerzy: David Dedek / Aleš Pipan (od grudnia 2006)

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 4 (17/9)

Miejsce po sezonie: półfinał – 4

Sezon 2007/2008[edytuj | edytuj kod]

Skład: Zbigniew Białek, Alan Daniels, Alex Dunn, Tomas Gaidamavičius, Wiktor Grudziński, Gerrod Henderson, Łukasz Koszarek, Patrick Okafor, Vladimir Petrović, Marek Piechowicz, Andrzej Pluta, Maciej Raczyński, Grzegorz Sołtysiak, Valdas Vasylius, Bartłomiej Wołoszyn, Želimir Zagorac.

Trener: Aleš Pipan

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 3 (14/10)

Miejsce po sezonie: ćwierćfinał – 5

Sezon 2008/2009[edytuj | edytuj kod]

Skład: Dawid Adamczewski, Tommy Adams, Omar Barlett, Ian Boylan, Marko Brkić, Brian Brown, Michał Gabiński, Wojciech Glabas, Gerrod Henderson, Damian Janiak, Łukasz Koszarek, Kamil Michalski, Paul Miller, Stipe Modrić, Miloš Paravinja, Marek Piechowicz, Andrzej Pluta, Oliver Stević, Bartłomiej Wołoszyn.

Trenerzy: Zmago Sagadin / Igor Griszczuk (od października 2008)

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 4 (17/9)

Miejsce po sezonie: półfinał – 3 brąz

Sezon 2009/2010[edytuj | edytuj kod]

Skład: Dawid Adamczewski, Wojciech Barycz, Kamil Chanas, Alex Dunn, Wojciech Glabas, Nikola Jovanović, James Dru Joyce, Andrzej Pluta, Rashard Sullivan, Krzysztof Szubarga, Mike Trimboli, Mujo Tuljković, Brett Winkelman, Bartłomiej Wołoszyn.

Trener: Igor Griszczuk

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 2 (22/4)

Miejsce po sezonie: finał – 2 srebro

Sezon 2010/2011[edytuj | edytuj kod]

Skład: Dardan Berisha, Tomasz Celej, Patryk Czerwiński, Bartosz Diduszko, Seid Hajrić, Eric Hicks, Nikola Jovanović, Kamil Maciejewski, Łukasz Majewski, Paul Miller, Stipe Modrić, Scott Morrison, Saša Mučič, Michał Pietrzak, Andrzej Pluta, Robert Skibniewski, Chris Thomas, Darryl James Thompson, Bartłomiej Wołoszyn.

Trenerzy: Igor Griszczuk / Krzysztof Szablowski (od grudnia 2010) / Emir Mutapčić (od grudnia 2010)

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 6

Miejsce po sezonie: ćwierćfinał – 6

Sezon 2011/2012[edytuj | edytuj kod]

Skład: John Allen, Dardan Berisha, Corsley Edwards, Wojciech Glabas, Seid Hajrić, Lorinza Harrington, Louis Hinnant, Lawrence Kinnard, Nick Lewis, Kamil Maciejewski, Łukasz Majewski, Marcin Nowakowski, Michał Pietrzak, Mateusz Rutkowski, Michał Sokołowski, Krzysztof Szubarga, Bartłomiej Wołoszyn.

Trenerzy: Emir Mutapčić / Krzysztof Szablowski (od lutego 2012)

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 4 (17/7)

Miejsce po II rundzie (bilans): 3 (22/12)

Miejsce po sezonie: ćwierćfinał – 5

Sezon 2012/2013[edytuj | edytuj kod]

Skład: Mateusz Bartosz, Ruben Boykin, Arvydas Eitutavičius, Przemysław Frasunkiewicz, Marcus Ginyard, Seid Hajrić, Bartosz Jankowski, Nikola Jovanović, Adam Łapeta, Kamil Maciejewski, Łukasz Seweryn, Dawid Słupiński, Michał Sokołowski, Krzysztof Szubarga, Nikola Vasojević, Adrian Warszawski, Tony Weeden, Ryan Wright.

Trenerzy: Dainius Adomaitis / Milija Bogicević (od października 2012)

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 5 (14/8)

Miejsce po II rundzie (bilans): 5 (18/14)

Miejsce po sezonie: półfinał – 4

Sezon 2013/2014[edytuj | edytuj kod]

Skład: Jordan Callahan, Keith Clanton, Deividas Dulkys, Paul Graham, Seid Hajrić, Bartosz Jankowski, Dušan Katnić, Mateusz Kostrzewski, Tomasz Krzywdziński, Danilo Mijatović, Piotr Pamuła, Dawid Słupiński, Michał Sokołowski, Adrian Warszawski, Mikołaj Witliński.

Trener: Milija Bogicević

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 4 (13/9)

Miejsce po II rundzie (bilans): 4 (16/16)

Miejsce po sezonie: ćwierćfinał – 5

Sezon 2014/2015[edytuj | edytuj kod]

Skład: Juliusz Barański, Brandon Brown, Andrea Crosariol, Arvydas Eitutavičius, Seid Hajrić, Bartosz Jankowski, Hrvoje Kovačević, Krzysztof Krajniewski, Piotr Pamuła, Maciej Raczyński, Chase Simon, Greg Surmacz, Deonta Vaughn, Adrian Warszawski, Mikołaj Witliński, Konrad Wysocki.

Trenerzy: Mariusz Niedbalski / Predrag Krunić (od października 2014) / Marcin Woźniak (od marca 2015)

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 12 (10/20)

Sezon 2015/2016[edytuj | edytuj kod]

Skład: Danilo Anđušić, Kervin Bristol, Michał Chyliński, Bartosz Diduszko, Fiodor Dmitrijew, Kamil Hanke, David Jelínek, Grzegorz Kukiełka, Kurt Looby, Kamil Łączyński, Stefan Marchlewski, Bartosz Matusiak, Chamberlain Oguchi, Adrian Ręgocki, Robert Skibniewski, Piotr Stelmach, Robert Tomaszek, Adrian Warszawski.

Trener: Igor Miličić

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 3 (24/8)

Miejsce po sezonie: półfinał – 4

Sezon 2016/2017[edytuj | edytuj kod]

Skład: Marcel Afeltowicz, Mateusz Bartosz, Boris Bojanovský, Michał Chyliński, Szymon Ćwikliński, Fiodor Dmitrijew, Dorian Frontczak, Aleksandr Griszczuk, Tyler Haws, Nemanja Jaramaz, Rafał Komenda, Paweł Leończyk, Kamil Łączyński, Bartosz Matusiak, Toney McCray, Kacper Młynarski, Robert Skibniewski, Josip Sobin, James Washington.

Trener: Igor Miličić

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 1 (25/7)

Miejsce po sezonie: ćwierćfinał – 5

Sezon 2017/2018[edytuj | edytuj kod]

Skład: Marcel Afeltowicz, Jaylin Airington, Ivan Almeida, Damian Ciesielski, Ante Delaš, Quinton Hosley, Mário Ihring, Rafał Komenda, Paweł Leończyk, Kamil Łączyński, Bartosz Matusiak, Michał Nowakowski, Adam Piątek, Josip Sobin, Szymon Szewczyk, Jakub Wojciechowski, Jarosław Zyskowski.

Trener: Igor Miličić

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 1 (24/8)

Miejsce po sezonie: finał – 1 złoto

Sezon 2018/2019[edytuj | edytuj kod]

Anwil w Stargardzie (2.03.2019)

Skład: Ivan Almeida, Oliwier Bednarek, Aaron Broussard, Olek Czyż, Michał Ignerski, Rafał Komenda, Mateusz Kostrzewski, Walerij Lichodiej, Kamil Łączyński, Nikola Marković, Michał Michalak, Vladimir Mihailović, Jakub Parzeński, Adam Piątek, Chase Simon, Josip Sobin, Szymon Szewczyk, Igor Wadowski, Jarosław Zyskowski.

Trener: Igor Miličić

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 4 (22/8)

Miejsce po sezonie: finał – 1 złoto

Sezon 2019/2020[edytuj | edytuj kod]

Skład: Oliwier Bednarek, Chris Dowe, Rolands Freimanis, Shawn Jones, Jakub Karolak, Przemysław Kociszewski, Ricky Ledo, Milan Milovanović, McKenzie Moore, Adam Piątek, Chase Simon, Michał Sokołowski, Krzysztof Sulima, Szymon Szewczyk, Igor Wadowski, Tony Wroten.

Trener: Igor Miličić

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 3 (17/7) – sezon zakończony przedwcześnie w trakcie rundy zasadniczej z powodu pandemii COVID-19. Kolejność ustalona zgodnie ze stanem tabeli w dniu 18 marca 2020 r.

Miejsce po sezonie: 3 brąz

Sezon 2020/2021[edytuj | edytuj kod]

Skład: Ivan Almeida, Adrian Bogucki, Deishuan Booker, Tre Bussey, Rotnei Clarke, Kyndall Dykes, Garlon Green, Damian Janiak, Curtis Jerrells, Shawn Jones, Rafał Komenda, Walerij Lichodiej, Artur Mielczarek, McKenzie Moore, Adam Piątek, Andrzej Pluta, Ivica Radić, Krzysztof Sulima, Wojciech Tomaszewski, James Washington, Przemysław Zamojski.

Trenerzy: Dejan Mihevc / Marcin Woźniak (od października 2020) / Przemysław Frasunkiewicz (od stycznia 2021)

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 13 (10/20)

Sezon 2021/2022[edytuj | edytuj kod]

Skład: James Bell, Jakub Bęben, Kavell Bigby-Williams, Nikodem Biliński, Maciej Bojanowski, Žiga Dimec, Kyndall Dykes, Łukasz Frąckiewicz, Szymon Gallus, Rafał Komenda, Sebastian Kowalczyk, Kamil Łączyński, Jonah Mathews, Michał Nowakowski, Alex Olesinski, Luke Petrasek, Szymon Szewczyk, Marcin Woroniecki.

Trener: Przemysław Frasunkiewicz

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 2 (22/8)

Miejsce po sezonie: półfinał – 3 brąz

Sezon 2022/2023[edytuj | edytuj kod]

Skład: Maciej Bojanowski, Josh Bostic, Daniel Dawdo, Phil Greene IV, Bartosz Łazarski, Kamil Łączyński, Lee Moore, Michał Nowakowski, Luke Petrasek, Victor Sanders, Dawid Słupiński, Josip Sobin, Jakub Sołtys, Szymon Szewczyk, Malik Williams, Marcin Woroniecki.

Trener: Przemysław Frasunkiewicz

Miejsce po rundzie zasadniczej (bilans): 7 (17/13)

Miejsce po sezonie: ćwierćfinał – 7

Drużyna trzydziestolecia[edytuj | edytuj kod]

W 2022 roku, z okazji trzydziestej rocznicy debiutu w najwyższej klasie rozgrywkowej, klub zorganizował dla kibiców internetowe głosowanie, mające na celu wyłonić dziesięciu najbardziej zasłużonych w tym czasie zawodników. Sympatycy włocławskiej drużyny mogli wybierać spośród 296 zawodników reprezentujących barwy Anwilu Włocławek w tym czasie, którzy zostali podzieleni na trzy kategorie: GUARDS, FORWARDS oraz CENTERS. Ostatecznie, w głosowaniu zwyciężyli:

Sezon po sezonie[edytuj | edytuj kod]

Rozgrywki krajowe[edytuj | edytuj kod]

  • 1990-91 – III liga – 1 m. - awans do II ligi
  • 1991-92 – II liga – 2 m. - awans do I ligi po barażach
  • 1992-93 – I liga – runda zasadnicza - 7 m., II runda - 7 m., play-off - finał - 2 m. srebro
  • 1993-94 – I liga – runda zasadnicza - 2 m., II runda - 2 m., play-off - finał - 2 m. srebro
  • 1994-95 – I liga – runda zasadnicza - 3 m., play-off - półfinał - 3 m. brąz, Puchar Polski złoto
  • 1995–1996 – I liga – runda zasadnicza - 1 m., play-off - półfinał - 4 m., Puchar Polski złoto
  • 1996-97 – I liga – runda zasadnicza - 5 m., II runda - 5 m., play-off - ćwierćfinał - 5 m.
  • 1997-98 – PLK - runda zasadnicza - 6 m., II runda - 7 m., play-off - ćwierćfinał - 7 m.
  • 1998-99 – PLK - runda zasadnicza - 2 m., play-off - finał - 2 m. srebro
  • 1999-00 – PLK - runda zasadnicza - 3 m., play-off - finał - 2 m. srebro
  • 2000-01 – PLK - runda zasadnicza - 2 m., play-off - finał - 2 m. srebro
  • 2001-02 – PLK - runda zasadnicza - 4 m., II runda - 3 m., play-off - półfinał - 4 m.
  • 2002-03 – PLK - runda zasadnicza - 2 m., II runda - 2 m., play-off - finał – Mistrzostwo złoto
  • 2003-04 – PLK - runda zasadnicza - 3 m., play-off - półfinał - 4 m., finał Pucharu Polski srebro
  • 2004-05 – PLK - runda zasadnicza - 2 m., play-off - finał - 2 m. srebro
  • 2005-06 – PLK - runda zasadnicza - 2 m., play-off - finał - 2 m. srebro
  • 2006-07 – PLK - runda zasadnicza - 4 m., play-off - półfinał - 4 m., Puchar Polski złoto
  • 2007-08 – PLK - runda zasadnicza - 3 m., play-off - ćwierćfinał - 5 m., Superpuchar złoto
  • 2008-09 – PLK - runda zasadnicza - 4 m., play-off - półfinał - 3 m. brąz
  • 2009-10 – PLK - runda zasadnicza - 2 m., play-off - finał - 2 m. srebro
  • 2010-11 – PLK - runda zasadnicza - 6 m., play-off - ćwierćfinał - 6 m., finał Pucharu Polski srebro
  • 2011-12 – PLK - runda zasadnicza - 4 m., II runda - 3 m., play-off - ćwierćfinał - 5 m.
  • 2012-13 – PLK - runda zasadnicza - 5 m., II runda - 5 m., play-off - półfinał - 4 m.
  • 2013-14 – PLK - runda zasadnicza - 4 m., II runda - 4 m, play-off - ćwierćfinał - 5 m.
  • 2014-15 – PLK - runda zasadnicza - 12 m.
  • 2015-16 – PLK - runda zasadnicza - 3 m., play-off - półfinał - 4 m.
  • 2016-17 – PLK - runda zasadnicza - 1 m., play-off - ćwierćfinał - 5 m., finał Pucharu Polski srebro
  • 2017-18 – PLK - runda zasadnicza - 1 m., play-off - finał – Mistrzostwo złoto, Superpuchar złoto
  • 2018-19 – PLK - runda zasadnicza - 4 m.,play-off-finał-Mistrzostwozłoto,finał Superpucharusrebro
  • 2019-20 – PLK - runda zasadnicza - 3 m. brąz, Puchar Polski złoto, Superpuchar złoto
  • 2020-21 – PLK - runda zasadnicza - 13 m., finał Superpucharu srebro
  • 2021-22 – PLK - runda zasadnicza - 2 m., play-off - półfinał - 3 m. brąz
  • 2022-23 – PLK - runda zasadnicza - 7 m., play-off - ćwierćfinał - 7 m.

Rozgrywki międzynarodowe[edytuj | edytuj kod]

  • 1993-94 – Puchar Europy: II runda - awans; III runda - wyeliminowany;
  • 1994-95 – Puchar Europy: I runda - awans; II runda - awans, III runda - awans; ćwierćfinałowa faza grupowa - wyeliminowany (miejsce 4/6);
  • 1995–1996 – Puchar Europy: II runda - awans, III runda - awans; ćwierćfinałowa faza grupowa - wyeliminowany (miejsce 5/6);
  • 1996-97 – EuroPuchar: faza grupowa - awans (miejsce 3/6); 1/32 finału - awans; 1/8 finału - wyeliminowany;
  • 1997-98 – Puchar Koracia: faza grupowa - wyeliminowany (miejsce 4/4);
  • 1999-00 – Puchar Koracia: faza grupowa - awans (miejsce 1/4); III runda - awans; 1/8 finału - awans; 1/4 finału - wyeliminowany;
  • 2000-01 – Puchar Saporty: faza grupowa - awans (miejsce 1/6); 1/8 finału - awans; 1/4 finału - wyeliminowany;
  • 2001-02 – Puchar Saporty: faza grupowa - awans (miejsce 4/6); 1/8 finału - awans; 1/4 finału - awans; 1/2 finału - wyeliminowany;
  • 2002-03 – Puchar Mistrzów Europy FIBA: Konferencja północna - faza grupowa - awans (miejsce 1/5); 1/2 finału - wyeliminowany; mecz o 3. miejsce – zwycięstwo; Faza paneuropejska - faza grupowa - wyeliminowany (miejsce 3/3);
  • 2003-04 – Liga Europejska FIBA – faza grupowa - awans (miejsce 1/7); 1/8 finału - wyeliminowany;
  • 2004-05 – Liga Europejska FIBA – faza grupowa - wyeliminowany (miejsce 5/7);
  • 2005-06 – ULEB Cup – faza grupowa - wyeliminowany (miejsce 5/6);
  • 2006-07 – ULEB Cup – faza grupowa - wyeliminowany (miejsce 5/6);
  • 2007-08 – ULEB Cup – faza grupowa - wyeliminowany (miejsce 5/6);
  • 2010-11 – Eurocup – faza grupowa - wyeliminowany (miejsce 4/4);
  • 2011-12 – VTB United League – kwalifikacje, grupa A - awans (miejsce 2/3); kwalifikacje, runda finałowa - wyeliminowany (miejsce 4/4);
  • 2018-19 – Liga Mistrzów FIBA – faza grupowa - wyeliminowany (miejsce 7/8);
  • 2019-20 – Liga Mistrzów FIBA – faza grupowa - wyeliminowany (miejsce 6/8);
  • 2020-21 – Liga Mistrzów FIBA – I runda eliminacyjna - wyeliminowany; FIBA Europe Cup – faza grupowa - awans (miejsce 3/4); 1/8 finału - wyeliminowany.
  • 2021-22 – European North Basketball League – faza grupowa - awans (miejsce 1/8); 1/2 finału - awans; finał - zwycięstwo złoto.
  • 2022-23 – FIBA Europe Cup – faza grupowa - awans (miejsce 2/4); druga runda - awans (miejsce 2/4); 1/4 finału - awans; 1/2 finału - awans; finał - zwycięstwo złoto.

Trenerzy[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Anwil Włocławek - skład. plk.pl. [dostęp 2024-01-15]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]