Euroliga

Euroliga
EuroLeague
Państwo	9 państw
Dyscyplina	Koszykówka
Organizator rozgrywek	ULEB
Data założenia	14 grudnia 1957
Poprzednia nazwa	Puchar Europy Mistrzów Krajowych; (1957–1991); Klubowy Puchar Europy; (1991–1996); Euroliga; (1996–2000); FIBA Suproliga; (2000–2001); Euroliga; (2000–)
Przekształcona; na zawodową	9 czerwca 2000
Prezes	Jordi Bertomeu
Partner TV	EuroLeague TV
Sponsor tytularny	Turkish Airlines
	Rozgrywki
Liczba drużyn	18
	Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca	ASK Ryga (1958)
Obecny zwycięzca	Real Madryt (2022/23)
Najwięcej zwycięstw	Real Madryt (11)
	Strona internetowa

Euroliga (ang. EuroLeague) – międzynarodowe, klubowe rozgrywki koszykarskie, przeznaczone dla najlepszych oraz najbogatszych męskich drużyn Europy i zachodniej Azji (tj. zajmujących najwyższe miejsca w czołowych ligach krajowych), organizowane i zarządzane przez Euroleague Basketball Company, a wcześniej przez FIBA Europe.

Format rozgrywek[edytuj | edytuj kod]

23 września 2008, podczas posiedzenia w Paryżu, Zgromadzenie Ogólne Unii Europejskich Lig Koszykarskich przedstawiło projekt nowego systemu rozgrywek męskiej Euroligi, który będzie obowiązywać od sezonu 2009/10. Jego szczegóły zostały omówione – z udziałem przedstawicieli zainteresowanych lig krajowych – w październiku 2008 r. i spotkały się ze zdecydowanym poparciem większości z nich. Według zaprezentowanej koncepcji, do zmagań, mających stanowić kontynuację poprzedniej Euroligi, przystąpi łącznie 30 zespołów z 25 państw^[1]. Fazę zasadniczą nadal stanowić będą 24 kluby, podzielone na sześć czterodrużynowych grup. Nowością są jednak – przeprowadzane po raz pierwszy w historii – dwustopniowe kwalifikacje, do których dopuszczonych zostanie 8 ekip. Dwóch zwycięzców kwalifikacji dołączy do 22 zespołów mających zagwarantowany udział w fazie grupowej „z urzędu”^[2]. Faza grupowa wyłoni 16 ekip, które następnie rywalizować będą systemem pucharowym, aż do Final Four^[3]. Polska ma prawo do obsadzenia jednego miejsca w tych rozgrywkach – jest ono zarezerwowane dla mistrza kraju, który nie musi startować w kwalifikacjach, bowiem co roku znajduje się w gronie 22 drużyn mających pewny udział w fazie grupowej.

Drużyny[edytuj | edytuj kod]

W fazie zasadniczej (grupowej) Euroligi udział biorą 24 drużyny. 22 miejsca w tej rundzie są odgórnie zarezerwowane dla zespołów z licencjami typu „A”, „B” i „C”. O pozostałe 2 wolne miejsca, 8 klubów walczy w dwustopniowych kwalifikacjach.

Zespoły z Licencją A – 12 najmocniejszych klubów, posiadających prawo startu w Eurolidze bez względu na wyniki w swoich ligach krajowych (uszeregowanie według miejsca zajmowanego w Rankingu ULEB):

Zespoły z Licencją B – przedstawiciele pozostałych 8 najwyżej sklasyfikowanych lig krajowych (według rankingu ULEB):

mistrz Francji
mistrz Serbii
mistrz Chorwacji
mistrz Słowenii
mistrz Niemiec
mistrz Polski
mistrz Litwy
drużyna z Włoch
triumfator Eurocup z poprzedniego sezonu

Zespół z Licencją C – 1 klub z „dziką kartą” otrzymaną od ULEB:

wybór na podstawie kryteriów ustalanych przed każdym sezonem przez ULEB

Zespoły rywalizujące w kwalifikacjach – 8 klubów:

drużyna z Rosji
ASVEL Lyon-Villeurbanne (bez względu na miejsce w lidze francuskiej)
drużyna z Włoch
drużyna z Grecji
mistrz Belgii
mistrz Łotwy
mistrz Ukrainy
drużyna z Francji

Podział miejsc według państw[edytuj | edytuj kod]

Obsadzonych jest 28 miejsc. Pozostałe 2 to: drużyna z „dziką kartą” i tryumfator Eurocup.

Państwo	Liczba miejsc
Hiszpania	4
Włochy	4
Grecja	3
Francja	3
Rosja	2
Turcja	2
Litwa	1
Serbia	1
Chorwacja	1
Izrael	1
Słowenia	1
Niemcy	1
Polska	1
Belgia	1
Łotwa	1
Ukraina	1

Historia[edytuj | edytuj kod]

Na fali sukcesu idei europejskich pucharów – stworzonej przez dziennikarzy francuskiego dziennika L'Équipe – dla klubów piłkarskich, wiosną 1957 grupa działaczy FIBA z Sekretarzem Generalnym Williamem Jonesem na czele, postanowiła przeszczepić koncepcję klubowej rywalizacji na starym kontynencie również dla męskich zespołów koszykarskich. W celu zorganizowania i sprawnego przeprowadzenia rozgrywek powołano specjalną Komisję, której przewodniczącym został sam W. Jones, mając do pomocy Roberta Busnela, Miloslava Kriza, Raimundo Saportę, Nikołaja Semaszkę i Borislava Stankovicia. Wzorem piłkarskim rywalizacji nadano oficjalną nazwę Pucharu Europy Mistrzów Krajowych (PEMK) i pod takim mianem toczyła się ona do lat 90. Do premierowego sezonu 1957/1958 przystąpiło 24 mistrzów krajowych, a wśród nich Legia Warszawa. W inauguracyjnym spotkaniu – rozegranym 22 lutego 1958 w Brukseli – belgijski Royal IV SC Anderlechtois pokonał luksemburską BBC Etzella Ettelbruck 82:43^[4], a po pucharowych bojach do finałowego dwumeczu (6 lipca 1958 i 17 lipca 1958) zakwalifikowały się: radziecka ASK Ryga i bułgarski Akademik Sofia. Zdecydowanie lepsi okazali się ryżanie dwukrotnie pokonując rywala (86:81 i 84:71). Ta sama drużyna tryumfowała w dwóch kolejnych edycjach, a na pierwszy sukces ekipy spoza ZSRR (kraje „Europy socjalistycznej” zdominowały pierwsze lata rywalizacji PEMK) przyszło czekać do sezonu 1963/1964, gdy po puchar sięgnął Real Madryt, który następnie – nieprzerwanie po połowy lat 80. – należał do ścisłej czołówki Pucharu Europy. Zresztą generalnie od tego momentu do głosu zaczęły dochodzić kluby z zachodniej i południowej części kontynentu (głównie włoskie). Przełom lat 80. i 90. to czas tryumfów zespołów z byłej Jugosławii, czyli słynnej „szkoły bałkańskiej”, później zaś sukcesy zaczęły święcić ekipy greckie. Nieprzerwanie od sezonu 1987/1988 końcowa faza pucharu przeprowadzana jest w formie turnieju Final Four, podczas którego wyłaniana jest najlepsza drużyna (wcześniej turniej Finałowej Czwórki PEMK odbył się tylko dwa razy – w 1966 i 1967).

Szyld Euroliga – w odniesieniu do rywalizacji najlepszych męskich klubów koszykarskich w Europie – po raz pierwszy pojawił się w 1995, gdy to od sezonu 1995/1996 zmieniono nazwę rozgrywek na FIBA EuroLeague. Ich organizatorem nadal pozostawała FIBA, pełniąc jednocześnie rolę patrona tytularnego. Jednak już wówczas coraz większą siłę oddziaływania zaczęła przejawiać – założona 25 czerwca 1991 w Rzymie – Unia Europejskich Lig Koszykarskich (ULEB), reprezentująca zrzeszane przez siebie klubu z czołowych lig krajowych (głównie włoskiej, hiszpańskiej, francuskiej i greckiej). Kwestią czasu pozostawało przejęcie przez nią praw do zarządzania Euroligą na co nie chciała zgodzić się FIBA. Przełomowym okazał się być rok 2000, gdy w europejskiej koszykówce doszło do rozłamu. Żadna z organizacji nie zamierzała ustąpić, dlatego w edycji 2000/2001 rywalizacja najlepszych klubów „starego kontynentu” toczyła się w dwóch niezależnych od siebie rozgrywkach: nowej Eurolidze (stworzonej przez ULEB) i Suprolidze (założonej przez FIBA). Po roku doszło do porozumienia, FIBA zlikwidowała Suproligę, która funkcjonowała zaledwie przez jeden sezon, a ULEB-owska Euroliga stała się zaczątkiem nowoczesnej Euroligi (Euroleague Basketball), czyli rozgrywek w formie przeprowadzanej do dziś.

Triumfatorzy[edytuj | edytuj kod]

Finały[edytuj | edytuj kod]

Rok		Mistrz	Wynik	Wicemistrz
Rok		Finał			3. i 4. miejsce
1958		ASK Ryga	170–152 (86–81 / 71–84)	Academic	Honvéd i Real Madryt
1958–59		ASK Ryga	148–125 (79–58 / 67–69)	Academic	Lech Poznań i OKK Beograd
1959–60		ASK Ryga	130–113 (51–61 / 69–62)	Dinamo Tbilisi	Polonia Warszawa i Slovan Orbis Praga
1960–61		CSKA Moskwa	148–128 (87–62 / 66–61)	ASK Ryga	Real Madryt i Steaua București
1961–62		Dinamo Tbilisi	90–83	Real Madryt	AŠK Olimpija i CSKA Moskwa
1962–63		CSKA Moskwa	259–240 (86–69 / 91–74 / 99–80)	Real Madryt	Dinamo Tbilisi i Spartak ZJŠ Brno
1963–64		Real Madryt	183–174 (110–99 / 84–64)	Spartak ZJŠ Brno	OKK Beograd i Simmenthal Mediolan
1964–65		Real Madryt	157–150 (88–81 / 76–62)	CSKA Moskwa	Ignis Varese i OKK Beograd
1965–66		Simmenthal Mediolan	77–72	Slavia VŠ Praga	CSKA Moskwa	AEK
1966–67		Real Madryt	91–83	Simmenthal Medilan	AŠK Olimpija	Slavia VŠ Praga
1967–68		Real Madryt	98–95	Spartak ZJŠ Brno	Simmenthal Mediolan i Zadar
1968–69		CSKA Moskwa	103–99 (2 OT's)	Real Madryt	Spartak ZJŠ Brno i Standard Liège
1969–70		Ignis Varese	79–74	CSKA Moskwa	Real Madryt i Slavia VŠ Praga
1970–71		CSKA Moskwa	67–53	Ignis Varese	Real Madryt i Slavia VŠ Praga
1971–72		Ignis Varese	70–69	Jugoplastika	Real Madryt i Panathinaikos
1972–73		Ignis Varese	71–66	CSKA Moskwa	Crvena zvezda i Simmenthal Medilan
1973–74		Real Madryt	84–82	Ignis Varese	Berck i Radnički Belgrad
1974–75		Ignis Varese	79–66	Real Madryt	Berck i Zadar
1975–76		Mobilgirgi Varese	81–74	Real Madryt	ASVEL i Forst Cantù
1976–77		Maccabi Tel Awiw	78–77	Mobilgirgi Varese	CSKA Moskwa	Real Madryt
1977–78		Real Madryt	75–67	Mobilgirgi Varese	ASVEL	Maccabi Tel Awiw
1978–79		Bosna	75–67	Emerson Varese	Maccabi Elite Tel Awiw	Real Madryt
1979–80		Real Madryt	89–85	Maccabi Elite Tel Awiw	Bosna	Sinudyne Bolonia
1980–81		Maccabi Elite Tel Awiw	80–79	Sinudyne Bolonia	Nashua EBBC	Bosna
1981–82		Squibb Cantù	86–80	Maccabi Elite Tel Awiw	Partizan	FC Barcelona
1982–83		Ford Cantù	69–68	Billy Medilan	Real Madryt	CSKA Moskwa
1983–84		Virtus Rzym	79–73	FC Barcelona	Jollycolombani Cantù	Bosna
1984–85		Cibona	87–78	Real Madryt	Maccabi Elite Tel Awiw	CSKA Moskwa
1985–86		Cibona	94–82	Žalgiris	Simac Mediolan	Real Madryt
1986–87		Tracer Mediolan	71–69	Maccabi Elite Tel Awiw	Orthez	Zadar
1987–88		Tracer Medilan	90–84	Maccabi Elite Tel Awiw	Partizan	Aris
1988–89		Jugoplastika	75–69	Maccabi Elite Tel Awiw	Aris	FC Barcelona
1989–90		Jugoplastika	72–67	FC Barcelona	CSP Limoges	Aris
1990–91		Pop 84	70–65	FC Barcelona	Maccabi Elite Tel Awiw	Scavolini Pesaro
1991–92		Partizan	71–70	Montigalà Joventut	Philips Medilan	Estudiantes Caja Postal
1992–93		CSP Limoges	59–55	Benetton Treviso	PAOK	Real Madryt
1993–94		7up Joventut	59–57	Olympiakos	Panathinaikos	FC Barcelona Banca Catalana
1994–95		Real Teka Madryt	73–61	Olympiakos	Panathinaikos	CSP Limoges
1995–96		Panathinaikos	67–66	FC Barcelona Banca Catalana	CSKA Moskwa	Real Madrid Teka
1996–97		Olympiakos	73–58	FC Barcelona Banca Catalana	Smelt Olimpija	ASVEL
1997–98		Kinder Bolonia	58–44	AEK	Benetton Treviso	Partizan
1998–99		Žalgiris	82–74	Kinder Bolonia	Olympiakos	Teamsystem Bolonia
1999–00		Panathinaikos	73–67	Maccabi Elite Tel Awiw	Efes Pilsen	FC Barcelona
2000–01 †		Maccabi Elite Tel Awiw	81–67	Panathinaikos	Efes Pilsen	CSKA Moskwa
2000–01		Kinder Bolonia	3–2 play-off	Tau Cerámica	AEK i Paf Wennington Bolonia
2001–02		Panathinaikos	89–83	Kinder Bolonia	Benetton Treviso i Maccabi Elite Tel Awiw
2002–03		FC Barcelona	76–65	Benetton Treviso	Montepaschi Siena	CSKA Moskwa
2003–04		Maccabi Elite Tel Awiw	118–74	Skipper Bolonia	CSKA Moskwa	Montepaschi Siena
2004–05		Maccabi Elite Tel Awiw	90–78	Tau Cerámica	Panathinaikos	CSKA Moskwa
2005–06		CSKA Moskwa	73–69	Maccabi Elite Tel Awiw	Tau Cerámica	Winterthur FC Barcelona
2006–07		Panathinaikos	93–91	CSKA Moskwa	Unicaja	Tau Cerámica
2007–08		CSKA Moskwa	91–77	Maccabi Elite Tel Awiw	Montepaschi Siena	Tau Cerámica
2008–09		Panathinaikos	73–71	CSKA Moskwa	Regal FC Barcelona	Olympiakos
2009–10		Regal FC Barcelona	86–68	Olympiakos	CSKA Moskwa	Partizan
2010–11		Panathinaikos	78–70	Maccabi Electra Tel Awiw	Montepaschi Siena	Real Madryt
2011–12		Olympiakos	62–61	CSKA Moskwa	Regal FC Barcelona	Panathinaikos
2012–13		Olympiakos	100–88	Real Madryt	CSKA Moskwa	FC Barcelona
2013–14		Maccabi Electra Tel Awiw	98–86 (OT)	Real Madryt	FC Barcelona	CSKA Moskwa
2014–15		Real Madryt	78–59	Olympiakos	CSKA Moskwa	Fenerbahçe Ülker
2015–16		CSKA Moskwa	101–96 (OT)	Fenerbahçe	Lokomotiw Kubań	Laboral Kutxa
2016–17		Fenerbahçe	80–64	Olympiakos	CSKA Moskwa	Real Madryt
2017–18		Real Madryt	85–80	Fenerbahçe	Žalgiris	CSKA Moskwa
2018–19		CSKA Moskwa	91–83	Anadolu Efes	Real Madryt	Fenerbahçe Beko
2019–20	Cancelled due to the COVID-19 pandemic
2020–21		Anadolu Efes	86–81	FC Barcelona	AX Armani Exchange Mediolan	CSKA Moskwa
2021–22		Anadolu Efes	58–57	Real Madryt	FC Barcelona	Olympiakos
2022–23		Real Madryt	79–78	Olympiakos	AS Monaco	FC Barcelona

|}

† 2001 był rokiem, w którym rozegrano dwa europejskie mistrzostwa klubowe – Suproliga zorganizowana przez FIBĘ i Euroliga przez ULEB).

+ W 2020 roku zrezygnowano z rozgrywania Final Four Euroligi z powodu pandemii COVID-19.
(OT) – dogrywka

Sukcesy klubów[edytuj | edytuj kod]

Nazwa klubu	Liczba triumfów	Liczba przegranych finałów	Lata triumfów	Lata przegranych finałów
Real Madryt	11	9	1964, 1965, 1967, 1968, 1974, 1978, 1980, 1995, 2015, 2018, 2023	1962, 1963, 1969, 1975, 1976, 1985, 2013, 2014, 2022
CSKA Moskwa	8	6	1961, 1963, 1969, 1971, 2006, 2008, 2016, 2019	1965, 1970, 1973, 2007, 2009, 2012
Maccabi Tel Awiw	6	9	1977, 1981, 2001, 2004, 2005, 2014	1980, 1982, 1987, 1988, 1989, 2000, 2006, 2008, 2011
Panathinaikos Ateny	6	1	1996, 2000, 2002, 2007, 2009, 2011	2001
Pallacanestro Varese	5	5	1970, 1972, 1973, 1975, 1976	1971, 1974, 1977, 1978, 1979
Olympiakos Pireus	3	5	1997, 2012, 2013	1994, 1995, 2010, 2015, 2017, 2023
Olimpia Milano	3	2	1966, 1987, 1988	1967, 1983
ASK Ryga	3	1	1958, 1959, 1960	1961
Jugoplastika Split	3	1	1989, 1990, 1991	- -
Anadolu Efes	2	1	2021, 2022	2019
FC Barcelona	2	6	2003, 2010	1984, 1990, 1991, 1996, 1997, 2021
Virtus Bolonia	2	3	1998, 2001	1981, 1999, 2002
Pallacanestro Cantù	2	-	1982, 1983
Cibona Zagrzeb	2	-	1985, 1986	-
Fenerbahçe Ülker	1	2	2017	2016, 2018
Anadolu Efes Stambuł	1	2	2020, 2021	2019
Dinamo Tbilisi	1	1	1962	1960
Joventut Badalona	1	1	1994	1992
Žalgiris Kowno	1	1	1999	1986
Bosna Sarajewo	1	-	1979	-
Virtus Rzym	1	-	1984	-
KK Partizan Belgrad	1	-	1992	-
CSP Limoges	1	-	1993	-
Akademik Sofia	-	2	-	1958, 1959
Spartak Brno	-	2	-	1964, 1968
Benetton Treviso	-	2	-	1993, 2003
TAU Cerámica Vitoria	-	2	-	2001, 2005
Slavia Praga	-	1	-	1966
AEK Ateny	-	1	-	1998
Fortitudo Bolonia	-	1	-	2004

Zwycięzcy według państw[edytuj | edytuj kod]

Państwo	Liczba triumfów	Liczba zwycięskich klubów
Hiszpania	14	3
Włochy	13	5
Grecja	9	2
ZSRR	8	3
Jugosławia	6	3
Izrael	6	1
Rosja	3	1
Turcja	2	2
Francja	1	1
Jugosławia	1	1
Litwa	1	1

Udział polskich drużyn[edytuj | edytuj kod]

Sezon	Uczestnik	Miejsce
1958	Legia Warszawa	TOP 8
1958/59	Lech Poznań	TOP 4
1959/60	Polonia Warszawa	TOP 4
1960/61	Legia Warszawa	TOP 8
1961/62	Legia Warszawa	TOP 8
1962/63	Wisła Kraków	TOP 8
1963/64	Legia Warszawa	TOP 8
1964/65	Wisła Kraków	TOP 8
1965/66	Wisła Kraków	I runda
1966/67	Legia Warszawa	II runda
1967/68	Legia Warszawa	II runda
1968/69	Wisła Kraków	I runda
1969/70	Legia Warszawa	II runda
1970/71	Śląsk Wrocław	II runda
1971/72	nie występował żaden zespół	–
1972/73	nie występował żaden zespół	–
1973/74	Wybrzeże Gdańsk	I runda
1974/75	Wisła Kraków	II runda
1975/76	Resovia	II runda
1976/77	Wisła Kraków	Grupa ćwierćfinałowa
1977/78	Śląsk Wrocław	Grupa ćwierćfinałowa
1978/79	Wybrzeże Gdańsk	Grupa ćwierćfinałowa
1979/80	nie występował żaden zespół	–
1980/81	Śląsk Wrocław	Grupa ćwierćfinałowa
1981/82	nie występował żaden zespół	–
1982/83	nie występował żaden zespół	–
1983/84	nie występował żaden zespół	–
1984/85	Lech Poznań	I runda
1985/86	Zagłębie Sosnowiec	I runda
1986/87	Zagłębie Sosnowiec	I runda
1987/88	Śląsk Wrocław	TOP 16
1988/89	nie występował żaden zespół	–
1989/90	Lech Poznań	Grupa ćwierćfinałowa
1990/91	Lech Poznań	I runda
1991/92	Śląsk Wrocław	II runda
1992/93	Śląsk Wrocław	II runda
1993/94	Śląsk Wrocław	I runda
1994/95	Śląsk Wrocław	I runda
1995/96	Mazowszanka Pruszków	I runda
1996/97	nie występował żaden zespół	–
1997/98	nie występował żaden zespół	–
1998/99	nie występował żaden zespół	–
1999/2000	nie występował żaden zespół	–
2000/2001	Śląsk Wrocław	TOP 16 – Suproliga
2001/2002	Śląsk Wrocław	Faza grupowa
2002/2003	Idea Śląsk Wrocław	Faza grupowa
2003/2004	Śląsk Wrocław	Faza grupowa
2004/2005	Prokom Trefl Sopot	TOP 16
2005/2006	Prokom Trefl Sopot	Faza grupowa
2006/2007	Prokom Trefl Sopot	TOP 16
2007/2008	Prokom Trefl Sopot	Faza grupowa
2008/2009	Asseco Prokom Sopot	TOP 16
2009/2010	Asseco Prokom Gdynia	TOP 8
2010/2011	Asseco Prokom Gdynia	Faza grupowa
2011/2012	Asseco Prokom Gdynia, PGE Turów Zgorzelec	Faza grupowa, 1/4 kwalifikacji
2012/2013	Asseco Prokom Gdynia	Faza grupowa
2013/2014	Stelmet Zielona Góra	Faza grupowa
2014/2015	PGE Turów Zgorzelec, Stelmet Zielona Góra	Faza grupowa, 1/4 kwalifikacji
2015/2016	Stelmet Zielona Góra	Faza grupowa
2016/2017	nie występował żaden zespół	–
2017/2018	nie występował żaden zespół	–
2018/2019	nie występował żaden zespół	–
2019/2020	nie występował żaden zespół	–
2020/2021	nie występował żaden zespół	–
2021/2022	nie występował żaden zespół	–
2022/2023	nie występował żaden zespół	–

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Punkty na mecz[edytuj | edytuj kod]

1991-92 Nikos Galis (Aris Saloniki): 32,25 (w 16 występach)
1992-93 Zdravko Radulović (Cibona Zagrzeb): 23,92 (w 13 występach)
1993-94 Nikos Galis (Panathinaikos Ateny): 23,80 (w 21 występach)
1994-95 - Predrag Danilović (Virtus (Buckler) Bologna): 22,11 (w 17 występach)
1995-96 Joe Arlauckas (Real Madryt): 26,42 (w 21 występach)
1996-97 Carlton Myers (Fortitudo (Teamsystem) Bologna): 22,94 (w 19 występach)
1997-98 - Peja Stojaković (PAOK Saloniki): 20,93 (w 16 występach)
1998-99 İbrahim Kutluay (Fenerbahçe SK): 21,41 (w 17 występach)
1999-00 Miljan Goljović (Pivovarna Laško): 20,18 (w 16 występach)
2000-01 - Miroslav Berić (Partizan Belgrad): 23,25 (w 20 występach) (FIBA Suproliga)
2000-01 Alphonso Ford (Peristeri Ateny): 26 (w 12 występach) (ULEB Euroliga)
2001-02 Alphonso Ford (Olympiakos Pireus): 24,75 (w 20 występach)
2002-03 - Miloš Vujanić (Partizan Belgrad): 25,78 (w 14 występach)
2003-04 Lynn Greer (Śląsk Wrocław): 25,07 (w 14 występach)
2004-05 Charles Smith (Victoria Libertas (Scavolwi) Pesaro): 20,65 (w 20 występach)
2005-06 Drew Nicholas (Benetton Treviso): 18,45 (w 20 występach)
2006-07 Juan Carlos Navarro (FC Barcelona): 16,77 (w 22 występach)
2007-08 Marc Salyers (Chorale Roanne): 21,78 (w 14 występach)
2008-09 Igor Rakočević (TAU Baskonia): 17,95 (w 21 występach)
2009–10 Linas Kleiza (Olympiacos): 17,14 (w 22 występach)
2010–11 Igor Rakočević (Efes Pilsen): 17,21 (w 14 występach)
2011–12 - Bo McCalebb (Montepaschi Siena): 16,9 (w 17 występach)
2012–13 Bobby Brown (Montepaschi Siena): 18,83 (w 24 występach)
2013–14 - Keith Langford (Olimpia Milano): 17,56 (w 25 występach)
2014–15 - Taylor Rochestie (Niżny Nowogród): 18,90 (w 21 występach)
2015–16 Nando De Colo (CSKA Moskwa): 19,44 (w 27 występach)
2016–17 Keith Langford (Uniks Kazań): 21,75 (w 28 występach)

Zbiórki na mecz[edytuj | edytuj kod]

1991-92 Corny Thompson (Joventut Badalona): 11,72 (w 18 występach)
1992-93 Arvydas Sabonis (Real Madryt): 11,95 (w 20 występach)
1993-94 Roy Tarpley (Olympiakos Pireus): 12,84 (w 19 występach)
1994-95 Stojko Vranković (Panathinaikos Ateny): 12,19 (w 21 występach)
1995-96 Charles Shackleford (Ülkerspor): 12,38 (w 18 występach)
1996-97 Warren Kidd (Stefanel Milano): 10,59 (w 22 występach)
1997-98 - Dejan Tomašević (Partizan Belgrad): 9,60 (w 23 występach)
1998-99 Žan Tabak (Fenerbahçe SK): 10 (w 18 występach)
1999-00 Hüseyin Beşok (Efes Pilsen Stambuł): 10,04 (w 23 występach)
2000-01 Roberto Chiacig (Montepaschi Siena): 9,38 (w 18 występach) (FIBA Suproliga)
2000-01 - Dejan Tomašević (Budućnost Podgorica): 11,5 (w 12 występach) (ULEB Euroliga)
2001-02 Mirsad Türkcan (CSKA Moskwa): 12,76 (w 17 występach)
2002-03 Mirsad Türkcan (Montepaschi Siena): 11,80 (w 21 występach)
2003-04 Arvydas Sabonis (Žalgiris Kowno): 10,72 (w 18 występach)
2004-05 Tanoka Beard (Žalgiris Kowno): 10,6 (w 20 występach)
2005-06 - Dejan Milojević (Partizan Belgrad): 10,08 (w 12 występach)
2006-07 Tanoka Beard (Žalgiris Kowno): 9,85 (w 14 występach)
2007-08 Travis Watson (Armani Jeans Milano): 9,71 (w 14 występach)
2008-09 Joanis Burusis (Olympiakos Pireus): 7,36 (w 22 występach)
2009–10 Travis Watson (Žalgiris Kowno): 9,46 (w 13 występach)
2010–11 Mirsad Türkcan (Fenerbahçe Ülker): 7,33 (w 12 występach)
2011–12 Andriej Kirilenko (CSKA Moskwa): 7,47 (w 17 występach)
2012–13 Wiktor Chriapa (CSKA Moskwa): 7,31 (w 26 występach)
2013–14 Joffrey Lauvergne (Partizan Belgrad): 8,63 (w 24 występach)
2014–15 Boban Marjanović (Crvena Zvezda): 10,67 (w 24 występach)
2015–16 Joanis Burusis (Laboral Kutxa Baskonia): 8,66 (w 29 występach)
2016–17 Ekpe Udoh (Fenerbahçe Ülker): 7,77 (w 31 występach)

Asysty na mecz[edytuj | edytuj kod]

1991-92 Micheal Ray Richardson (Slobodna Dalmacija Split): 6,07 (w 14 występach)
1992-93 Nacho Azofra (Estudiantes Madryt): 5,58 (w 12 występach)
1993-94 Nikos Galis (Panathinaikos Ateny): 4,71 (w 21 występach)
1994-95 Chuck Evans (CSKA Moskwa): 6,15 (w 13 występach)
1995-96 Wasilij Karasiow (CSKA Moskwa): 7,15 (w 20 występach)
1996-97 Michael Anderson (Caja San Fernando): 6,11 (w 17 występach)
1997-98 Willie Anderson (AEK Ateny): 4,41 (w 12 występach)
1998-99 Tyus Edney (Žalgiris Kowno): 6,13 (w 22 występach)
1999-00 David Rivers (TOFAS Bursa): 4,93 (w 16 występach)
2000-01 Raimondas Miglinieks (Śląsk Wrocław): 6,95 (w 20 występach) (FIBA Suproliga)
2000-01 Ivica Marić (KK Zadar): 5,9 (w 10 występach) (ULEB Euroliga)
2001-02 Elmer Bennett (Baskonia): 5,26 (w 15 występach)
2002-03 Ed Cota (Žalgiris Kowno): 6,5 (w 14 występach)
2003-04 Ed Cota (Žalgiris Kowno): 5,65 (w 20 występach)
2004-05 Mire Chatman (EB Pau-Orthez): 6,21 (w 14 występach)
2005-06 Pablo Prigioni (Baskonia): 6,24 (w 25 występach)
2006-07 Teodoros Papalukas (CSKA Moskwa): 5,4 (w 25 występach)
2007-08 DeJuan Collins (Žalgiris Kowno): 5,35 (w 20 występach)
2008-09 Teodoros Papalukas (Olympiakos Pireus): 5,25 (w 20 występach)
2009–10 Omar Cook (Unicaja Málaga): 5,94 (w 16 występach)
2010–11 Dimitris Diamandidis (Panathinaikos): 6,23 (w 22 występach)
2011–12 Omar Cook (Olimpia Mediolan): 5,69 (w 16 występach)
2012–13 Zoran Planinić (Chimki): 6,32 (w 22 występach)
2013–14 Dimitris Diamandidis (Panathinaikos): 6,21 (w 29 występach)
2014–15 Miloš Teodosić (CSKA Moskwa): 7 (w 24 występach)
2015–16 Thomas Heurtel (Anadolu Efes): 7,92 (w 24 występach)
2016–17 Miloš Teodosić (CSKA Moskwa): 6,79 (w 29 występach)

Przechwyty na mecz[edytuj | edytuj kod]

1991-92 Riccardo Pittis (Philips Milano): 3,73 (w 19 występach)
1992-93 Clinton Wheeler (Bayer Leverkusen): 3 (w 17 występach)
1993-94 Riccardo Pittis (Benetton Treviso): 2,92 (w 13 występach)
1994-95 Siergiej Panow (CSKA Moskwa): 3 (w 19 występach)
1995-96 Riccardo Pittis (Benetton Treviso): 2,63 (w 19 występach)
1996-97 Michael Anderson (Caja San Fernando): 2,70 (w 17 występach)
1997-98 David Rivers (Teamsystem Bologna): 2,85 (w 21 występach)
1998-99 Gerald Lewis (KK Zadar): 2,53 (w 15 występach)
1999-00 Andrea Meneghin (Varese Roosters): 2,93 (w 16 występach)
2000-01 Ralph Biggs (Telindus Ostenda): 2,1 (w 20 występach) (FIBA Suproliga)
2000-01 Ivica Marić (KK Zadar) i Jemeil Rich (Lugano Snakes): 3,7 (w 10 występach) (ULEB Euroliga)
2001-02 Emanuel Ginobili (Kinder Bologna): 2,54 (w 22 występach)
2002-03 Fred House (Partizan Belgrad): 3 (w 10 występach)
2003-04 Fred House (Partizan Belgrad): 3,38 (w 13 występach)
2004-05 Chris Williams (Frankfurt Skyliners): 2,78 (w 14 występach)
2005-06 Jeff Trepagnier (Ülkerspor): 3,05 (w 20 występach)
2006-07 Ricky Rubio (DKV Joventut Badalona): 3,18 (w 16 występach)
2007-08 Shaun Stonerook (Montepaschi Siena): 2,58 (w 24 występach)
2008–09 David Logan (Asseco Prokom): 2,67 (w 15 występach)
2009–10 Bo McCalebb (KK Partizan) & Wiktor Chriapa (CSKA Moskwa): 1,95 (w 22 występach)
2010–11 Chuck Eidson (Maccabi Tel Awiw): 2,64 (w 22 występach)
2011–12 Jamon-Alfred Lucas (Galatasaray): 1,81 (w 16 występach)
2012–13 Bo McCalebb (Fenerbahçe Ülker): 1,91 (w 23 występach)
2013–14 Jamon Gordon (Anadolu Efes): 2,00 (w 21 występach)
2013–14 Tarence Kinsey (Niżny Nowogród): 1,59 (w 17 występach)
2015–16 - Nick Calathes (Panathinaikos): 2 (w 27 występach)
2016–17 Charles Jenkins (Crvena Zvezda Belgrad): 2,07 (w 30 występach)

Bloki na mecz[edytuj | edytuj kod]

2000-01 Andriej Kirilenko (CSKA Moskwa): 2,13 (w 22 występach) (FIBA Suproliga)
2000-01 Hryhorij Chyżniak (Žalgiris Kowno): 3,16 (w 12 występach) (ULEB Euroliga)
2001-02 Hryhorij Chyżniak (Žalgiris Kowno): 3,21 (w 14 występach)
2002-03 Eduardo Hernández-Sonseca (Real Madryt): 1,5 (w 14 występach)
2003-04 Arvydas Sabonis (Žalgiris Kowno): 1,61 (w 18 występach)
2004-05 Eurelijus Žukauskas (Ülkerspor): 1,81 (w 22 występach)
2005-06 Dariusz Ławrynowicz (Žalgiris Kowno): 2,1 (w 20 występach)
2006-07 Marcus Haislip (Efes Pilsen Stambuł): 1,75 (w 20 występach)
2007-08 Ömer Aşık (Fenerbahçe Ülker): 2,06 (w 15 występach)
2008–09 Fran Vázquez (FC Barcelona): 1,74 (w 23 występach)
2009–10 D’or Fischer (Maccabi Tel Awiw): 1,8 (w 20 występach)
2010–11 Mirza Begić (Žalgiris Kowno/Real Madryt): 1,5 (w 16 występach)
2011–12 Andriej Kirilenko (CSKA Moskwa): 1,94 (w 17 występach)
2012–13 Shawn James (Maccabi Tel Awiw): 1,93 (w 27 występach)
2013–14 Bryant Dunston (Olympiacos): 1,31 (w 29 występach)
2014–15 Arciom Parachoŭski (Niżny Nowogród): 1,96 (w 23 występach)
2015–16 Ekpe Udoh (Fenerbahçe): 2,26 (w 27 występach)
2016–17 Ekpe Udoh (Fenerbahçe): 2,19 (w 31 występach)

Najlepszy wskaźnik punktowy – cały sezon[edytuj | edytuj kod]

2000-01 - Dejan Tomašević (Budućnost Podgorica): 30,91 (w 12 występach)
2001-02 Mirsad Türkcan (CSKA Moskwa): 25,82 (w 17 występach)
2002-03 Mirsad Türkcan (Montepaschi): 24 (w 21 występach)
2003-04 Arvydas Sabonis (Žalgiris Kowno): 26,27 (w 18 występach)
2004-05 Anthony Parker (Maccabi Tel Awiw): 24,87 (w 24 występach)
2005-06 - Dejan Milojević (Partizan Belgrad): 23,58 (w 12 występach)
2006-07 Nikola Vujčić (Maccabi Tel Awiw): 21,72 (w 22 występach)
2007-08 Marc Salyers (Chorale Roanne): 22,5 (w 14 występach)
2008–09 D’or Fischer (Maccabi Tel Awiw): 21,46 (w 13 występach)
2009–10 - Aleks Marić (KK Partizan): 21,11 (w 18 występach)
2010–11 Fernando San Emeterio (Baskonia): 19,05 (w 20 występach)
2011–12 Andriej Kirilenko (CSKA Moskwa): 24,18 (w 17 występach)
2012–13 Bobby Brown (Montepaschi Siena): 17,38 (w 24 występach)
2013–14 - Keith Langford (Olimpia Mediolan): 17,68 (w 25 występach)
2014–15 Boban Marjanović (Crvena Zvezda Belgrad): 25,67 (w 24 występach)
2015–16 Nando De Colo (CSKA Moskwa): 24,3 (w 27 występach)
2016–17 Keith Langford (Uniks Kazań): 21,82 (w 28 występach)

Najlepszy wskaźnik punktowy – sezon zasadniczy[edytuj | edytuj kod]

Statystyczni liderzy sezonu regularnego nie są brani pod uwagę w oficjalnych statystykach.

2000-01 - Dejan Tomašević (Budućnost Podgorica): 31,2
2001-02 Mirsad Türkcan (CSKA Moskwa): 28,09
2002-03 Joseph Blair (Ülkerspor): 25
2003-04 Arvydas Sabonis (Žalgiris Kowno): 26,41
2004-05 Anthony Parker (Maccabi Tel Awiw): 27,42
2005-06 - Dejan Milojević (Partizan Belgrad): 23,58
2006-07 Nikola Vujčić (Maccabi Tel Awiw): 23,64
2007-08 Marc Salyers (Chorale Roanne): 22,5
2008–09 Sani Bečirovič (Virtus Rzym): 22
2009–10 - Aleks Marić (KK Partizan): 24,56
2010–11 Keith Langford (Chimki): 19,7
2011–12 Nicolas Batum (SLUC Nancy): 23,17
2012–13 Joanis Burusis (Olimpia Mediolan): 18,89
2013–14 Nikola Mirotić (Real Madryt): 20,5
2014–15 Boban Marjanović (Crvena Zvezda Belgrad): 24,9
2015–16 Joanis Burusis (Laboral Kutxa Baskonia): 23,6
2016–17 Nando De Colo (CSKA Moskwa): 22,74

Najlepszy wskaźnik punktowy – Top 16[edytuj | edytuj kod]

Statystyczni liderzy sezonu regularnego nie są brani pod uwagę w oficjalnych statystykach.

2001-02 Alphonso Ford (Olympiakos Pireus): 26,66
2002-03 Mirsad Türkcan (Montepaschi Siena): 27
2003-04 Arvydas Sabonis (Žalgiris Kowno): 26
2004-05 David Andersen (CSKA Moskwa): 25,66
2005-06 Scoonie Penn (Cibona Zagrzeb): 25,16
2006-07 Antonis Fotsis (Dinamo Moskwa): 20,83
2007-08 Terence Morris (Maccabi Tel Awiw): 22,5
2008–09 Mirsad Türkcan (Fenerbahçe Ülker): 27
2009–10 Jamont Gordon (KK Cibona): 23,83
2010–11 Fernando San Emeterio (Baskonia): 23,33
2011–12 Andriej Kirilenko (CSKA Moskwa): 19,83
2012–13 Bojan Bogdanović (Fenerbahçe Ülker): 22
2013–14 - Keith Langford (Olimpia Mediolan): 19,18
2014–15 Boban Marjanović (Crvena Zvezda Belgrad): 26,21
2015–16 Nando De Colo (CSKA Moskwa): 26,75

Najlepsi w historii[edytuj | edytuj kod]

Statystyki liczone od sezonu 2000/01

	Średnie		Sumy
Punkty	Alphonso Ford	22,22	Juan Carlos Navarro	4000
Zbiórki	Joseph Blair	10,05	Joanis Burusis	1603
Asysty	Shane Larkin	5,67	Dimitris Diamandidis	1255
Przechwyty	Manu Ginóbili	2,73	Dimitris Diamandidis	434
Bloki	Ekpe Udoh	2,22	Fran Vázquez	249
Index Rating	Anthony Parker	21,41	Dimitris Diamandidis	3806

Indywidualne osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Punkty[edytuj | edytuj kod]

Liczone od sezonu 1991/92

Joe Arlauckas (Real Madryt) 63 pkt kontra Buckler Bolonia (24/28 2pt, 0/1 3pt, 15/18 FT) (w sezonie 1995-96)
Michael Young (CSP Limoges) 47 pkt kontra Benetton Treviso (12/22 2pt, 4/6 3pt, 11/15 FT) (w sezonie 1993-94)
Nikos Galis (Aris Saloniki) 46 pkt kontra Philips Milano (8/14 2pt, 5/6 3pt, 15/18 FT) (w sezonie 1991-92)
Velimir Perasović (SLVbodna Dalmacija Split) 45 pkt kontra Cibona Zagrzeb (15/22 2pt, 1/1 3pt, 12/14 FT) (w sezonie 1991-92)
Ivica Žurić (Cibona Zagrzeb) 45 pkt kontra Buckler Bolonia (11/18 2pt, 5/7 3pt, 8/9 FT) (w sezonie 1993-94)
Nikos Galis (Aris Saloniki) 44 pkt kontra Joventut Badalona (15/21 2pt, 2/5 3pt, 8/11 FT) (w sezonie 1991-92)
Nikos Galis (Aris Saloniki) 44 pkt kontra Commodore Den Helder (16/28 2pt, 1/3 3pt, 9/10 FT) (w sezonie 1991-92)
Tony Dawson (Bayer Leverkusen) 43 pkt kontra Kinder Bolonia (10/15 2pt, 1/2 3pt, 20/25 FT) (w sezonie 1996-97)
Zdravko Radulović (Cibona Zagrzeb) 42 pkt kontra Olympique d'Antibes (6/10 2pt, 7/13 3pt, 9/9 FT) (w sezonie 1991-92)
Zdravko Radulović (Cibona Zagrzeb) 42 pkt kontra SLVbodna Dalmacija Split (8/15 2pt, 7/11 3pt, 5/7 FT) (w sezonie 1991-92)
İbrahim Kutluay (Fenerbahçe SK) 41 pkt kontra Cibona Zagrzeb (7/13 2pt, 6/8 3pt, 9/15 FT) (w sezonie 1998-99)
Alphonso Ford (Peristeri Ateny) 41 pkt kontra Baskonia (9/19 2pt, 3/4 3pt, 14/15 FT) (w sezonie 2000-01)
Carlton Myers (PAF Bolonia) 41 pkt kontra Real Madryt (6/9 2pt, 5/11 3pt, 14/19 FT) (w sezonie 2000-01)
Kaspars Kambala (Efes Pilsen) 41 pkt kontra FC Barcelona (18/28 2p, 5/10 FT) (w sezonie 2002-03)
Nikos Galis (Aris Saloniki) 40 pkt kontra Estudiantes Madryt (14/19 2pt, 0/2 3pt, 12/14 FT) (w sezonie 1991-92)
Zdravko Radulović (Cibona Zagrzeb) 40 pkt kontra Phonola Caserta (10/12 2pt, 5/12 3pt, 5/8 FT) (w sezonie 1991-92)
Arijan Komazec (Kinder Bolonia) 40 pkt kontra FC Barcelona (10/12 2pt, 4/5 3pt, 8/8 FT) (w sezonie 1996-97)
Vlado Šćepanović (Partizan Belgrad) 40 pkt kontra Ural Great Perm (3/5 2pt, 7/9 3pt, 13/13 FT) (w sezonie 2001-02)
Arvydas Macijauskas (Baskonia) 40 pkt kontra ASVEL Villeurbanne (4/7 2pt, 6/6 3pt, 14/14 FT) (w sezonie 2003-04)
Marc Salyers (Chorale Roanne) 40 pkt kontra Fenerbahçe Ülker (9/11 2pt, 6/13 3pt, 4/5 FT) (w sezonie 2007-08)

Zbiórki[edytuj | edytuj kod]

Liczone od sezonu 1991/92

Arvydas Sabonis (Real Madryt) 24 zb kontra Olympiakos Pireus (w sezonie 1992-93)
Joe Binion (Buckler Bolonia) 24 zb kontra Panathinaikos Ateny (w sezonie 1994-95)
Antonis Fotsis (Dinamo Moskwa) 24 zb kontra Benetton Treviso (w sezonie 2006-07)
Rickie WinSLVw (Estudiantes Madryt) 23 zb kontra Aris Saloniki (w sezonie 1991-92)
Cliff Levingston (PAOK Saloniki) 23 zb kontra Scavolini Pesaro (w sezonie 1992-93)
Roy Tarpley (Olympiakos Pireus) 23 zb kontra Bayer Leverkusen (w sezonie 1993-94)
Mirsad Türkcan (CSKA Moskwa) 23 zb kontra Budućnost Podgorica (w sezonie 2001-02)
Orlando Phillips (EB Pau Orthez) 22 zb kontra Olympiakos Pireus (w sezonie 1992-93)
Emilio Kovačić (Cibona Zagrzeb) 22 zb kontra Efes Pilsen (w sezonie 1993-94)
Mirsad Türkcan (Montepaschi Siena) 21 zb kontra Baskonia (w sezonie 2002-03)
Mirsad Türkcan (CSKA Moskwa) 21 zb kontra Cibona Zagrzeb (w sezonie 2003-04)
Mirsad Türkcan (Fenerbahçe Ülker) 21 zb kontra Eldo Napoli (w sezonie 2006-07)
Hüseyin Beşok (Efes Pilsen) 21 zb kontra Varese Roosters (w sezonie 1998-99)
Hüseyin Beşok (Efes Pilsen) 21 zb kontra Plannja Lulea (w sezonie 2000-01 Suproliga)
Lee Johnson (Olympique d'Antibes) 21 zb kontra Kalev Tallinn (w sezonie 1991-92)
Tony Massenburg (FC Barcelona) 21 zb kontra CSP Limoges (w sezonie 1993-94)
Arvydas Sabonis (Real Madryt) 21 zb kontra Bayer Leverkusen (w sezonie 1993-94)
Stojko Vranković (Panathinaikos Ateny) 21 zb kontra Maccabi Tel Awiw (w sezonie 1994-95)
Warren Kidd (Stefanel Milano) 21 zb kontra Olympiakos Pireus (w sezonie 1996-97)
Nikola Prkačin (Cibona Zagrzeb) 21 zb kontra EB Pau Orthez (w sezonie 1998-99)
Lazaros Papadopoulos (Iraklis Saloniki) 21 zb kontra Alba Berlin (w sezonie 2000-01 Suproliga)

Asysty[edytuj | edytuj kod]

Liczone od sezonu 1991/92

Elmer Bennett (Baskonia) 17 ast kontra Žalgiris Kowno (w sezonie 1998-99)
Raimonds Miglinieks (Śląsk Wrocław) 15 ast kontra Montepaschi Siena (w sezonie 2000-01 Suproliga)
Tyus Edney (Benetton Treviso) 14 ast kontra Olympiakos Pireus (w sezonie 2003-04)
Wasilij Karasiew (CSKA Moskwa) 14 ast kontra EB Pau Orthez (w sezonie 1995-96)
Teodoros Papalukas (Olympiakos) 14 ast kontra Entente Orleanaise (2009-10)
Wasilij Karasiew (CSKA Moskwa) 13 ast kontra Bayer Leverkusen (w sezonie 1995-96)
Petar Naumoski (Efes Pilsen) 13 ast kontra CSKA Moskwa (w sezonie 1998-99)
Laurent Sciarra (ASVEL Villeurbanne) 13 ast kontra Panathinaikos Ateny (w sezonie 2000-01 Suproliga)
Elmer Bennett (Baskonia) 13 ast kontra AEK Ateny (w sezonie 2000-01)
Nikos Zisis (AEK Ateny) 13 ast kontra Maccabi Tel Awiw (w sezonie 2004-05)
Marc-Antoine Pellin (Chorale Roanne) 13 ast kontra Lottomatica Roma (w sezonie 2007-08)

Przechwyty[edytuj | edytuj kod]

Liczone od sezonu 1991/92

Marcus Webb (CSKA Moskwa) 11 przechw kontra PAOK Saloniki (w sezonie 1997-98)
Jeff Trepagnier (Ülker Stambuł) 11 przechw kontra Partizan Belgrad (w sezonie 2005-06)
Stefano Mancinelli (Climamio Bolonia) 10 przechw kontra Dinamo Moskwa (w sezonie 2006-07)
Panajotis Janakis (Aris Saloniki) 9 przechw kontra Bayer Leverkusen (w sezonie 1991-92)
Chris Corchiani (Bayer Leverkusen) 9 przechw kontra Unicaja Malaga (w sezonie 1995-96)
Saulius Štombergas (Žalgiris Kowno) 9 przechw kontra Cibona Zagrzeb (w sezonie 1998-99)
Veselin Petrović (Partizan Belgrad) 9 przechw kontra Plannja Lulea (w sezonie 2000-01 Suproliga)
Fred House (Partizan Belgrad) 9 przechw kontra FC Barcelona (w sezonie 2003-04)
Chris Williams (Skyliners Frankfurt) 9 przechw kontra CSKA Moskwa (w sezonie 2004-05)
Pablo Prigioni (Baskonia) 9 przechw kontra SIG Basket Strasbourg (w sezonie 2005-06)

Bloki[edytuj | edytuj kod]

Liczone od sezonu 1991/92

Stojko Vranković (PAF Bolonia) 10 blk kontra Cibona Zagrzeb (w sezonie 2000-01)
Hryhorij Chyżniak (Žalgiris Kowno) 8 blk kontra Estudiantes Madryt (w sezonie 2000-01)
Hryhorij Chyżniak (Žalgiris Kowno) 7 blk kontra Ülker Stambuł (w sezonie 2001-02)
Hryhorij Chyżniak (Žalgiris Kowno) 7 blk kontra Frankfurt Skyliners (w sezonie 2001-02)
Darjuš Lavrinovič (Žalgiris Kowno) 7 blk kontra Panathinaikos Ateny (w sezonie 2004-05)
Loren Woods (Žalgiris Kowno) 7 blk kontra Asseco Prokom (w sezonie 2008-09)
Hüseyin Beşok (Efes Pilsen) 7 blk kontra Plannja Lulea (w sezonie 2000-01 Suproliga)
Andriej Kirilenko (CSKA Moskwa) 6 blk kontra Maccabi Ness Ra’ananna (w sezonie 2000-01 Suproliga)
Hryhorij Chyżniak (Žalgiris Kowno) 6 blk kontra KK Zadar (w sezonie 2000-01)
Davor Pejčinović (KK Zadar) 6 blk kontra Lugano Snakes (w sezonie 2000-01)
Frédéric Weis (Unicaja Malaga) 6 blk kontra Efes Pilsen (w sezonie 2002-03)
Aleksiej Sawrasienko (CSKA Moskwa) 6 blk kontra Baskonia (w sezonie 2004-05)
Maceo Baston (Maccabi Tel Awiw) 6 blk kontra Baskonia (w sezonie 2005-06)
Marcus Haislip (Efes Pilsen) 6 blk kontra Olympiakos Pireus (w sezonie 2006-07)
Terence Morris (Maccabi Tel Awiw) 6 blk kontra Žalgiris Kowno (w sezonie 2007-08)

Punkty rankingowe[edytuj | edytuj kod]

Liczone od sezonu 1991/92

Tanoka Beard (Žalgiris Kowno) 63 kontra Skipper Bolonia (w sezonie 2003-04)
Jaka Lakovič (Krka Novo mesto) 55 kontra Real Madryt (w sezonie 2001-02)
Dejan Milojević (Partizan Belgrad) 55 kontra Olympiakos (w sezonie 2004-05)
Marko Popović (Cibona Zagrzeb) 54 kontra Estudiantes Madryt (w sezonie 2004-05)
Jaka Lakovič (Panathinaikos Ateny) 51 kontra Benetton Treviso (w sezonie 2003-04)
Arvydas Macijauskas (Baskonia) 50 kontra ASVEL Villeurbanne (w sezonie 2003-04)
Tomas Van Den Spiegel (Prokom Trefl) 50 kontra VidiVici Bolonia (w sezonie 2007-08)
Darjuš Lavrinovič (Real Madryt) 49 kontra Chimki Moskwa (w sezonie 2009-10)
- Aleks Marić (Partizan Belgrad) 49 kontra Efes Pilsen (w sezonie 2009-10)
Andrés Nocioni (Baskonia) 48 kontra Benetton Treviso (w sezonie 2003-04)
Spencer Nelson (GHP Bamberg) 48 kontra Benetton Treviso (w sezonie 2005-06)
Arvydas Sabonis (Žalgiris Kowno) 47 kontra Ülker Stambuł (w sezonie 2003-04)
Anthony Parker (Maccabi Tel Awiw) 47 kontra ASVEL Villeurbanne (w sezonie 2004-05)
Rusłan Awlejew (Ural Great Perm) 47 kontra Telindus Ostenda (w sezonie 2001-02)
Kebu Stewart (Hapoel Jeruzalem) 47 kontra Benetton Treviso (w sezonie 2000-01)

Triple-double[edytuj | edytuj kod]

Liczone od sezonu 1991/92

Wasilij Karasiew (CSKA Moskwa) 21 pkt, 10 ast, 10 zb kontra Olympiakos (w sezonie 1994-95)
Bill Edwards (PAOK Saloniki) 24 pkt, 15 zb, 10 ast kontra Cholet Basket (w sezonie 1999-00)
Derrick Phelps (Alba Berlin) 12 ast, 11 pkt, 10 zb kontra Iraklis (w sezonie 2000-01 Suproliga)
Nikola Vujčić (Maccabi Tel Awiw) 12 zb, 11 pkt, 11 ast kontra Prokom Trefl (w sezonie 2005-06)
Nikola Vujčić (Maccabi Tel Awiw) 27 pkt, 10 zb, 10 ast kontra Olimpija Lublana (w sezonie 2006-07)

Prawa telewizyjne w Polsce[edytuj | edytuj kod]

Prawa telewizyjne do Euroligi w Polsce posiada Telewizja Polsat, transmisje emitowane są na płatnych kanałach sportowych należących do spółki^[5].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Platforma Medialna PMedia.pl: Koszykarska Liga Mistrzów wystartuje w sezonie 2009/2010. [dostęp 2008-09-23]. (pol.).
↑ Euroleague.net 2009-12 New Competition System Podcast
↑ Euroleague.net Euroleague restructuring outlined in the 2009-12 strategic plan
↑ February 22, 1958: The day it all started
↑ Euroliga mecze na żywo, transmisje online TV, live stream • Gdzie oglądać? [online], Mecze na żywo online, meczyki, sport live • Transmisje Online i TV | Mecze24.pl [dostęp 2023-02-07] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Oficjalna strona internetowa

[1] Platforma Medialna PMedia.pl: Koszykarska Liga Mistrzów wystartuje w sezonie 2009/2010. [dostęp 2008-09-23]. (pol.).

[2] Euroleague.net 2009-12 New Competition System Podcast

[3] Euroleague.net Euroleague restructuring outlined in the 2009-12 strategic plan

[4] February 22, 1958: The day it all started

[5] Euroliga mecze na żywo, transmisje online TV, live stream • Gdzie oglądać? [online], Mecze na żywo online, meczyki, sport live • Transmisje Online i TV | Mecze24.pl [dostęp 2023-02-07] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]