Podział administracyjny Francji: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m r2.6.4) (robot poprawia: ms:Pembahagian pentadbiran di Perancis |
m robot poprawia: ms:Pembahagian pentadbiran Perancis |
||
Linia 78: | Linia 78: | ||
[[lt:Prancūzijos administracinis suskirstymas]] |
[[lt:Prancūzijos administracinis suskirstymas]] |
||
[[hu:Franciaország közigazgatása]] |
[[hu:Franciaország közigazgatása]] |
||
[[ms:Pembahagian pentadbiran |
[[ms:Pembahagian pentadbiran Perancis]] |
||
[[nl:Bestuurlijke indeling van Frankrijk]] |
[[nl:Bestuurlijke indeling van Frankrijk]] |
||
[[pt:Divisões administrativas da França]] |
[[pt:Divisões administrativas da França]] |
Wersja z 03:16, 10 mar 2011
Podstawy współczesnego podziału administracyjnego Francji ukształtowały się w okresie rewolucji francuskiej. Zniesiono wówczas podział na prowincje i wprowadzono departamenty. W tym samym czasie pojawiły się także francuskie gminy, nieco później kantony i arrondissements. Najwyższy stopień tego podziału - regiony - wprowadzono dopiero w 2. połowie XX wieku. Jednocześnie od końca XIX wieku podejmowano nieudane próby ograniczenia nadmiernej liczby gmin. Ostatecznie nacisk kładzie się teraz bardziej na współpracę gmin, która przyjmuję formę związków międzygminnych bądź terytoriów zwanych pays.
Współczesna Francja dzieli się zatem na:
Nazwa | Liczba jednostek (2003) | |||
polska | francuska | ogółem | część europejska | część zamorska |
region | région | 26 | 22 | 4 |
departament | département | 100 | 96 | 4 |
okręg | arrondissement | 342 | 329 | 13 |
kanton | canton | 4 040 | 3 884 | 156 |
gmina | commune | 36 679 |
Departamenty zamorskie (départements d'outre-mer, DOM), z których każdy jest jednocześnie odrębnym regionem (régions d'outre-mer, ROM), stanowią integralną część Francji, wchodzącą w skład Unii Europejskiej.
Pozostałe obszary, czyli tzw. terytoria zamorskie (territoires d'outre-mer, TOM), choć stanowią część Francji, nie wchodzą w skład Unii Europejskiej. Do niedawna istniało sześć takich terytoriów, ale Polinezja Francuska, otrzymała status kraju zamorskiego (pays d'outre mer) a Nowa Kaledonia status sui generis według konstytucji. Z pozostałych czterech dwa posiadają status zwykły (Wallis i Futuna oraz Francuskie Terytoria Południowe i Antarktyczne), a dwa (Saint-Pierre i Miquelon oraz Majotta) – specjalny status zbiorowości terytorialnych (collectivités territoriales). Ponadto Francja sprawuje kontrolę nad kilkoma wyspami na Oceanie Indyjskim i Spokojnym.