Braunit: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
MastiBot (dyskusja | edycje)
m Robot odlinkowuje "Videograf II"
rozbudowa artykułu
Linia 1: Linia 1:
{{Minerał infobox
'''Braunit''' – [[minerał]] o wzorze: '''Mn<sub>2</sub>O<sub>3</sub>''' ([[tlenek manganu (III)]]), jedna z ważniejszych [[ruda|rud]] [[mangan]]u. Stosowany do otrzymywania czystego [[pierwiastek chemiczny|pierwiastka]]. Największe złoża tego minerału występują w [[Kazachstan]]ie, [[Indie|Indiach]], [[Brazylia|Brazylii]] i [[Szwecja|Szwecji]].
| pusty wiersz =
| Nazwa = Braunit
| grafika4 = Braunite-195637.jpg


| grafika4_opis = Braunit
| grafika5 =
| grafika5_opis =
| grafika6 =
| grafika6_opis =
| Inne nazwy =
| Skład chemiczny = '''Mn<sup>2+</sup> Mn<sup> 3+</sup> <sub>6</sub> SiO<sub>4</sub> O<sub>20</sub> '''
| Twardość w skali Mohsa = 6-6.5
| Przełam = nierówny
| Łupliwość = dobra do doskonałej
| Pokrój kryształu = tzw. pseudooktaedry
| Układ krystalograficzny = tetragonalny
| Topliwość =
| Właściwości mechaniczne = kruchy
| Gęstość minerału = 4,8
| Barwa = czarna do brunatnoczarnej
| Rysa = brunatnoczarna, czarna
| Połysk = metaliczny
| Współczynnik załamania =
| Inne własności optyczne =
| Postacie alotropowe =
| Szczególne własności =
}}


'''Braunit''' – [[minerał]] z gromady [[krzemian]]ów, tlenokrzemian manganu o wzorze: '''Mn<sup>2+</sup> Mn<sup> 3+</sup> <sub>6</sub> SiO<sub>4</sub> O<sub>20</sub>''' ‘ ([[tlenek manganu (III)]]).
Nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego badacza K. Brauna. Jest [[minerał]]em rzadkim.

== Właściwości ==
Tworzy kryształy o [[pokrój kryształu|pokroju]] [[bipiramida|bipiramid]] i pseudooktaedrów.
Tworzy [[skupienia minerałów|skupienia]] zbite, ziemiste, skorupowe. Jest kruchy, nieprzezroczysty, o tłustym lub metalicznym połysku. Niekiedy zawiera domieszki [[żelazo|żelaza]], [[wapń|wapnia]], [[bor]]u, [[bar]]u. Rozpuszcza się w HCL, HNO<sub>3</sub>. Ma własności magnetyczne.
== Występowanie ==
Stanowi składnik złóż [[mangan]]u, spotykany jest w żyłach kruszcowych i [[skarn]]ach. Minerałami współwystępującymi są: [[piroluzyt]], [[hausmannit]], [[manganit]], [[psylomelan]], [[magnetyt]], [[baryt]], [[kalcyt]], [[kwarc]], [[syderyt]].
'''Miejsca występowania;''' Największe złoża tego minerału występują w [[Kazachstan]]ie - Dżezkazgan, [[Rosja|Rosji]] – na [[Ural]]u, w [[Indie|Indiach]] – Sitapar, w [[Brazylia|Brazylii]]- Ouro Preto, [[Minas Gerais]], w [[RPA]], [[USA]] – [[Teksas]], [[Arkansas]], [[Arizona]]. W [[Europa|Europie]]wystepuje w [[Szwecja|Szwecji]] – Nordmark, Jakobsberg i [[Niemcy|Niemczech]].

W Polsce został znaleziony w okolicach [[Wałbrzych]]a.


== Zastosowanie ==
*jedna z ważniejszych [[ruda|rud]] [[mangan]]u, zawiera do 87 % MnO<sub>2</sub>.
*stosowany do otrzymywania czystego [[pierwiastek chemiczny|pierwiastka]].
*poszukiwany kamień kolekcjonerski
== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
{{Bibliografia start}}
{{Bibliografia start}}
# {{cytuj książkę |autor=Romuald Hassa |autor2=Janusz Mrzigod |autor3=Janusz Nowakowski |tytuł=Podręczny słownik chemiczny |wydanie=I |wydawca=Videograf II |miejsce=Katowice |rok=2002 |isbn=83-71-83-240-0}}
# {{cytuj książkę |autor=Romuald Hassa |autor2=Janusz Mrzigod |autor3=Janusz Nowakowski |tytuł=Podręczny słownik chemiczny |wydanie=I |wydawca=Videograf II |miejsce=Katowice |rok=2002 |isbn=83-71-83-240-0}}
# {{cytuj stronę|url=http://portalwiedzy.onet.pl/610,,,,braunit,haslo.html|tytuł=Braunit w WIEM.pl|data dostępu=2011-02-25}}
# {{cytuj stronę|url=http://portalwiedzy.onet.pl/610,,,,braunit,haslo.html|tytuł=Braunit w WIEM.pl|data dostępu=2011-02-25}}
#R Duda, L Reji – Wielka Encyklopedia Minerałów – Elipsa 2 isbn=83-86013-00-1
#W Schumann – Minerały świata – Almapress, isbn=83-7020-313-2.
#J Parafiniuk – Minerały systematyczny katalog 2004 – Towarzystwo Geologiczne „Spirifer” W-wa 2005

{{Bibliografia stop}}
{{Bibliografia stop}}


{{commonscat|braunite}}


[[Kategoria:Kruszce i rudy]]
[[Kategoria:Kruszce i rudy]]

[[en:Braunite]]

Wersja z 13:52, 8 sty 2012

{{{nazwa}}}
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt={{{alt grafiki}}}|{{{opis grafiki}}}]]
{{{opis grafiki}}}
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy

{{{inne nazwy}}}

Skład chemiczny

{{{skład chemiczny}}}

Twardość w skali Mohsa

{{{twardość w skali Mohsa}}}

Przełam

{{{przełam}}}

Łupliwość

{{{łupliwość}}}

Pokrój kryształu

{{{pokrój kryształu}}}

Układ krystalograficzny

{{{układ krystalograficzny}}}

Topliwość

{{{topliwość}}}

Właściwości mechaniczne

{{{właściwości mechaniczne}}}

Gęstość minerału

{{{gęstość minerału}}}

Właściwości optyczne
Barwa

{{{barwa}}}

Rysa

{{{rysa}}}

Połysk

{{{połysk}}}

Współczynnik załamania

{{{współczynnik załamania}}}

Inne

{{{inne własności optyczne}}}

Dodatkowe dane
Postacie alotropowe

{{{postacie alotropowe}}}

Szczególne własności

{{{szczególne własności}}}

Klasyfikacja Strunza

{{{klasyfikacja Strunza}}}


Braunitminerał z gromady krzemianów, tlenokrzemian manganu o wzorze: Mn2+ Mn 3+ 6 SiO4 O20 ‘ (tlenek manganu (III)). Nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego badacza K. Brauna. Jest minerałem rzadkim.

Właściwości

Tworzy kryształy o pokroju bipiramid i pseudooktaedrów. Tworzy skupienia zbite, ziemiste, skorupowe. Jest kruchy, nieprzezroczysty, o tłustym lub metalicznym połysku. Niekiedy zawiera domieszki żelaza, wapnia, boru, baru. Rozpuszcza się w HCL, HNO3. Ma własności magnetyczne.

Występowanie

Stanowi składnik złóż manganu, spotykany jest w żyłach kruszcowych i skarnach. Minerałami współwystępującymi są: piroluzyt, hausmannit, manganit, psylomelan, magnetyt, baryt, kalcyt, kwarc, syderyt.

Miejsca występowania; Największe złoża tego minerału występują w Kazachstanie - Dżezkazgan, Rosji – na Uralu, w Indiach – Sitapar, w Brazylii- Ouro Preto, Minas Gerais, w RPA, USATeksas, Arkansas, Arizona. W Europiewystepuje w Szwecji – Nordmark, Jakobsberg i Niemczech.

W Polsce został znaleziony w okolicach Wałbrzycha.


Zastosowanie

  • jedna z ważniejszych rud manganu, zawiera do 87 % MnO2.
  • stosowany do otrzymywania czystego pierwiastka.
  • poszukiwany kamień kolekcjonerski

Bibliografia

Szablon:Bibliografia start

  1. Romuald Hassa, Janusz Mrzigod, Janusz Nowakowski: Podręczny słownik chemiczny. Wyd. I. Katowice: Videograf II, 2002. ISBN 83-71-83-240-0.
  2. Braunit w WIEM.pl. [dostęp 2011-02-25].
  3. R Duda, L Reji – Wielka Encyklopedia Minerałów – Elipsa 2 isbn=83-86013-00-1
  4. W Schumann – Minerały świata – Almapress, isbn=83-7020-313-2.
  5. J Parafiniuk – Minerały systematyczny katalog 2004 – Towarzystwo Geologiczne „Spirifer” W-wa 2005

Szablon:Bibliografia stop