Nu metal: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Link Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
szablon |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Gatunek muzyki infobox |
{{Dopracować|źródła=2019-04}}{{Gatunek muzyki infobox |
||
|tło = metal |
|tło = metal |
||
|gatunek = Nu metal |
|gatunek = Nu metal |
||
Wersja z 02:53, 30 kwi 2019
 |
Ten artykuł od 2019-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| Pochodzenie |
metal alternatywny, rap-metal, funk metal, industrial metal, groove metal, hardcore punk, grunge |
|---|---|
| Instrumenty |
gitara elektryczna, gitara basowa, perkusja, gramofon, sampler |
| Największa popularność |
lata 90. XX w. |
Nu metal (znany również jako nu-metal i aggro-metal) – odmiana alternatywnego metalu, która łączy w sobie elementy heavy metalu z elementami innych gatunków muzycznych jak hip-hop, rock alternatywny, funk i grunge[1]. W nu metalu rzadko występują solówki gitarowe; gatunek jest mocno synkopowany. Wielu nu metalowych gitarzystów używa nisko strojonych siedmiostrunowych gitar. W składach zespołów czasem występują DJ-e, wzbogacający warstwę instrumentalną o sample, scratche i elektroniczne tło. Style wokalne w nu metalu to śpiew, rapowanie, growl i scream.
Nu Metal stał się popularny w latach 90. dzięki zespołom i artystom takim jak Korn, Limp Bizkit i Kid Rock – wszyscy wydający multiplatynowe i diamentowe albumy. Popularność nu metalu trwała w pierwszych latach XXI wieku, za sprawą między innymi Papa Roach, Staind i P.O.D. i doszła do szczytu dzięki świetnie sprzedającemu się albumowi Linkin Park – Hybrid Theory. Jednak w połowie pierwszej dekady tego wieku, przesycenie zespołami połączone ze średniej jakości albumami doprowadziło do spadku popularności gatunku, a wiele zespołów porzuciło numetalowe brzmienia na rzecz innych gatunków muzycznych.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ David Konow: Bang Your Head: The Rise and Fall of Heavy Metal. Crown/Archetype, 2009, s. 385. ISBN 978-0-307-56560-0.