Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Iranewka (dyskusja | edycje)
17 edycji
m Zmiany wynikają z połączenia FN i NInA, linki zewnętrzne
Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez Iranewka) ponawiam prośbę o dodawanie przypisów do dodawanych informacji
Linia 42: Linia 42:
* prowadzenie działalności edukacyjnej, naukowej, wydawniczej i kulturalnej<ref>[http://bip.mkidn.gov.pl/media/dziennik_urzedowy/p_62_2016.pdf Zarządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 28 października 2016 r. w sprawie połączenia państwowych instytucji kultury – Filmoteki Narodowej i Narodowego Instytutu Audiowizualnego]</ref>.
* prowadzenie działalności edukacyjnej, naukowej, wydawniczej i kulturalnej<ref>[http://bip.mkidn.gov.pl/media/dziennik_urzedowy/p_62_2016.pdf Zarządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 28 października 2016 r. w sprawie połączenia państwowych instytucji kultury – Filmoteki Narodowej i Narodowego Instytutu Audiowizualnego]</ref>.


Od początku istnienia jest członkiem Międzynarodowej Federacji Archiwów Filmowych, organizacji zrzeszającej większość archiwów filmowych świata.
Od początku istnienia jest członkiem Międzynarodowej Federacji Archiwów Filmowych, organizacji zrzeszającej większość archiwów filmowych świata. Zbiory taśm filmowych i archiwaliów zgromadzone w instytucji należą do największych w [[Europa|Europie]].

Zbiory zgromadzone w instytucji należą do największych tego typu w [[Europa|Europie]]. Poza zbiorami taśm filmowych FInA posiada unikatowe archiwalia i zbiory okołofilmowe. Są to scenariusze, fotosy, plakaty, materiały scenograficzne, nuty, a także zbiory materiałów audiowizualnych (audycje telewizyjne, filmy dokumentalne, animacje, kroniki filmowe) i zbiory audialne (nagrania muzyki, audycje radiowe). Nad całością zbioru czuwa Główny Kustosz, nad poszczególnymi zbiorami - kustosze zbiorów (od 2019 r.).


Instytucja jest operatorem programu [[Sieć Kin Studyjnych i Lokalnych]].
Instytucja jest operatorem programu [[Sieć Kin Studyjnych i Lokalnych]].

== Ninateka ==
Wiodącym projektem internetowym Filmoteki Narodowej - Instytutu Audiowizualnego jest [[Ninateka]].


== Fototeka ==
== Fototeka ==

Wersja z 10:48, 24 cze 2019

Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Siedziba

Warszawa

Adres

02-739 Warszawa
ul. Wałbrzyska 3/5

Data założenia

1955

Forma prawna

państwowa jednostka budżetowa

Dyrektor

Dariusz Wieromiejczyk

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, na dole znajduje się punkt z opisem „Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny”
52°10′23,6″N 21°01′55,0″E/52,173222 21,031944
Strona internetowa

Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny – polska państwowa instytucja kultury zlokalizowana w Warszawie, jednostka budżetowa podlegająca Ministrowi Kultury i Dziedzictwa Narodowego, z siedzibą w Warszawie. Powstała w kwietniu 1955. Do 1970 istniała pod nazwą Centralne Archiwum Filmowe, do 1987 jako Filmoteka Polska, a następnie jako Filmoteka Narodowa. Od 1 marca 2017, po połączeniu z Narodowym Instytutem Audiowizualnym, pod obecną nazwą[1].

Przedmiotem działania Filmoteki Narodowej – Instytutu Audiowizualnego jest:

  • gromadzenie, katalogowanie, zachowanie i restaurowanie oraz udostępnianie zbiorów oraz materiałów dokumentacyjnych, dotyczących narodowego dziedzictwa audiowizualnego,
  • współtworzenie, produkcja, rejestracja i promocja dzieł kultury o wysokim poziomie artystycznym w celu ich emisji w programach mediów publicznych i prywatnych,
  • produkcja materiałów audiowizualnych o wysokim poziomie artystycznym, dotycząca zagadnień związanych z kulturą, nauką, edukacją w celu ich emisji w programach mediów publicznych i prywatnych lub internecie albo rozpowszechniania w inny sposób,
  • prowadzenie działalności edukacyjnej, naukowej, wydawniczej i kulturalnej[2].

Od początku istnienia jest członkiem Międzynarodowej Federacji Archiwów Filmowych, organizacji zrzeszającej większość archiwów filmowych świata. Zbiory taśm filmowych i archiwaliów zgromadzone w instytucji należą do największych w Europie.

Instytucja jest operatorem programu Sieć Kin Studyjnych i Lokalnych.

Fototeka

W ramach Filmoteki Narodowej funkcjonuje Fototeka – serwis internetowy prezentujący zasoby fotograficzne Filmoteki Narodowej związane tematycznie z historią filmu polskiego (filmy, ludzie, wydarzenia itp.)[3][4]. Fototeka powstała w listopadzie 2009[5] przy współpracy z Agencją Interaktywną 4K[6] i jako elektroniczna baza jest tworzona w oparciu o zgromadzone zbiory fotosów, negatywów i diapozytywów[7]; pokazuje zarówno znane, ale także unikatowe fotografie z polskich filmów (w I etapie z lat 1945–1989 i przedwojenne), ich twórców (reżyserzy, aktorzy, operatorzy, asystenci itd.), premiery filmowe itp[8].

Celem serwisu Fototeka jest:

Projekt został doceniony w środowisku filmowym, czego efektem była dwukrotna nominacja w 2010 i 2011 do Nagród Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej w kategorii „Portal internetowy”. Natomiast trzecia nominacja w 2012 została zwieńczona nagrodą PISF w tej kategorii.

Serwis zaistniał w międzynarodowej przestrzeni zbiorów cyfrowych, gdy w 2010 Filmoteka Narodowa dołączyła do projektu European Film Gateway, za pośrednictwem którego prezentuje zbiory w portalu europejskiej kultury – Europeana.eu.

Fototeka Filmoteki Narodowej to przedsięwzięcie pionierskie, pierwszy tego rodzaju portal prezentujący fotograficzną historię kina polskiego. Na stronie znajdują się fotosy do większości polskich filmów fabularnych i animowanych do 1989, robocze zdjęcia z planów filmowych, zdjęcia próbne, reportaże z premier filmowych, sesje gwiazd polskiego kina, ciekawostki filmowe, galerie aktorskie oraz galerie realizatorów. Na portalu dostępne są również zdjęcia ponad 5000 polskich filmowców i aktorów. Tak ogromna liczba wymaga specjalnych instrumentów, by móc je swobodnie przeglądać i docierać do konkretnych fotografii. Zdjęcia opatrzone są takimi opisami jak: tytuł filmu lub odcinka, rok, reżyseria, kraj produkcji, autor zdjęcia, prawa autorskie, osoby widoczne na zdjęciu i ich funkcje w filmie, słowa kluczowe, miejsca, nazwy. Serwis pozwala na wyszukiwanie zdjęć według kilku kategorii obsługujących kilkanaście pól.  Internauci mogą kontaktować się z Fototeką, jeśli rozpoznają mało znane osoby i miejsca pojawiające się na fotosach.

Portal jest źródłem informacji o fotografii filmowej i jej twórcach, a więc tematach do tej pory w Polsce zupełnie niezbadanych. W dziale „Oto Foto” opublikowany został tekst o historii polskiego fotosu, do którego dołączono najciekawsze przedwojenne reklamy fotosów filmowych i wszelkie materiały związane z rozwojem fotografii filmowej. Cyklicznie publikowane są również biogramy najbardziej zasłużonych polskich fotosistów filmowych. W większości są to ludzie nieznani.

Zdjęcia udostępniane za pośrednictwem portalu Fototeka pojawiają się w dużej liczbie publikacji. Z usług serwisu korzystają największe wydawnictwa i periodyki w Polsce.

Gapla

Gapla to oficjalny serwis internetowy, prezentujący kolekcję plakatów i afiszów filmowych ze zbiorów Filmoteki Narodowej.

Celem serwisu Gapla jest prezentacja całego dorobku polskiej grafiki filmowej, zachowanego w zbiorach Filmoteki Narodowej: od czołowych twórców polskiej szkoły plakatu (m.in.: Henryka Tomaszewskiego, Romana Cieślewicza, Wojciecha i Stanisława Zameczników, Jana Lenicy, Eryka Lipińskiego, Franciszka Starowieyskiego), po kolejne generacje artystów: Jana Młodożeńca, Wiktora Sadowskiego, Mieczysława Wasilewskiego, Andrzeja Pągowskiego, Jakuba Erola czy Stasysa Eidrigeviciusa, a także najstarszych zabytków grafiki użytkowej reklamujących pokazy kinematografu braci Lumière w Krakowie, przedwojennych afiszów i plakatów, powojennych plakatów do filmów polskich i zagranicznych, a także zagranicznych plakatów do produkcji polskich i światowych. Osobny zbiór tworzą plakaty do imprez filmowych: festiwali, przeglądów, pokazów specjalnych. Digitalizacja archiwalnego zbioru plakatów pozwala zabezpieczyć oryginalne materiały oraz za pośrednictwem Internetu prezentować bezcenną kolekcję wszystkim zainteresowanym.

Plakaty filmowe są gromadzone w archiwum Filmoteki Narodowej od początku lat 60. XX wieku. Pierwszą pozycją wpisaną do inwentarza był plakat autorstwa Romana Cieślewicza do filmu „Kapelusz pana Anatola” w reżyserii Jana Rybkowskiego z 1957.

Cele serwisu Gapla to:

  • edukacja i upowszechnianie kultury filmowej zgodnie z Ustawą o kinematografii z dn. 30.06.2005 r. (Dz.U. nr 13 poz. 1111) i statutem Filmoteki Narodowej, stanowiącym załącznik do zarządzenia nr 17 Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dn. 29.04.2008 r.;
  • zabezpieczenie zbiorów ikonograficznych Filmoteki Narodowej i ich opracowanie;
  • cyfryzacja i prezentacja zbiorów ikonograficznych Filmoteki Narodowej w domenie cyfrowej.

Projekt jest realizowany dzięki wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Wieloletniego KULTURA+.

Przypisy

  1. ↑ Zarządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 28 października 2016 r. w sprawie połączenia państwowych instytucji kultury – Filmoteki Narodowej i Narodowego Instytutu Audiowizualnego
  2. ↑ Zarządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 28 października 2016 r. w sprawie połączenia państwowych instytucji kultury – Filmoteki Narodowej i Narodowego Instytutu Audiowizualnego
  3. ↑ Strona Fototeki.
  4. ↑ Filmoteka Narodowa otworzyła własny serwis. Interaktywnie.com. [dostęp 2012-11-07].
  5. ↑ Fototeka Filmoteki Narodowej. Centrum Edukacji Obywatelskiej. [dostęp 2012-11-07].
  6. ↑ Rozbudowano Fototekę – serwis Filmoteki Narodowej. Wirtualnemedia.pl. [dostęp 2012-11-07].
  7. ↑ Internetowa Fototeka Filmoteki Narodowej. Polskie Radio. [dostęp 2012-11-07].
  8. ↑ Platforma Kultury – Fototeka Filmoteki Narodowej. Platformakultury.pl. [dostęp 2012-11-07].

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Filmoteka_Narodowa_–_Instytut_Audiowizualny&oldid=56945075”