Georges Simenon: Różnice pomiędzy wersjami

Georges Simenon
	; Georges Simenon (1963)
Imię i nazwisko	Georges Joseph Christian Simenon
Data i miejsce urodzenia	13 lutego 1903 ; Liège
Data i miejsce śmierci	4 września 1989 ; Lozanna
Narodowość	belgijska (walońska)
Język	francuski
Dziedzina sztuki	powieść kryminalna
	Nagrody
	Mystery Writers of America: 1966;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 09:48, 31 paź 2020

Georges Joseph Christian Simenon (ur. 13 lutego 1903 w Liège, zm. 4 września 1989 w Lozannie) – belgijski pisarz, twórca powieści kryminalnych, piszący w języku francuskim.

Simenon był pisarzem bardzo płodnym. Potrafił pisać 60–80 stron dziennie i w czasie swojego życia napisał ponad 450 powieści i opowiadań. Łączny nakład jego książek wyniósł 550 mln egzemplarzy. Największą popularność przyniósł mu znany na całym świecie cykl powieściowy o komisarzu Maigrecie (75 powieści + 28 opowiadań).

Wiele z powieści i opowiadań Simenona zostało zekranizowanych, a w postać komisarza Maigret często wcielali się wybitni aktorzy francuscy np. Jean Gabin czy Philippe Noiret.

Życiorys

Oficjalna data jego urodzin to 12 lutego. Urodził się w Liège przy ulicy Léopolda nr 26 (obecnie nr 24), w rodzinie Désiré i Henriette Simenonów, we francuskojęzycznym regionie walońskim. Ojciec Georges’a pracował w księgowości firmy ubezpieczeniowej. W kwietniu 1902 zawarł związek małżeński z Henriettą. Georges urodził się 13 lutego, jednak ze względu na przesąd, urodziny zarejestrowano 12 lutego. Pod koniec kwietnia 1904 roku rodzina Simenonów przeprowadziła się do domu przy ulicy Pasteur nr 3 w dzielnicy Outremeuse w Liège. Simenon wspomina o historii swoich narodzin na początku powieści Pedigree.

We wrześniu 1906 roku urodził się jego brat Christian, który stał się pupilkiem matki. Odtrącenie głęboko dotknęło Simenona, czemu dał wyraz w powieściach Pietr-le-Letton i Le Fond de la bouteille.

W lutym 1911 roku rodzina Simenonów zamieszkała w dużej kamienicy przy rue de la Loi nr 53, gdzie matka wynajmowała mieszkania lokatorom pochodzącym z Rosji, Polski czy też Żydom i Belgom.

W 1922 roku przeniósł się do Paryża. Wiele podróżował i przez 10 lat mieszkał w USA (1945-1955), a w roku 1957 zamieszkał w Szwajcarii.

Przewodniczył jury konkursu głównego na 13. MFF w Cannes (1960).

Twórczość

Cykl z komisarzem Maigret
- Maigret i goście z Europy Wschodniej (Pietr Le Letton 1929)
- Maigret w portowej kafejce (Au Rendez-vous des Terre-Neuvas 1931)
- Noc na rozdrożu (La Nuit de carrefour 1931)
- Poganiacz z „Opatrzności” (Le Charretier de la Providence 1931)
- Głowa skazańca (La Tête d’un homme 1931)
- Chińskie cienie (L’Ombre chinese 1932)
- Sprawa Saint-Fiacre (L’Affaire Saint-Fiacre 1932)
- Żółty pies (Le Chien jaune 1932)
- Pierwsze śledztwo Maigreta (La Première enquête de Maigret, 1913 1948)
- Znajoma pani Maigret (L’Amie de Mme Maigret 1949)
- Maigret i starsza pani (Maigret et la vieille dame 1950)
- Maigret w kabarecie (Maigret au „Picratt’s” 1950)
- Fajka komisarza Maigret 2, Iskry 1980 (opowiadanie Licytacja przy świecach), (Vente à la bougie 1950)
- Fajka komisarza Maigret 3, Iskry 1980 (opowiadanie Na ulicy), (L’Homme dans la rue 1950)
- Maigret w pensjonacie (Maigret en meublé 1951)
- Maigret i żona kasiarza (Maigret et la grande perche 1951)
- Maigret i starsza pani, Czytelnik 1968 (Maigret et la vieille dame 1951)
- Rewolwer Maigreta (Le Revolver de Maigret 1952)
- Maigret i człowiek z ławki (Maigret et l’homme du banc 1953)
- Niepokoje komisarza Maigreta (Maigret a peur 1953)
- Pomyłka Maigreta (Maigret se trompe 1953)
- Maigret i trup młodej kobiety (Maigret et la jeune morte 1954)
- Maigret i trup w kanale (Maigret et le corps sans tête 1955)
- Maigret zastawia sidła (Maigret tend un piége 1955)
- Maigret ma skrupuły (Les Scrupules de Maigret 1958)
- Maigret i oporni świadkowie (Maigret et les témoins récalcitrants 1958)
- Fajka komisarza Maigret 1, Iskry 1980 (opowiadanie Fajka komisarza Maigret), (La Pipe de Maigret 1959)
- Maigret i wyższe sfery (Maigret et les vieillards 1960)
- Maigret i sąd przysięgłych (Maigret aux Assises 1960)
- Tajemnica komisarza Maigret (Maigret et le voleur paresseux 1961)
- Maigret i sobotni klient, C&T 2011 (Maigret et le client du samedi 1962), ISBN 978-83-7470-248-5.
- Maigret i widmo (Maigret et le fantôme 1963)
- Cierpliwość Maigreta (La Patience de Maigret 1965), ISBN 83-85661-88-3.
- Maigret i złodziej (Le Voleur de Maigret 1966), ISBN 83-85661-95-6.
- Maigret w Vichy (Maigret en Vichy 1967)
- Rozterka komisarza Maigret (Maigret hésite 1968)
- Maigret i hurtownik win (Maigret et le marchand de vin 1970)
- Wariatka Maigreta (La Folle de Maigret 1970)
- Maigret i samotny włóczęga (Maigret et l’homme tout seul 1971)
- Maigret i tajemniczy konfident (Maigret et l’indicateur 1971)
- Maigret i pan Charles (Maigret et Monsieur Charles 1972)

Inne
- List do mojego sędziego (Lettre à mon juge 1927)
- Narzeczona pana Hire (Les Fiançailles de M. Hire 1933)
- Obcy w domu (Les Inconnus dans la maison 1940)
- Rodowód (Pedigree, 1948) – autobiografia
- Czerwone światła (Feux rouges 1953)
- Śmierć Belli (La Mort de Belle 1953)
- W przypadku nieszczęścia (En cas de malheur 1956)
- Premier (Le Président 1958) (wyd. pol. 1967)
- Śmierć Augusta (La Mort d'Auguste 1966)
- Kot (Le Chat 1970)
- List do mojej matki, WL 1981 (Lettre à ma mere 1974)
- Mężczyzna taki jak inni (Un homme comme un autre 1975)
- Striptiz (Strip-tease 1958)
- Trzy pokoje na Manhattanie (Trois chambres à Manhattan 1946)
- Bracia Rico (Les Frères Rico 1952)
- Fajka komisarza Maigret 1, Iskry 1980 (opowiadanie Małe świnki bez ogonków), (Le Petits cochons sans queue 1950)
- Fajka komisarza Maigret 2, Iskry 1980 (opowiadanie Pod karą śmierci), (Sous peine de mort 1950)
- Fajka komisarza Maigret 3, Iskry 1980 (opowiadanie Sąsiad z przeciwka), (Le Petit tailleur et le chapelier 1950)
- Zegarmistrz z Everton, C&T 2009 (L’Horloger d’Everton 1954)
- Wdowa Couderc, WAB 2010 (La Veuve Couderc 1940)
- Paryski ekspres, WAB 2011 (L’Homme qui regardait passer les trains 1938)
- Morderca, C&T 2010 (L’Assassin 1937)
- Więzienie, C&T 2011 (La Prison 1969)

Powieści biograficzne
- Je me souviens (1945)
- Pedigree (1948)
- Mémoires intimes (1981)

Adaptacje filmowe

Twórczość Simenona była wielokrotnie ekranizowana przez telewizję i kinematografię (co najmniej 171 filmów)^[1]. Warte uwagi są następujące filmy (w porządki chronologicznym):

La Nuit du carrefour (Francja, 1932), scenariusz i reżyseria Jean Renoir, w roli głównej Pierre Renoir jako Maigret
Les Inconnus dans la maison (Francja, 1942), scenariusz Henri-Georges Clouzot
Panique (Francja, 1946), scenariusz i reżyseria Julien Duvivier
Le Voyageur de la Toussaint (Francja, 1943)
The Man on the Eiffel Tower (USA, 1950), reżyseria Burgess Meredith, w roli głównej Charles Laughton jako Maigret
La Marie du Port (Francja, 1950), reżyseria Marcel Carné
The Man Who Watched the Trains Go By (Wielka Brytania, 1952), reżyseria Harold French
The Bottom of the Bottle (USA, 1956), reżyseria Henry Hathaway
Maigret tend un piège (Francja, 1958), scenariusz i reżyseria Jean Delannoy, w roli głównej Jean Gabin jako Maigret
Na wypadek nieszczęścia (En cas de malheur, Francja, 1958, reżyseria Claude Autant-Lara)
Maigret et l’Affaire Saint-Fiacre (Francja, 1959), scenariusz i reżyseria Jean Delannoy, w roli głównej Jean Gabin jako Maigret
La Mort de Belle
L’Aîné des Ferchaux (Francja, 1963), scenariusz i reżyseria Jean-Pierre Melville
Cop-Out (Wielka Brytania, 1967), scenariusz i reżyseria Pierre Rouve
Le Chat (Francja, 1971), scenariusz i reżyseria Pierre Granier-Deferre
Wdowa Couderc (La Veuve Couderc) (Francja, 1971), scenariusz i reżyseria Pierre Granier-Deferre
Pociąg (Le Train) (Francja, Włochy 1973), scenariusz i reżyseria Pierre Granier-Deferre
Armchair Cinema: The Prison (Euston Films/Thames Television, 1974), adaptacja La Prison
L’Horloger de Saint-Paul (Francja, 1974), scenariusz i reżyseria Bertrand Tavernier
Les Fantômes du Chapelier (Francja, 1982), scenariusz i reżyseria Claude Chabrol
L’Étoile du Nord (Francja, 1982), scenariusz i reżyseria Pierre Granier-Deferre
Équateur (Francja, 1983), scenariusz i reżyseria Serge Gainsbourg
Monsieur Hire (Francja, 1989), scenariusz i reżyseria Patrice Leconte
Betty (Francja, 1992), scenariusz i reżyseria Claude Chabrol
Feux rouges (Francja, 2004), reżyseria Cédric Kahn
Człowiek z Londynu (Węgry, 2007), scenariusz i reżyseria Béla Tarr
Maigret i jego nieboszczyk (Wielka Brytania, 2011), scenariusz Stewart Harcourt, reżyseria Jon East^[2]
Maigret zastawia sidła (Wielka Brytania, 2016), scenariusz Stewart Harcourt, reżyseria Ashley Pearce^[3]
Maigret w kabarecie (Wielka Brytania, 2016), scenariusz Stewart Harcourt, reżyseria Thaddeus O'Sullivan^[4]
Maigret: Noc na rozdrożu (Wielka Brytania, 2016), scenariusz Stewart Harcourt, reżyseria Sarah Harding^[5]

Zobacz też

Komisarz Maigret

Przypisy

Linki zewnętrzne

Georges Simenon w bazie Notable Names Database (ang.)
O Georges Simenonie w „Odrze”
Bibliografia Georges’a Simenona (fr.)
Centrum Georges’a Simenona na Uniwersytecie w Liege (fr.)

[1] Georges Simenon (1903–1989).

[2] Maigret i jego nieboszczyk.

[3] Maigret zastawia sidła.

[4] Maigret w kabarecie.

[5] Maigret: Noc na rozdrożu.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Linia 10: / Linia 10: @@
  |data śmierci          = [[4 września]] [[1989]]
  |miejsce śmierci       = [[Lozanna]]
- |narodowość            = [[Belgowie|Belg]] ([[Walonowie|Walon]])
+ |narodowość            = [[Belgowie|belgijska]] ([[Walonowie|walońska]])
  |język                 = [[Język francuski|francuski]]
  |Alma Mater            =