Stanisław Kardaszewicz (major)

Stanisław Kardaszewicz
Lucjan
	major piechoty
Data i miejsce urodzenia	4 sierpnia 1889 ; Korzec
Data i miejsce śmierci	1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Jednostki	3 Batalion Czołgów
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Kardaszewicz, ps. „Lucjan”^[1] (ur. 4 sierpnia 1889 w Korcu, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, inżynier mechanik, konstruktor^[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 sierpnia 1889 w Korcu na Wołyniu, w rodzinie Kazimierza (1855–1945) i Rozalii z Zaorskich (ur. 1858)^[3]^[1]^[2]. Studiował (1910–1914) w Szkole Technicznej Wawelberga i Rotwanda w Warszawie i na Uniwersytecie w Gandawie. Po wybuchu wojny wrócił do Równego i został wcielony do armii rosyjskiej. Ukończył Oficerska Szkołę Artylerii w Odessie. Walczył na froncie do 1917. W grudniu 1917 wraz z ojcem wstąpił do I Korpusu Polskiego, a następnie do oddziałów gen. Żeligowskiego.

W okresie międzywojennym wstąpił do WP, ukończył oficerski kurs artylerii i kurs instruktorów czołgowych. Walczył z Ukraińcami, od 9 stycznia 1920 w szeregach 1 pułku czołgów na froncie litewsko-białoruskim.

Po zakończeniu wojny nadal w 1 p.cz. Od 1922 do 1927 był oficerem Wydziału Broni Pancernej Departamentu Inżynierii MSWojsk. Od 1928 był komendantem Oddziału Szkolenia Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych, a w macu 1931 kwatermistrzem^[4]. W styczniu 1933 został przeniesiony do Kierownictwa Zaopatrzenia Technicznego^[5]. W marcu 1934 pełnił służbę w Departamencie Technicznym MSWojsk. na stanowisku kierownika referatu^[6]. W czerwcu tego roku został przeniesiony do 3 Batalionu Czołgów i Samochodów Pancernych w Warszawie na stanowisko kwatermistrza^[7]. Z dniem 31 sierpnia 1935 został przeniesiony w stan spoczynku^[8].

We wrześniu 1939 wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej 052/4 z 24 kwietnia 1940 r., poz. 96.

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika^[9]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Stanisław Kardaszewicz był żonaty, miał córki Helenę i Barbarę oraz syna Przemysława^[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 3388^[10]^[3]^[11]
Krzyż Niepodległości – 25 stycznia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[12]^[13]^[1]^[14]
Złoty Krzyż Zasługi – 19 marca 1937 „za zasługi w służbie wojskowej”^[15]^[16]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[17]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[17]
Odznaka „Znak Pancerny” nr 7 – 19 marca 1933^[18]
Krzyż Komandorski papieskiego Orderu Zakonu Świętego Jerzego^[a] – 9 listopada 1934^[19]
francuski Medal Zwycięstwa – 1924^[20]^[17]^[21]
łotewski Medal Pamiątkowy 1918-1928^[17]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Stanisław Kardaszewicz 30 marca 1934 podał, że był to „Order Krzyż Komandorski III klasy zak. «de l'Ordre Sacré Royal et Militaire de la Merci»”^[17].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-14]..
↑ ^a ^b ^c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 251.
↑ ^a ^b Kolekcja ↓, s. 1.
↑ Kolekcja ↓, s. 11.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933, s. 82.
↑ Kolekcja ↓, s. 2.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 154.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935, s. 86.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 10, jako por. Kardasiewicz Stanisław.
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-11-30]..
↑ M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 19 marca 1933, s. 57.
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-14]..
↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937, s. 3.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Kolekcja ↓, s. 3.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 19 marca 1933, s. 73.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1934, s. 232.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 stycznia 1925, s. 10.
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-14]..

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Kardaszewicz Stanisław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.3-233 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-14].
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.

[19] Stanisław Kardaszewicz 30 marca 1934 podał, że był to „Order Krzyż Komandorski III klasy zak. «de l'Ordre Sacré Royal et Militaire de la Merci»”^[17].

[p1-1] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-14]..

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Katynia2000251-2] Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 251.

[CITEREFKolekcjas._1-3] Kolekcja ↓, s. 1.

[CITEREFKolekcjas._11-4] Kolekcja ↓, s. 11.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_5_z_11_kwietnia_1933,_s._82-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933, s. 82.

[CITEREFKolekcjas._2-6] Kolekcja ↓, s. 2.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_11_z_7_czerwca_1934,_s._154-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 154.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_10_z_4_lipca_1935,_s._86-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935, s. 86.

[9] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_1_z_26_stycznia_1922,_s._10,_jako_por._Kardasiewicz_Stanisław-10] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 10, jako por. Kardasiewicz Stanisław.

[11] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-11-30]..

[12] M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_4_z_19_marca_1933,_s._57-13] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 19 marca 1933, s. 57.

[14] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-14]..

[15] M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_1_z_19_marca_1937,_s._3-16] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937, s. 3.

[CITEREFKolekcjas._3-17] Kolekcja ↓, s. 3.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_4_z_19_marca_1933,_s._73-18] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 19 marca 1933, s. 73.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_13_z_11_listopada_1934,_s._232-20] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1934, s. 232.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_3_z_14_stycznia_1925,_s._10-21] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 stycznia 1925, s. 10.

[22] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-14]..

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[a]

[19]

[20]

[21]