Stanisław Kawczak

Stanisław Kawczak
Pogrom
Pełne imię i nazwisko	Stanisław Leon Kawczak
Data i miejsce urodzenia	3 kwietnia 1892 ; Zwardoń
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 ; Charków
Zawód, zajęcie	adwokat
Tytuł naukowy	doktor praw
	Odznaczenia

Stanisław Leon Kawczak, ps. „Pogrom”^[1] (ur. 3 kwietnia 1892 w Zwardoniu, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – polski adwokat i działacz niepodległościowy, doktor praw, kapitan audytor rezerwy Wojska Polskiego, przywódca przewrotu wojskowego w październiku 1918 r. w Nowym Sączu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 3 kwietnia 1892 w Zwardoniu, w ówczesnym powiecie żywieckim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Józefa i Cecylii z Pindurów^[2]^[1]. Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego^[2]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. i k. Pułku Piechoty Nr 20^[3]. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1916 roku^[4].

Do 1939 roku prowadził praktykę adwokacką przy ul. Mokotowskiej 49 w Warszawie^[5]^[6]^[7]^[8]^[9].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie^{[potrzebny przypis]}.

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora^[10]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^{[potrzebny przypis]}.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Walecznych – 1922^[11]
Medal Niepodległości – 15 czerwca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[12]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^{[potrzebny przypis]}
Srebrny Medal Waleczności 2 klasy^[3]
Krzyż Wojskowy Karola^[3]

9 maja 1938 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości rozpatrzył ponownie wniosek, lecz Krzyża Niepodległości nie przyznał^[1].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Milknące echa. Warszawa: Towarzystwo Wydawnicze „Bluszcz”, 1938.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-21].
↑ ^a ^b Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 218.
↑ ^a ^b ^c Ranglisten 1918 ↓, s. 510.
↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 289.
↑ Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1935 ↓, s. 398.
↑ Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1936 ↓, s. 413.
↑ Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1937 ↓, s. 433.
↑ Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1938 ↓, s. 394.
↑ Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1939 ↓, s. 373.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 26 września 1922, s. 737.
↑ M.P. z 1932 r. nr 140, poz. 172.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wien: K. K. Hof und Staatsdruckerei, 1918. (niem.).
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz, Kazimierz Rudzisz: Kalendarz informator sądowy na 1935 rok. Warszawa: Wydawnictwo „Biblioteka Prawnicza”, 1935.
Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz, Kazimierz Rudzisz: Kalendarz informator sądowy na 1936 rok. Warszawa: Wydawnictwo „Biblioteka Prawnicza”, 1936.
Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz, Kazimierz Rudzisz: Kalendarz informator sądowy na 1937 rok. Warszawa: Wydawnictwo „Biblioteka Prawnicza”, 1937.
Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz, Kazimierz Rudzisz: Kalendarz informator sądowy na 1938 rok. Warszawa: Wydawnictwo „Biblioteka Prawnicza”, 1938.
Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz, Kazimierz Rudzisz: Kalendarz informator sądowy na 1939 rok. Warszawa: Wydawnictwo „Biblioteka Prawnicza”, 1939.
Stanisław Kawczak, biogram z serwisu Pierwsi Niepodlegli

[p1-1] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-21].

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Charkowa2003218-2] Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 218.

[CITEREFRanglisten1918510-3] Ranglisten 1918 ↓, s. 510.

[CITEREFRanglisten1918289-4] Ranglisten 1918 ↓, s. 289.

[CITEREFKirkiczenkoKraczkiewiczRudzisz1935398-5] Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1935 ↓, s. 398.

[CITEREFKirkiczenkoKraczkiewiczRudzisz1936413-6] Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1936 ↓, s. 413.

[CITEREFKirkiczenkoKraczkiewiczRudzisz1937433-7] Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1937 ↓, s. 433.

[CITEREFKirkiczenkoKraczkiewiczRudzisz1938394-8] Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1938 ↓, s. 394.

[CITEREFKirkiczenkoKraczkiewiczRudzisz1939373-9] Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1939 ↓, s. 373.

[10] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_35_z_26_września_1922,_s._737-11] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 26 września 1922, s. 737.

[12] M.P. z 1932 r. nr 140, poz. 172.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]