Stanisław Toruń

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Toruń
Stanisław Toroń
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data urodzenia

27 marca 1891

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Cesarsko-królewska Obrona Krajowa
Wojsko Polskie

Jednostki

Oddział IV SG

Stanowiska

kierownik referatu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa
kampania wrześniowa
obrona Warszawy

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi Medal Niepodległości Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Stanisław Julian Toruń, właśc. Toroń[a] (ur. 27 marca 1891, zm. ?) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Toruń urodził się 27 marca 1891[1][2]. Był synem Wojciecha (1863–1934), urzędnika kolejowego, i Katarzyny z Nazimków (1861–1939) oraz bratem Leopolda (1887–1955), podpułkownika inżyniera Wojska Polskiego i Władysława (1889–1924), podpułkownika obserwatora Wojska Polskiego[3][4]. Miał także siostry[5].

Uczył się w C. K. II Szkole Realnej we Lwowie, gdzie w 1910 ukończył ostatnią, VII klasę[6], a w lutym 1911 zdał egzamin dojrzałości[7].

W C. K. Obronie Krajowej został mianowany kadetem w rezerwie piechoty z dniem 1 stycznia 1914[8]. Był przydzielony do 19 pułku piechoty we Lwowie[9]. Podczas I wojny światowej został awansowany na podporucznika w rezerwie piechoty Obrony Krajowej z dniem 1 maja 1915 i był nadal przydzielony do 19 pułku piechoty[10], przemianowanego w 1917 na 19 pułk strzelców[11].

Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer wojsk austriackich został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu porucznika (tak samo jego brat Władysław)[12]. Od 1 maja do 7 czerwca 1919 w Warszawie był słuchaczem II kursu adiutantów, a od 24 czerwca – I kursu wojennego Szkoły Sztabu Generalnego. 4 grudnia 1919 został zaliczony do korpusu oficerów Sztabu Generalnego.

Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[13][14]. W 1923 był przydzielony z 31 pułku piechoty z Łodzi do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w tym samym mieście, gdzie pełnił stanowisko szefa Oddziału I Sztabu[15]. Z dniem 1 listopada 1924 został przydzielony z DOK IV do 31 pp z równoczesnym odkomenderowaniem na roczny kurs doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie[16][17]. Z dniem 15 października 1925, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został ponownie przydzielony do DOK IV[18][19]. Został awansowany na stopień majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927[1][2]. W czerwcu 1927 został przeniesiony do 13 Dywizji Piechoty w Równem na stanowisko szefa sztabu[20][21]. W listopadzie 1928 został przeniesiony do 52 Pułku Piechoty w Złoczowie na stanowisko dowódcy batalionu[22]. W grudniu 1929 został przeniesiony do Oddziału IV Sztabu Głównego w Warszawie[23][24]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 8. lokatą w korpusie oficerów piechoty[25][26]. W marcu 1939 nadal pełnił służbę w Oddziale IV SG na stanowisku kierownika samodzielnego referatu[27].

Po wybuchu II wojny światowej w 1939 był oficerem do zleceń w Dowództwie Obrony Warszawy. Dostał się do niewoli niemieckiej i przebywał w Oflagu VII A Murnau[28].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Zarówno w sprawozdaniach szkolnych C. K. II Szkoły Realnej we Lwowie, jak i w wydawnictwach wojsk austro-węgierskich bracia Stanisław i Władysław widnieli pod nazwiskiem „Toroń”. W ewidencji wojskowych C. K. Obrony Krajowej był określany w języku niemieckim jako „Stanislaus Toron”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 181.
  2. ↑ a b c Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 30.
  3. ↑ Leopold Władysław Jędrzej Toruń. zolnierze-niepodleglosci.pl. [dostęp 2020-08-27].
  4. ↑ Cmentarz Stare Powązki: WOJCIECH TORUŃ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-08-27].
  5. ↑ Leopold Toruń. Nekrolog. „Życie Warszawy”. Nr 140, s. 6, 14 czerwca 1955. 
  6. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. II Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1910. Lwów: 1910, s. 89.
  7. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. II Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1911. Lwów: 1911, s. 103.
  8. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1914. Wiedeń: 1914, s. 175.
  9. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1914. Wiedeń: 1914, s. 262.
  10. ↑ a b c Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1916. Wiedeń: 1916, s. 56.
  11. ↑ a b Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918, s. 289.
  12. ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920, s. 120.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 413.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 200.
  15. ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 89, 215.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 78 z 12 sierpnia 1924 roku, s. 444.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 356.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 106 z 15 października 1925 roku, s. 571.
  19. ↑ Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 15.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 11 czerwca 1927 roku, s. 167.
  21. ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 125.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 336.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 381.
  24. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 421.
  25. ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 418.
  26. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 16.
  27. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 424.
  28. ↑ Informacja w bazie straty.pl. straty.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-11)]..
  29. ↑ M.P. z 1947 r. nr 52, poz. 371 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą oraz za gorliwą pracę i sumienne wypełnianie obowiązków służbowych”.
  30. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  31. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Toruń&oldid=71896196”