Stanisław Wądołowski
| ||
Data i miejsce urodzenia | 4 stycznia 1938 Perki-Franki | |
Poseł III kadencji Sejmu | ||
Okres | od 20 października 1997 do 18 października 2001 | |
Przynależność polityczna | Akcja Wyborcza Solidarność | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() |
Stanisław Wądołowski (ur. 4 stycznia 1938 w Perkach-Frankach) – polski polityk i działacz związkowy, w latach 1991–1993 i 1997–2001 poseł na Sejm I i III kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył w 1966 technikum mechaniczne w Szczecinie. W latach 1957–1962 pracował w Szczecińskiej Stoczni Remontowej „Gryfia”, następnie do 1966 jako nauczyciel w technikum budowlanym. Od 1966 do 2002 był zatrudniony w Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego (od 1990 Stocznia Szczecińska S.A.). W 2002 przeszedł na emeryturę.
Brał udział w protestach robotniczych w trakcie Grudnia 1970. W sierpniu 1980 wszedł do prezydium komitetu strajkowego, następnie wstąpił do „Solidarności” (pełnił funkcję wiceprzewodniczącego regionu i komisji krajowej związku). W stanie wojennym został internowany na okres od 13 grudnia 1981 do 30 listopada 1982. Po zwolnieniu działał w podziemnych strukturach NSZZ „S”.
Od 1989 przez kilkanaście lat działał w Zjednoczeniu Chrześcijańsko-Narodowym. Był posłem I kadencji z listy Wyborczej Akcji Katolickiej i III kadencji z listy AWS. W wyborach parlamentarnych w 2001 bez powodzenia ubiegał się o mandat senatora w okręgu szczecińskim.
Politycznie związany z Prawem i Sprawiedliwością, był m.in. w komitecie honorowym popierającym Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich w 2005 oraz przewodniczącym honorowego komitetu kandydatki Prawa i Sprawiedliwości na stanowisko prezydenta Szczecina Teresy Lubińskiej w wyborach samorządowych w 2006. Został liderem powołanego w 2015 Stowarzyszenia Chrześcijańsko-Narodowego w województwie zachodniopomorskim.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
W został przez prezydenta RP na uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[1]. W 2006 prezydent RP Lech Kaczyński nadał mu Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[2]. W 2015 został odznaczony przez prezydenta RP Andrzeja Dudę Krzyżem Wolności i Solidarności[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski z dnia 11 listopada 1990 roku. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. nr 4, s. 60, 20 grudnia 1990. [dostęp 2017-10-11].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2006 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 807).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 sierpnia 2015 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2015 r. poz. 983).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Strona sejmowa posła III kadencji. [dostęp 2017-10-11].
- Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2017-10-11].
- Działacze opozycji w PRL
- Internowani w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej 1981–1982
- Ludzie związani ze Szczecinem
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (władze RP na uchodźstwie)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Wolności i Solidarności
- Politycy Akcji Wyborczej Solidarność
- Politycy Prawa i Sprawiedliwości
- Politycy Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego
- Polscy nauczyciele
- Posłowie na Sejm III Rzeczypospolitej
- Uczestnicy wydarzeń Grudnia 1970
- Uczestnicy wydarzeń Sierpnia 1980
- Urodzeni w 1938