Stanisław Wilczyński (major)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Wilczyński
Ilustracja
Ppor. Stanisław Wilczyński w czasie służby w Legionach Polskich.
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

15 marca 1894
Kraków

Data i miejsce śmierci

21 czerwca 1971
Wielka Brytania

Przebieg służby
Lata służby

1914–1931

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

2 Pułk Piechoty
8 Pułk Piechoty Legionów
20 Pułk Piechoty
82 Pułk Piechoty
83 Pułk Piechoty
53 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie)

Stanisław Wilczyński[a] (ur. 15 marca 1894 w Krakowie, zm. 21 czerwca 1971 w Wielkiej Brytanii) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 15 marca 1894 w Krakowie jako syn Aleksandra[2].

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 2 pułku piechoty w składzie II Brygady oraz odbywał kurs w legionowej Szkoły Chorążych. 1 maja 1916 roku został mianowany chorążym piechoty, a 1 stycznia 1917 roku podporucznikiem piechoty[3]. Po kryzysie przysięgowym służył w 2 pułku piechoty Polskiej Sile Zbrojnej (z której 15 maja 1918 powstał 8 pułk piechoty Legionów). Rozkazem Rady Regencyjnej z 12 października został awansowany do stopnia porucznika piechoty.

Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty. W 1923 był na stanowisku pełniącego obowiązki komendanta Kadry Batalionu Zapasowego 20 pułku piechoty w Krakowie[4]. W 1924 pełnił służbę w 82 pułku piechoty w Brześciu[5]. 1 grudnia 1924 roku został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku w korpusie oficerów piechoty. 22 maja 1925 roku został przeniesiony do 83 pułku Strzelców Poleskich w Kobryniu na stanowisko dowódcy II batalionu[6]. W 1928 był zweryfikowany w korpusie oficerów piechoty z lokatą 78. W tym czasie pełnił stanowisko dowódcy II batalionu w 53 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Stryju[7]. Następnie został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI, a z dniem 30 listopada 1931 przeniesiony w stan spoczynku[8]. W 1934 roku, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V”[9].

Po II wojnie światowej osiadł w Wielkiej Brytanii, gdzie zmarł 21 czerwca 1971. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera XVB-WSC-8)[10][11].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Stanisław II Wilczyński”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1809.
  2. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-06-16].
  3. ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 24.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 182, 407.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 314, 350.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 264, 277.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 67, 175.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 23 grudnia 1931 roku, s. 417.
  9. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 327, 941.
  10. ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2021-06-16].
  11. ↑ Wykaz Legionistów ↓.
  12. ↑ M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Wilczyński_(major)&oldid=70880770”