Studzionka (województwo lubuskie)
Artykuł |
52°37′47.4″N 15°2′52.4″E |
---|---|
- błąd |
4 m |
WD |
52°40'N, 15°5'E |
- błąd |
20344 m |
Odległość |
1861 m |
wieś | |
![]() Rejon kościoła (przy drodze budynek dawnej szkoły i dzwonnica kościelna) | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności |
140 |
Strefa numeracyjna |
95 |
Kod pocztowy |
66-435 |
Tablice rejestracyjne |
FSU |
SIMC |
0182277 |
Położenie na mapie gminy Krzeszyce ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu sulęcińskiego ![]() | |
![]() |
Studzionka (niem. Albrechtsbruch[1], w latach 40. XX wieku Studzienka[2]) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, w gminie Krzeszyce.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś założona w 1721 przez osadników olęderskich jako Krieschte Hollander (była jedną z dwóch wsi, oprócz Chwałowic, założonych przed fryderycjańską kolonizacją błot nadwarciańskich). Osadzono tutaj 40 kolonistów, których uposażono w 2 łany ziemi. W 1731 istniała już nazwa Albrechtsbruch upamiętniająca margrabiego Albrechta Frydyryka, który w latach 1695 - 1731 był baliwem zsekularyzowanego zakonu joannitów i założycielem wsi. W 1771 żyło we wsi 53 kolonistów, którzy posiadali od 34 do 62 mórg ziemi. Wielka powódź zimą 1779 zniszczyła wszystkie domy osady. W 1780 dokonano nowego podziału gruntów - miejscowość została na nowo założona i odbudowana. W 1792 znajdowało się tu 55 gospodarstw, a na początku XIX wieku gospodarzyło tu 54 chłopów i 18 komorników. W 1939 działało 87 indywidualnych gospodarstw domowych. W okresie międzywojennym stało jeszcze kilka XVIII-wiecznych domostw[2].
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie gorzowskim.
Budynki wsi zlokalizowane są w większości wzdłuż drogi o charakterze pętli, w części równoległej do wału warciańskiego. Znajduje się przy niej kościół, cmentarz i budynek dawnej szkoły[1].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisany jest[3]:
- kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki filialny pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, pierwotnie szachulcowy, z XVIII/XIX wieku.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Piotr Chara, Błota warciańskie, mapa 1:50.000, treść merytoryczna, PPGK, Warszawa, 2008, ISBN 978-83-7499-060-8
- ↑ a b Ziemia Lubuska, Studzionka
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 65. [dostęp 2013-02-10].