Przejdź do zawartości

Syromalabarski Kościół katolicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół syromalabarski
സിറോ മലബാർ സഭ
Ilustracja
Klasyfikacja systematyczna wyznania
Chrześcijaństwo
 └ Katolicyzm
   └ Katolickie Kościoły Wschodnie
Ustrój kościelny

episkopalizm

Obrządek

malabarski

Zwierzchnik
• tytuł zwierzchnika

Raphael Thattil
arcybiskup większy Ernakulam-Angamaly

Zasięg geograficzny

 Indie

Strona internetowa
Cyriak Eliasz Chavara, święty Kościoła syromalabarskiego
Ceremonia koronacji podczas ślubu w rycie syromalabarskim
Błogosławieństwo podczas mszy w rycie syromalabarskim

Syromalabarski[2] Kościół katolicki[a] (mal. സിറോ മലബാർ സഭ) – katolicki Kościół wschodni, sięgający początkami misji św. Tomasza Apostoła, który działał na terenie Indii w I wieku po Chrystusie. Należy do wschodniosyryjskiej tradycji liturgicznej. Liczy około 4,3 mln wiernych, mieszkających w Indiach, głównie na terenie stanu Kerala (starożytny Malabar), a także w mniejszym stopniu w diasporze. Od 1992 roku posiada status Kościoła arcybiskupiego większego. Jest największym Kościołem z grupy tzw. chrześcijan św. Tomasza.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Kościół syromalabarski wywodzi się z grupy chrześcijan św. Tomasza, których Portugalczycy spotkali na wybrzeżu Malabaru w 1498 roku. Byli oni w kontakcie wyłącznie z przedstawicielami perskiego Kościoła Wschodu. W związku z tym od VI do XVI wieku stanowili wspólnotę uznającą jurysdykcję biskupów doktryny wyznaczonej przed Soborem Efeskim i duchowe zwierzchnictwo katolikosa-patriarchy Seleucji-Ktezyfonu. Portugalczycy, którzy nie uznali tradycji malabarskich, wprowadzili tradycje łacińskie, podporządkowując tamtejszych chrześcijan łacińskiemu arcybiskupowi GoaAleksemu Menezesowi(inne języki).

W 1599 roku podczas synodu w Diamper, zwołanego przez Menezesa, odwołano szereg tradycji malabarskich, wprowadzając elementy łacińskie tak w liturgii jak i dyscyplinie kościelnej. W wyniku tych zmian, doszło do licznych protestów ze strony wyznawców Kościoła syromalabarskiego, doprowadziło to do zerwania jedności z Rzymem w 1653 roku, czego konsekwencją było utworzenia Malankarskiego Kościoła Ortodoksyjnego. W roku 1930 z Malankarskiego Kościoła Ortodoksyjnego wyłonił się katolicki Kościół syromalankarski.

Sytuację załagodzili karmelici, wysłani tam przez papieża Aleksandra VII w roku 1656. Unia została częściowo przywrócona w roku 1662, a karmelici pozostawali kolejnymi biskupami w Kościele syromalabarskim do roku 1896, kiedy to Rzym utworzył tam trzy wikariaty apostolskie – w Triczur, Ernakulam(inne języki) i Czanganaczeri.

W 1923 roku Pius XI dokonał reorganizacji administracyjnej tworząc prowincję kościelną z siedzibą w Ernakulam(inne języki). Po Soborze Watykańskim II powstały egzarchaty o charakterze misyjnym, przekształcone następnie w diecezje.

Liturgia Kościoła syromalabarskiego wywodzi się z tradycji chaldejskiej. Językiem liturgicznym jest język malajalam. Niektóre modlitwy i aklamacje zachowano w języku syriackim. Poza Malabarem w użyciu jest też hindi[7].

Organizacja

[edytuj | edytuj kod]

Eparchie na terenie Indii:

Eparchie poza granicami Indii:

Zwierzchnicy Kościoła

[edytuj | edytuj kod]

Głową Kościoła syromalabarskiego jest arcybiskup większy Ernakulam-Angamaly. Kolejno na czele Kościoła stali:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  1. Według elektronicznego Słownika języka polskiego PWN należy pisać Syro-Malabarski Kościół Katolicki[3]. Pomijając kwestię pisowni Kościół Katolicki vel Kościół katolicki, zależną od kontekstu, zapis przymiotnika złożonego syromalabarski na oznaczenie wspólnoty posługującej się rytem syryjskim (syriackim) w wersji malabarskiej wydaje się zgodny z zasadą przytaczaną przez tenże słownik[4]. Zapis syromalabarski jest również częściej używany w publikacjach dotyczących tego Kościoła i obrządku, zarówno nowszych[5], jak i starszych[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. The Eastern Catholic Churches 2015; Source: Annuario Pontificio. [dostęp 2016-08-18]. (ang.).
  2. Kościoły przedchalcedońskie, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2025-06-14].
  3. syro-malabarski - Słownik języka polskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2025-06-12].
  4. Pisownia przymiotników złożonych typu jasnoniebieski (...), [w:] Słownik języka polskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2025-06-13].
  5. Por. Marcin Choduń, Spór w Kościele syromalabarskim: Watykan dolewa oliwy do ognia, „Tygodnik Powszechny” (37), tygodnikpowszechny.pl, 2 września 2023 [dostęp 2025-06-13].
  6. Por. Danuta Madeyska: nestorianie. W: Mały słownik kultury świata arabskiego. Józef Bielawski (red.). Wyd. 1. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1971, s. 407.
  7. Katolickie Kościoły Wschodnie: Syro-Malabarski Kościół Katolicki. [dostęp 2016-09-09]. (pol.).