Szabolcs Esztényi

Szabolcs Esztényi

Data i miejsce urodzenia	20 grudnia 1939 Budapeszt
Pochodzenie	węgierskie
Data i miejsce śmierci	29 czerwca 2024 Warszawa
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	pianista, improwizator, kompozytor, pedagog

Szabolcs Esztényi (ur. 20 grudnia 1939 w Budapeszcie, zm. 29 czerwca 2024 w Warszawie) – polski pianista, improwizator, kompozytor i pedagog muzyczny, pochodzenia węgierskiego.

Życiorys

Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie grę na fortepianie w klasie Margerity Trombini-Kazuro i kompozycję u Witolda Rudzińskiego, kończąc studia z wyróżnieniem.

Po studiach pozostał na stałe w Polsce. Występował jako pianista i improwizator na wielu estradach koncertowych w kraju i za granicą. Jako kompozytor i wykonawca własnych utworów występował m.in. na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, festiwalu „Poznańska Wiosna Muzyczna”, „Warszawskich Spotkaniach Muzycznych”, a także za granicą na Budapesti Zenei Hetek, Donaueschinger Musiktage, Festiwalu Pianistycznym w Bergamo-Brescia, Festival d'été de Lanaudière w Quebec, Nordiske Musikdage oraz Rencontres Internationales de Musique Contemporaine de Metz.

Występował z wybitnymi polskimi solistami, m.in. Jerzym Artyszem, Andrzejem Hiolskim, Jadwigą Rappé oraz Kwartetem Wilanowskim. Dokonał wielu prawykonań dzieł polskich kompozytorów.

Od roku 1972 prowadził naukę improwizacji fortepianowej w Akademiach Muzycznych w Warszawie i Łodzi. Od roku 1998 był profesorem sztuk muzycznych. Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 40C-2-2).

Kompozycje

• Sześć utworów na fortepian (1967)
• Kwartet smyczkowy (1967)
• Quartetto per batteria (1968)
• Concerto per orchestra sinfonica e pianoforte (1969)
• Andante na dwóch statycznych i trzech ruchomych wykonawców (1969)
• Instrument Laboratorium Perkusyjne na aktora i media elektroniczne (1969)
• Intermezzo nr 2 na flet, puzon, perkusję, fortepian i kartonowe pudła do gry dla publiczności (1970)
• Same tranzystory na 8 do 20 pełnozakresowych odbiorników tranzystorowych z użytkownikami (1970)
• Concerto na taśmę i fortepian (1971)
• Znak jakości: 1, muzyka konceptualna (1972)
• Duo na dwa fortepiany (1972)
• Concertino per due pianoforti (1973)
• Motet na 3 recytatorów polskich (z amplifikacją) (1973-74)
• Sześć etiud na dwa fortepiany (1979)
• Muzyka kreowana nr 1 in memoriam Andrzej Bieżan na fortepian (1987)
• Muzyka kreowana nr 3 in memoriam Tomasz Sikorski na fortepian (1989)
• Muzyka kreowana nr 4 in memoriam 1956 na fortepian i taśmę (1990)
• Wanderer-Phantasy na fortepian (1994)
• Cykadiana na fortepian preparowany (1994)
• Muzyka kreowana nr 5 na fortepian (1995)
• Bramy ogrodu na dwa fortepiany (1999)
• Dedykacja na dwa fortepiany (2002)
• Trzy nowe etiudy na dwa fortepiany (2003)
• Muzyka do przedstawienia poetycko-literackiego O ćwierć wyżej na fortepian totalny (2003)
• Bez tytułu na fortepian (2005)
• Toccata na 2 fortepiany (2006)
• Muzyka kreowana pamięci prof. A. Karużasa na fortepian (2007)
• Spojrzenie z oddali na alt i 2 fortepiany (2007)
• Metamorfozy na głos i fortepian tonalny (2009)
• Dzwony na fortepian tonalny z komputerowym przekształceniem dźwięku (2010)
• ENIGMA? Muzyka kreowana na fortepian solo (2012)
• Introduzione e Toccatina per pianoforte (2015)