Tadeusz Kropczyński

Tadeusz Kropczyński
Data i miejsce urodzenia	13 marca 1901 ; Stróże
Data śmierci	20 sierpnia 1982
	Wiceminister handlu zagranicznego PRL
Okres	od 1952; do 1964
Przynależność polityczna	PZPR
	Ambasador PRL w Szwajcarii
Okres	od 1964; do 1970
Przynależność polityczna	PZPR
Poprzednik	Józef Koszutski
Następca	Edward Pietkiewicz
	Odznaczenia

Tadeusz Józef Kropczyński (ur. 13 marca 1901 w Stróżach^[1], zm. 20 sierpnia 1982^[2]) – polski inżynier chemik i dyplomata; wiceminister handlu zagranicznego PRL (1952–1964) oraz ambasador w Szwajcarii (1964–1970).

Życiorys

Syn Tadeusza i Heleny z Plutyńskich^[3]. Szkołę powszechną oraz średnią ukończył w Nowym Sączu. W 1927 ukończył studia z chemii i geologii na Uniwersytecie Jagiellońskim^[1].

W latach 1921–1936 należał do Komunistycznej Partii Polski. W 1926 odbył praktykę w Rafinerii Nafty w Gliniku Mariampolskim. Od stycznia 1927 do września 1934 był kierownikiem laboratorium w Fabryce Amoniaku Syntetycznego w Knurowie, następnie zastępcą kierownika tamże. W latach 1935–1938 asystent ruchu i kierownik produkcji w Koksowni Knurów (Skarboferm). Podczas okupacji niemieckiej pracował jako czeladnik piekarski oraz robotnik przy eksploatacji żwiru rzecznego w Trzebieńczycach. W latach 1942–1943 więzień Polenlager Katscher. W latach 1943–1945 pracował w Spółdzielni Rolniczo-Handlowej „Żniwo” w Dębicy, gdzie m.in. kierował Działem Węglowym i Olei Mineralnych. W lutym 1945 zgłosił się do pełnomocnika Rządu Tymczasowego na województwo śląskie, Aleksandra Zawadzkiego, dzięki czemu został zastępcą dyrektora Zjednoczenia Chemicznego w Katowicach, a następnie dyrektorem naczelnym Zjednoczenia Przemysłu Nieorganicznego w Gliwicach. W 1945 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej. Następnie radca handlowy w Pradze (1949–1952), wiceminister handlu zagranicznego (1952–1964) i ambasador PRL w Szwajcarii (1964–1970). Po powrocie z Berna przeszedł na emeryturę^[1]^[4].

Pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie (kwatera E-V-2-2-16)^[2].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1946)^[5]
Order Flagi Narodowej I stopnia (KRL-D, 1954)^[6]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL, Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej, 24 września 2020 [dostęp 2023-07-01] [zarchiwizowane 2020-09-24] .
↑ ^a ^b Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-07-01] .
↑ Tadeusz Kropczyński [online], geni.com [dostęp 2021-10-22] .
↑ MichałM. Zgłobica MichałM., Zasady funkcjonowania Centrali Eksportu Kompletnych Obiektów Przemysłowych w latach 1954–1970, „Pamięć i Sprawiedliwość”, 27, 2016, s. 412, ISSN 1427-7476 [dostęp 2021-10-22] .
↑ Uchwała Prezydium Krajowej Rady Narodowej z dnia 25 czerwca 1946 r. o odznaczeniu za zasługi przy zabezpieczeniu, odbudowie i organizacji przemysłu (M.P. z 1947 r. nr 79, poz. 529).
↑ Wysokie odznaczenia Koreańskiej Republiki Ludowej otrzymali członkowie rządu i działacze polscy. „Życie Warszawy”. Rok XI Nr 260 (3431), s. 1, 1 listopada 1954. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2023-07-01].

[:1-1] Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL, Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej, 24 września 2020 [dostęp 2023-07-01] [zarchiwizowane 2020-09-24] .

[:0-2] Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-07-01] .

[3] Tadeusz Kropczyński [online], geni.com [dostęp 2021-10-22] .

[4] MichałM. Zgłobica MichałM., Zasady funkcjonowania Centrali Eksportu Kompletnych Obiektów Przemysłowych w latach 1954–1970, „Pamięć i Sprawiedliwość”, 27, 2016, s. 412, ISSN 1427-7476 [dostęp 2021-10-22] .

[5] Uchwała Prezydium Krajowej Rady Narodowej z dnia 25 czerwca 1946 r. o odznaczeniu za zasługi przy zabezpieczeniu, odbudowie i organizacji przemysłu (M.P. z 1947 r. nr 79, poz. 529).

[6] Wysokie odznaczenia Koreańskiej Republiki Ludowej otrzymali członkowie rządu i działacze polscy. „Życie Warszawy”. Rok XI Nr 260 (3431), s. 1, 1 listopada 1954. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2023-07-01].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]