Taras Romanczuk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Taras Romanczuk
Тарас Романчук
Pełne imię i nazwisko

Taras Wiktorowycz Romanczuk

Data i miejsce urodzenia

14 listopada 1991
Kowel

Wzrost

186 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Jagiellonia Białystok

Numer w klubie

6

Kariera juniorska
Lata Klub
2004–2005 MFK Kowel
2005–2006 BRW-WIK Włodzimierz Wołyński
2006–2008 MFK Kowel
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2008–2013 Kowel-Wołyń Kowel
2013–2014 Legionovia Legionowo 45 (3)
2014– Jagiellonia Białystok 300 (27)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2018–  Polska 2 (0)
  1. ↑ Aktualne na: 31 marca 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. ↑ Aktualne na: 26 marca 2024.

Taras Wiktorowycz Romanczuk (ukr. Тарас Вікторович Романчук; ur. 14 listopada 1991 w Kowlu) – polski piłkarz ukraińskiego pochodzenia występujący na pozycji pomocnika w Jagiellonii Białystok. Dwukrotny reprezentant Polski. Wychowanek Kowlu-Wołyń Kowel, w swojej karierze grał także w Legionovii Legionowo. Do 12 lutego 2018 posiadał obywatelstwo ukraińskie.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Początki kariery[edytuj | edytuj kod]

Romanczuk rozpoczął swoją karierę w klubie MFK Kowel, gdzie w 2008 na życzenie ówczesnego trenera, Romana Łysa, włączono go do kadry pierwszego zespołu[1]. Grę w piłkę łączył wówczas z pracą oraz studiami – w tym czasie dwukrotnie wyleciał do Stanów Zjednoczonych w ramach wymiany studenckiej[1]. W pewnym okresie występował też w futsalowej drużynie Szans-Awto Kowel[2]. W trakcie swojego pobytu w Kowlu był testowany przez trzy ukraińskie kluby[1], w tym m.in. przez Arsenał-Kyjiwszczyna Biała Cerkiew[2] oraz Wołyń Łuck[3], nigdzie jednak nie otrzymał angażu.

Legionovia Legionowo[edytuj | edytuj kod]

Na początku lutego 2013 Romanczuk przeniósł się do Polski, gdzie został zawodnikiem Legionovii Legionowo. Wcześniej wypatrzył go ówczesny wiceprezes tego klubu, Michał Kusiński[4], który przybył do Kowla na obchody dni miasta[2]. W nowych barwach Romanczuk zadebiutował 13 kwietnia 2013 podczas ligowego meczu z Zawiszą Rzgów, gdy w 46. minucie zastąpił na boisku Łukasza Prusika[5]. Pierwszą bramkę na polskich boiskach zdobył 5 czerwca 2013 w wygranym 3:0 spotkaniu ligowym z GKP Targówek[6]. Ostatecznie Legionovia zakończyła tamten sezon III ligi na pozycji lidera, zapewniając sobie tym samym awans do II ligi.

W kolejnym sezonie, już na drugoligowych boiskach, Romanczuk zdobył dwie bramki – pierwszą 3 sierpnia 2013 w przegranym 1:2 meczu ze Stalą Mielec[7], drugą zaś 21 maja 2014 podczas wygranego 4:0 spotkania ze Świtem Nowy Dwór Mazowiecki[8]. Z kolei 19 października 2013 zanotował trafienie samobójcze podczas zremisowanego 1:1 meczu ze Stalą Rzeszów[9]. Tamten sezon Legionovia zakończyła na 4. miejscu, zaś Romanczuk zwrócił na siebie uwagę kilku klubów z wyższych lig, które wyraziły nim zainteresowanie[10].

Romanczuk pracował dodatkowo jako asystent trenera w dziecięcej drużynie Legionovii[11].

Jagiellonia Białystok[edytuj | edytuj kod]

21 lipca 2014 prezes Jagiellonii Białystok, Cezary Kulesza, poinformował, że osiągnął porozumienie w sprawie transferu Romanczuka[12]. Dzień później zawodnik związał się z klubem rocznym kontraktem z opcją przedłużenia o kolejne dwa lata[13]. W barwach Jagielloni Romanczuk zadebiutował 15 sierpnia 2014, zastępując Jonatana Strausa w 46. minucie przegranego 0:3 ligowego meczu z Legią Warszawa[14]. Premierowe trafienie dla Jagiellonii zanotował 9 listopada 2014 podczas przegranego 2:5 spotkania z Ruchem Chorzów[15].

2 lipca 2015 Romanczuk zadebiutował w europejskich pucharach, zastępując Konstantina Vassiljeva w 46. minucie wygranego 1:0 meczu z Kruoją Pokroje[16]. Latem 2016 po zawodnika zgłosił się turecki Konyaspor, ale sama Jagiellonia nie była zainteresowana jego sprzedażą[17]. W sezonie 2016/17 Romanczuk zdobył wraz z klubem wicemistrzostwo Polski[18], zaś na początku stycznia 2017 został uhonorowany tytułem najlepszego defensywnego pomocnika Ekstraklasy w 2016[19]. 29 maja 2019 roku przedłużył swój kontrakt z Jagiellonią do 30 czerwca 2023 roku.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

16 marca 2018 Romanczuk otrzymał pierwsze w karierze powołanie do reprezentacji Polski na towarzyskie mecze z Nigerią oraz Koreą Południową[20]. 27 marca 2018 zadebiutował w narodowych barwach, wychodząc w podstawowym składzie na wygrane 3:2 spotkanie z Koreą Południową. Jego występ trwał do 61. minuty, gdy to został zmieniony przez Arkadiusza Milika[21].

27 sierpnia 2018 znalazł się na liście piłkarzy powołanych przez nowego trenera kadry, Jerzego Brzęczka na wrześniowe mecze z Włochami w Lidze Narodów UEFA oraz towarzyski z Irlandią[22]. Opuścił jednak zgrupowanie z powodu kontuzji[23].

14 marca 2024 został powołany do kadry reprezentacji Polski na marcowe baraże o awans na Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2024[24]. 26 marca 2024 rozegrał swój drugi mecz w narodowych barwach, wchodząc na boisko za Jakuba Piotrowskiego w 105. minucie meczu Polska–Walia, wygranym przez Polaków 5:4 po konkursie rzutów karnych (podstawowy czas gry zakończył się wynikiem 0:0)[25].

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Klubowe[edytuj | edytuj kod]

(aktualne na koniec sezonu 2022/23)
Klub Sezon Liga Liga Puchar Polski Europa Suma
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
Legionovia Legionowo 2012/13 III liga 13 1 0 0 – 13 1
2013/14 II liga 32 2 0 0 – 32 2
Ogólnie 45 3 0 0 0 0 45 3
Jagiellonia Białystok 2014/15 Ekstraklasa 27 4 2 0 – 29 4
2015/16 Ekstraklasa 33 3 2 0 4 0 39 3
2016/17 Ekstraklasa 33 5 2 0 – 35 5
2017/18 Ekstraklasa 33 5 1 0 4 1 38 6
2018/19 Ekstraklasa 4 0 0 0 4 2 8 2
2019/20 Ekstraklasa 35 3 1 0 – 36 3
2020/21 Ekstraklasa 25 2 1 0 – 26 2
2021/22 Ekstraklasa 30 3 1 0 – 31 3
2022/23 Ekstraklasa 24 1 1 0 – 25 1
Ogólnie 273 27 11 0 12 3 296 30
Ogólnie w karierze 318 30 11 0 12 3 341 33

Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

(aktualne na dzień 26 marca 2024)
Reprezentacja Rok Mecze Bramki
Polska
2018 1 0
2024 1 0
Ogólnie 2 0

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Babcia Romanczuka ze strony matki urodziła się w 1939 we Włodawie, jednakże w wieku kilkunastu lat została wraz z rodziną wysiedlona do Sobiboru. Wówczas w jej dokumentach wpisano, iż jest ona Ukrainką[26]. 12 lutego 2018 Romanczuk otrzymał polskie obywatelstwo, zrzekając się jednocześnie obywatelstwa ukraińskiego[27].

W 2019 w rozmowie z „Gazetą Wyborczą” wyznał, że jego rodzina została zamordowana przez banderowców[28].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Na Ukrainie go nie chcieli, więc zagra u Nawałki. Fakt, 17 marca 2018. [dostęp 2018-03-18].
  2. ↑ a b c Krystian Juźwiak: aras Romanczuk – wypatrzony na dniach Kowla, teraz o krok od powołania do reprezentacji Polski. 2x45.info, 2 marca 2018. [dostęp 2018-03-18].
  3. ↑ Jakub Radomski: Taras Romanczuk: Na Ukrainie niektórzy uważają mnie za zdrajcę. Przegląd Sportowy, 22 marca 2018. [dostęp 2018-04-02].
  4. ↑ Marcin Bratkowski, Jakub Radomski: Taras Romanczuk – dyplomata, który nie rozumie wojny. Przegląd Sportowy, 2 listopada 2014. [dostęp 2018-03-18].
  5. ↑ Zawisza Rzgów 1 – 0 Legionovia Legionowo. 90minut.pl, 13 kwietnia 2013. [dostęp 2018-03-18].
  6. ↑ GKP Targówek 0 – 3 Legionovia Legionowo. 90minut.pl, 5 czerwca 2013. [dostęp 2018-03-18].
  7. ↑ Legionovia Legionowo 1 – 2 Stal Mielec. 90minut.pl, 3 sierpnia 2013. [dostęp 2018-03-18].
  8. ↑ Bartłomiej Bator: Derby nasze!. Legionovia Legionowo, 21 maja 2014. [dostęp 2018-03-18].
  9. ↑ Bartłomiej Bator: Stal – Legionovia 1:1. Legionovia Legionowo, 19 października 2013. [dostęp 2018-03-18].
  10. ↑ Bartłomiej Bator: Krótko i na temat: Dariusz Ziąbski. Legionovia Legionowo, 11 czerwca 2014. [dostęp 2018-03-18].
  11. ↑ Łukasz Olkowicz i Piotr Wołosik: ROMANCZUK W BIAŁYMSTOKU ZNALAZŁ DOM. SPORT WYRYSOWAŁ MU ŚCIEŻKĘ, O KTÓREJ ISTNIENIU ON SAM NIE MIAŁ POJĘCIA. przegladsportowy.pl, 2019-02-08. [dostęp 2019-02-09].
  12. ↑ Jakub Seweryn: Taras Romanczuk zostanie piłkarzem Jagiellonii Białystok. Gol24, 21 lipca 2014. [dostęp 2018-04-02].
  13. ↑ Taras Romanczuk podpisał kontrakt z Jagiellonią Białystok. Onet.pl, 22 lipca 2014. [dostęp 2018-04-02].
  14. ↑ Trzy w Białymstoku. Jeden wychowanka. Legia Warszawa, 15 sierpnia 2014. [dostęp 2018-03-18].
  15. ↑ T-Mobile Ekstraklasa: Ruch Chorzów – Jagiellonia Białystok 5:2. Dziennik.pl, 9 listopada 2014. [dostęp 2018-03-18].
  16. ↑ Jagiellonia zwycięża w końcówce. 90minut.pl, 2 lipca 2015. [dostęp 2018-04-02].
  17. ↑ Bartłomiej Bator: Ogromne pieniądze za Romanczuka. Legionovia Legionowo, 5 sierpnia 20164. [dostęp 2018-03-18].
  18. ↑ Jakub Laskowski: Feta w Białymstoku. Jagiellonia wicemistrzem Polski. Kurier Poranny, 4 czerwca 2017. [dostęp 2018-04-02].
  19. ↑ Jakub Radomski: Taras Romanczuk najlepszym defensywnym pomocnikiem 2016 roku. Przegląd Sportowy, 9 stycznia 2017. [dostęp 2018-04-02].
  20. ↑ Krajowe powołania na mecze z Nigerią i Koreą Południową. Polski Związek Piłki Nożnej, 16 marca 2018. [dostęp 2018-03-18].
  21. ↑ Passa przełamana, zwycięstwo wydarte na finiszu!. Polski Związek Piłki Nożnej, 27 marca 2018. [dostęp 2018-04-02].
  22. ↑ Jerzy Brzęczek ogłosił powołania na mecze z Włochami i Irlandią. sport.tvp.pl, 2018-08-27. [dostęp 2024-03-29].
  23. ↑ Taras Romanczuk opuścił zgrupowanie. przegladsportowy.onet.pl, 2018-09-08. [dostęp 2024-03-29].
  24. ↑ Maciej Piasecki: Jest gwiazdą w Ekstraklasie i wraca do reprezentacji Polski. W czym tkwi problem?. wprost.pl, 2024-03-15. [dostęp 2024-03-29].
  25. ↑ Mariusz Klimaszewski: Taras Romanczuk został odsunięty od karnych. Piłkarz Jagiellonii zagrał 15 minut w Cardiff. Polacy jadą na Euro 2024. poranny.pl, 2024-03-27. [dostęp 2024-03-29].
  26. ↑ Jakub Radomski: Piłkarz, który miał być naukowcem. Reportaż śladami Tarasa Romanczuka. Przegląd Sportowy, 16 marca 2018. [dostęp 2018-03-18].
  27. ↑ Rafał Badowski: Taras Romanczuk powołany do reprezentacji. Świeżo upieczony obywatel Polski ma zagrać z Nigerią i Koreą Południową. NaTemat.pl, 15 marca 2018. [dostęp 2018-03-18].
  28. ↑ Tomasz Piekarski: Furman zaprzecza, że nazwał Romanczuka „banderowcem i farbowanym lisem”. wyborcza.pl, 2019-02-17. [dostęp 2024-03-24].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

skład Jagiellonia Białystok
  • Aktualny na dzień 1 marca 2024
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Taras_Romanczuk&oldid=73559394”