Reprezentacja Walii w piłce nożnej mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Walia
Przydomek ang. The Dragons
wal. Y Dreigiau
(Smoki)
Związek ang. Football Association of Wales
wal. Cymdeithas Bêl-droed Cymru
Sponsor techniczny Adidas
Trener Ryan Giggs
Skrót FIFA WAL
Ranking FIFA Decrease2.svg 24. (1524 pkt.)[a]
Miejsce w rankingu Elo 23. (10 lipca 2016) (1754 pkt.)
Zawodnicy
Kapitan Ashley Williams
Najwięcej występów Neville Southall (92)
Najwięcej bramek Gareth Bale (31)
Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Mecze
Pierwszy mecz
 Szkocja 4:0 Walia 
(Glasgow, Szkocja; 26.03.1876)
Najwyższe zwycięstwo
 Walia 11:0 Irlandia 
(Wrexham, Walia; 03.03.1888)
Najwyższa porażka
 Szkocja 9:0 Walia 
(Glasgow, Szkocja; 23.03.1878)
Medale
Mistrzostwa
Bronze medal blank.svg 2016
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
  1. ↑ Stan aktualny na 24 października 2019.
Walijczycy przed meczem z Bułgarią (2011)

Reprezentacja Walii w piłce nożnej – drużyna narodowa Walii, od 1910 roku jest członkiem FIFA, a od 1954 – UEFA.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Tylko raz grała na mistrzostwach świata. Na Mundialu 1958 w Szwecji, reprezentacja Walii prowadzona przez Jimmy’ego Murphy’ego w fazie grupowej zanotowała trzy remisy (1:1 z reprezentacją Węgier, 1:1 z reprezentacją Meksyku oraz 0:0 ze reprezentacją Szwecji). Między reprezentacją Walii a reprezentacją Węgier rozegrano więc dodatkowy mecz (baraż o awans), w którym lepsi okazali się Walijczycy, którzy wygrali 2:1 i awansowali do ćwierćfinału, w którym ulegli 0:1 przyszłym mistrzom świata – reprezentacji Brazylii.

Od tego momentu reprezentacji Walii przez 58 lat nie udało się awansować ani na mistrzostwa świata ani na mistrzostwa Europy, mimo że w reprezentacji Walii grali piłkarze odnoszący spore sukcesy w karierze klubowej tacy, jak m.in.: John Charles (gwiazda Juventusu Turyn, król strzelców Serie A w sezonie 1957/1958), pomocnik Terry Yorath (finalista Pucharu Zdobywców Pucharów 1973 i Pucharu Europy: 1975 z Leeds United), Joey Jones i John Toshack (dwukrotni zdobywcy Pucharu Europy: 1977, 1978 z FC Liverpool), Ian Rush (jeden z najlepszych napastników Europy w latach 80., dwukrotny zdobywca Pucharu Europy: 1981, 1984 z FC Liverpool), bramkarz Neville Southall (zdobywca Pucharu Zdobywców Pucharów 1985 z Evertonem), napastnik Mark Hughes (dwukrotny zdobywca Pucharu Zdobywców Pucharów: w 1991 z Manchesterem United, i w 1998 z Chelsea F.C.), oraz Ryan Giggs (zawodnik Manchesteru United, dwukrotny zdobywca Ligi Mistrzów: 1999, 2008). Europejskie puchary zdobywali także bramkarz Gary Sprake (dwukrotny zdobywca Pucharu Miast Targowych: 1968, 1971 z Leeds United) oraz stoper Mike England (zdobywca Pucharu UEFA 1973 z Tottenhamem Hotspur).

Najbliżej awansu na mistrzostwa Europy reprezentacja Walii była w 1976 i 2003 roku. W fazie ćwierćfinałowej eliminacji do turnieju 1976 w Jugosławii, reprezentacja Walii prowadzona przez Mike’a Smitha przegrała dwumecz z reprezentacją Jugosławii (0:2, 1:1), natomiast w barażach do turnieju 2004 w Portugalii reprezentacja Walii prowadzona przez Marka Hughesa przegrała dwumecz z reprezentacją Rosji (0:0, 0:1).

Mark Hughes był selekcjonerem reprezentacji Walii w latach 1999-2004, następnie w latach 2005-2010 reprezentację Walii prowadził były reprezentant kraju, najbardziej utytułowany walijski szkoleniowiec – John Toshack, potem w 2010 roku reprezentację Walii w dwóch meczach prowadził Brian Flynn, dnia 14 grudnia 2010 roku selekcjonerem reprezentacji Walii został były reprezentant kraju – Gary Speed, który dnia 27 listopada 2011 roku popełnił samobójstwo[1].

Po samobójczej śmierci Gary’ego Speeda, dnia 19 stycznia 2012 roku selekcjonerem reprezentacji Walii został Chris Coleman[2], pod którego wodzą w eliminacjach do mistrzostw świata 2014 w Grupie A zajęła ona 5. miejsce i nie awansowała do turnieju w Brazylii, jednak w eliminacjach do mistrzostw Europy 2016 w grupie B zajęła 2. miejsce (za reprezentacją Belgii), dzięki czemu po raz pierwszy w historii awansowała na mistrzostwa Europy. Na turnieju 2016 we Francji reprezentacja Walii mająca w składzie takich zawodników, jak m.in.: Gareth Bale czy Aaron Ramsey okazała się najlepsza w grupie B, wygrywając 2 mecze i 1 przegrywając (2:1 z reprezentacją Słowacji, 3:0 z reprezentacją Rosji, 1:2 z reprezentacją Anglii), dzięki czemu awansowała do 1/8 finału. W tej fazie turnieju Walijczycy spotkali się z reprezentacją Irlandii Północnej. Dzięki samobójczemu trafieniu Garetha McAuleya wygrali to spotkanie 1:0, awansując tym samym do ćwierćfinału. Zmierzyli się w nim z reprezentacją Belgii, z którą wygrali 3:1 po golach Ashleya Williamsa, Hala Robsona-Kanu, oraz Sama Vokesa. Znaleźli się tym samym w półfinale, w którym zagrali z Portugalią. Przegrali ten mecz 0:2 i odpadli z turnieju.

Po nieudanych dla Walijczyków eliminacjach do mundialu w Rosji 2018 (trzecie miejsce w grupie z siedemnastoma punktami na koncie po czterech zwycięstwach, pięciu remisach i porażce w dziesięciu meczach), Chris Coleman przestał być trenerem reprezentacji[3] . Na tym stanowisku zastąpił go Ryan Giggs[4].

Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2016[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Eliminacje Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2016/Grupa B.
Zespół Pkt M W R P Br+ Br− +/−
 Belgia 23 10 7 2 1 24 5 +19
 Walia 21 10 6 3 1 11 4 +7
 Bośnia i Hercegowina 17 10 5 2 3 17 12 +5
 Izrael 13 10 4 1 5 16 14 +2
 Cypr 12 10 4 0 6 16 17 –1
 Andora 0 10 0 0 10 4 36 -32
  Walia Izrael Belgia Cypr Bośnia i Hercegowina Andora
Walia  X 0:0 1:0 2:1 0:0 2:0
Izrael  0:3 X 0:1 1:2 3:0 4:0

Belgia  0:0 3:1 X 5:0 3:1 6:0

Cypr  0:1 1:2 0:1 X 2:3 5:0

Bośnia i Hercegowina  2:0 3:1 1:1 1:2 X 3:0

Andora  1:2 1:4 1:4 1:3 0:3

X

Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2016[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2016/Grupa B.
Zespół Pkt M W R P Br+ Br− +/−
 Walia 6 3 2 0 1 6 3 +3
 Anglia 5 3 1 2 0 3 2 +1
 Słowacja 4 3 1 1 1 3 3 0
 Rosja 1 3 0 1 2 2 6 -4

Kwalifikacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2018[edytuj | edytuj kod]

Grupa D[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2018 (eliminacje strefy UEFA)/Grupa 4.
Lp. Drużyna M Mecze Bramki Pkt
W R P + − +/−
1.  Serbia 10 6 3 1 20 10 +10 21
2.  Irlandia 10 5 4 1 12 6 +6 19
3.  Walia 10 4 5 1 13 6 +7 17
4.  Austria 10 4 3 3 14 12 +2 15
5.  Gruzja 10 0 5 5 8 14 −6 5
6.  Mołdawia 10 0 2 8 4 23 −19 2

Kwalifikacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2020[edytuj | edytuj kod]

Zespół Pkt M W R P Br+ Br− +/−
 Chorwacja 17 8 5 2 1 17 7 +10
 Węgry 12 7 4 0 3 8 9 -1
 Walia 11 7 3 2 2 8 6 +2
 Słowacja 10 7 3 1 3 11 11 0
 Azerbejdżan 1 7 0 1 6 5 16 -11


Udział w międzynarodowych turniejach[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Udział w mistrzostwach świata
Rok Kwalifikacje Wynik
Urugwaj 1930 Nie brała udziału
Królestwo Włoch (1861–1946) 1934
Francja 1938
Brazylia 1950 Nie zakwalifikowała się
Szwajcaria 1954
Szwecja 1958 Awans Ćwierćfinał
Chile 1962 Nie zakwalifikowała się
Anglia 1966
Meksyk 1970
Republika Federalna Niemiec (1949–1990) 1974
Argentyna 1978
Hiszpania 1982
Meksyk 1986
Włochy 1990
Stany Zjednoczone 1994
Francja 1998
Korea Południowa Japonia 2002
Niemcy 2006
Południowa Afryka 2010
Brazylia 2014
Rosja 2018

Mistrzostwa Europy[edytuj | edytuj kod]

Udział w mistrzostwach Europy
Rok Kwalifikacje Wynik
Francja 1960 Nie zakwalifikowała się
Państwo Hiszpańskie 1964
Włochy 1968
Belgia 1972
Socjalistyczna Federacyjna Republika Jugosławii 1976
Włochy 1980
Francja 1984
Republika Federalna Niemiec (1949–1990) 1988
Szwecja 1992
Anglia 1996
Belgia Holandia 2000
Portugalia 2004
Austria Szwajcaria 2008
Polska Ukraina 2012
Francja 2016 Awans III/IV miejsce

Obecny skład[edytuj | edytuj kod]

Kadra na Euro 2016. Występy i gole aktualne na 20 czerwca 2016.

Nr Imię i
nazwisko		 Data
urodzenia		 Występy Gole Klub
Bramkarze
1 Wayne Hennessey 24.01.1987 59 0 Anglia Crystal Palace
12 Owain Fôn Williams 17.03.1987 1 0 Szkocja Inverness Caledonian Thistle
21 Danny Ward 22.06.1993 3 0 Anglia FC Liverpool
Obrońcy
2 Chris Gunter 21.07.1989 70 0 Anglia FC Reading
3 Neil Taylor 07.02.1989 31 1 Walia Swansea City
4 Davies 24.04.1993 23 0 Anglia Tottenham Hotspur
5 James Chester 23.01.1989 14 0 Anglia West Bromwich Albion
6 Ashley Williams 1 capitan.png 23.08.1984 62 1 Walia Swansea City
15 Jazz Richards 12.04.1991 10 0 Anglia Fulham Londyn
19 James Collins 23.08.1983 47 3 Anglia West Ham United
Pomocnicy
7 Joe Allen 14.03.1990 28 0 Anglia FC Liverpool
8 Andy King 29.10.1988 34 2 Anglia Leicester City
10 Aaron Ramsey 26.12.1990 42 11 Włochy Juventus F.C.
14 David Edwards 03.02.1986 35 3 Anglia Wolverhampton Wanderers
16 Joe Ledley 23.01.1987 64 4 Anglia Crystal Palace
17 David Cotterill 04.12.1987 23 2 Anglia Birmingham City
20 Jonathan Williams 09.10.1993 14 0 Anglia Crystal Palace
22 David Vaughan 18.02.1983 42 1 Anglia Nottingham Forest
Napastnicy
9 Hal Robson-Kanu 21.05.1989 32 3 Wolny agent
11 Gareth Bale 16.07.1989 66 26 Hiszpania Real Madryt
13 George Williams 07.09.1995 7 0 Anglia Fulham Londyn
18 Sam Vokes 21.10.1989 41 6 Anglia FC Burnley
23 Simon Church 10.12.1988 37 3 Anglia Milton Keynes Dons

Źródło: http://euro2016.pl/reprezentacja-walii/

Rekordziści[edytuj | edytuj kod]

     Kolorem niebieskim zaznaczono wciąż aktywnych piłkarzy

Najwięcej występów w kadrze[edytuj | edytuj kod]

Lp. Zawodnik Lata gry
w kadrze		 Mecze[5] Bramki[5]
1. Neville Southall 1982–1997 92 0
2. Chris Gunter 2007– 91 0
3. Gary Speed 1990–2004 85 7
4. Ashley Williams 2008– 82 2
5. Craig Bellamy 1998–2013 78 19
6. Dean Saunders 1986–2001 75 22
Gareth Bale 2006– 75 31
8. Peter Nicholas 1979–1991 73 2
Ian Rush 1980–1996 73 28
10. Joey Jones 1975–1986 72 1
Mark Hughes 1984–1999 72 16

Aktualizacja: 24 marca 2019

Najwięcej goli w kadrze[edytuj | edytuj kod]

Lp. Zawodnik Lata gry
w kadrze		 Bramki[5] Mecze[5]
1. Gareth Bale 2006– 31 75
2. Ian Rush 1980–1996 28 73
3. Trevor Ford 1947–1957 23 38
Ivor Allchurch 1951–1966 23 68
5. Dean Saunders 1986–2001 22 75
6. Craig Bellamy 1998–2013 19 78
7. Cliff Jones 1954–1970 16 59
Mark Hughes 1984–1999 16 72
Robert Earnshaw 2002–2012 16 59
10. John Charles 1950–1965 15 38

Aktualizacja: 24 marca 2019

Selekcjonerzy reprezentacji Walii[edytuj | edytuj kod]

Trener Kariera Mecze Wygrane Zremisowane Przegrane Bramki zdobyte Bramki stracone % Zwycięstw
Walia Barnes, WalleyWalley Barnes 1954–1956 9 2 1 6 10 17 22
Walia Murphy, JimmyJimmy Murphy 1956–1964 43 11 13 19 59 79 26
Walia Morris, TrevorTrevor Morris 1964 1 0 0 1 2 3 0
Walia Bowen, DaveDave Bowen 1964–1974 53 10 13 30 49 84 20
Anglia Smith, MikeMike Smith 1974–1979 40 15 11 14 49 39 38
Walia England, MikeMike England 1980–1987 56 21 18 17 68 52 38
Walia Williams, DavidDavid Williams 1988 1 0 0 1 1 2 0
Walia Yorath, TerryTerry Yorath 1988–1993 41 16 8 17 48 54 39
Walia Toshack, JohnJohn Toshack 1994 1 0 0 1 1 3 0
Walia England, MikeMike England 1994–1995 10 3 1 6 9 19 30
Anglia Gould, BobbyBobby Gould 1995–1999 24 7 4 13 32 47 29
Walia Hughes, MarkMark Hughes 1999–2004 41 11 15 15 46 49 27
Walia Toshack, JohnJohn Toshack 2005–2010 53 22 8 23 61 56 42
Walia Flynn, BrianBrian Flynn 2010 2 0 0 2 1 5 0
Walia Speed, GaryGary Speed 2010–2011 10 5 0 5 13 13 50
Walia Coleman, ChrisChris Coleman 2011–2017 50 19 13 18 53 57 38
Walia Giggs, RyanRyan Giggs 2018-

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Gary Speed nie żyje. Były piłkarz i trener Walii popełnił samobójstwo [data dostępu: 2011-11-28]
  2. ↑ Coleman trenerem reprezentacji Walii [data dostępu: 2012-01-19]
  3. ↑ Architekt sukcesów Walii odchodzi! Coleman poprowadzi Sunderland, „PrzegladSportowy.pl” [dostęp 2017-11-18] (pol.).
  4. ↑ Ryan Giggs selekcjonerem reprezentacji Walii, „Sport.pl” [dostęp 2018-01-18] (pol.).
  5. ↑ a b c d eu-football.info (ang.). [dostęp 29 maja 2012].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

p • d • e
Europejskie reprezentacje narodowe w piłce nożnej (UEFA)
kobiety
Byłe reprezentacje
Football pictogram.svg
mężczyźni
Byłe reprezentacje
  1. ↑ a b Państwo uznawane częściowo.
  2. ↑ a b Reprezentacja istniała przed powstaniem UEFA.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Reprezentacja_Walii_w_piłce_nożnej_mężczyzn&oldid=57982129”