Uście Zielone (gmina)
| gmina wiejska | |
| 1934–1944[1] | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Data powstania |
1 sierpnia 1934 |
| Data likwidacji |
1944 |
| Siedziba | |
Uście Zielone – dawna gmina wiejska w powiecie buczackim województwa tarnopolskiego II Rzeczypospolitej. Siedzibą gminy było Uście Zielone.
Gminę utworzono 1 sierpnia 1934 r. w ramach reformy na podstawie ustawy scaleniowej z dotychczasowych gmin wiejskich: Baranów, Bobrowniki, Jarhorów, Krasiejów, Lackie, Łazarówka, Łuka, Międzygórze, Nizkołyzy, Trościańce, Uście Zielone i Zadarów[2].
Od września 1939 do lipca 1941 gmina znajdowała się pod okupacją ZSRR, a 1 sierpnia 1941 weszła w skład Generalnego Gubernatorstwa i nowo utworzonego dystryktu Galicja[3]; przyłączono wówczas do niej gromady Petryłów i Nowosiółka (z nowo wyodrębnioną gromadą Złota Lipa) z gminy Niżniów, należące przed wojną do powiatu tłumackiego w woj. stanisławowskim. Gmina przynależała odtąd do powiatu czortkowskiego (Kreishauptmannschaft Czortków). W 1943 roku gmina składała się z 16 gromad (Baranów, Bobrowniki, Dąbrowa, Jarhorów, Krasiejów, Ładzkie, Łazarówka, Łuka, Międzygórze, Nizkołyzy, Nowosiółka, Nowosiółka, Trościańce, Uście Zielone, Zadarów i Złota Lipa) i liczyła 16584 mieszkańców[4].
Po II wojnie światowej obszar gminy znalazł się w ZSRR.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W czasie II wojny światowej poza administracją polską, po II wojnie światowej poza granicami Polski.
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 68, poz. 631.
- ↑ Z gromady Łazarówka wyodrębniono gromadę Dąbrowa.
- ↑ Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG.