Uber (przedsiębiorstwo)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ten artykuł dotyczy przedsiębiorstwa samochodowego. Zobacz też: Uber.
Ten artykuł należy dopracować:
od 2014-09 → napisać artykuł w sposób neutralny,
od 2014-09 → poprawić błędy językowe lub stylistyczne (pomoc: powszechne błędy językowe).
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Uber Technologies Inc.
Ilustracja
Państwo  Stany Zjednoczone
Stan  Kalifornia
Siedziba San Francisco
Data założenia marzec 2009
Forma prawna Spółka publiczna
Prezes Dara Khosrowshahi
Zatrudnienie 6700[1]
Giełda NYSE: UBER
ISIN US90353T1007
Położenie na mapie San Francisco
Mapa lokalizacyjna San Francisco
Uber Technologies Inc.
Uber Technologies Inc.
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa lokalizacyjna Stanów Zjednoczonych
Uber Technologies Inc.
Uber Technologies Inc.
Położenie na mapie Kalifornii
Mapa lokalizacyjna Kalifornii
Uber Technologies Inc.
Uber Technologies Inc.
Ziemia37°46′33″N 122°25′05″W/37,775833 -122,418056
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Travis Kalanick (2013)
Garrett Camp (2009)

Uber Technologies Inc. – amerykańskie przedsiębiorstwo, z siedzibą w San Francisco (Kalifornia), twórca aplikacji mobilnej Uber, która służy do zamawiania usług transportu samochodowego poprzez kojarzenie pasażerów z kierowcami korzystającymi z aplikacji[2]. Usługi firmy Uber są dostępne w wielu miastach świata[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Uber został założony w 2009 roku przez Garretta Campę i Travisa Kalanicka i początkowo miał nazwę UberCab. Mobilna aplikacja Uber oficjalnie wystartowała w czerwcu 2010 roku i obejmowała tylko San Francisco. W sierpniu 2010 dyrektorem generalnym (CEO) spółki został Ryan Graves, który przyczynił się do promocji firmy w Stanach Zjednoczonych, co umożliwiło jej dobry start na rynkach zagranicznych. Ryan Graves dopracował także usługę mobilną Uber i zajmował się promocją tej usługi w innych miastach w USA. Później odszedł ze stanowiska dyrektora CEO, przekazując obowiązki Travisowi Kalanickowi, by skupić się na innych projektach. W czerwcu 2017 r. Kalanick odszedł ze stanowiska CEO, a zastąpił do Dara Khosrowshahi[4].

W kwietniu 2012 roku Uber przetestował w Chicago możliwość rezerwacji samochodów i kierowców, którzy nie byli zatrudnieni przez firmę Uber oraz którzy nie byli licencjonowanymi przewoźnikami. Takie usługi były o wiele tańsze od innych przewoźników działających w Chicago[5].

W dniu 10 maja 2019 roku zadebiutował na amerykańskiej giełdzie New York Stock Exchange (NYSE)[6],

Błąd w przypisach: Brak znacznika zamykającego </ref> po otwartym znaczniku <ref>
BŁĄD PRZYPISÓW

.

W lipcu 2012 spółka weszła na giełdę londyńską z załogą ok. 90 kierowców „black carów”, przeważnie Mercedesów, BMW oraz Jaguarów[7]. 13 lipca z okazji Narodowego Miesiąca Lodów, Uber wystartował z „Uber Ice Cream”, czyli z dodatkiem, który pozwalał w siedmiu miastach wezwać samochód z lodami, a koszty tego były naliczane na rachunek użytkownika i częściowo stanowiły koszty przejazdu podczas późniejszego korzystania z usługi[8]. Trzeciego lipca 2013 roku Uber wystąpił z ofertą UberCHOPPER. Polegała ona na przejeździe za $3000 z Nowego Jorku do The Hamptons za pomocą taksówki i śmigłowca[9].

Aplikacja Uber[edytuj | edytuj kod]

W celu skorzystania z usługi Uber trzeba pobrać aplikację mobilną z Google Play, App Store lub Windows Store oraz założyć konto. Aplikacja pozwala także śledzić pasażerom lokalizację zamówionego samochodu[10].

Pierwsza wersja tej aplikacji powstała na iPhone’y, ale po krótkim czasie wyszła również wersja dla urządzeń pracujących z systemem Android[11].

Początkowym pomysłem firmy Uber było tworzenie sieci dostępnych cenowo kierowców z samochodami klasy lux, których można byłoby szybko wynająć i zapłacić za ich usługi używając jedynie telefonu komórkowego.

Uber jest globalną usługą, działa w 737 miastach w 84 krajach świata.

Uber w Polsce[edytuj | edytuj kod]

Uber Poland Spółka z o.o.
ilustracja
Państwo  Polska
Adres 00-544 Warszawa
ul. Wilcza 31/1a
Data założenia 2013
Forma prawna spółka z o.o.
Prezes Karen Walker
Nr KRS 0000490069
Dane finansowe
Kapitał zakładowy 5000 PLN

Polski oddział Ubera został zarejestrowany w grudniu 2013 jako Uber Poland spółka z o.o.[12]

19 sierpnia 2014 roku Uber oficjalnie zaczął oferować swoje usługi w Warszawie[13]. W Polsce mogą z niego na razie korzystać mieszkańcy Warszawy (od sierpnia 2014 r.), Krakowa (od kwietnia 2015 r.)[14], Trójmiasta (od czerwca 2015 r.), Poznania (od listopada 2015 r.), Wrocławia (od listopada 2015 r.), Łodzi i Aglomeracji Śląskiej[15][16]. Kierowcy, którzy współpracują z Uberem, od lutego 2016 r. muszą przedstawić dowód prowadzenia działalności gospodarczej. Na polskim rynku Uber pełni rolę pośrednika między pasażerami a dostawcami usług transportowych[17]. Aplikacja spotkała się z krytyką ze strony Krajowej Izby Gospodarczej Taksówkarzy[18].

Przepisy prawne w Polsce[edytuj | edytuj kod]

Według Ministerstwa Finansów kierowcy aplikacji Ubera powinni płacić podatki i składki[19]. Dochody osób fizycznych uzyskane z tytułu świadczenia usług transportowych z wykorzystaniem aplikacji Uber podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych – informuje Ministerstwo Finansów.

Krytyka[edytuj | edytuj kod]

Kwestie prawne na całym świecie

Stany Zjednoczone[edytuj | edytuj kod]

Latem 2014 roku w San Francisco kierowca, który był zarejestrowany w Uberze, podczas przewozu pasażera dostał ataku padaczki, co spowodowało poważny wypadek drogowy, ale bez ofiar śmiertelnych. Sprawa zyskała duży medialny rozgłos, ale 4 sierpnia 2014 roku Uber oświadczył, że kierowca został usunięty z aplikacji[20].

Australia[edytuj | edytuj kod]

  • 30 kwietnia 2014 roku Transport for New South Wales, organizacja urzędowa zajmująca się transportem w australijskiej Nowej Południowej Walii, wypowiedziała się w sprawie próby wdrażania przez firmę Uber swoich aplikacji, pozwalających na zamawianie nielicencjonowanego przewoźnika: „Jeśli kierowca z Nowej Południowej Walii zabiera pasażerów na zasadzie odpłatności pobieranych z tytułu usługi przewozu, zarówno on, jak i samochód mają działać zgodnie z Aktem o Przewozach Pasażerskich.” i „Zgodnie z tym Aktem, podobny serwis może być nadawany, używając tylko specjalnie przygotowanego do tych celów samochodu i odpowiednio kwalifikowanego kierowcy, licencjonowanych przez RMS (Road and Maritime Services)”[21].
  • 6 maja 2014 roku The Taxi Service Commission w australijskim stanie Wiktoria, wydała mandaty kierowcom Ubera łącznie na 1723 $ australijskich, po tym jak publicznie wydano oficjalne ostrzeżenie zniechęcające ludzi do korzystania z usług aplikacji Uber i UberX[22] oraz innych o podobnym charakterze. Minister transportu Nowej Południowej Walii Gladys Berejiklian oświadczyła, że śledztwo w sprawie Ubera jednak jeszcze nie jest skończone.

Kanada[edytuj | edytuj kod]

  • 12 września 2012 roku artykuł w Business in Vancouver raportował o niezgodnościach z prawem lokalnym[23]. 22 października 2012 roku Uber anonsował wyjście z „Secret Uber” części Vancouver[24] (Wstępna rekrutacja kierowców z odpowiednimi do standardów korporacyjnych samochodami). Do tego zarząd Ubera rozważał wzięcie udziału w przetargu na licencję przewozową. Ale gdy w grudniu tego roku można było składać wnioski i propozycje handlowe, Uber nie ubiegał się jednak o licencję i zignorował cały przetarg[25].
  • 5 grudnia 2012 roku władze Toronto oskarżyły Uber o „25 przekroczeń prawa, w tym operacje o charakterze koordynacji nielegalnych przewoźników taxi”[26]. Władze miasta poleciły zarządowi przedsiębiorstwa dostosować się do wymogów przepisów lokalnych, uzyskać licencję oraz dostosować pojazdy do wymogów dla przewoźników działających w Toronto[27].

Niemcy[edytuj | edytuj kod]

Uber działa w szeregu niemieckich miast, takich jak Monachium, Frankfurt, Hamburg oraz Düsseldorf. Jednak władze Berlina wytoczyły dwie skargi sądowe, korzystając z materiałów przekazanych przez Berliński Związek Taksówkarzy. Pierwsza sprawa sądowa dotyczyła serwisu firmy Uber związanego z limuzynami. Orzeczeniem sądu zakazana została działalność tego serwisu. Następna sprawa, przesłuchania w ramach której toczyły się ponad 3 miesiące później, dotyczyła serwisu związanego z kierowcami, którzy za pomocą Ubera wyrażali chęć świadczenia tanich usług przewozowych. Sąd uznał, że zgodnie z miejscowym prawem niemieckim, samochody i kierowcy, którzy zajmują się przewozem ludzi, mają być odpowiednio ubezpieczeni i zweryfikowani. Ponieważ Uber tego nie gwarantował, działalność TNS została zakazana, a aplikacja zabroniona. Ponadto przez to, że Uber już oficjalnie wystartował z usługą w Berlinie, oprócz zakazu prowadzenia działalności wystawiony został też mandat w wysokości 25 000 euro za to, że przed przedstawieniem usługi zarząd nie przeprowadził konsultacji prawniczych i nie dostosował się do prawa obowiązującego w Berlinie[28].

Wielka Brytania[edytuj | edytuj kod]

11 czerwca 2014 roku świadczący swe usługi w Londynie kierowcy Hackney Carriage (black cab), członkowie Związku Licencjonowanych Kierowców Taxi, zablokowali ruch drogowy w mieście[29] na znak protestu przeciw wydanej przez Transport for London odmowie zawieszenia działalności Ubera w Londynie. Tydzień później burmistrz Boris Johnson oświadczył, że znalezienie sposobu zabronienia Uberowi działalności tak, „żeby nie spowodowało to pozwów sądowych” może być „skomplikowane”[30]. Niemniej – tłumacząc się przed kierowcami black cabów Johnson powiedział: Według mnie to dość skomplikowana kwestia. Wystąpimy do sądu o ustalenie podstawowego problemu, który wynikł, tj. czy telefon kierowcy w taksówce może być uznany za taksometr. Rozumiem dlaczego moi koledzy uważają, że może, ponieważ telefon też potrafi opracować informację o długości podróży, czasie i stawce za kilometr. Ale są też inni prawnicy, którzy uważają, że telefonu nie można uznać za takie urządzenie. Oddając ten spór pod rozstrzygniecie sądu, przeniesiemy kłótnie z ulicy na ścieżkę prawną[30]. 22 września 2017 firma stracila licencję przewozową w Londynie ze względu na „bezpieczeństwo publiczne”[31]. W ciągu dnia petycję protestacyjną przeciw temu rozporządzeniu podpisało pół miliona osób[32].

Polska[edytuj | edytuj kod]

W Warszawie i Łodzi od 2016 r. dochodzi do akcji licencjonowanych taksówkarzy, którzy dokonują zatrzymań kierowców używających aplikacji Ubera. Zatrzymane osoby były przekazywane następnie policji[33].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Loizos: Handcuffed to Uber. TechCrunch, 2016-05-08. [dostęp 2016-10-11].
  2. ↑ Lauren Goode. Worth It? An App to Get a Cab. „The Wall Street Journal”, June 17, 2011. Dow Jones & Company.. 
  3. ↑ In Which Cities is Uber Currently Available? Uber.
  4. ↑ Kim jest Dara Khosrowshahi, nowy szef Ubera. Historia jego życia nadaje się na film
  5. ↑ Uber Experiments With Lower-Priced Taxis In Chicago Through Newly Launched Labs Group. TechCrunch.
  6. ↑ Uber zadebiutował na giełdzie NYSE w Nowym Jorku
  7. ↑ Apps Rush: Uber, Google Analytics, Futures EP, AA Best Walks, Visible Body, UK Bus Checker and more. [dostęp 2012-07-02].
  8. ↑ Chloe Albanesius: Uber Rolling Out On-Demand Ice Cream Trucks. pcmag. [dostęp 2012-07-12].
  9. ↑ Kevin Smith: If You Have $3,000 To Burn, Uber Will Fly You From New York To The Hamptons In A Helicopter. BusinessInsider. [dostęp 2013-07-02].
  10. ↑ Rao, Leena: „Uber Brings Its Disruptive Car Service To Chicago”. (ang.). TechCrunch.. [dostęp 2011-09-22].
  11. ↑ Nicholas Jackson. Hailing a Cab With Your Phone. „The Atlantic”, 2010-10-16. The Atlantic Monthly Group.. 
  12. ↑ Marcin Sierant: Uber szykuje się do startu w Polsce (pol.). 21 maja 2014. [dostęp 22 maja 2016].
  13. ↑ Jakub Kralka: Taksówki XXI wieku – Uber – od dziś w Polsce. [dostęp 2014-08-19].
  14. ↑ Uber wchodzi do Krakowa. Będzie rewolucja?
  15. ↑ [www.spidersweb.pl/2015/10/uber-poznan.html Uber jedzie do dwóch kolejnych polskich miast – na celowniku Poznań i Wrocław].
  16. ↑ http://biznes.onet.pl/wiadomosci/transport/uber-w-polsce-teraz-katowice-i-lodz/gmn2kl.
  17. ↑ Uber B.V: Umowa z Użytkownikiem (pol.). 21 marca 2013. [dostęp 2014-10-09].
  18. ↑ Władysław Bielak: Uber ponad prawo?.
  19. ↑ Fiskus chce, aby kierowcy Ubera w Polsce płacili PIT. Uber – zapewnia, że zapłacą.
  20. ↑ Driver who crashed after seizure to be removed from Uber app. ktvu.com. [dostęp 2014-08-04].
  21. ↑ Transport for NSW: Transport for NSW statement regarding ride sharing apps. [dostęp 2014-04-30].
  22. ↑ Ben Grubb. Victoria government issues $1700 fines to Uber ride-sharing drivers as media gaffe surfaces. „The Sydney Morning Herald”, 2014-05-08. Fairfax Media Network. 
  23. ↑ Nelson Bennet: Ride-for-hire alternative enters market. Business in Vancouver. [dostęp 2012-09-18].
  24. ↑ Rob Lewis: Uber to Raise Minimum Charge for a Ride to $75. [dostęp 2012-11-22].
  25. ↑ Nelson Bennett: Black sedan service hits regulatory speedbump. Business in Vancouver. [dostęp 2012-12-04].
  26. ↑ Patty Winsa: Taxi app company Uber charged with licensing offences. [dostęp 2012-12-05].
  27. ↑ Jim Bell. Uber: A Lone Rogue in Toronto. „Toronto Sun”, 2012-10-18. 
  28. ↑ Frank Jordans: Berlin Bans Uber, Taxi Drivers Cheer. Uber won’t be allowed to operate in the German capital..
  29. ↑ Dave Lee & Leo Kelion: London black taxis plan congestion chaos to block Uber.
  30. ↑ a b Alex Hern. Boris Johnson says Uber ban in London would be ‘difficult’. „The Guardian”, 2014-06-16. 
  31. ↑ Uber London loses licence to operate (ang.). W: BBC [on-line]. 22-09-1964. [dostęp 2017-09-23].
  32. ↑ Martin Farrer, Nadia Khomami: More than 500,000 sign petition to save Uber as firm fights London ban (ang.). W: The Guardian [on-line]. 23-09-2017. [dostęp 2017-09-23].
  33. ↑ Wyborcza.pl, wyborcza.biz [dostęp 2017-01-13].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Uber_(przedsiębiorstwo)&oldid=56913356”