Ulica Mikołaja Reja w Radomiu
| Śródmieście | |||||||||||||||||||||||||
 Kościół ewangelicko-augsburski | |||||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||
| Długość |
ok. 500 m | ||||||||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Radomia  | |||||||||||||||||||||||||
| 51,404245°N 21,142967°E/51,404245 21,142967 | |||||||||||||||||||||||||
Ulica Mikołaja Reja w Radomiu (dawniej Spacerowa) – ulica w Radomiu wyznaczająca granicę między dzielnicami Miasto Kazimierzowskie i Śródmieście[1]
Ulica Reja biegnie od ronda ks. Romana Kotlarza do placu Kazimierza Wielkiego[2]. Znajduje się w ciągu drogi powiatowej nr 5347W[2]. Ulica Reja łączy się z ulicami: Wolność i Aleksandra Tybla[3]. Długość ulicy wynosi około 500 metrów[4].
Ulica, jako Spacerowa, powstała w połowie XIX w. na północnym odcinku dawnej fosy okalającej mury miejskie[5][6]. W domu pod numerem 4 mieszkał i tworzył Walery Przyborowski – pisarz, uczestnik powstania styczniowego, nauczyciel w Miejskiej Szkole Handlowej w Radom[7]. Na ścianie budynku znajduje się tablica upamiętniająca pisarza[7]. W czasie II wojny światowej ulica Reja stanowiła granicę getta radomskiego[7].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- Rejestr zabytków
W rejestrze zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa znajdują się poniższe obiekty położone przy ulicy Reja[8][9]:
- nr 1 (Szewska 17) – dom, 1. poł. XIX w.
- nr 7 – kościół ewangelicko-augsburski, XVIII–XIX w.
- nr 6 – zespół domu (dom, oficyna, budynek gospodarczy, ogród z dziedzińcem), XVIII–XIX w.
- nr 26 – dom, po 1820
- zespół klasztorny jezuitów (dawniej benedyktynek), XVII, XIX w.
- Gminna ewidencja zabytków
Do Gminnej Ewidencji Zabytków Miasta Radomia, oprócz obiektów z rejestru zabytków, wpisane są też budynki[10]:
- nr 3 – dom murowany, 1. ćw. XIX w.
- nr 4 – dom murowany, 1824
- nr 8 – dom murowany, poł. XIX w.
- nr 16 – dom murowany, 1. poł. XIX w.
- nr 22, 22a – dom murowany, 2. poł. XIX w.
- nr 24 – dom murowany, 2. poł. XIX w.
- nr 27 – dom murowany, 2. poł. XIX w.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Uchwała nr 330/2012 Rady Miejskiej w Radomiu z dnia 28 maja 2012 w sprawie podziału Radomia na obszary Systemu Informacji Miejskiej. Biuletyn Informacji Publicznej. Urząd Miejski w Radomiu. [dostęp 2019-10-22].
- ↑ a b Wykaz oraz przebieg dróg krajowych, wojewódzkich, powiatowych i gminnych na terenie Radomia. Miejski Zarząd Dróg i Komunikacji w Radomiu, 2019-04. [dostęp 2019-10-22].
- ↑ Open Street Map. [dostęp 2019-10-20].
- ↑ Geoportal. [dostęp 2019-10-22].
- ↑ Studium historyczno-urbanistyczne śródmieścia Radomia 1998 ↓, s. 32.
- ↑ Spacerkiem po Radomiu 2015 ↓, s. 8.
- ↑ a b c Spacerkiem po Radomiu 2015 ↓, s. 58.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo mazowieckie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2019-10-22].
- ↑ Gminny program opieki nad zabytkami dla gminy miasta Radomia na lata 2017–2020 2017 ↓, s. 64.
- ↑ Gminny program opieki nad zabytkami dla gminy miasta Radomia na lata 2017–2020 2017 ↓, s. 72.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Gminny program opieki nad zabytkami dla gminy miasta Radomia na lata 2017–2020. Urząd Miejski w Radomiu. [dostęp 2019-10-18].
- Spacerkiem po Radomiu. Informator turystyczny. Ewa Kutyła (tekst, zdjęcia), Remigiusz Kutyła (zdjęcia). Wyd. IV. Radom: Gmina Miasta Radomia. Biuro Sportu i Turystyki, 2015.
- Studium historyczno-urbanistyczne śródmieścia Radomia. Radom: Miejska Pracownia Urbanistyczna Radom, 1998.