Ulica Sieroca w Poznaniu
| Stare Miasto | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Długość |
116 m | ||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Poznania  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |||||||||||||||||||
 52°24′29,2″N 16°55′54,4″E/52,408103 16,931772
| |||||||||||||||||||
Ulica Sieroca (do 1918 i 1939-1946: Waisenstrasse[1][2]) – ulica znajdująca się w Poznaniu na Starym Mieście na osiedlu Stare Miasto.
Przebieg i charakter[edytuj | edytuj kod]
Swój bieg zaczyna przy ulicy Franciszkańskiej, biegnie dalej na południe, przecina ulicę Paderewskiego, kończy się na skrzyżowaniu z ul. Kozią. Nazwa pochodzi od budynku sierocińca, stojącego przy tej ulicy. Sierociniec założyło miasto w 1832 roku w budynku po klasztorze franciszkanów[1][3].
Przy niej stoją zabudowania klasztorne franciszkanów[1]. Pod numerem 10 ma siedzibę Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Poznaniu[4].
Pod numerem trzecim założył siedzibę w 1935 Związek Zawodowy Pracowników Bankowych i Kas Oszczędności. Po stronie zachodniej działała natomiast Drukarnia Mieszczańska i (bliżej ulicy Franciszkańskiej) lombard miejski oraz urząd podatkowy wraz z kasą miejską. Lombard cieszył się ogromną popularnością w dobie wielkiego kryzysu, kiedy to ustawiały się do niego długie kolejki. Od 1935 kierował nim Wacław Wojczyński z Mieściska, zamordowany w 1944 przez bandę UPA w Baligrodzie. Obiekt mieścił również biura Inspektoratu Szkolnego. Werbowano tutaj do pracy nauczycieli szkół ludowych, zwłaszcza polonistów, na których było ogromne zapotrzebowanie po zaborach i germanizacji[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Z Poznania na szage
- ↑ Urząd Miasta Poznania: ZGiKM GEOPOZ-wykaz nieistniejących nazw ulic. [dostęp 2012-07-07]. (pol.).
- ↑ a b Zbigniew Zakrzewski, Ulicami mojego Poznania. Część 2, Wydawnictwo Kwartet, Poznań, 2006, s. 191, ISBN 83-60069-25-5
- ↑ Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Poznaniu
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jacek Y. Łuczak: Spacerownik Poznański. Warszawa: Agora, 2010, s. 45. ISBN 978-83-268-0055-9.
- Poznań plus 4 - plan miasta 1:20.000, wyd. Demart, Warszawa, 2006, ISBN 83-7427-282-1
- Zarząd Dróg Miejskich: Spis dróg publicznych w administracji ZDM w formacie Excel. 2012. [dostęp 2012-05-25]. (pol.).
