Ulica Masztalarska w Poznaniu
| Stare Miasto | |||||||||||||||||||||||||||||||
 Ulica Masztalarska od strony ul. 23 Lutego i ul. Kramarskiej | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Długość |
162 m | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Poznania  | |||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |||||||||||||||||||||||||||||||
 52°24′36,5″N 16°55′58,2″E/52,410150 16,932830
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Ulica Masztalarska (d. Zaułek Katarzyński[1]) – ulica w Poznaniu położona na Starym Mieście, na osiedlu Stare Miasto; na północ od Starego Rynku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ulica doprowadzała w przeszłości do kościoła i klasztoru dominikanek (katarzynek). W XIX wieku istniało oryginalne przejście nad ulicą w kształcie łuku łączące klasztor z domem kapelana. Po I wojnie światowej obiekty klasztorne i kościół przejęli salezjanie, a odnowił je Maksymilian Garstecki. Nazwa ulicy została powzięta od dużego placu, na którym stał tabor miejski, a zajmowali się nim masztalerze[1].
Pod nr 8 (w oficynie) w latach międzywojennych mieściła się restauracja Jarockiego, która służyła za miejsce zebrań organizacji politycznych, robotniczych, artystycznych i sportowych. 16 marca 1932 na jednym z takich zebrań przemawiał Stanisław Dubois[2]. Po wojnie, pod tym numerem od 22 marca 1945 mieścił się Komitet Dzielnicowy Śródmieście PPR, przeniesiony z kamienicy przy ulicy Mielżyńskiego 3[3]. W kamienicy pod numerem 8A odbyło się w dniu 31 października 1926 zebranie założycielskie Polskiego Związku Hokeja na Trawie, co upamiętnia stosowna tablica z 2006[4]. Na narożniku ul. 23 Lutego stała obecnie nieistniejąca kamienica z cukiernią żydowskiego przedsiębiorcy Ludwika Hirschlika, która była celem antysemickich pochodów studenckich, kończących się niejednokrotnie wybiciem szyb[1].
Przebieg i charakter[edytuj | edytuj kod]
Swój bieg zaczyna od skrzyżowania z ulicą Wroniecką, następnie idąc w kierunku zachodnim ostro skręca na południe i dochodzi do skrzyżowania ulic Rynkowej/Kramarskiej/23 Lutego. Przy skrzyżowaniu z ulicą Wroniecką znajduje się kościół Najświętszej Marii Panny Wspomożycielki Wiernych ufundowany w 1282.
Przy niej swoją siedzibę ma Estrada Poznańska i Scena na Piętrze, gdzie w czasach PRL siedzibę miał kabaret TEY[5], jak również przy jej północnej części stoi budynek straży pożarnej z 1887.
Od 2010 ul. Masztalarska, będąca ulicą jednokierunkową, jest dostępna w obu kierunkach dla ruchu rowerowego[6].
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Od XIX wieku ulica figuruje jako Marstallstrasse zamiennie z polską nazwą Masztalarska[7][8]. Podczas okupacji przemianowana na niemiecką nazwę Marstallstrasse[9]. Po wojnie, w 1946, przywrócono pierwotną polską nazwę[10].
Obiekty[edytuj | edytuj kod]
Opisane obiekty przy ul. Masztalarskiej:
- Strażnica pożarowa
- Skwer Romana Wilhelmiego
- Skwer Włodzimierza Dworzaczka
- Pomnik Romana Wilhelmiego (na skwerze jego imienia)
- Pomnik Klemensa Janickiego
- Scena na Piętrze
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Zbigniew Zakrzewski, Ulicami mojego Poznania. Część 2, Wydawnictwo Kwartet, Poznań, 2006, s. 65-66, ISBN 83-60069-25-5
- ↑ Henryk Kondziela, Marian Olszewski: Miejsca pamiątkowe związane z dziejami ruchu robotniczego w Poznaniu w: Kronika Miasta Poznania 2/1966, s. 43; on-line: [1]
- ↑ Dominik Nosiadek, Niby tylko cztery lata, w: Pierwsze lata. Wspomnienia poznaniaków o latach 1945-1948, Wydawnictwo Poznańskie, 1980, ss.149,156, ISBN 83-210-0114-9
- ↑ informacja na tablicy in situ
- ↑ Estrada Poznańska
- ↑ Ul. Masztalarska: legalnie rowerem pod prąd!. [dostęp 2012-09-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-20)].
- ↑ Spis ulic miasta Poznania. 1920. [dostęp 2012-07-03]. (pol.).
- ↑ Plan Poznania 1938
- ↑ Posen 1940
- ↑ Plan Poznania 1950
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jacek Y. Łuczak: Spacerownik Poznański. Warszawa: Agora, 2010, s. 48. ISBN 978-83-268-0055-9.
- Zarząd Dróg Miejskich: Spis dróg publicznych w administracji ZDM w formacie Excel. [dostęp 2012-05-25]. (pol.).
- Urząd Miasta Poznania: ZGiKM GEOPOZ-wykaz nieistniejących nazw ulic. [dostęp 2012-07-07]. (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia ul. Masztalarskiej. 11ujec.blogspot.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-27)].
