Ulrike Maier

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ulrike Maier
Ilustracja
Pomnik ze zdjęciem
Data i miejsce urodzenia

22 października 1967
Rauris

Data i miejsce śmierci

29 stycznia 1994
Murnau

Klub

USC Rauris

Wzrost

163 cm

Pierwsze punkty w PŚ

9.12 1984, Davos
(14. miejsce – kombinacja)

Pierwsze podium w PŚ

30.11 1987, Courmayeur (3. miejsce – slalom)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Mistrzostwa świata
złoto Vail 1989 Supergigant
złoto Saalbach 1991 Supergigant
srebro Saalbach 1991 Gigant
Puchar Świata (Supergigant)
2. miejsce
1992/1993
Puchar Świata (Kombinacja)
2. miejsce
1988/1989
Multimedia w Wikimedia Commons
Grób Maier

Ulrike Maier (ur. 22 października 1967 w Rauris, zm. 29 stycznia 1994 w Murnau am Staffelsee) – austriacka narciarka alpejska, trzykrotna medalistka mistrzostw świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Narciarstwo uprawiała od dzieciństwa. W wieku 12 lat przeniosła się z rodzinnego Rauris do Schladming, gdzie mieści się szkoła sportowa[1]. W 1979 roku odniosła swój pierwszy sukces wygrywając organizowane we Włoszech zawody dla dzieci - Trofeo Topolino[2]. W sezonie 1983/1984 została powołana do kadry narodowej, od razu zajmując drugie miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Europy, przy czym zwyciężyła też w klasyfikacji slalomu. W 1985 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Jasnej, gdzie była między innymi szósta w gigancie i siódma w slalomie.

Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata wywalczyła 9 grudnia 1984 roku w Davos, zajmując czternaste miejsce w kombinacji. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanęła 30 listopada 1987 roku w Courmayeur, kończąc rywalizację w slalomie na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie dwie rodaczki: Anita Wachter i Ida Ladstätter. Łącznie 20 razy stawała na podium zawodów pucharowych, odnosząc jednocześnie pięć zwycięstw: 13 grudnia 1992 roku w Vail i 16 stycznia 1993 roku w Cortina d’Ampezzo była najlepsza w supergigancie, a 28 listopada 1992 roku w Park City, 27 listopada 1993 roku w Santa Caterina i 21 stycznia 1994 roku w Mariborze triumfowała w gigantach. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1992/1993, kiedy zajęła piąte miejsce w klasyfikacji generalnej i drugie w klasyfikacji supergiganta. Ponadto w sezonie 1988/1989 była siódma w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji kombinacji zajęła drugie miejsce.

W 1989 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Vail, zdobywając złoty medal w supergigancie. Wyprzedziła tam kolejną Austriaczkę, Sigrid Wolf oraz Michaelę Gerg z RFN. Na tej samej imprezie zajęła też szóste miejsce w kombinacji i ósme w gigancie. Największe sukcesy osiągnęła podczas rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Saalbach-Hinterglemm, gdzie zdobyła dwa medale. Najpierw obroniła tytuł w supergigancie, tym razem pokonując Francuzkę Carole Merle i Anitę Wachter. Kilka dni później wywalczyła srebrny medal w gigancie, rozdzielając na podium Pernillę Wiberg ze Szwecji i Niemkę Traudl Hächer. Startowała też na mistrzostwach świata w Morioce w 1993 roku, gdzie jej najlepszym wynikiem było ósme miejsce w kombinacji.

W 1988 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Calgary, zajmując między innymi szóste miejsce w gigancie i dziesiąte w slalomie. Brała też udział w rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Albertville, gdzie najlepszy wynik uzyskała w gigancie, który ukończyła na czwartej pozycji. Walkę o podium przegrała tam o 0,06 sekundy z Anitą Wachter i Diann Roffe-Steinrotter z USA, które ex aequo zajęły drugie miejsce.

Zmarła w szpitalu w Murnau am Staffelsee po fatalnym w skutkach zjeździe w zawodach Pucharu Świata w Garmisch-Partenkirchen. Przy szybkości ok. 120 km/godz. straciła równowagę, upadła i złamała kark. Początkowo uważano, że stało się to wskutek uderzenia w drewniany słupek osłaniający fotokomórkę do mierzenia międzyczasu, stąd na FIS spadły głosy krytyki. Dopiero przeprowadzona kilka miesięcy później szczegółowa analiza wypadku wykazała, że Maier nie uderzyła w słupek, tylko w znajdującą się tuż obok zaspę śnieżną[3].

Osierociła czteroletnią córkę Melanie. Pochowano ją w rodzinnej miejscowości Rauris.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie [edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
DNF1 21 lutego 1988 Kanada Calgary Kombinacja 29,25 pkt - Austria Anita Wachter
6. 24 lutego 1988 Kanada Calgary Gigant 2:06,49 +1,61 Szwajcaria Vreni Schneider
10. 26 lutego 1988 Kanada Calgary Slalom 1:36,69 +3,85 Szwajcaria Vreni Schneider
DNF2 13 lutego 1992 Francja Albertville Kombinacja 2,55 pkt - Austria Petra Kronberger
5. 18 lutego 1992 Francja Albertville Supergigant 1:21,22 +2,13 Włochy Deborah Compagnoni
4. 19 lutego 1992 Francja Albertville Gigant 2:12,74 +1,03 Szwecja Pernilla Wiberg

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
5. 2 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Kombinacja 5,65 pkt +32,05 pkt Stany Zjednoczone Tamara McKinney
1. 8 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Supergigant 1:19,46 - -
8. 11 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Gigant 2:29,37 +4,08 Szwajcaria Vreni Schneider
1. 29 stycznia 1991 Austria Saalbach Supergigant 1:08,72 - -
2. 2 lutego 1991 Austria Saalbach Gigant 2:07,45 +0,16 Szwecja Pernilla Wiberg
8. 5 lutego 1993 Japonia Morioka Kombinacja 3,39 pkt +50,96 pkt Niemcy Miriam Vogt
15. 10 lutego 1993 Japonia Morioka Gigant 2:17,59 +3,04 Francja Carole Merle
14. 14 lutego 1993 Japonia Morioka Supergigant 1:33,52 +1,46 Niemcy Katja Seizinger

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
20. 28 lutego 1985 Czechosłowacja Jasná Zjazd 1:22,12 +3,10 Austria Astrid Geisler
6. 1 marca 1985 Czechosłowacja Jasná Gigant 2:14,02 +3,52 Austria Anita Wachter
7. 3 marca 1985 Czechosłowacja Jasná Slalom 1:40,47 +2,33 Austria Anita Wachter

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium w zawodach[edytuj | edytuj kod]

  1. Włochy Courmayeur – 30 listopada 1987 (slalom) – 3. miejsce
  2. Stany Zjednoczone Aspen – 7 marca 1988 (gigant) – 3. miejsce
  3. Kanada Rossland – 13 marca 1988 (supergigant) – 2. miejsce
  4. Austria Saalbach-Hinterglemm – 23 marca 1988 (gigant) – 3. miejsce
  5. Austria Schladming – 26 listopada 1988 (supergigant) – 2. miejsce
  6. Francja Les Menuires – 28 listopada 1988 (gigant) – 3. miejsce
  7. Austria Altenmarkt – 16 grudnia 1988 (kombinacja) – 2. miejsce
  8. Austria Schwarzenberg – 6 stycznia 1989 (gigant) – 2. miejsce
  9. Austria Schwarzenberg – 7 stycznia 1989 (gigant) – 2. miejsce
  10. Stany Zjednoczone Waterville Valley – 22 marca 1991 (gigant) – 2. miejsce
  11. Francja Morzine – 26 stycznia 1992 (supergigant) – 2. miejsce
  12. Stany Zjednoczone Park City – 28 listopada 1992 (gigant) – 1. miejsce
  13. Stany Zjednoczone Vail – 13 grudnia 1992 (supergigant) – 1. miejsce
  14. Włochy Cortina d’Ampezzo – 16 stycznia 1993 (supergigant) – 1. miejsce
  15. Szwecja Åre – 20 marca 1993 (supergigant) – 2. miejsce
  16. Włochy Santa Caterina – 26 listopada 1993 (gigant) – 3. miejsce
  17. Włochy Santa Caterina – 27 listopada 1993 (gigant) – 1. miejsce
  18. Włochy Cortina d’Ampezzo – 15 stycznia 1994 (supergigant) – 2. miejsce
  19. Włochy Cortina d’Ampezzo – 17 stycznia 1994 (supergigant) – 3. miejsce
  20. Słowenia Maribor – 21 stycznia 1994 (gigant) – 1. miejsce

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Zginęła tragicznie na stoku w Niemczech. Ale jej śmierć nie poszła na marne (pol.)
  2. ↑ Simoncelli apripista al Trofeo Topolino (wł.)
  3. ↑ Wypadki w narciarstwie będą się zdarzać. Wiadomości24.pl.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Mistrzynie świata w narciarstwie alpejskim w supergigancie
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ulrike_Maier&oldid=72466591”