Lara Gut-Behrami
Lara Gut-Behrami (ur. 27 kwietnia 1991 w Sorengo[1]) – szwajcarska narciarka alpejska, wielokrotna medalistka mistrzostw świata, trzykrotna medalistka olimpijska, dwukrotna wicemistrzyni świata juniorek oraz zwyciężczyni klasyfikacji generalnej w sezonie 2015/2016.
Od sezonu 2018/2019 występuje pod dwuczłonowym nazwiskiem Gut-Behrami. Jej mężem jest szwajcarski piłkarz, kapitan reprezentacji Szwajcarii Valon Behrami[2].
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Specjalizuje się w konkurencjach szybkościowych. Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 22 sierpnia 2006 roku w Las Leñas, gdzie w zawodach FIS Race zajęła drugie miejsce w slalomie. W 2007 roku startowała na mistrzostwach świata juniorów w Altenmarkt, zdobywając srebro w supergigancie, w którym wyprzedziła ją tylko Tina Weirather z Liechtensteinu. Srebrny medal przywiozła również z rozgrywanych rok później mistrzostw świata juniorów w Formigal. Drugie miejsce zajęła tym razem w zjeździe, ulegając Ilce Štuhec ze Słowenii. Startowała także w supergigancie podczas mistrzostw świata juniorów w Ga-Pa w 2009 roku, jednak została zdyskwalifikowana.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 28 grudnia 2007 roku w Lienzu, gdzie nie ukończyła slalomu giganta. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła 2 lutego 2008 roku w Sankt Moritz, zajmując trzecie miejsce w zjeździe. Tym samym zdobywając pierwsze pucharowe punkty stanęła od razu na podium, plasując się za Słowenką Tiną Maze i Austriaczką Marią Holaus. Dziesięć miesięcy później, 20 grudnia 2008 roku w tej samej miejscowości odniosła pierwsze zwycięstwo. Najlepsze wyniki osiągała w sezonie 2013/2014, kiedy zajęła trzecie w klasyfikacji generalnej, wyprzedziły ją jedynie Austriaczka Anna Fenninger oraz Niemka Maria Höfl-Riesch. Ponadto Gut zwyciężyła w klasyfikacji supergiganta, wyprzedzając Fenninger i Weirather.
W 2009 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Val d’Isère, zdobywając srebrne medale w zjeździe i superkombinacji. W pierwszym przypadku wyprzedziła ją jedynie Lindsey Vonn ze Stanów Zjednoczonych, a w drugim lepsza była Kathrin Zettel z Austrii. Z powodów zdrowotnych nie udało się jej wystartować podczas igrzysk olimpijskich w Vancouver w 2010 roku, a z rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Garmisch-Partenkirchen wróciła bez medalu. Dwukrotnie otarła się o podium, zajmując czwarte miejsca w zjeździe i supergigancie. Swój trzeci srebrny medal w trzeciej konkurencji zdobyła na mistrzostwach świata w Schladming w 2013 roku, zajmując drugie miejsce za Tiną Maze w supergigancie. Brała też udział w igrzyskach w Soczi w 2014 roku. W superkombinacji po zjeździe zajmowała drugie miejsce, ustępując jedynie Amerykance Julii Mancuso o 0,47 s. Slalomu nie ukończyła, podobnie jak osiem innych zawodniczek i nie została sklasyfikowana.
Drugi występ olimpijski, w zjeździe, zakończył się zdobyciem przez Gut brązowego medalu. Przegrała tam z dwoma zdobywczyniami złotego medalu: Tiną Maze oraz Dominique Gisin o 0,10 s. Był to pierwszy przypadek w historii, gdy złoty medal olimpijski w narciarstwie alpejskim zdobyły dwie zawodniczki. Z mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek w 2015 roku wróciła z brązowym medalem wywalczonym w zjeździe. Rozgrywany trzy dni wcześniej supergigant ukończyła na siódmej pozycji. Mistrzostwa świata w Sankt Moritz dwa lata później rozpoczęła od zajęcia trzeciego miejsca w supergigancie. Szybsze były tylko Nicole Schmidhofer z Austrii i Tina Weirather. Następnie wystąpiła w superkombinacji, w której po zjeździe zajmowała trzecią pozycję. W trakcie rozgrzewki przed slalomem do superkombinacji Szwajcarka doznała kontuzji, zrywając więzadło krzyżowe przednie w lewym kolanie[3]. Kontuzja ta nie tylko wykluczyła ją z dalszego udziału w mistrzostwach, ale przekreśliła szanse na zdobycie Kryształowej Kuli w sezonie 2016/2017 (Gut w momencie kontuzji zajmowała drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, 180 punktów za Mikaelą Shiffrin z USA).
Do rywalizacji powróciła w pierwszych zawodach sezonu 2017/2018, w Sölden, gdzie nie ukończyła giganta. Jednak już w piątych zawodach cyklu, 3 grudnia 2017 roku w Lake Louise stanęła na podium, kończąc supergigant na drugiej pozycji. W kolejnych startach wielokrotnie plasowała się w czołowej dziesiątce, w tym dwukrotnie stając na podium: 13 stycznia 2018 roku w Bad Kleinkirchheim ponownie była druga w supergigancie, a osiem dni później w Cortina d’Ampezzo w tej samej konkurencji była najlepsza. Ostatecznie sezon zakończyła na dwunastej pozycji w klasyfikacji generalnej i drugiej w klasyfikacji supergiganta. Podczas igrzysk olimpijskich w Pjongczangu zajęła czwarte miejsce w supergigancie, przegrywając walkę o podium z Tiną Weirather o 0,01 sekundy. Z mistrzostw świata w Åre w 2019 roku wróciła bez medalu. Dwukrotnie znalazła się w czołowej dziesiątce: w zjeździe była ósma, a w supergigancie dziewiąta. W Pucharze Świata w sezonie 2018/2019 dwa razy stawała na podium, ostatecznie zajmując 21. miejsce w klasyfikacji generalnej, co było jej najsłabszym wynikiem od sezonu 2007/08.
W kolejnym sezonie na podium stawała trzykrotnie, odnosząc przy tym dwa zwycięstwa. W klasyfikacji generalnej dało jej to siódme miejsce, jednocześnie była czwarta w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta. W lutym 2021 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Cortina d’Ampezzo, zdobywając trzy medale. Najpierw zwyciężyła w supergigancie, wyprzedzając swą rodaczkę Corinne Suter i Mikaelę Shiffrin. Dwa dni później była trzecia w zjeździe, plasując się za Suter i Niemką Kirą Weidle. Ponadto zwyciężyła w gigancie, tym razem pokonując Shiffrin i Austriaczkę Katharinę Liensberger. W sezonie 2020/2021 dziesięć razy stawała na podium, z czego sześciokrotnie zwyciężała. W klasyfikacji generalnej była druga, klasyfikację supergiganta wygrała, a w klasyfikacjach zjazdu i PAR była trzecia. Rok później, na igrzyskach olimpijskich w Pekinie dwukrotnie stawała na podium. W supergigancie zwyciężyła, co był pierwszym w historii złotym medalem dla Szwajcarii w tej konkurencji. Pozostałe miejsca na podium zajęły Austriaczka Mirjam Puchner i Michelle Gisin ze Szwajcarii. Zdobyła tam też brązowy medal w gigancie, plasując się za Sarą Hector ze Szwecji i Włoszką Federicą Brignone. W zawodach pucharowych sezonu 2021/2022 na podium stała pięć razy, dwukrotnie zwyciężając. W klasyfikacji generalnej była jedenasta, a w klasyfikacji supergiganta szósta.
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| DNF2 | 10 lutego | 2014 |  Krasnaja Polana
|
Superkombinacja | 2:34,62 | – |  Maria Höfl-Riesch
|
3.
|
12 lutego | 2014 | Krasnaja Polana
|
Zjazd | 1:41,57 | +0,10 |  Tina Maze Dominique Gisin
|
| 4. | 15 lutego | 2014 | Krasnaja Polana
|
Supergigant | 1:25,52 | +0,73 |  Anna Fenninger
|
| 9. | 18 lutego | 2014 | Krasnaja Polana
|
Gigant | 2:36,87 | +1,77 | Tina Maze
|
| DNF1 | 15 lutego | 2018 |  Pjongczang
|
Gigant | 2:20,02 | - |  Mikaela Shiffrin
|
| 4. | 17 lutego | 2018 | Pjongczang
|
Supergigant | 1:21,11 | +0,12 |  Ester Ledecká
|
| DNF | 21 lutego | 2018 | Pjongczang
|
Zjazd | 1:39,22 | - |  Sofia Goggia
|
| 3.
|
7 lutego | 2022 |  Pekin
|
Gigant | 1:55,69 | +0,72 |  Sara Hector
|
1.
|
11 lutego | 2022 | Pekin
|
Supergigant | 1:13,51 | - | - |
| 16. | 15 lutego | 2022 | Pekin
|
Zjazd | 1:31,87 | +2,16 | Corinne Suter
|
Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 7. | 3 lutego | 2009 |  Val d’Isère
|
Supergigant | 1:20,73 | +1,61 | Lindsey Vonn
|
2.
|
6 lutego | 2009 | Val d’Isère
|
Superkombinacja | 2:20,13 | +0,56 | Kathrin Zettel
|
| 2.
|
9 lutego | 2009 | Val d’Isère
|
Zjazd | 1:30,31 | +0,52 | Lindsey Vonn
|
| DNF1 | 12 lutego | 2009 | Val d’Isère
|
Gigant | 2:03,49 | – | Kathrin Hölzl
|
| 4. | 8 lutego | 2011 | Garmisch-Partenkirchen
|
Supergigant | 1:23,82 | +0,44 | Elisabeth Görgl
|
| DNF2 | 11 lutego | 2011 | Garmisch-Partenkirchen
|
Superkombinacja | 2:43,23 | – | Anna Fenninger
|
| 4. | 13 lutego | 2011 | Garmisch-Partenkirchen
|
Zjazd | 1:47,24 | +0,94 | Elisabeth Görgl
|
| 20. | 17 lutego | 2011 | Garmisch-Partenkirchen
|
Gigant | 2:20,54 | +2,29 | Tina Maze
|
| 2.
|
5 lutego | 2013 | Schladming
|
Supergigant | 1:35,39 | +0,38 | Tina Maze
|
| DNF 2 | 8 lutego | 2013 | Schladming
|
Superkombinacja | 2:39,92 | – | Maria Höfl-Riesch
|
| 16. | 10 lutego | 2013 | Schladming
|
Zjazd | 1:50,00 | +1,96 | Marion Rolland
|
| 7. | 14 lutego | 2013 | Schladming
|
Gigant | 2:08,06 | +2,38 | Tessa Worley
|
| 7. | 3 lutego | 2015 | Vail / Beaver Creek
|
Supergigant | 1:10,29 | +1,28 | Anna Fenninger
|
3.
|
6 lutego | 2015 | Vail / Beaver Creek
|
Zjazd | 1:45,89 | +0,34 | Tina Maze
|
| 3.
|
3 lutego | 2017 | Sankt Moritz
|
Supergigant | 1:32,34 | +0,36 | Nicole Schmidhofer
|
| DNS2 | 10 lutego | 2017 | Sankt Moritz
|
Superkombinacja | 1:58,88 | - | Wendy Holdener
|
| 9. | 5 lutego | 2019 | Åre
|
Supergigant | 1:04,89 | +0,48 | Mikaela Shiffrin
|
| DNS2 | 8 lutego | 2019 | Åre
|
Superkombinacja | 2:02,13 | - | Wendy Holdener
|
| 8. | 10 lutego | 2019 | Åre
|
Zjazd | 1:01,74 | +0,78 | Ilka Štuhec
|
| 21. | 14 lutego | 2019 | Åre
|
Gigant | 2:01,97 | +3,07 |  Petra Vlhová
|
1.
|
11 lutego | 2021 | Cortina d’Ampezzo
|
Supergigant | 1:25,51 | - | - |
| 3.
|
13 lutego | 2021 | Cortina d’Ampezzo
|
Zjazd | 1:34,27 | +0,37 | Corinne Suter
|
| DNQ | 16 lutego | 2021 | Cortina d’Ampezzo
|
Gigant równoległy | - | - | Marta Bassino Katharina Liensberger
|
| 1.
|
18 lutego | 2021 | Cortina d’Ampezzo
|
Gigant | 2:30,66 | - | - |
Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2.
|
7 marca | 2007 | Altenmarkt
|
Zjazd | 1:39,69 | +0,07 |  Tina Weirather
|
| 44. | 8 marca | 2007 | Altenmarkt
|
Gigant | 2:14,90 | +9,49 | Nicole Schmidhofer
|
| DNF1 | 9 marca | 2007 | Altenmarkt
|
Supergigant | 1:19,34 | – | Nicole Schmidhofer
|
| 4. | 23 lutego | 2008 |  Formigal
|
Supergigant | 1:40,19 | +1,58 | Viktoria Rebensburg
|
| 2.
|
26 lutego | 2008 | Formigal
|
Zjazd | 1:50,13 | +0,60 | Ilka Štuhec
|
| DNF1 | 28 lutego | 2008 | Formigal
|
Slalom | 1:33,85 | – | Bernadette Schild
|
| 8. | 29 lutego | 2008 | Formigal
|
Gigant | 1:42,50 | +0,86 | Anna Fenninger
|
| DSQ1 | 4 marca | 2009 | Garmisch-Partenkirchen
|
Supergigant | 1:19,80 | – | Viktoria Rebensburg
|
Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]
Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]
- sezon 2007/2008: 54.
- sezon 2008/2009: 11.
- sezon 2010/2011: 10.
- sezon 2011/2012: 14.
- sezon 2012/2013: 9.
- sezon 2013/2014: 3.
- sezon 2014/2015: 9.
- sezon 2015/2016: 1.
- sezon 2016/2017: 4.
- sezon 2017/2018: 12.
- sezon 2018/2019: 21.
- sezon 2019/2020: 7.
- sezon 2020/2021: 2.
- sezon 2021/2022: 11.
- sezon 2022/2023:
Statystyka miejsc na podium[edytuj | edytuj kod]
| Sezon | 1. miejsce | 2. miejsce | 3. miejsce | Razem |
| 2007/2008 | – | – | – | – |
| 2008/2009 | 1 | – | 2 | 3 |
| 2009/2010 | – | – | – | – |
| 2010/2011 | 1 | 1 | 2 | 4 |
| 2011/2012 | – | – | – | – |
| 2012/2013 | 1 | – | 1 | 4 |
| 2013/2014 | 7 | 1 | 1 | 9 |
| 2014/2015 | 2 | – | 1 | 2 |
| 2015/2016 | 6 | 4 | 2 | 12 |
| 2016/2017 | 5 | 2 | 2 | 9 |
| 2017/2018 | 1 | 2 | – | 3 |
| 2018/2019 | – | 1 | 1 | 2 |
| 2019/2020 | 2 | – | 1 | 3 |
| 2020/2021 | 6 | 3 | 1 | 10 |
| 2021/2022 | 2 | 2 | 1 | 5 |
| 2022/2023 | 1 | - | - | 1 |
| Suma | 35 | 16 | 15 | 66 |
Zwycięstwa w zawodach[edytuj | edytuj kod]
Sankt Moritz – 20 grudnia 2008 (supergigant)
Zauchensee – 9 stycznia 2011 (supergigant)
Val d’Isère – 14 grudnia 2012 (zjazd)- Sölden – 26 października 2013 (gigant)
Beaver Creek – 29 listopada 2013 (zjazd)- Beaver Creek – 30 listopada 2013 (supergigant)
Lake Louise – 8 grudnia 2013 (supergigant)
Cortina d’Ampezzo – 26 stycznia 2014 (supergigant)- Lenzerheide – 12 marca 2014 (zjazd)
- Lenzerheide – 13 marca 2014 (supergigant)
- Lake Louise – 7 grudnia 2014 (supergigant)
- Sankt Moritz – 24 stycznia 2015 (zjazd)
- Aspen – 27 listopada 2015 (gigant)
- Val d’Isère – 18 grudnia 2015 (superkombinacja)
- Val d’Isère – 19 grudnia 2015 (zjazd)
- Lienz – 28 grudnia 2015 (gigant)
Garmisch-Partenkirchen – 7 lutego 2016 (supergigant)- La Thuile – 19 lutego 2016 (zjazd)
- Sölden – 22 października 2016 (gigant)
- Lake Louise – 4 grudnia 2016 (supergigant)
- Val d’Isère – 18 grudnia 2016 (supergigant)
- Garmisch-Partenkirchen – 22 stycznia 2017 (supergigant)
- Cortina d’Ampezzo – 28 stycznia 2017 (zjazd)
- Cortina d’Ampezzo – 21 stycznia 2018 (supergigant)
- Crans-Montana – 21 lutego 2020 (zjazd)
- Crans-Montana – 22 lutego 2020 (zjazd)
- Sankt Anton – 10 stycznia 2021 (supergigant)
- Crans-Montana – 24 stycznia 2021 (supergigant)
- Garmisch-Partenkirchen – 30 stycznia 2021 (supergigant)
- Garmisch-Partenkirchen – 1 lutego 2021 (supergigant)
- Val di Fassa – 26 lutego 2021 (zjazd)
- Val di Fassa – 27 lutego 2021 (zjazd)
- Sankt Moritz – 11 grudnia 2021 (supergigant)
- Zauchensee – 15 stycznia 2022 (zjazd)
- Killington – 26 listopada 2022 (gigant)
Pozostałe miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]
- Sankt Moritz – 2 lutego 2008 (zjazd) – 3. miejsce
- Semmering – 28 grudnia 2008 (gigant) – 3. miejsce
- Val d’Isère – 18 grudnia 2010 (zjazd) – 3. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 23 stycznia 2011 (supergigant) – 3. miejsce
- Lenzerheide – 16 marca 2011 (zjazd) – 2. miejsce
- Lenzerheide – 17 marca 2013 (gigant) – 3. miejsce
- Val d’Isère – 22 grudnia 2013 (gigant) – 2. miejsce
Are – 6 marca 2014 (gigant) – 3. miejsce[4]- Courchevel – 20 grudnia 2015 (gigant) – 2. miejsce[5]
- Zauchensee – 10 stycznia 2016 (supergigant) – 2. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 23 stycznia 2016 (zjazd) – 3. miejsce
- La Thuile – 21 lutego 2016 (supergigant) – 2. miejsce
- Lenzerheide – 13 marca 2016 (superkombinacja) – 3. miejsce
- Sankt Moritz – 17 marca 2016 (supergigant) – 2. miejsce
- Sankt Moritz – 20 marca 2016 (gigant) – 3. miejsce
- Lake Louise – 3 grudnia 2016 (zjazd) – 2. miejsce
- Sestriere – 10 grudnia 2016 (gigant) – 3. miejsce
Maribor – 7 stycznia 2017 (gigant) – 3. miejsce- Garmisch-Partenkirchen – 21 stycznia 2017 (zjazd) – 2. miejsce
- Lake Louise – 3 grudnia 2017 (supergigant) – 2. miejsce
- Bad Kleinkirchheim – 13 stycznia 2018 (supergigant) – 2. miejsce
- Sankt Moritz – 8 grudnia 2018 (supergigant) – 2. miejsce
- Garmisch-Partenkirchen – 26 stycznia 2019 (supergigant) – 3. miejsce
Bansko – 26 stycznia 2020 (supergigant) – 3. miejsce- Lech – 26 listopada 2020 (slalom równoległy) – 3. miejsce
- Crans Montana – 23 stycznia 2021 (zjazd) – 2. miejsce
- Kronplatz – 26 stycznia 2021 (gigant) – 2. miejsce
- Val di Fassa – 28 lutego 2021 (supergigant) – 2. miejsce
- Sölden – 23 października 2021 (gigant) – 2. miejsce
- Lake Louise – 5 grudnia 2021 (supergigant) – 2. miejsce
- Lenzerheide – 5 marca 2022 (supergigant) – 3. miejsce
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oficjalna strona zawodniczki (ang.)
- ↑ Lara Gut i Valon Behrami wzięli ślub. Radio Zet. [dostęp 2018-12-21]. (pol.).
- ↑ Injury to Lara Gut makes Mikaela Shiffrin big World Cup favourite (ang.)
- ↑ ex aequo z Evą-Marią Brem
- ↑ ex aequo z Niną Løseth
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-07)]. (ang.)
