Przejdź do zawartości

Fiolka Najdenowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Violetta Najdenowicz)
Fiolka Najdenowicz
Ilustracja
Imię i nazwisko

Violetta Stefania Najdenowicz[1]

Pseudonim

Fiolka

Data i miejsce urodzenia

25 grudnia 1963
Nowa Dęba

Gatunki

pop

Zawód

piosenkarka

Wydawnictwo

Sony Music

Zespoły
Balkan Electrique

Fiolka Najdenowicz, właśc. Wioletta Stefania Najdenowicz (ur. 25 grudnia 1963[2] w Nowej Dębie) – polska wokalistka pochodzenia bułgarskiego. Członkini Akademii Fonograficznej ZPAV[3]. Była nazywaną „polską Björk[4].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Nowej Dębie[5] jako córka Polki i Bułgara[6]. Dzieciństwo spędziła w Bułgarii. Do Polski powróciła w wieku 11 lat, dopiero po przyjeździe nauczyła się poprawnie mówić po polsku pod kierunkiem ciotki w Tarnobrzegu[7].

Przed rozpoczęciem kariery muzycznej pracowała w radiowej Trójce w audycji Zapraszamy do Trójki, to wówczas Marek Niedźwiecki wymyślił dla niej pseudonim „Fiolka”[8]. Była też redaktorką naczelną magazynu erotycznego „Wamp”[9].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W 1985 zaśpiewała utwór „Zatoka spokojnych głów” w duecie z Wojciechem Waglewskim i zespołem Voo Voo, z którym odbyła także trasę koncertową po Związku Radzieckim i Szwecji. W 1988 wraz ze Sławomirem Starostą założyła zespół Balkan Electrique, grający elektroniczny pop z elementami folkloru bułgarskiego. Pierwsze koncerty duetu odbyły się w Niemczech, a ich oprawa plastyczna została opracowana przez Kaina Maya.

Współpracowała ze szwedzką formacją Army of Lovers, a także zespołami muzycznymi – Tubylcy Betonu, Closterkeller i Wilki[10]. Można ją także było zobaczyć w teledysku grupy Golden Life, poświęconego ofiarom tragicznego pożaru w hali Stoczni Gdańskiej.

W 2000 nagrała pierwszy album solowy, zatytułowany po prostu Fiolka, który na rynku ukazał się 12 marca 2001. Producentem i autorem muzyki z tej płyty był Leszek Biolik z zespołu Republika, teksty pisali m.in. Grzegorz Ciechowski i Lech Janerka, a na płycie gościnnie zaśpiewali Renata Przemyk i Wojciech Seweryn. Płyta zapewniła piosenkarce Fryderka 2001 w kategorii „Album roku – techno/elektronika/dance”[11].

Wspólnie z Michałem Bajorem i Małgorzatą Walewską nagrała utwór „Dove Vai” do ekranizacji powieści Henryka Sienkiewicza Quo Vadis? (2001) w reżyserii Jerzego Kawalerowicza. Wykonała piosenkę „Dziewczyna hakera” do komedii sensacyjnej Janusza Zaorskiego Operacja „Koza” (2002)[12]. Z kolei w komedii fantastycznonaukowej Jerzego Gruzy Yyyreek!!! Kosmiczna nominacja (2002) zaśpiewała utwór „Komu ja”[12].

Najdenowicz (2011)

W 2004 zakończyła karierę muzyczną. Zarabiała jako opiekunka do zwierząt, zarobkowo dbała o ogrody[13], poza tym pracowała jako agentka ubezpieczeniowa, była pomocą domową i kelnerką. W 2013 zamieszkała w Londynie, gdzie podjęła pracę w restauracji jako kelnerka[14]. W 2015 wydała autobiografię pt. Głośny śmiech. Byłam gwiazdą, zostałam bezdomną wolontariuszką. Rok potem ukazała się druga książka o jej życiu pt. Trup w szparagach, w której opisała swoje dwuletnie doświadczenie jako wolontariuszka Workaway.

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy solowe

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Pozycja na liście
POL
2001 Fiolka
  • Data: 12 marca 2001[15]
  • Wydawca: Sony Music
19[16]
Single
Rok Tytuł Pozycja na liście
LP3
1999 „Fiolkah”
2001 „Głośny śmiech” 18[17]
„Nie ma nic” 28[18]
2003 „Proszę kłam” 41[19]
2008 „Paparuga” (projekt Sanja Ilić & Balkanika)[20]
"—" pozycja nie była notowana.

Z Balkan Electrique

[edytuj | edytuj kod]

Gościnnie

[edytuj | edytuj kod]

Książki

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Fiolka Najdenowicz w bazie Discogs.com (ang.)
  2. Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński: Encyklopedia Polskiego Rocka. Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 51. ISBN 83-7129-570-7. OCLC 43868642.
  3. ZPAV: Akademia Fonograficzna (Sekcja Muzyki Rozrywkowej). zpav.pl. [dostęp 2021-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-03)]. (pol.).
  4. MK: Fiolka Najdenowicz pracuje w Londynie. Goniec.com, 14 sierpnia 2017. [dostęp 2021-05-08]. (pol.).
  5. Fiolka Najdenowicz: Głośny śmiech. Warszawa: Wydawnictwo Sophisti BOOKS, 2015, s. 24. ISBN 978-83-929049-8-4.
  6. Fiolka: Zapomniana gwiazda kończy 55 lat. interia.pl, 21 grudnia 2018. [dostęp 2021-05-08]. (pol.).
  7. Anna Rączkowska: Fiolka Najdenowicz: Jestem wadliwa. grazia.pl. [dostęp 2015-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-09)]. (pol.).
  8. Fiolka – Śmieję się głośno. Eduseek – Interklasa. [dostęp 2015-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-03)]. (pol.).
  9. Anna Nicz: Od Wampa do PornHuba. Spider's Web, 18 lutego 2021. [dostęp 2021-05-08]. (pol.).
  10. Magdalena Kuszewska: Nie ośmieliłabym się napisać książki! (WYWIAD). Onet.pl, 2015-05-18. [dostęp 2015-08-11]. (pol.).
  11. Anna Dryjańska: Laureatka Fryderyka nie żałuje emigracji na zmywaku. „Kanalia ze zdradziecką mordą ma się wyśmienicie”. NaTemat.pl, 13 sierpnia 2017. [dostęp 2021-05-08]. (pol.).
  12. a b Fiolka Najdenowicz w bazie filmpolski.pl
  13. Gabriela Czernecka: Fiolka Najdenowicz: „Byłam gwiazdą, zostałam bezdomną wolontariuszką, ale jestem szczęśliwa”. „Viva!”, 27 marca 2018. [dostęp 2021-05-08]. (pol.).
  14. Polska piosenkarka pracuje fizycznie w Londynie. Fakt.pl, 13 sierpnia 2017. [dostęp 2021-05-08]. (pol.).
  15. Fiolka – „Fiolka”. muzyka.onet.pl. [dostęp 2010-10-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-14)]. (pol.).
  16. OLiS – sprzedaż w okresie 12.03.2001 – 18.03.2001. olis.onyx.pl. [dostęp 2010-10-19]. (pol.).
  17. Archiwum Listy Przebojów Programu Trzeciego. Głośny śmiech. [dostęp 2010-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-21)].
  18. Archiwum Listy Przebojów Programu Trzeciego. Nie ma nic. [dostęp 2010-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)].
  19. Archiwum Listy Przebojów Programu Trzeciego. Proszę kłam
  20. Balkanika [online], discogs.com [dostęp 2022-10-23] (ang.).
  21. Violka Najdenowicz Credits. AllMusic. [dostęp 2021-05-08]. (ang.).