Małgorzata Walewska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Małgorzata Walewska
Ilustracja
Małgorzata Walewska (2014)
Data i miejsce urodzenia

5 lipca 1965
Warszawa

Typ głosu

mezzosopran[1]

Gatunki

opera

Zawód

śpiewaczka

Aktywność

od 1991

Odznaczenia
Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Medal „Milito Pro Christo”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Małgorzata Walewska (ur. 5 lipca 1965 w Warszawie) – polska śpiewaczka (mezzosopran).

Występowała w wielu teatrach operowych Europy, m.in. Teatro Real w Madrycie, Teatro Nacional de São Carlos w Lizbonie, Teatro dell'Opera di Roma, Teatro Comunale di Bologna, Opera Las Palmas de Gran Canaria, Grand Théâtre Luxemburg, Fińska Opera Narodowa w Helsinkach, Graz Opera i Teatr Herodion w Atenach, a także w Operze w Seattle, San Francisco Opera, Washington National Opera, Baltimore Opera i Palacio de Bellas Artes w Meksyku. Śpiewała u boku artystów, takich jak Luciano Pavarotti, Plácido Domingo, Simon Estes, Thomas Hampson czy Edita Gruberová.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Rodzina i edukacja[edytuj | edytuj kod]

Dorastała w Lesznie i na warszawskim Powiślu[2]. Jej ojciec był krawcem[3]. Ma młodszą o dziewięć lat siostrę Justynę[4]. Wychowywała się na muzyce Orkiestry z Chmielnej, Violetty Villas i Bogny Sokorskiej[5]. Jako dziecko należała do ogniska muzycznego, w którym uczyła się gry na fortepianie[6]. Gdy miała 14 lat, zaczęła uczęszczać na zajęcia chóru do Danuty Kudrewicz, która dostrzegła jej talent wokalny, i za której namową kształciła swój głos[7].

Uczęszczała do 27. LO im. Tadeusza Czackiego w Warszawie[8]. Po maturze, nie dostała się na Akademię Muzyczną w Warszawie i rozpoczęła naukę w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych im. Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie po roku zaczęła uczyć się u prof. Haliny Słonickiej[9]. Po ukończeniu czteroletniej szkoły muzycznej zdała egzaminy do Akademii Muzycznej w Warszawie, którą ukończyła z wyróżnieniem w 1994.

Biegle mówi w pięciu językach, a śpiewa w dwunastu[10].

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Już w trakcie studiów zdobywała pierwsze nagrody na międzynarodowych konkursach. Będąc na drugim roku studiów, zajęła drugie miejsce w kategorii pieśni na międzyuczelnianym konkursie wokalnym we Wrocławiu[11]. Po udziale w konkursie zagrała koncert w filharmonii w Szczecinie, a jej występ dostrzegł Andrzej Straszyński, który zaoferował jej angaż do roli Azy w Manru w Operze Narodowej w Warszawie[12]. Dla tej roli odrzuciła propozycję od Mieczysława Nowakowskiego do zagrania w Betulia Liberata w Warszawskiej Operze Kameralnej[13]. Po premierze Manru w 1991 zebrała przychylne recenzje za swoją rolę[14]. W tym samym roku zaśpiewała partie solowe w balecie Grek Zorba, również na scenie Opery Narodowej w Warszawie[15].

W 1992 zwyciężyła w Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Alfredo Krausa w Las Palmas de Gran Canaria oraz zdobyła dwie nagrody dla najlepszego mezzosopranu na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Stanisława Moniuszki w Warszawie[16]. Zakwalifikowała się także do finału Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Hansa Gabora Belvedere w Wiedniu i była jednym z 50 zwycięzców Konkursu Luciana Pavarottiego w Filadelfii[17]. W tym samym premierowo wystąpiła jako Fenena w Nabucco w Operze Narodowej w Warszawie, gdzie w kolejnym sezonie zaczęła występować również jako Fenena w Nabucco, a w 1993 po raz pierwszy zagrała Grzech w Raju utraconym i Hudel w Skrzypku na dachu[18][19][20]. W 1994 wzięła udział w Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Mirjam Helin w Helsinkach, jednak odpadła już po pierwszym etapie, co było szeroko komentowane w prasie[21]. Mimo to została uhonorowana tytułem Perły Konkursu Mirjam Helin podczas koncertu laureatów w Kangasniemi, a także została dostrzeżona przez Jormę Hynninena, ówczesnego dyrektora Festiwalu Operowego w Savonlinnie, z którym nawiązała współpracę trwającą kilka sezonów[22]; wystąpiła m.in. Santuzza w Rycerskości wieśniaczej (1998) i Amneris w Aidzie (2005). Również w 1994 występowała gościnnie w roli Ciecy w Giocondzie w Teatrze w Bremie[23]. Pod koniec roku premierowo wystąpiła w roli Charlotte w Wertherze na scenie Teatru Wielkiego w Warszawie, na której w 1995 zagrała również Amneris w Aidzie i tytułową bohaterkę w operze Carmen[24]. W późniejszych latach wykreowała postać Carmen również na 12 innych scenach, m.in. w Operze Wiedeńskiej[25], Operze Krakowskiej[26] i Teatrze Wielkim w Poznaniu[25].

W latach 1996–1998 była solistką Opery Wiedeńskiej, w której zadebiutowała rolą Poliny w Damie pikowej i w której grała także tytułową rolę w Carmen[27]. W 1998 powróciła do występowania w Teatrze w Bremie, tym razem w roli wiedźmy Ulryki w Balu maskowym, którą to rolę powtarzała przez kilka sezonów[28]. W 1999 została zaliczona do grona dziesięciu najsławniejszych Polaków jako „jedna z gwiazd, które oświetlą Polsce drogę w następne tysiąclecie” w zestawieniu amerykańskiego tygodnika „Time”[29][30]. W 2000 grała Panią Quickly w Falstaffie w Volksoper w Wiedniu i Semperoper w Dreźnie oraz wydała album pt. Mezzo[31]. W 2001 nagrała utwór „Dove vai” na potrzeby ścieżki dźwiękowej doQuo vadis?[32], ekranizacji powieści Henryka Sienkiewicza o tym samym tytule. W 2004 wystąpiła jako stara Hrabina w premierowym przedstawieniu Damy pikowej w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie. W 2005 wystąpiła w Carmen na scenie Hali Stulecia we Wrocławiu[33]. W następnym roku powtórzyła rolę, tym razem w Gliwickim Teatrze Muzycznym, a inscenizacja została uznana za „wydarzenie kulturalne roku” i nagrodzona Złotą Maską w kategorii „spektakl sezonu”[34]. Od 2006 przez dwa sezony występowała w Metropolitan Opera w Nowym Jorku, w którym zadebiutowała jako Dalila w Samsonie i Dalili[35]. W 2008 została uhonorowana „Perłą Honorową” w konkursie „Perły Polskiej Gospodarki 2008” za „krzewienie kultury polskiej na świecie”[36]. W 2009 zadebiutowała w Covent Garden Theatre[32], wcielając się w rolę Azuceny z opery Trubadur. W tym samym roku wydała album pt. Farny[37]. W 2012 wcieliła się w rolę Mamki w Kobiecie bez cienia w Palacio de Bellas Artes w Meksyku oraz Dalilę w Samsonie i Dalili w Grand Théâtre de Genève.

Od 8 marca 2014 zasiada w jury programu rozrywkowego Polsatu Twoja twarz brzmi znajomo[38][39], a za występy w programie trzy lata z rzędu była nominowana do Telekamery „Tele Tygodnia” w kategorii Juror[40][41][42].

Walewska w widowisku Opera e la Vita (2015)

Od 2015 pełni funkcję dyrektorki artystycznej Międzynarodowego Festiwalu i Konkursu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari, który odbywa się w Nowym Sączu[43][44]. Również w 2015 zagrała Hrabinę w Damie pikowej na scenie Opéra national du Rhin w Strassburgu[45]. W 2016 została odznaczona Złotym Medalem Zasłużonym Kulturze Gloria Artis[46] oraz zadebiutowała w roli Wdowy w operze Goplana Władysława Żeleńskiego w Teatrze Wielkim w Warszawie[47]. Produkcja została nagrodzona w konkursie International Opera Awards 2017 w kategorii „utwór odkryty na nowo”[48]. Pod koniec 2016 wystąpiła w Teatrze Wielkim im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu podczas koncertu „Christmas Songs” wraz z Garym Guthmanem[49]. W sezonie 2017/2018 nagrała Missa pro pace Wojciecha Kilara z Orkiestrą Filharmonii Podlaskiej[50] oraz partię Jokebed, matki Mojżesza w operze sakralnej A. Rubinsteina Mojżesz z Polską Orkiestrą Sinfonia Iuventus[51]. W czerwcu 2018 wystąpiła w roli Pani Quickly w Falstaffie w Operze w Kolonii[52] oraz pracownicy prosektorium w Unknown, I Love with You, którą zaprezentowała również m.in. pod koniec lutego 2020 na Festiwalu Kurta Weilla w Dessau[53]. W sezonie 2018/2019 powróciła do Opery w Kolonii jako Ciotunia w operze Peter Grimes[54]. Wystąpiła też w Teatrze Wielkim w Łodzi w roli Zofii w prapremierze opery Człowiek z Manufaktury Rafała Janiaka oraz zadebiutowała w roli The Old Lady w Kandydzie na scenie Opery Krakowskiej. W sezonie 2021/2022 zagrała Amneris na scenie Opery Bałtyckiej w Gdańsku[55] oraz zaśpiewała partię mezzosopranu w IX Symfonii podczas 26. Wielkanocnego Festiwalu Ludwiga van Beethovena.

W 2021 roku została uhonorowana „Złotą Muszką", nagrodą im. Bogusława Kaczyńskiego przyznawaną przez Orfeo Fundacja im. Bogusława Kaczyńskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie wokalistyki operowej i propagowanie najwyższych wartości kultury muzycznej na świecie[56]. W 2022 nakładem wydawnictwa „Znak” ukazała się książka biograficzna Walewskiej pt. „Moja twarz brzmi znajomo”, będąca wywiadem rzeką przeprowadzonym z artystką przez Agatę Ubysz[57]. W październiku 2022 zadebiutowała w roli Jezibaby w operze Rusałka realizowanej przez Teatr Wielki w Poznaniu[58].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jej wieloletnim partnerem życiowym był Piotr Kokosiński (1966–2016[59]), z którym rozstała się w 2014 po 30 latach nieformalnego związku[60]. Mieli razem córkę, Alicję Kokosińską[61] (ur. 20 stycznia 1993).

Od 16 października 2010 jest członkiem Honorowego Komitetu Rozwoju Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej im. św. Jana z Dukli[62][63].

Role operowe[edytuj | edytuj kod]

Muzyka symfoniczna i oratoryjna[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy solowe[edytuj | edytuj kod]

  • Voce di Donna (2000)
  • Mezzo (2000) – złota płyta w Polsce[64]; re-edycja w 2012
  • Walewska i przyjaciele (2004) – dwupłytowy album wydany przez firmę Dux (wyróżniony Asem Empiku za najlepiej sprzedawaną płytę)
  • Panta Rhei (2004; jako Walewska&Olko), Utwór „Fisz” z tej płyty został wykorzystany do Webeo (wideoklip interaktywny) autorstwa Dawida Marcinkowskiego. Webeo zdobyło kilkadziesiąt nagród i wyróżnień na konkursach na całym świecie.
  • Farny (2009; wraz z Robertem Grudniem)[65]
  • Christmas Time – Traditional Polish Christmas Carols (2011) – złota płyta w Polsce[66]
  • The Spirit of Tango (2014; z Martínem Palmerim) – album koncertowy

Pozostałe albumy[edytuj | edytuj kod]

  • 1993 – Gala Lirica Vol.1; Orquesta Sinfónica y Coro de RTVE – Habanera z opery G. Bizeta Carmen (nagranie z koncertu laureatów konkursów hiszpańskich w Madrycie)
  • 1995 – Te deum; A.Bruckner – C.Gounod
  • 2001 – gościnny udział w rejestracji płyty Ave Maria – Najpiękniejsze Pieśni Maryjne – utwory „Ave Maria” i „Zdrowaś Maryja” – Małgorzata Walewska została odznaczona przez biskupa polowego krzyżem „Milito pro Christo” za wybitną interpretację Ave Maria. Platynowa płyta w Polsce[67].
  • 2001 – płyta ze ścieżką dźwiękową do filmu Quo vadis i utwór promujący film J. Kawalerowicza „Dove Vai” – platynowa płyta.
  • 2002 – gościnny udział w rejestracji płyty zespołu I Muvrini – Umani; piosenka „Erein eta joan”
  • 2006 – gościnny udział w rejestracji płyty 21 zespołu Voo Voo; nagrywając utwory „Łobi jabi”, „Flota zjednoczonych sił” i „Jesteś fajna kobieta”
  • 2007 – Szymanowski, Wagner Songs – Małgorzata Walewska i Oskar Jezior
  • 2007 – Przeboje Lata z Radiem 2007 – gościnnie z zespołem Leszcze w piosence „Cudowna noc, nie popędzaj mnie”
  • 2009 – Antena – gościnny występ na koncertowej płycie Elektrycznych Gitar
  • 2010 – Cudowny świat – gościnny udział w rejestracji płyty ku pamięci profesora Zbigniewa Religi, piosenka „Nim Przyjdzie Wiosna” i utwór wykonany przez wszystkich uczestników „What a Wonderful World”
  • 2017 – Wojciech Kilar: Missa pro pace – nagranie utworu Wojciecha Kilara „Missa pro pace” z Chórem i Orkiestrą Opery i Filharmonii Podlaskiej pod batutą Mirosława Jacka Błaszczyka

DVD[edytuj | edytuj kod]

  • 2006 – Carmen – Stagione d’Opera Italiana (zapis występu na festiwalu operowym St. Margarethen w 1998; reż. Gianfranco de Bosio)
  • 2008 – Carmen – Gliwicki Teatr Muzyczny

Polski dubbing[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 58.
  2. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 31, 36.
  3. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 45.
  4. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 15, 44.
  5. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 36.
  6. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 42.
  7. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 41.
  8. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 46.
  9. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 55–58.
  10. ↑ Małgorzata Walewska o walce z boreliozą: Choroba rozwinęła się u mnie błyskawicznie, Nowa Trybuna Opolska, 10 sierpnia 2016 [dostęp 2016-08-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-28].
  11. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 94–95.
  12. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 97–98.
  13. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 98.
  14. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 100.
  15. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 155.
  16. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 114–116.
  17. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 105–111, 116, 122.
  18. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 100–101.
  19. ↑ Nabucco, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [online] [dostęp 2022-08-21].
  20. ↑ Skrzypek na dachu, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [online] [dostęp 2022-08-21].
  21. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 125–126.
  22. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 126–127.
  23. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 156–157.
  24. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 100–101, 134–135, 148, 243.
  25. ↑ a b Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 140.
  26. ↑ „Carmen” G. Bizeta z udziałem Małgorzaty Walewskiej!, Opera Krakowska [dostęp 2017-03-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-03-23].
  27. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 140, 158.
  28. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 158.
  29. ↑ Magdalena Drozdek, Małgorzata Walewska – pierwsza dama polskiej opery, „kobieta.wp.pl”, 5 lipca 2016 [dostęp 2017-03-23] (pol.).
  30. ↑ Agencja Reklamowa GABO, W ramach 16. Elbląskiej Wiosny Teatralnej – „Przeboje opery, operetki i musicali”, „info.elblag.pl” [dostęp 2017-03-23] (pol.).
  31. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 166, 200.
  32. ↑ a b Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 199.
  33. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 135.
  34. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 150–151.
  35. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 195–196.
  36. ↑ Monika Żmijewska, Talent i temperament. Małgorzata Walewska w operze, Wyborcza.pl, 3 grudnia 2015 [dostęp 2021-11-09].
  37. ↑ https://www.kobieta.pl/artykul/malgorzata-walewska-opatrznosc-ma-mnostwo-pracy
  38. ↑ „Twoja twarz brzmi znajomo”: znamy nazwiska kolejnych uczestników!. nocoty.pl, 2014-06-27. [dostęp 2014-10-23]. (pol.).
  39. ↑ Mateusz Borkowski, Małgorzata Walewska: Gram role z charakterem, Wyborcza.pl, 22 sierpnia 2014 [dostęp 2014-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-23].
  40. ↑ Telekamery „Tele Tygodnia” 2016 – nominacje! – Telemagazyn.pl, www.telemagazyn.pl [dostęp 2018-02-25] (pol.).
  41. ↑ Telekamery „Tele Tygodnia” 2017 – nominacje! [ZDJĘCIA] – Telemagazyn.pl, www.telemagazyn.pl [dostęp 2018-02-25] (pol.).
  42. ↑ „Diagnoza”, „Rolnik szuka żony”, Magda Gessler, Danuta Holecka, Dorota Gawryluk i Michał Szpak nominowani do Telekamer 2018 [dostęp 2018-02-25] (pol.).
  43. ↑ Małgorzata Walewska: Nie liczy się sława, lecz pasja, www.e-teatr.pl [dostęp 2017-03-23].
  44. ↑ Małgorzata Walewska dyrektorem artystycznym Festiwalu im. Ady Sari, Onet.pl, 9 października 2013 [dostęp 2021-11-09].
  45. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 242–243.
  46. ↑ Gloria Artis dla Małgorzaty Walewskiej, „ModaiJa”, 28 października 2016 [dostęp 2017-03-23] (pol.).
  47. ↑ Goplana: Teatr Wielki Opera Narodowa, teatrwielki.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).
  48. ↑ 2017 – Opera Awards Opera Awards, www.operaawards.org [dostęp 2017-11-25] (ang.).
  49. ↑ Marek Zaradniak, Małgorzata Walewska i Gary Guthman wystąpią w Koncercie Gwiazdkowym, „Gloswielkopolski.pl” [dostęp 2017-03-23] (pol.).
  50. ↑ Wojciech Kilar Missa Pro Pace – Muzyka na poważnie, www.dux.pl [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  51. ↑ Prapremiera opery sakralnej „Mojżesz” Antona Rubinsteina, Filharmonia Narodowa [dostęp 2018-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-18].
  52. ↑ Giuseppe Verdi – „Falstaff”, Oper Köln [dostęp 2018-07-12] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-09] (niem.).
  53. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 245–247.
  54. ↑ Gastartikel, Oper Köln: Benjamin Brittens „Peter Grimes” – wahrlich großes Musiktheater!, DAS OPERNMAGAZIN, 27 listopada 2018 [dostęp 2022-10-15] (niem.).
  55. ↑ Opera Bałtycka, operabaltycka.pl [dostęp 2022-10-15].
  56. ↑ Krzysztof Korwin-Piotrowski, „Muzyczna podróż do Francji” w Telewizji Katowice. Gala finałowa 4. Festiwalu im. Bogusława Kaczyńskiego, Orfeo, 16 lutego 2023 [dostęp 2023-03-14] (pol.).
  57. ↑ Małgorzata Walewska. Moja twarz brzmi znajomo [dostęp 2022-10-15] (pol.).
  58. ↑ Rusałka, opera.poznan.pl [dostęp 2022-10-15].
  59. ↑ Piotr Kokosiński nie żyje. Były mąż Małgorzaty Walewskiej miał 50 lat. interia.pl, 2016-01-22. [dostęp 2018-02-07]. (pol.).
  60. ↑ Walewska i Ubysz 2022 ↓, s. 171.
  61. ↑ Mateusz Borkowski: Rozmowa. ALICJA KOKOSIŃSKA o swoim debiucie w operze „Don Pasquale”. dziennikpolski24.pl, 2016-12-05. [dostęp 2018-02-07]. (pol.).
  62. ↑ Koncert dedykowany Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej, 16 października 2010 [dostęp 2012-07-13] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-03].
  63. ↑ Biuletyn Informacyjny Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej im. św. Jana z Dukli „Razem” nr 3-4 (11) grudzień 2010.
  64. ↑ Złote płyty CD przyznane w 2001 roku, ZPAV [dostęp 2021-01-19].
  65. ↑ Małgorzata Walewska oczarowała mieszkańców Stalowej Woli – 10 listopada 2009.
  66. ↑ Złote płyty CD przyznane w 2017 roku, ZPAV [dostęp 2021-01-19].
  67. ↑ Platynowe płyty CD przyznane w 2002 roku, ZPAV [dostęp 2021-01-19].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Małgorzata Walewska, Agata Ubysz, Moja twarz brzmi znajomo, Wydawnictwo „Znak”, 2022, ISBN 978-83-240-8723-5.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Małgorzata_Walewska&oldid=69878807”