Węglan potasu

Węglan potasu
	; Próbka węglanu potasu
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	węglan potasu
	Inne nazwy i oznaczenia
	potaż; numer WE (EINECS): 209-529-3
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	K; 2CO; 3
Masa molowa	138,21 g/mol
Wygląd	bezbarwne lub białe higroskopijne kryształy lub proszek
	Identyfikacja
Numer CAS	584-08-7
PubChem	11430
DrugBank	DB13977
InChI
	InChI=1S/CH2O3.2K/c2-1(3)4;;/h(H2,2,3,4);;/q;2*+1/p-2
	InChIKey
	BWHMMNNQKKPAPP-UHFFFAOYSA-L
Właściwości
	Gęstość
	2,29 g/cm³; ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	111 g/100 g wody
	w innych rozpuszczalnikach
	nierozpuszczalny w etanolu i acetonie
Temperatura topnienia	891 °C; 899 °C
Temperatura wrzenia	rozkład
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie podanego źródła
	Drażniący; (Xi)
Zwroty R	R22, R36/37/38, R41
Zwroty S	S2, S22, S26, S37/39, S46
	NFPA 704
Na podstawie; podanego źródła	0 2 0
Temperatura zapłonu	niepalny
Numer RTECS	TS7750000
	Podobne związki
Inne aniony	wodorowęglan potasu
Inne kationy	węglan litu; węglan sodu; węglan rubidu; węglan cezu
Podobne związki	węglan amonu
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Węglan potasu, K
2CO
3 – nieorganiczny związek chemiczny, sól potasowa kwasu węglowego.

W temperaturze pokojowej jest to białe ciało krystaliczne, dobrze rozpuszczalne w wodzie, o temperaturze topnienia 891–899 °C.

Tworzy hydraty, ma właściwości higroskopijne^[1]. W roztworach wodnych hydrolizuje, w wyniku czego mają one silnie zasadowy odczyn (pH 11,6)^[1]. Pod wpływem kwasów ulega rozkładowi, wydzielając dwutlenek węgla:

K₂CO₃ + 2HCl → 2KCl + CO₂ + H₂O

Znany jest od czasów antycznych jako potaż, uzyskiwany z popiołu drzewnego. Współcześnie otrzymywany jest przemysłowo głównie przez wprowadzanie dwutlenku węgla do wodnego roztworu wodorotlenku potasu (uzyskiwanego w wyniku elektrolizy roztworu KCl)^[3]:

2KOH + CO₂ → K₂CO₃ + H₂O

Stosuje się go w przemyśle szklarskim, ceramicznym, do produkcji środków piorących, w fotografii, do otrzymywania innych związków potasu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Potassium carbonate, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 11430 (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R.D.R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 4-82, ISBN 978-0-8493-0488-0 (ang.).
↑ ^a ^b Heinz Schultz, Günter Bauer, Erich Schachl, Fritz Hagedorn, Peter Schmittinger: Potassium Compounds. W: Ullmann's Encyclopedia of Chemical Industrial Chemistry. Weinheim: Wiley-VCH Verlag, 2005, s. 58–60. DOI: 10.1002/14356007.a22_039. ISBN 978-3-527-30673-2.

[PubChem-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Potassium carbonate, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 11430 (ang.).

[CRC88-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R.D.R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 4-82, ISBN 978-0-8493-0488-0 (ang.).

[Ullmann-3] Heinz Schultz, Günter Bauer, Erich Schachl, Fritz Hagedorn, Peter Schmittinger: Potassium Compounds. W: Ullmann's Encyclopedia of Chemical Industrial Chemistry. Weinheim: Wiley-VCH Verlag, 2005, s. 58–60. DOI: 10.1002/14356007.a22_039. ISBN 978-3-527-30673-2.

[1]

[2]

[3]