Władimir Komarow (generał)

Władimir Komarow
Владимир Комаров
	generał pułkownik
Data i miejsce urodzenia	12 grudnia 1904 ; Moskwa
Data i miejsce śmierci	14 grudnia 1976 ; Moskwa
	Przebieg służby
Lata służby	1926–1969
Siły zbrojne	Armia Czerwona; Armia Radziecka
Jednostki	13 Gwardyjska Dywizja Strzelecka (1944–45); 2 Gwardyjska Dywizja Strzelecka (1947–50)
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: bitwa pod Moskwą; bitwa na łuku kurskim; operacja lwowsko-sandomierska; operacja wiślańsko-odrzańska operacja sandomiersko-śląska; ; operacja dolnośląska; operacja berlińska; operacja praska;
Późniejsza praca	deputowany Rady Najwyższej ZSRR
	Odznaczenia
	;

Władimir Nikołajewicz Komarow (ros. Владимир Николаевич Комаров; ur. 29 listopada^?/12 grudnia 1904 w Moskwie, zm. 14 grudnia 1976 tamże) – radziecki wojskowy, generał pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

Do 1916 skończył 4 klasy szkoły miejskiej, pracował jako uczeń ślusarza i pomocnik inspektora pracy na kolei w podmoskiewskiej stacji, później jako robotnik w Osetii i Czeczenii, od sierpnia 1926 służył w Armii Czerwonej. W 1927 ukończył szkołę pułkową, w 1929 kursy przy kijowskiej szkole wojskowej, a w 1937 Wojskową Akademię Mechanizacji i Motoryzacji, dowodził pułkiem wojsk NKWD w Tyflisie. W marcu 1939 został aresztowany pod zarzutem spowodowania wypadku samochodowego i do lipca 1939 przechodził śledztwo, później został przywrócony do służby, w lipcu-sierpniu 1941 dowodził pułkiem piechoty na Froncie Północno-Zachodnim, brał udział w kontrnatarciu w rejonie Starej Russy, 28 sierpnia 1941 został ranny. Po wyjściu ze szpitala w Kineszmie w styczniu 1942 został dowódcą pułku na Froncie Kalinińskim, uczestniczył w bitwie pod Moskwą i w walkach w rejonie miasta Biełyj, 22 lipca 1942 został ranny i odesłany do szpitala w mieście Kirow. Od sierpnia do grudnia 1942 dowodził brygadą powietrznodesantową, a w grudniu 1942 – styczniu 1943 pułkiem powietrznodesantowym, od lutego do kwietnia 1943 był szefem sztabu dywizji powietrznodesantowej na Froncie Północno-Zachodnim, a od lipca 1943 do stycznia 1944 szefem sztabu dywizji strzeleckiej.

Od stycznia do października 1944 był szefem sztabu 33 Gwardyjskiego Korpusu Strzeleckiego, a od października 1944 do maja 1945 13 Gwardyjskiej Dywizji Strzeleckiej, walczył na Froncie Woroneskim, Stepowym, 2 i 1 Ukraińskim, brał udział w bitwie pod Kurskiem, wyzwoleniu Lewobrzeżnej Ukrainy, operacji kirowohradzkiej, humańsko-botoszańskiej, lwowsko-sandomierskiej, sandomiersko-śląskiej, dolnośląskiej, górnośląskiej, berlińskiej i praskiej, w sierpniu 1943 był lekko ranny. Szczególnie wyróżnił się podczas operacji sandomiersko-śląskiej pod koniec stycznia 1945, gdy po sforsowaniu Odry w rejonie wsi Lipki k. Brzegu jego dywizja uchwyciła przyczółek na lewym brzegu rzeki. Po wojnie dowodził dywizją w Centralnej Grupie Wojsk w Austrii, w latach 1947–1950 w Moskiewskim Okręgu Wojskowym, 1952–1953 dowodził korpusem piechoty, a 1953–1955 4 Zmechanizowaną Armią Gwardii w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech. W latach 1955–1957 był I zastępcą dowódcy Karpackiego Okręgu Wojskowego, na tym stanowisku brał udział w likwidacji powstania na Węgrzech w 1956, od czerwca 1957 do kwietnia 1960 dowodził wojskami Nadwołżańskiego Okręgu Wojskowego, a od kwietnia 1960 do lipca 1961 Białoruskiego Okręgu Wojskowego, 1961–1969 stał na czele Głównego Zarządu Przysposobienia Bojowego Wojsk Lądowych, we wrześniu 1969 zakończył służbę wojskową. W latach 1958–1966 był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR 5 i 6 kadencji. Otrzymał honorowe obywatelstwo Litomierzyc.

Awanse

podpułkownik (19 maja 1942)
pułkownik (22 lutego 1944)
generał major (27 czerwca 1945)
generał porucznik (11 maja 1949)
generał pułkownik (8 sierpnia 1955)

Odznaczenia

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (29 maja 1945)
Order Lenina (pięciokrotnie – 6 kwietnia 1945, 29 maja 1945, 20 kwietnia 1953, 11 grudnia 1964 i 31 października 1967)
Order Czerwonego Sztandaru (trzykrotnie - 1 kwietnia 1944, 3 listopada 1944 i 24 czerwca 1948)
Order Suworowa II klasy (23 września 1944)
Order Kutuzowa II klasy (7 marca 1957)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (30 sierpnia 1943)
Order Virtuti Militari V klasy (Polska Ludowa)
Order Krzyża Grunwaldu III klasy (Polska Ludowa)
Krzyż Wojenny Czechosłowacki 1939 (Czechosłowacja)

I medale.

Bibliografia

http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=728 (ros.)