2 Gwardyjska Dywizja Strzelecka

2 Gwardyjska Dywizja Strzelecka
2-я гвардейская стрелковая дивизия
	Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	18 września 1941
Rozformowanie	29 grudnia 1953
Nazwa wyróżniająca	Tamańska
	Tradycje
Nadanie sztandaru	28 stycznia 1942
Rodowód	127 Dywizja Strzelecka
Kontynuacja	2 Gwardyjska Tamańska Dywizja Zmechanizowana (od 1964)
	Działania zbrojne
	II wojna światowa (front wschodni) bitwa o Kaukaz; operacja noworosyjsko-tamańska; operacja desantowa kerczeńsko-eltigeńska; operacja Bagration; operacja nadbałtycka;
	Organizacja
Numer	в/ч пп 23626
Rodzaj sił zbrojnych	Armia Czerwona
Rodzaj wojsk	piechota
	Odznaczenia

2 Gwardyjska Dywizja Strzelecka (ros. 2-я гвардейская стрелковая дивизия) – związek taktyczny (dywizja) Armii Czerwonej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Decyzją Ludowego Komisarza Obrony №308, 127 Dywizja Strzelecka za zasługi w bitwie pod Smoleńskiem otrzymała miano gwardyjskiej, jako 2 Gwardyjska Dywizja Strzelecka^[1].

28 stycznia 1942 komisarz M. P. Małanin w imieniu Rady Najwyższej ZSRR przekazał żołnierzom 2GwDS Sztandar Gwardii^[2]. Następnego dnia dywizja została skierowana pod Rostów nad Donem. Wobec niemieckiej operacji Fall Blau broniła Nalczyku i Piatigorska, walcząc nad rzeką Baksan. Po przejściu do kontrofensywy, w 1943 odbiła Jessentuki i Czerkiesk. Wzięła udział w ofensywie na półwysep tamański, za co zyskała honorowy tytuł dywizji tamańskiej, oraz w desancie na Krym wyładowana na północ od miasta Kercz przez marynarzy Flotylli Azowskiej^[3].

W maju 1944 włączona w skład 2 Gwardyjskiej Armii pod Dorogobużem. Wzięła udział w Operacji „Bagration” (białoruskiej) uderzając na kierunku litewskim. Do kwietnia 1945 angażowała się w starcia z niemieckimi jednostkami na wybrzeżu bałtyckim. Wojnę zakończyła w Primorsku (lit. Žuvininkai, niem. Fischhausen).

Jesienią 1945 wycofana do Moskwy, w maju 1946 brała udział w defiladzie na placu Czerwonym^[4].

Dowódcy[edytuj | edytuj kod]

2GwDS dowodzili kolejno:

Nazwisko, imię	Ranga	Okres
Akimienko, Adrian Zacharowicz	pułkownik	18.09.1941 — 13.02.1942
Niewierow, Konstantin Pawłowicz	pułkownik	14.02.1942 — 14.08.1942
Zacharow, Fiodor Wasiljewicz	generał major	15.08.1942 — 13.10.1943
Turczinski, Adam Pietrowicz	generał major	14.10.1943 — 24.03.1944
Samochwałow, Nikita Siergiejewicz	pułkownik	25.03.1944 — 10.02.1945
Maksimowicz, Iosif Antonowicz	generał major	11.02.1945 — 05.1945
Gogolicyn, Gieorgij Aleksiejewicz	generał major	10.1945 — 04.1946
Michajłow, Dienis Wasiljewicz	generał major	04.1946 — 02.1947
Komarow, Władimir Nikołajewicz	generał major	02.1947 — 1950

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ И. СТАЛИН, Б. ШАПОШНИКОВ: Приказ Народного Комиссара Обороны Союза ССР № 308 от 18 сентября 1941 г..
↑ Tieriechow 1972 ↓, s. 87–89.
↑ Tieriechow 1972 ↓, s. 89–104.
↑ Fiedosiejew 2009 ↓.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

2-я гвардейская стрелковая дивизия. Справочник на сайте клуба «Память» Воронежского госуниверситета. (ros.).
2-я гвардейская стрелковая дивизия. [dostęp 2019-03-24]. (ros.).
Siemion Fiedosiejew. В музее второй гвардейской. „Техника и вооружение”, maj 2009. (ros.).
А. Tieriechow: Гвардейская Таманская. Воениздат, 1972. (ros.).
Robert Poirier, Albert Conner: Red Army order of battle in the Great Patriotic War. 1985. (ang.).

[1] И. СТАЛИН, Б. ШАПОШНИКОВ: Приказ Народного Комиссара Обороны Союза ССР № 308 от 18 сентября 1941 г..

[CITEREFTieriechow197287–89-2] Tieriechow 1972 ↓, s. 87–89.

[CITEREFTieriechow197289–104-3] Tieriechow 1972 ↓, s. 89–104.

[CITEREFFiedosiejew2009-4] Fiedosiejew 2009 ↓.

[1]

[2]

[3]

[4]