Władysław Turyczyn
 Władysław Turyczyn (przed 1934) | |
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 stycznia 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 grudnia 1959 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Odznaczenia | |
      
| |
.png){kind=small}
Władysław Paweł Turyczyn (18 stycznia 1894 w Makowie Podhalańskim, zm. 17 grudnia 1959 w Kętach) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 18 stycznia 1894 w Makowie Podhalańskim, w ówczesnym powiecie myślenickim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Romualda i Zofii z Puchalskich[1][2]. Ukończył szkołę powszechną w Kętach oraz c. k. Gimnazjum w Wadowicach, w którym w 1913 zdał egzamin dojrzałości[3]. Tam też należał do Strzelectwa. Przez rok odbywał studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, które przerwał aby w 1914 wstąpić do Legionów[4]. W czasie służby w Legionach Polskich awansował na stopień chorążego (1 kwietnia 1916) i podporucznika piechoty (1 kwietnia 1917)[5]. Od 1 lutego 1919 służył w baonie zapasowym 34.pp w Białej Podlaskiej. 25 czerwca 1920 został dowódcą baonu zapasowego 15 Pułku Piechoty w Brześciu Litewskim. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej.
Od 1922 służył w 72 Pułku Piechoty w Radomiu[4], w marcu 1926 został zatwierdzony na stanowisku oficera Przysposobienia Wojskowego[6]. 3 maja 1926 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 42. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. 23 grudnia 1929 został przeniesiony na stanowisko rejonowego komendanta stołecznego Przysposobienia Wojskowego przy 28 Dywizji Piechoty w Warszawie[4][8]. W marcu 1932 został przeniesiony z Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I do 30 Pułku Strzelców Kaniowskich w Warszawie na stanowisko dowódcy batalionu[4][9][10][11]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 11. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. W marcu 1939 pełnił służbę w Państwowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Warszawie na stanowisku szefa Wydziału Przysposobienia Wojskowego[13]. 7 listopada 1939 znalazł się w niewoli niemieckiej, przebywał w obozach jenieckich Rotenburg, Braunschweig i Oflag II C Woldenberg.
Po zakończeniu II wojny światowej osiadł wraz z żoną Izabelą w Kętach, gdzie zmarł 17 grudnia 1959. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Kętach (sektor 3_1-1-32)[14][2].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7024[15]
- Krzyż Niepodległości (9 listopada 1931)[16]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1938)[17]
- Krzyż Walecznych[15]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[18][15]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[2]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[2]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ a b c d Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ Sprawozdanie 1913 ↓, s. 46, 63.
- ↑ a b c d Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 25.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 marca 1926 roku. Dodatek „Obsada personalna przysposobienia wojskowego”, s. 4.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 125.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 382.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 233.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 560.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 18.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 14.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 444.
- ↑ Cmentarz komunalny w Kętach - wyszukiwarka osób pochowanych [online], kety.grobonet.com [dostęp 2021-06-15].
- ↑ a b c Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 28.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 9 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Turyczyn Władysław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.76-7308 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-30].
- Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Wadowicach za rok szkolny 1912/13. Wadowice: Nakładem Funduszu Naukowego, 1913.
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-06-16].
- Członkowie Związku Strzeleckiego (1910–1914)
- Jeńcy Oflagu II C Woldenberg
- Ludzie urodzeni w Makowie Podhalańskim
- Ludzie związani z Kętami
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 2 Pułku Piechoty Legionów
- Oficerowie piechoty Legionów Polskich 1914–1918
- Oficerowie Przysposobienia Wojskowego
- Pochowani w Kętach
- Podpułkownicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1894
- Zmarli w 1959
- Żołnierze II Brygady Legionów Polskich
- Żołnierze Polnische Wehrmacht