Włodzimierz Roefler

Włodzimierz Gwidon Roefler
Hrabia
	kapral podchorąży
Data i miejsce urodzenia	12 września 1921 ; Skępe
Data i miejsce śmierci	26 listopada 1971 ; Warszawa
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Krajowa
Formacja	Szare Szeregi
Stanowiska	d-ca V plutonu motoryzacyjnego 1. kompanii „Maciek” batalionu „Zośka”
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa powstanie warszawskie;
Późniejsza praca	dyrektor Szpitala Kolejowego w Pruszkowie
	Odznaczenia

Włodzimierz Gwidon Roefler ps. „Hrabia” (ur. 12 września 1921 w Skępem, zm. 26 listopada 1971 w Warszawie) – doktor nauk medycznych, chirurg, dyrektor Szpitala Kolejowego w Pruszkowie, kapral podchorąży Armii Krajowej, powstaniec warszawski, żołnierz batalionu „Zośka”.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Antoniego Mamerta (zm. 1979)^[1], nadleśniczego w Puszczy Kampinoskiej, i Aleksandry Michaliny z Wiśniewskich. Uczęszczał do gimnazjum im. Tadeusza Czackiego w Warszawie, którą ukończył w roku szkolnym 1937/38^[2].

Konspiracja i powstanie warszawskie

W 1941 r. zdał maturę w ramach tajnego nauczania w liceum im. Stanisława Staszica w Warszawie^[3]^[4]^[5]. Student tajnej medycyny w Prywatnej Szkole Zawodowej dla Pomocniczego Personelu Sanitarnego doc. Jana Zaorskiego^[6]. W latach 1943–1944 studiował i pracował w Szpitalu Wolskim. Działał w konspiracji. Należał do Hufca Centrum warszawskich Grup Szturmowych Szarych Szeregów. Wiosną 1944 ukończył tajną podchorążówkę „Agricola”, otrzymując stopień kaprala podchorążego. Brał udział w wielu akcjach dywersyjnych:

akcja Góral
akcja Sieczychy („Atak III” - grupa atakująca budynek szkoły)
akcja w Wilanowie (atak na posterunek żandarmerii niemieckiej, policji granatowej i „streifę” przy szosie powsińskiej oraz miejsce postoju lotników niemieckich w Wilanowie)
akcja pod Pogorzelą (ostrzelanie pociągu urlopowego, przewożącego Niemców)
akcja pod Szymanowem (wykolejenie pociągu pospiesznego, przewożącego niemieckich żołnierzy)

W powstaniu warszawskim walczył w szeregach Zgrupowania „Chrobry II”, w III plutonie 5. kompanii II batalionu Chrobry (od września do października). Po upadku powstania trafił do Oflagu VII A Murnau. Wyzwolony przez oddziały gen. Stanisława Maczka, przez kilka miesięcy służył w dywizji pancernej tego generała^[2].

Lata powojenne

W 1946 r. wrócił o Kraju i został przyjęty na czwarty rok studiów Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Ukończył już Akademię Medyczną w Warszawie, otrzymując dyplom nr 1 (1/5133/50) tej Uczelni wydany z datą 13 stycznia 1950 r. Pracował w Instytucie Hematologii. W 1956 r. uzyskał II stopień specjalizacji z chirurgii^[2]. Od 1959 r. pracował w Szpitalu Kolejowym w Pruszkowie, który powstał dzięki staraniom grupy lekarzy z Włodzimierzem Roeflerem na czele. Był dyrektorem szpitala i ordynatorem oddziału chirurgicznego^[7]. Na podstawie rozprawy doktorskiej pt. Cholangioskopia śródoperacyjna w diagnostyce chorób dróg żółciowych oraz po złożeniu egzaminów, uchwałą Rady Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie z dnia 29 kwietnia 1966 r. nadano mu stopień naukowy doktora nauk medycznych^[2].

Był mężem Barbary Zawirskiej (1924–2014), lekarki dziecięcej, która w czasie powstania warszawskiego była sanitariuszką ps. „Barbara”, „Baśka”^[8]^[9].

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 3-5,6-17)^[10].

Ordery i odznaczenia

Upamiętnienie

Jest patronem Szpitala Kolejowego w Pruszkowie^[11].

Przypisy

↑ Cmentarz Stare Powązki: ANTONI MAMERT ROEFLER, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-10-12] .
↑ ^a ^b ^c ^d Maria J. Turos. Dyplom z numerem 1. Dr Włodzimierz Roefler (1921–1971). „Medycyna Dydaktyka Wychowanie”, s. 46–51, 2020. ISSN 0137-6543. [dostęp 2023-10-12].
↑ Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906–1950.
↑ Wspomnienie na stronach Warszawskiego Towarzystwa Lekarskiego.
↑ Znani absolwenci XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Warszawie [dostęp 2023-10-12].
↑ Tabliczka #140 [online], armiakrajowa.org.pl [dostęp 2023-10-12] .
↑ Historia Szpitala Kolejowego im. Włodzimierza Roeflera w Pruszkowie. [dostęp 2011-01-08].
↑ Powstańcze Biogramy - Barbara Zawirska [online], www.1944.pl [dostęp 2023-10-12] (pol.).
↑ Powstańcze Biogramy - Włodzimierz Roefler [online], www.1944.pl [dostęp 2023-10-12] (pol.).
↑ Cmentarz Stare Powązki: MAREK ANTONI ZAWIRSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-03] .
↑ Szpital Kolejowy im. dr med. Włodzimierza Roeflera ul. Warsztatowa 1, 05-800 Pruszków [online], Mazowieckie Centrum Rehabilitacji "Stocer" Sp. z o.o. [dostęp 2023-10-12] (pol.).

Bibliografia

„Życie Warszawy”, nr 287 z 1 grudnia 1971, s. 6–7 (nekrologi)
Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906–1950. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988, s. 519, 598. ISBN 83-06-01691-2.
Anna Borkiewicz-Celińska: Batalion „Zośka”. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1990. ISBN 83-06-01851-6.

Linki zewnętrzne

Muzeum Powstania Warszawskiego. Powstańcze biogramy - Włodzimierz Roefler

[1] Cmentarz Stare Powązki: ANTONI MAMERT ROEFLER, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-10-12] .

[:0-2] Maria J. Turos. Dyplom z numerem 1. Dr Włodzimierz Roefler (1921–1971). „Medycyna Dydaktyka Wychowanie”, s. 46–51, 2020. ISSN 0137-6543. [dostęp 2023-10-12].

[3] Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906–1950.

[4] Wspomnienie na stronach Warszawskiego Towarzystwa Lekarskiego.

[5] Znani absolwenci XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Warszawie [dostęp 2023-10-12].

[6] Tabliczka #140 [online], armiakrajowa.org.pl [dostęp 2023-10-12] .

[7] Historia Szpitala Kolejowego im. Włodzimierza Roeflera w Pruszkowie. [dostęp 2011-01-08].

[8] Powstańcze Biogramy - Barbara Zawirska [online], www.1944.pl [dostęp 2023-10-12] (pol.).

[9] Powstańcze Biogramy - Włodzimierz Roefler [online], www.1944.pl [dostęp 2023-10-12] (pol.).

[10] Cmentarz Stare Powązki: MAREK ANTONI ZAWIRSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-03] .

[11] Szpital Kolejowy im. dr med. Włodzimierza Roeflera ul. Warsztatowa 1, 05-800 Pruszków [online], Mazowieckie Centrum Rehabilitacji "Stocer" Sp. z o.o. [dostęp 2023-10-12] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]