Wielkie Księstwo Ruskie

Wielkie Księstwo Ruskie
Велике князівство Руське
	1658–1659
	Herb
Ustrój polityczny	demokracja szlachecka
Stolica	Kijów
Data powstania	1658
Data likwidacji	1659
Władca	Jan I Kazimierz Waza
Powierzchnia	ok. 250 000 km²
Religia dominująca	prawosławie
	; Rzeczpospolita Trojga Narodów w roku 1658
	Położenie na mapie świata Wielkie Księstwo Ruskie
	50,45°N 30,52°E/50,450000 30,516667

Wielkie Księstwo Ruskie (ukr. Велике Князівство Руське, Wełyke Kniaziwstwo Ruśke^[1]) – państwo obejmujące ziemie dzisiejszej środkowej Ukrainy, istniejące od września 1658 do 1659 r.

Wielkie Księstwo Ruskie zostało utworzone na mocy unii hadziackiej pomiędzy Rzecząpospolitą a Kozackim Wojskiem Zaporoskim, z ziem województw: kijowskiego, bracławskiego i czernihowskiego. Województwa te zostały wyodrębnione już w 1649 r., na podstawie Ugody zborowskiej^[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ВЕЛИКЕ КНЯЗІВСТВО РУСЬКЕ Циклоп – енциклопедії та словники.
↑ W czerwcu 1648 Tuhaj Bej w rozmowie z więzionym przez siebie hetmanem Potockim powiedział, że jednym z celów Kozaków jest aby po Białą Cerkiew udzielne mieli i ograniczone państwo (list Jana Ulińskiego i Stanisława Jaskólskiego wysłany z Baru 9 czerwca 1648 r. do Podkanclerzego Leszczyńskiego, w: Księga pamiętnicza Jakuba Michałowskiego, wojskiego lubelskiego a późniéj kasztelana bieckiego wyd. Antoni Zygmunt Helcel, Kraków 1864, Dok nr 18, s. 39). Rok później Jakub Śmiarowski, poseł Rzeczypospolitej do Chmielnickiego donosił, że Wojsko Zaporoskie przy udzielnym Księstwie Ruskim, jeżeli przyjdzie do zgody, ma się wolą koniecznie zasadzić, i co postanowi, żeby mu król poprzysiągł (Olszewskiego, Kozaka Pana Śmiarowskiego relacya sekretna około 25 maja 1649, tamże, Dok nr 115, s. 396n, p. też Punkta sekretney relaciey tego z listem Chmielnickiego przyjechał, w: Ojczyste spominki w pismach do dziejów dawnéj Polski, diaryusze, relacye, pamiętniki i.t.p., zebrał Ambroży Grabowski, Kraków 1845, t. 2, s. 36n, pisownia uwspółcześniona).

Bibliografia, literatura, linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Piotr Kroll Od ugody hadziackiej do Cudnowa. Kozaczyzna między Rzecząpospolitą a Moskwą w latach 1658–1660, Warszawa 2008, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, ISBN 978-83-235-0496-2.
Janusz Tazbir, Jak Polska Ukrainę straciła w Polityka 4 listopada 2009;
HADZIACZ
HERBY ZIEMSKIE RZECZYPOSPOLITEJ. republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-03)].
Stosunki polsko-rosyjskie w XVI i XVII wieku. historia.terramail.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-01-20)].
Rzeczypospolita wobec idei odnowienia unii hadziackiej w latach 1660–1682. studiapolskoukrainskie.uw.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-24)].
cyclop.com.ua ВЕЛИКЕ КНЯЗІВСТВО РУСЬКЕ
gazeta.ua Великим Князівством Руським Україна побула півроку

[ВЕЛИКЕ_КНЯЗІВСТВО_РУСЬКЕ-1] ВЕЛИКЕ КНЯЗІВСТВО РУСЬКЕ Циклоп – енциклопедії та словники.

[2] W czerwcu 1648 Tuhaj Bej w rozmowie z więzionym przez siebie hetmanem Potockim powiedział, że jednym z celów Kozaków jest aby po Białą Cerkiew udzielne mieli i ograniczone państwo (list Jana Ulińskiego i Stanisława Jaskólskiego wysłany z Baru 9 czerwca 1648 r. do Podkanclerzego Leszczyńskiego, w: Księga pamiętnicza Jakuba Michałowskiego, wojskiego lubelskiego a późniéj kasztelana bieckiego wyd. Antoni Zygmunt Helcel, Kraków 1864, Dok nr 18, s. 39). Rok później Jakub Śmiarowski, poseł Rzeczypospolitej do Chmielnickiego donosił, że Wojsko Zaporoskie przy udzielnym Księstwie Ruskim, jeżeli przyjdzie do zgody, ma się wolą koniecznie zasadzić, i co postanowi, żeby mu król poprzysiągł (Olszewskiego, Kozaka Pana Śmiarowskiego relacya sekretna około 25 maja 1649, tamże, Dok nr 115, s. 396n, p. też Punkta sekretney relaciey tego z listem Chmielnickiego przyjechał, w: Ojczyste spominki w pismach do dziejów dawnéj Polski, diaryusze, relacye, pamiętniki i.t.p., zebrał Ambroży Grabowski, Kraków 1845, t. 2, s. 36n, pisownia uwspółcześniona).

[1]

[2]