Przejdź do zawartości

Wielkie Księstwo Ruskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wielkie Księstwo Ruskie
Велике князівство Руське
1658–1659
Herb
Herb
Ustrój polityczny

demokracja szlachecka

Stolica

Kijów

Data powstania

1658

Data likwidacji

1659

Władca

Jan I Kazimierz Waza

Powierzchnia

ok. 250 000 km²

Religia dominująca

prawosławie

Mapa opisywanego kraju
Rzeczpospolita Trojga Narodów w roku 1658
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry znajduje się punkt z opisem „Wielkie Księstwo Ruskie”
50,45°N 30,52°E/50,450000 30,516667

Wielkie Księstwo Ruskie (ukr. Велике Князівство Руське, Wełyke Kniaziwstwo Ruśke[1]) – państwo obejmujące ziemie dzisiejszej środkowej Ukrainy, istniejące od września 1658 do 1659 r.

Wielkie Księstwo Ruskie zostało utworzone na mocy unii hadziackiej pomiędzy Rzecząpospolitą a Kozackim Wojskiem Zaporoskim, z ziem województw: kijowskiego, bracławskiego i czernihowskiego. Województwa te zostały wyodrębnione już w 1649 r., na podstawie Ugody zborowskiej[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
Akt ugody hadziackiej

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ВЕЛИКЕ КНЯЗІВСТВО РУСЬКЕ Циклоп – енциклопедії та словники.
  2. W czerwcu 1648 Tuhaj Bej w rozmowie z więzionym przez siebie hetmanem Potockim powiedział, że jednym z celów Kozaków jest aby po Białą Cerkiew udzielne mieli i ograniczone państwo (list Jana Ulińskiego i Stanisława Jaskólskiego wysłany z Baru 9 czerwca 1648 r. do Podkanclerzego Leszczyńskiego, w: Księga pamiętnicza Jakuba Michałowskiego, wojskiego lubelskiego a późniéj kasztelana bieckiego wyd. Antoni Zygmunt Helcel, Kraków 1864, Dok nr 18, s. 39). Rok później Jakub Śmiarowski, poseł Rzeczypospolitej do Chmielnickiego donosił, że Wojsko Zaporoskie przy udzielnym Księstwie Ruskim, jeżeli przyjdzie do zgody, ma się wolą koniecznie zasadzić, i co postanowi, żeby mu król poprzysiągł (Olszewskiego, Kozaka Pana Śmiarowskiego relacya sekretna około 25 maja 1649, tamże, Dok nr 115, s. 396n, p. też Punkta sekretney relaciey tego z listem Chmielnickiego przyjechał, w: Ojczyste spominki w pismach do dziejów dawnéj Polski, diaryusze, relacye, pamiętniki i.t.p., zebrał Ambroży Grabowski, Kraków 1845, t. 2, s. 36n, pisownia uwspółcześniona).

Bibliografia, literatura, linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]