Przejdź do zawartości

Wina francuskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Najważniejsze francuskie regiony winiarskie
Pomnik czerwonego winogrona w Blauvac
Winnica w apelacji Pouilly-Fumé na tle château

Wina francuskie – wina produkowane we Francji, pod względem powierzchni upraw winorośli (po Hiszpanii) drugim kraju na świecie, pod względem wielkości produkcji – liderem (przy czym w niektórych rocznikach Włochy produkowały więcej)[1]. Powierzchnia upraw wynosiła w 2010 roku 825 000 ha, a kraj wyprodukował wtedy 44,9 mln hl wina[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Winorośl była uprawiana we Francji już w czasach starożytnych, najpierw w regionie śródziemnomorskim, a później także w głębi kraju[2][3][4]. Liczne popularne obecnie na całym świecie odmiany (merlot, cabernet sauvignon, chardonnay, chenin blanc) wywodzą się stąd[5][6][7][8]. Załamanie przemysłu winiarskiego przyniosła klęska filoksery w II połowie XIX wieku. Od XX wieku Francja boryka się z nadprodukcją wina, czemu próbuje się przeciwdziałać subwencjami na karczowanie winnic i destylacją na alkohol[9].

Wino Château Pétrus, produkowane w apelacji AOC Pomerol we Francji w 95% ze szczepu merlot utrzymywało przez 20 lat tytuł najdroższego wina świata[10].

Odmiany

[edytuj | edytuj kod]

Dwie trzecie winnic jest obsadzone czerwonymi szczepami winorośli[11][12][13]. Spośród nich najważniejsze to merlot, grenache, syrah, cabernet sauvignon, carignan, cabernet franc, pinot noir i gamay[11][14].

Najważniejszymi (pod względem powierzchni upraw) białymi odmianami były w 2010 roku ugni blanc, chardonnay, sauvignon blanc. melon de bourgogne i sémillon, każda z nich uprawiana na ponad 10 000 ha[12][14][15]. Pierwsza z nich ma mniejsze znaczenie w produkcji win stołowych, a częściej jest uprawiana w celu destylacji na koniak albo armaniak.

Regiony winiarskie

[edytuj | edytuj kod]

Winorośl jest powszechnie uprawiana na terenie kraju. Najważniejsze regiony winiarskie leżą w południowej i środkowej części kraju[15].

Klasyfikacja

[edytuj | edytuj kod]

Francuski system klasyfikacji win jest skomplikowany i w momencie powstania w 1935 był pierwszym obejmującym cały kraj[13]. W większości przypadków producenci starają się oznaczyć wino określeniem, które będzie jak najbardziej ograniczone terytorialnie.

  • wina stołowe – vin de table, najprostszy rodzaj wina, produkowanego masowo z winogron, które mogą pochodzić z różnych regionów Francji. Może także być mieszane z kilku roczników[9].
  • wina regionalne – vin de pays, po raz pierwszy zdefiniowane w 1968 roku wina pochodzące z regionu wskazanego w nazwie, np. Vin de Pays d'Oc (Langwedocja)[16]. Często stosowane dla win jednoodmianowych w przypadku, gdy miejscowa apelacja wymaga mieszania kilku szczepów albo gdy nie spełniają innych jej przepisów (np. ograniczenie wydajności, sposób winifikacji, wykorzystanie winogron z sąsiednich terenów itp.)[9][16].
  • wina klasy VDQS – wina z wyróżnionych regionów, które nie osiągnęły jeszcze statusu samodzielnej apelacji, ale mają taki potencjał[9]. Kategoria jest marginalna – obejmuje ok. 1% win i z reguły stanowi przedsionek do uzyskania apelacji AOC[13][16].
  • wina oznaczone apelacją AOC – podlegające ostrym normom produkcyjnym i odwołujące się do tradycji; m.in. muszą być produkowane z odmian winogron określonych w rozporządzeniu, uprawiane w zdefiniowany sposób na ograniczonym terenie zwanym apelacją[9]. Regulacje dotyczą także procesu winifikacji i maksymalnej ilości wina, jakie wolno wyprodukować z hektara winnicy (ograniczenie zbiorów sprzyja koncentracji aromatów) oraz w niektórych przypadkach okresu starzenia w beczkach albo butelkach[13]. Zgodność procesu produkcyjnego z przepisami jest kontrolowana przez organy nadzorcze[13]. Istnieje więcej niż 470 apelacji AOC[13]. Wśród apelacji wyróżnia się apelacje:
    • makroregionalne, obejmujące całe regiony. Przykładami mogą być: AOC Bordeaux, AOC Bourgogne (Burgundia) albo AOC Languedoc
    • regionalne apelacje, o mniejszym obszarze produkcji, rozpościerające się na obszarze kilku do kilkudziesięciu gmin i biorące swoją nazwę od nazwy regionu, np. Mâcon AOC, Corbières AOC, Haut-Médoc, Beaujolais AOC
    • subregionalną apelacją AOC, często biorące nazwę od jednej z miejscowości leżącej na terenie apelacji (np. Vouvray, Bandol).
    • wina z gminnych apelacji, gdzie certyfikowany rejon upraw jest ograniczony do jednej gminy. W zależności od regulacji nazwa gminy jest nazwą apelacji (Gigondas AOC) albo uzupełnia nazwę bardziej ogólnej apelacji (np. Tautavel w regionie Côtes du Roussillon może oznaczać swoje wina jako AOC Côtes du Roussillon-Villages Tautavel AOC)
    • wina z tzw. cru, pochodzące ze ściśle określonej i sklasyfikowanej winnicy. Typowe dla regionu Bordeaux, Burgundii i Alzacji. Spotykane jest także kategorii cru (np. 2ème cru classé - winnica II kategorii wśród wyróżnionych)

Producent spełniający wymagania apelacji ściślej określonej ma możliwość oznaczenia swojego wina jako pochodzące z apelacji bardziej ogólnej, jeśli np. uzna, że jest bardziej rozpoznawalna. Niektórzy podają na etykiecie określenia wskazujące na bardziej znany region obejmujący obszar produkcji tego wina, np. Vin de Bourgogne (wino burgundzkie) na winach z obszaru Mâconnais.

Kategoria AOC jest stopniowo zastępowana kategorią AOP (appellation d’origine protegée), znaną z innych wyrobów spożywczych.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
 Zobacz też kategorię: Francuskie regiony winiarskie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Deutscher Wein Statistik. Deutscher Weininstitut, 2011. [dostęp 2013-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 listopada 2012)]. (niem. • ang.).
  2. ↑ André Dominé i inni, Francja, [w:] André Dominé, Wino, wyd. 2, Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2009, s. 232, ISBN 978-83-7626-712-8 (pol.).
  3. ↑ André Dominé i inni, Francja, [w:] André Dominé, Wino, wyd. 2, Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2009, s. 310-313, ISBN 978-83-7626-712-8 (pol.).
  4. ↑ André Dominé i inni, Francja, [w:] André Dominé, Wino, wyd. 2, Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2009, s. 316, ISBN 978-83-7626-712-8 (pol.).
  5. ↑ Merlot w bazie danych Instytutu Hodowli Winorośli Geilweilerhof. [dostęp 2013-01-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 września 2016)]. (ang.).
  6. ↑ Cabernet sauvignon w bazie danych Instytutu Hodowli Winorośli Geilweilerhof. [dostęp 2013-01-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 września 2016)]. (ang.).
  7. ↑ Chardonnay w bazie danych Instytutu Hodowli Winorośli Geilweilerhof. [dostęp 2013-01-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 września 2016)]. (ang.).
  8. ↑ Chenin blanc w bazie danych Instytutu Hodowli Winorośli Geilweilerhof. [dostęp 2013-01-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 września 2016)]. (ang.).
  9. ↑ a b c d e Hugh Johnson, Jancis Robinson: Wielki atlas świata win. Buchmann, 2008, s. 52. ISBN 978-83-7670-164-6. (pol.).
  10. ↑ Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 120-123. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
  11. ↑ a b Les cépages noirs dans le vignoble. FranceAgriMer Stats, 2010. [dostęp 2013-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 lipca 2011)]. (fr.).
  12. ↑ a b Les cépages blancs dans le vignoble. FranceAgriMer Stats, 2010. [dostęp 2013-01-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 lipca 2011)]. (fr.).
  13. ↑ a b c d e f Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 54. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
  14. ↑ a b Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 58. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
  15. ↑ a b Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 55. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
  16. ↑ a b c Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 56. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
Wina według pochodzenia geograficzno-państwowego
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wina_francuskie&oldid=72859129”