Wisielec (tarot)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wisielec
Zdrajca
Ilustracja
Wisielec z talii Karola VI (XV wiek)
Numer arkanu

XII

Znak astrologiczny
lub hermetyczny

woda[1]

Litera alfabetu
hebrajskiego

מ (mem)[1]

Wisielec – karta tarota należąca do Arkanów Wielkich. Oznaczana numerem XII, czasem identyfikowana z bogiem Odynem wiszącym na drzewie Yggdrasil.

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Karta przedstawia młodego mężczyznę powieszonego za lewą nogę, z rękami za plecami. Charakterystyczną cechą wizerunku przedstawianego na Karcie Wisielca jest to, że twarz powieszonej postaci nie wyraża cierpienia.

Znaczenie[edytuj | edytuj kod]

Karta Wisielca oznacza zastój, brak działania. Jest symbolem medytacji i rozmyślań, duchową izolacją od świata i skupieniem się na własnym wnętrzu. Czasem bywa kojarzona z człowiekiem rozmyślającym nad własnymi problemami. Wyraz twarzy postaci na karcie pozwala też interpretować ją jako symbol błogości i zadowolenia z ustabilizowanego życia.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Arkana tarota: tabela pt. Kabalistyczna i astrologiczna symbolika kart Wielkich Wtajemniczeń przyjęta przez Zakon Złotego Świtu i oparta na systemie opracowanym przez MacGregora Mathersa i Artura Edwarda Waite'a. W: Jan Witold Suliga: Biblia Szatana. Łódź: Krajowa Agencja Wydawnicza w Łodzi, 1991, s. 6. ISBN 83-03-03220-8.