Wojciech Giełżyński

Wojciech Giełżyński
	; Wojciech Giełżyński; (Warszawa, 2006)
Data i miejsce urodzenia	9 maja 1930 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	3 marca 2015 ; Warszawa
Narodowość	polska
Język	polski
Dziedzina sztuki	reportaż
	Ważne dzieła
	Medytacje o Świecie Trzecim; Rewolucja w imię Allacha; Byłem gościem Chomeiniego; Gdańsk. Sierpień 80; Budowanie Niepodległej; Edward Abramowski, zwiastun Solidarności; Ani Wschód ani Zachód; Prywatna historia XX wieku; Inne światy inne drogi; Pół świata – moje!; Sto twarzy Jugosławii;
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Wojciech Stefan Giełżyński (ur. 9 maja 1930 w Warszawie, zm. 3 marca 2015 tamże) – polski dziennikarz i reportażysta.

Życiorys

Debiutował w wieku 16 lat, pod pseudonimem Wojciech Stefan^[1], na łamach „Gazety Ludowej”, niezależnego dziennika, którego naczelnym był jego ojciec, Witold Giełżyński (korygował on teksty syna, m.in. pod kątem gramatycznym^[1]). Ukończył Liceum im. Stefana Batorego, następnie studia ekonomiczne w Szkole Głównej Handlowej, po których został reporterem działu sportowego tygodnika „Dookoła Świata” (na studiach pracował w piśmie „Repatriant”, które namawiało ludzi starej emigracji do powrotów do Polski^[1]). Sportowiec, dwukrotny mistrz Polski w wioślarstwie. Pracował w pismach: „Współczesność”, „Panorama”, „Kontynenty” (prowadził dział Azji), od 1972 współpracował blisko z „Polityką” (z której odszedł po strajku w Stoczni Gdańskiej w 1980). W stanie wojennym przeszedł do prasy drugiego obiegu, redagował miesięcznik „Vacat” (ps. Jan Lech, Pol.X., Weronika), współredagował „Przegląd Wiadomości Agencyjnych”. Ostatnim jego etatowym miejscem pracy w dziennikarstwie był „Tygodnik Solidarność” w latach 1989–1992.

W 1987 uczestniczył w reaktywacji PPS, a w 1988 – w majowym i sierpniowym strajku w Stoczni Gdańskiej. Był członkiem Rady Programowej Unii Pracy. Związany z masonerią, której wybitnym przedstawicielem był także jego ojciec.

Od 1995 do 2006 rektor nieistniejącej już Wyższej Szkoły Komunikowania i Mediów Społecznych im. Jerzego Giedroycia w Warszawie.

Autor ok. pięciu tysięcy publikacji prasowych, komentarzy radiowych i telewizyjnych – oraz ponad 60 książek, głównie o Trzecim Świecie, jak i z zakresu problematyki społeczno-politycznej.

Odwiedził w wędrówkach reporterskich 85 krajów. Otrzymał za swą twórczość szereg nagród i wyróżnień m.in. nagrodę im. Juliana Bruna.

W latach 1960–1981 należał do PZPR^[2]. Przyznał się do siedmiu lat współpracy z SB (TW ps. Jerzy Stefański), zakończonej w 1964.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi^[2].

Mieszkał w Warszawie przy ul. T. Sygietyńskiego.

Pochowany 10 marca 2015 w grobie rodzinnym na cmentarzu Stare Powązki (kwatera 36-5-3,4)^[3].

Twórczość

Indonezja, archipelag niepokojów. 1966, seria: Świat się zmienia.
Oko w oko z polityką. 1968.
Aż do najdalszych granic. Warszawa: Wydawnictwo Iskry, 1972, seria: Łowcy sensacji.
Medytacje o Świecie Trzecim. 1972.
Sto twarzy Jugosławii. 1977.
Kraj świętych krów i biednych ludzi. Krajowa Agencja Wydawnicza, 1977.
Rewolucja w imię Allacha. Książka i Wiedza, 1979.
Rewolucja w imię Augusta Sandino. Wydawnictwo Iskry, 1979. ISBN 83-207-0142-2.
Jeśli nawet umrzesz, pozostań. 1979.
Gra o Himalaje. Wydawnictwo Iskry, 1980. ISBN 83-207-0259-3.
Byłem gościem Chomeiniego. Książka i Wiedza, 1981.
Gdańsk. Sierpień 80. Lech Stefański (współautor). 1981.
Moja prywatna Vistuliada. Wydawnictwo Iskry, 1983. ISBN 83-207-0638-6.
Budowanie Niepodległej. Paryż: Instytut Literacki, 1985.
Edward Abramowski, zwiastun Solidarności. Wydawnictwo Polonia, 1986. ISBN 0-902352-53-9.
Ani Wschód ani Zachód. Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 1989.
Opiumowa dżungla. Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1989. ISBN 83-203-1819-X.
Jaćwięgi są wśród nas. Warszawa: Wydawnictwo Iskry, 2001. ISBN 83-207-1666-7.
Nepal - horror i sielanka. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz S.A., 2001. ISBN 83-88276-92-1.
Szatan wraca do Iranu. Krajowa Agencja Wydawnicza, 2001. ISBN 83-88072-35-8.
Prywatna historia XX wieku. Wydawnictwo Rosner i Wspólnicy, 2005. ISBN 83-89217-73-2.
Inne światy inne drogi. Bydgoszcz, Warszawa: Oficyna Wydawnicza Branta, 2006.
Wschód Wielkiego Wschodu. Warszawa: 2008, seria: Ex Oriente Lux.
Pół świata – moje!. Oficyna Wydawnicza Volumen, 2012. ISBN 978-83-7233-411-4.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Nasz wywiad. Rozmowa z Wojciechem Giełżyńskim, w: Czas, nr 2-3(11-12)/1988, s. 39
↑ ^a ^b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 237. ISBN 83-223-2073-6.
↑ Cmentarz Stare Powązki: GIEŁŻYŃSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-07-26] .

Linki zewnętrzne

[czas-1] Nasz wywiad. Rozmowa z Wojciechem Giełżyńskim, w: Czas, nr 2-3(11-12)/1988, s. 39

[O-2] Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 237. ISBN 83-223-2073-6.

[cmentarze-3] Cmentarz Stare Powązki: GIEŁŻYŃSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-07-26] .

[1]

[2]

[3]