World Touring Car Championship 2006

Sezon 2006 Mistrzostw World Touring Car Championship
	; Zdobywca tytułu mistrzowskiego w 2006 Andy Priaulx
Inauguracja	2 kwietnia
Zakończenie	19 listopada
Liczba wyścigów	20
	Mistrzowie
Kierowcy	Andy Priaulx
	Poprzedni sezon • Następny sezon
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sezon 2006 w World Touring Car Championship – trzecia edycja mistrzostw. Rozpoczął się 2 kwietnia na włoskim torze Monza, zaś zakończył 19 listopada na Guia Circuit w Makau. W sezonie rozegrano 20 wyścigów na 10 torach. W porównaniu do sezonu 2005 w kalendarzu nastąpiło parę zmian. Pierwsza z nich to inna lokalizacja rundy w Wielkiej Brytanii, która nie odbyła się na torze Silverstone, lecz na Brands Hatch. Druga zmiana to rezygnacja z rundy na torze Autodromo Enzo e Dino Ferrari we Włoszech. Na jej miejsce, z siódmej na czwartą, przesunięto rundę w Motorsport Arena Oschersleben w Niemczech. Po niej rozgrywaną debiutancką w serii rundę w Brazylii na torze Curitiba. Siódmą rundę stanowił również debiutancki wyścig na czeskim torze Autodrom Brno. W roku tym nie rozegrano rundy na Spa-Francorchamps w Belgii.

Kierowcy i zespoły[edytuj | edytuj kod]

Zespoły fabryczne
Zespół	Samochód	No.	Kierowca	Klasa	Rund
BMW Team UK	BMW 320si	1	Andy Priaulx	M	Wszystkie
BMW Team UK	BMW 320si	40	Jan Magnussen	M	10
SEAT Sport	SEAT León	2	Gabriele Tarquini	M	Wszystkie
		3	Rickard Rydell	M	Wszystkie
		9	Jordi Gené	M	Wszystkie
		10	Peter Terting	M	Wszystkie
		11	James Thompson	M	Wszystkie
		12	Yvan Muller	M	Wszystkie
		14	Florian Gruber	M	4
		21	Oscar Nogués	M	9
		66	André Couto	M	10
BMW Team Italy-Spain	BMW 320si	4	Alessandro Zanardi	M	Wszystkie
		5	Marcel Costa	M	1–4
		41	Duncan Huisman	M	5–10
Chevrolet RML	Chevrolet Lacetti	6	Robert Huff	M	Wszystkie
		7	Nicola Larini	M	Wszystkie
		8	Alain Menu	M	Wszystkie
N.technology	Alfa Romeo 156	15	Augusto Farfus	M	Wszystkie
		16	Gianni Morbidelli	M	Wszystkie
		18	Salvatore Tavano	M	Wszystkie
BMW Team Deutschland	BMW 320si	42	Jörg Müller	M	Wszystkie
BMW Team Deutschland	BMW 320si	43	Dirk Müller	M	Wszystkie
Zespoły niezależne
Zespół	Samochód	No.	Kierowca	Klasa	Rund
GR Asia	SEAT Toledo Cupra	19	Maurizio Ceresoli	MI	1–6
	SEAT Toledo Cupra	20	Tom Coronel	MI	1–2
	SEAT León	19	Maurizio Ceresoli	MI	7–10
	SEAT León	20	Tom Coronel	MI	3–10
JAS Motorsport	Honda Accord Euro R	23	Pierre-Yves Corthals	I	1–4, 6–10
		24	Ryan Sharp	I	1–7
		25	Fabrizio Giovanardi		5, 10
Proteam Motorsport	BMW 320si	30	Luca Rangoni	MI	Wszystkie
Proteam Motorsport	BMW 320i	31	Stefano D'Aste	MI	Wszystkie
Wiechers-Sport	BMW 320i	32	Oscar Alberto Hidalgo	MI	6
		33	Emmet O’Brien	MI	1–5
		34	Diego Romanini	MI	Wszystkie
		35	Jan Vonka	MI	7
Equipe TekProm	Alfa Romeo 156	36	Lucas Molo	MI	5
Maurer Motorsport	Chevrolet Lacetti	37	Rainer Bastuck	MI	7
		38	Vincent Radermecker	MI	7, 9
		48	María de Villota	MI	9
TFS-Yaco Racing	Toyota Corolla T-Sport	39	Philip Geipel	I	7
Československý Motorsport	Alfa Romeo 156 Gta	44	Jiří Janák	MI	1
Peugeot Sport Denmark	Peugeot 407	46	Jens Edman	I	1, 4
Kosifler Motorsport	BMW 320i	47	İbrahim Okyay	MI	8
DB Motorsport	Alfa Romeo 156	51	Alessandro Balzan	MI	1–2
DB Motorsport	Alfa Romeo 156	52	Elio Marchetti	MI	1–2
Scuderia La Torre	Alfa Romeo 156 Gta	53	Riccardo Romagnoli	MI	1–2
GDL Racing	BMW 320i	54	Emanuele Naspetti	MI	1–2
Zerocinque Motorsport	BMW 320i	55	Stefano Valli	MI	1–2
Zerocinque Motorsport	BMW 320i	56	Simone Iacone	MI	1–2
Scuderia del Girasole	SEAT León	57	Davide Roda	MI	1–2
	SEAT León	58	Roberto Colciago	MI	2
	SEAT Toledo Cupra	58	Roberto Colciago	MI	1
Ao's Racing Team	BMW 320i	62	Ao Chi Hong	MI	10

Ikona	Klasa
M	Producent
I	Niezależni

Kalendarz[edytuj | edytuj kod]

Event		Nazwa wyścigu	Tor	Data
1	R1	Wyścig Włoch	Autodromo Nazionale di Monza	2 kwietnia
1	R2	Wyścig Włoch	Autodromo Nazionale di Monza	2 kwietnia
2	R3	Wyścig Francji	Circuit de Nevers Magny-Cours	30 kwietnia
2	R4	Wyścig Francji	Circuit de Nevers Magny-Cours	30 kwietnia
3	R5	Wyścig Wielkiej Brytanii	Brands Hatch	21 maja
3	R6	Wyścig Wielkiej Brytanii	Brands Hatch	21 maja
4	R7	Wyścig Niemiec	Motorsport Arena Oschersleben	4 czerwca
4	R8	Wyścig Niemiec	Motorsport Arena Oschersleben	4 czerwca
5	R9	Wyścig Brazylii	Autódromo Internacional de Curitiba	2 lipca
5	R10	Wyścig Brazylii	Autódromo Internacional de Curitiba	2 lipca
6	R11	Wyścig Meksyku	Autódromo Miguel E. Abed	30 lipca
6	R12	Wyścig Meksyku	Autódromo Miguel E. Abed	30 lipca
7	R13	Wyścig Czech	Masaryk Circuit	3 września
7	R14	Wyścig Czech	Masaryk Circuit	3 września
8	R15	Wyścig Turcji	Istanbul Park	24 września
8	R16	Wyścig Turcji	Istanbul Park	24 września
9	R17	Wyścig Hiszpanii	Circuit Ricardo Tormo	8 października
9	R18	Wyścig Hiszpanii	Circuit Ricardo Tormo	8 października
10	R19	Wyścig Makau	Guia Circuit	19 listopada
10	R20	Wyścig Makau	Guia Circuit	19 listopada

Rezultaty wyścigów[edytuj | edytuj kod]

Wyścig		Nazwa wyścigu	Tor	Data	Pole Position	Najszybsze okrążenie	Zwycięzca	Wyniki
1	R1	Wyścig Włoch	Autodromo Nazionale di Monza	2 kwietnia	Andy Priaulx	Gabriele Tarquini	Andy Priaulx	Wyniki
1	R2	Wyścig Włoch	Autodromo Nazionale di Monza	2 kwietnia		James Thompson	Augusto Farfus	Wyniki
2	R3	Wyścig Francji	Circuit de Nevers Magny-Cours	30 kwietnia	Gabriele Tarquini	Dirk Müller	Dirk Müller	Wyniki
2	R4	Wyścig Francji	Circuit de Nevers Magny-Cours	30 kwietnia		Andy Priaulx	Andy Priaulx	Wyniki
3	R5	Wyścig Wielkiej Brytanii	Brands Hatch	21 maja	Rickard Rydell	Peter Terting	Yvan Muller	Wyniki
3	R6	Wyścig Wielkiej Brytanii	Brands Hatch	21 maja		Alain Menu	Alain Menu	Wyniki
4	R7	Wyścig Niemiec	Motorsport Arena Oschersleben	4 czerwca	Andy Priaulx	Rickard Rydell	Andy Priaulx	Wyniki
4	R8	Wyścig Niemiec	Motorsport Arena Oschersleben	4 czerwca		Augusto Farfus	Jörg Müller	Wyniki
5	R9	Wyścig Brazylii	Autódromo Internacional de Curitiba	2 lipca	Augusto Farfus	Jordi Gené	Jordi Gené	Wyniki
5	R10	Wyścig Brazylii	Autódromo Internacional de Curitiba	2 lipca		Alessandro Zanardi	Andy Priaulx	Wyniki
6	R11	Wyścig Meksyku	Autódromo Miguel E. Abed	30 lipca	Salvatore Tavano	Ryan Sharp	Salvatore Tavano	Wyniki
6	R12	Wyścig Meksyku	Autódromo Miguel E. Abed	30 lipca		Augusto Farfus	Augusto Farfus	Wyniki
7	R13	Wyścig Czech	Masaryk Circuit	3 września	Gabriele Tarquini	Yvan Muller	Jörg Müller	Wyniki
7	R14	Wyścig Czech	Masaryk Circuit	3 września		Robert Huff	Robert Huff	Wyniki
8	R15	Wyścig Turcji	Istanbul Park	24 września	Rickard Rydell	Duncan Huisman	Alessandro Zanardi	Wyniki
8	R16	Wyścig Turcji	Istanbul Park	24 września		Gabriele Tarquini	Gabriele Tarquini	Wyniki
9	R17	Wyścig Hiszpanii	Circuit Ricardo Tormo	8 października	Augusto Farfus	Jordi Gené	Augusto Farfus	Wyniki
9	R18	Wyścig Hiszpanii	Circuit Ricardo Tormo	8 października		Jörg Müller	Jörg Müller	Wyniki
10	R19	Wyścig Makau	Guia Circuit	19 listopada	Andy Priaulx	Alain Menu	Andy Priaulx	Wyniki
10	R20	Wyścig Makau	Guia Circuit	19 listopada		Yvan Muller	Jörg Müller	Wyniki

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa kierowców[edytuj | edytuj kod]

Kierowcy w sezonie 2006 byli nagradzani punktami w następującej kolejności: 10–8–6–5–4–3–2–1.

Poz^[1]	Kierowca	ITA		FRA		UK		GER		BRA		MEX		CZE		TUR		ESP		MAC		Pkt
1	Andy Priaulx	1	NU	8	1	8	8	1	10	8	1	18	7	5	2	14	NU	NU	8	1	5	73
2	Jörg Müller	28	25†	2	2	NU	NU	7	1	9	7	19	15	1	4	NU	8	6	1	6	1	72
3	Augusto Farfus Jr.	8	1	21	12	22	11	6	2	3	NU	2	1	NU	15	9	20†	1	5	5	NU	64
4	Yvan Muller	2	2	13	7	1	5	11	8	13	13	14	NU	3	3	13	NU	10	6	3	2	62
5	Gabriele Tarquini	5	6	4	5	6	4	4	7	4	5	10	8	NU	10	3	1	24†	NW	11	NU	57
6	Dirk Müller	4	NU	1	NW	9	6	2	3	20	15	6	4	9	5	4	7	11	7	14	8	54
7	Rickard Rydell	6	22†	3	NU	5	2	3	5	6	NU	8	3	NU	NW	2	4	23†	20	16	14†	54
8	James Thompson	3	9	7	4	3	3	5	6	5	4	5	5	14	24†	17	13	9	12	10	4	54
9	Peter Terting	13	8	6	6	2	18	8	4	2	6	9	NU	10	8	6	2	5	21	8	NU	49
10	Jordi Gené	12	5	5	3	18	10	16	14	1	14	11	9	4	6	NU	5	16	NU	12	NU	36
11	Alessandro Zanardi	7	23†	14	NU	10	9	24	13	10	3	17	NU	2	22†	1	9	15	17	23	9	26
12	Nicola Larini	27	7	11	8	NS	12	14	21	NU	NW	15	NU	11	7	7	3	3	4	22†	NW	24
13	Duncan Huisman									11	16	21	11	18	9	5	10	7	2	2	13	22
14	Gianni Morbidelli	29†	10	20	14	12	7	9	11	7	2	7	2	17	14	10	16	13	11	NU	NW	22
15	Alain Menu	10	3	19	13	7	1	13	NU	19	10	12	NU	7	NU	20†	NU	8	9	21†	10	21
16	Robert Huff	19	12	9	9	4	NU	12	9	18	8	NU	NW	8	1	15	6	NU	15	9	NU	20
17	Tom Coronel	NU	13	10	16	13	14	10	12	14	11	4	6	6	23†	8	12	14	13	7	3	20
18	Salvatore Tavano	NU	NW	NS	15	21	16	23	17	15	9	1	NU	15	18	NS	15	4	10	15	NU	15
19	Luca Rangoni	15	NU	12	21	20	15	17	23	17	NU	23	12	NU	12	21†	21†	2	3	20	12	14
20	Fabrizio Giovanardi									16	NW									4	6	8
21	Ryan Sharp	18	14	22	NU	16	13	25	18	12	12	3	NU	12	17							6
22	Alessandro Balzan	9	4	NU	17																	5
23	André Couto																			13	7	2
24	Stefano D'Aste	14	21	18	10	19	NU	19	19	NU	NU	22	NU	13	11	12	11	20	19	NU	11	0
25	Pierre-Yves Corthals	22	NW	16	NU	17	NU	NU	NW			13	10	16	16	11	19	12	16			0
26	Marcel Costa	11	NU	NU	NU	11	NU	18	16													0
27	Roberto Colciago	NU	NW	15	11																	0
28	Simone Iacone	16	11	25	NW																	0
29	Vincent Radermecker													19	13			18	14			0
30	Diego Romanini	20	24†	27	22	15	NU	22	25†	22	17	20	13	23	19	18	18	22	23	18	15	0
31	Maurizio Ceresoli	25	19	NS	19	14	19	21	22	NU	NW	16	16†	20	NS	16	17	17	18	17	NU	0
32	İbrahim Okyay															19	14					0
33	Oscar Hidalgo											24	14									0
34	Florian Gruber							15	15													0
35	Emmet O’Brien	26†	15	23	23	NU	17	NU	24	21	NU											0
36	Riccardo Romagnoli	17	16	26	18																	0
37	Stefano Valli	24	17	NU	NW																	0
38	Emanuele Naspetti	30†	NW	17	NU																	0
39	Jiří Janák	21	18																			0
40	Lucas Molo									NU	18†											0
41	Oscar Nogués																	19	22			0
42	Ao Chi Hong																			19	NU	0
43	Davide Roda	23	20	28	20																	0
44	Jens Edman	NU	NW					20	20													0
45	Rainer Bastuck													22	20							0
46	Phillip Geipel													21	NU							0
47	María de Villota																	21	NU			0
48	Jan Vonka													NU	21							0
49	Elio Marchetti	NU	NW	24	NU																	0
	Jan Magnussen																			NU	NU	0
Poz	Kierowca	ITA		FRA		UK		GER		BRA		MEX		CZE		TUR		ESP		MAC		Pkt

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Pogrubione – Pole position
Kursywa – Najszybsze okrążenie
† – kierowcy, którzy nie ukończyli wyścigu, ale zostali sklasyfikowani po ukończeniu 90% wyścigu.

Trofeum Yokohamy (kierowcy)[edytuj | edytuj kod]

Kierowcy zdobywali w tej klasie następującą liczbę punktów 10–8–6–5–4–3–2–1 w zależności od miejsca w wyścigu w klasie Yokohama Independent Trophy.

Poz^[2]	Kierowca	Zespół	Samochód	Zwycięstw	Punktów
1	Tom Coronel	GR Asia	SEAT León	10	178
2	Luca Rangoni	Proteam Motorsport	BMW 320si	2	100
3	Stefano D'Aste	Proteam Motorsport	BMW 320i	3	93
4	Ryan Sharp	JAS Motorsport	Honda Accord Euro R	3	75
5	Maurizio Ceresoli	GR Asia	SEAT Toledo Cupra	0	69
6	Diego Romanini	Wiechers Sport	BMW 320i	0	67
7	Pierre-Yves Corthals	JAS Motorsport	Honda Accord Euro R	0	57
8	Alessandro Balzan	DB Motorsport	Alfa Romeo 156	2	25
9	Vincent Radermecker	Maurer Motorsport	Chevrolet Lacetti	0	20
10	Emmet O’Brien	Wiechers Sport	BMW 320i	0	17
11	Roberto Colciago	SEAT Sport Italia	SEAT Toledo Cupra SEAT León	0	14
12	Simone Iacone	Zerocinque Motorsport	BMW 320i	0	13
13	Riccardo Romagnoli	Scuderia la Torre	Alfa Romeo 156 GTA	0	11
14	Jens Edman	Peugeot Sport Denmark	Peugeot 407	0	10
15	Ao Chi Hong	Ao's Racing Team	BMW 320i	0	10
16	İbrahim Okyay	Kosifler Gillette M3 Power Team	BMW 320i	0	9
17	Lucas Molo	Equipe TekProm	Alfa Romeo 156	0	5
18	Oscar Hidalgo	Wiechers Sport	BMW 320i	0	5
19	Emanuele Naspetti	GDL Racing	BMW 320i	0	4
20	Rainer Bastuck	Maurer Motorsport	Chevrolet Lacetti	0	3
21	María de Villota	Maurer Motorsport	Chevrolet Lacetti	0	2
22	Phillip Geipel	TFS Yaco Racing	Toyota Corolla T-Sport	0	2
23	Davide Roda	SEAT Sport Italia	SEAT León	0	2
24	Stefano Valli	Zerocinque Motorsport	BMW 320i	0	2
25	Jiří Janák	Československy Motorsport	Alfa Romeo 156 GTA	0	2
26	Jan Vonka	Wiechers Sport	BMW 320i	0	1

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ 2006 Championship point standings. [dostęp 2012-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-13)].
↑ 2006 Independents' Trophies point standings. [dostęp 2012-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-13)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Oficjalna strona World Touring Car Championship. fiawtcc.com. [dostęp 2011-11-27]. (ang.).

[ChampPoints-1] 2006 Championship point standings. [dostęp 2012-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-13)].

[IndPoints-2] 2006 Independents' Trophies point standings. [dostęp 2012-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-13)].

[1]

[2]