Wyżnie Sieczkowe Siodełko
 Widok z Małego Kościelca | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 2215 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°13′20,9″N 20°01′59,8″E/49,222472 20,033278
| |
Wyżnie Sieczkowe Siodełko (niem. Oberes Sieczka-Sättelchen, słow. Vyšné Sieczkove sedielko, węg. Felső-Sieczka-nyergecske[1]) – jedna z kilku Sieczkowych Przełączek położonych w długiej wschodniej grani Świnicy w polskich Tatrach Wysokich. Znajduje się na wysokości około 2215 m pomiędzy Zadnią Sieczkową Turnią (ok. 2220 m) a Skrajną Sieczkową Turnią (ok. 2220 m). Jest to płytka przełączka, wcięta w grań tylko na ok. 5 m. Na jej wschodnich, opadających do Dolinki Buczynowej stokach w górnej części jest płytka depresja, niżej przekształcająca się w żleb o kilku progach, który łączy się z depresją Zadniej Sieczkowej Przełączki. Zachodnie stoki przełączki opadają do Dolinki Koziej[2]. Kilka metrów poniżej przełączki prowadzi nimi szlak Orlej Perci[3].
Dawniej przełączka nie miała nazwy. Do nazewnictwa tatrzańskiego wprowadził ją dopiero w 2013 r. Władysław Cywiński. Upamiętnił w ten sposób dawnego przewodnika tatrzańskiego – górala Macieja Gąsienicę Sieczkę, pierwszego zdobywcę wielu szczytów tatrzańskich. Maciej Sieczka także jako pierwszy 19 września 1867 r. przeprowadził przez Granaty turystów Eugeniusza Janotę i Bronisława Gustawicza. Byli oni pierwszymi znanymi zdobywcami Sieczkowych Turni[2].
Na Wyżnie Sieczkowe Siodełko prowadzi z Dolinki Buczynowej droga wspinaczkowa przez Komin Sawickiego (IV stopień w skali trudności UIAA)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2016-03-20] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b c Władysław Cywiński, Granaty, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2013, ISBN 978-83-7104-046-7.
- ↑ Orla Perć. Mapa 1:5000. Wyd. III, Warszawa-Zielona Góra-Zakopane: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005, ISBN 83-87873-42-X.
.jpg)