Przejdź do zawartości

Władimir Kazaczonok

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władimir Kazaczonok
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Władimir Aleksandrowicz Kazaczonok

Data i miejsce urodzenia

6 września 1952
Kołpino

Data i miejsce śmierci

26 marca 2017
Petersburg

Wzrost

180 cm

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
Iżoriec Kołpino
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1971–1975 Zenit Leningrad 46 (7)
1976–1978 Dinamo Moskwa 64 (13)
1979–1983 Zenit Leningrad 144 (58)
W sumie: 254 (78)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1976–1979  ZSRR 2 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1987–1989 Dinamo Petersburg
199?–199? SDJuSzOR Zenit Petersburg
2001–2002 Swietogoriec Swietogorsk
2003 Dinamo Petersburg
2004–2005 Pietrotriest Petersburg
2006–2007 FK Chimki
2008–2009 Smiena-Zenit Petersburg
2010–2012 Sillamäe Kalev
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Władimir Aleksandrowicz Kazaczonok, ros. Владимир Александрович Казачёнок (ur. 6 września 1952 w Kołpino w obwodzie leningradzkim, Rosyjska FSRR, zm. 26 marca 2017 w Petersburgu[1]) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji napastnika, reprezentant ZSRR, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

W dzieciństwie zorganizował piłkarską drużynę, z którą uczestniczył w turnieju „Skórzana piłka”. Jako junior grał w miejscowym zespole Iżoriec Kołpino. Jednym z pierwszych jego trenerów był Siergiej Salnikow. W 1971 rozpoczął karierę piłkarską w drużynie rezerw Zenitu Leningrad. W następnym roku debiutował w pierwszej drużynie. Potem przez trzy lata służył w milicyjnym klubie Dynama Moskwa. W 1979 powrócił do Zenitu Leningrad. Od 1981 pełnił funkcje kapitana drużyny. W 1983 postanowił zakończyć karierę piłkarską, gdyż był w konflikcie z głównym trenerem Pawłem Sadyrinym, a występować w innym klubie nie chciał[2].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

1 grudnia 1976 debiutował w reprezentacji ZSRR w towarzyskim meczu z Brazylią (0:2). Łącznie rozegrał 2 mecze.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę trenerską. W latach 1987–1989 prowadził Dinamo Petersburg. Potem rok pracował w Finlandii, próbował swych sił jako komentator meczów piłki nożnej, pracował na stanowisku wicedyrektora SDJuSzOR Zenit Petersburg, próbował stać się deputowanym, ale w ostatniej chwili wycofał swoją kandydaturę. W końcu powrócił do pracy trenerskiej. W latach 2001–2002 trenował Swietogoriec Swietogorsk, a potem Dinamo Petersburg i Pietrotriest Petersburg. W 2006 objął stanowisko głównego trenera FK Chimki, z którym zdobył awans do Priemjer-Ligi. W połowie sezonu 2007 zachorował na wysokie ciśnienie krwi. Po miesiącu leczenia powrócił do kierowania drużyną, ale 6 września 2007, w dzień swoich 55 urodzin, zrezygnował z funkcji trenera[3]. Potem trenował drugą drużynę Zenitu Smiena-Zenit Petersburg. Po jej rozformowaniu został zaproszony na stanowisko głównego trenera estońskiego Sillamäe Kalev[4]. W styczniu 2012 prowadził reprezentację Sankt-Petersburga na turnieju im. Granatkina[5].

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy trenerskie

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]