Przejdź do zawartości

Władysław Sokołowski (1892–1963)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Sokołowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 maja 1892
Lwów, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

13 listopada 1963
San Francisco, Kalifornia, USA

Chargé d’affaires Ambasady RP w Waszyngtonie
Okres

od 1932
do 1933

Poprzednik

Tytus Filipowicz

Następca

Stanisław Patek

Chargé d’affaires Ambasady RP w Waszyngtonie
Okres

od 1935
do 1936

Poprzednik

Stanisław Patek

Następca

Jerzy Potocki

Kierownik Konsulatu RP w San Francisco
Okres

od 1943
do 1945

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Wielki Komandor Orderu Feniksa (Grecja) Krzyż Wielki Orderu Zasługi Cywilnej (Hiszpania) Komandor Orderu Gwiazdy Rumunii Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Władysław Sokołowski (ur. 5 maja 1892 we Lwowie, zm. 13 listopada 1963 w San Francisco[1]) – polski prawnik, urzędnik konsularny i dyplomata.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiował na Uniwersytecie Lwowskim uzyskując tytuł doktora praw. Był urzędnikiem Namiestnictwa Galicji (–1918). Brał udział w obronie Lwowa (1918–1919). W służbie zagranicznej II Rzeczypospolitej od 1919, m.in. jako attaché emigracyjny Konsulatu Generalnego w Nowym Jorku (od 14 maja 1919 do 1 września 1922), radca emigracyjny Poselstwa w Paryżu (od 1 września 1922 do 30 listopada 1926), kierownik referatu Ligi Narodów w MSZ (1926–1927), naczelnik wydziału ustrojów międzynarodowych MSZ (1930–), radca prawny (1931–1936) i chargé d’affaires Ambasady w Waszyngtonie (1932–1933, 1935–1936)[2][3][4], zastępca dyrektora wydziału konsularnego MSZ (1938), konsul i kierownik Konsulatu w San Francisco (1943–1945)[5][6], gdzie w 1943 odegrał szczególna rolę w ewakuacji tysięcy wywiezionych na Syberię rodaków, m.in. przez Bombaj i San Francisco do Santa Rosa w Meksyku[7].

Sokołowski uczestniczył w ostatniej ważnej akcji dyplomatycznej rządu RP na obczyźnie mającej umożliwić jego delegacji udział w konferencji Narodów Zjednoczonych w San Francisco (kwiecień–czerwiec 1945), lecz bez rezultatu.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 1Lt Wladyslaw E “Ducky” Sokolowski (1922–1945) - Find A Grave Memorial [online], www.findagrave.com [dostęp 2018-09-13].
  2. Longin Pastusiak: Pół wieku dyplomacji amerykańskiej, 1898–1945. Warszawa: PWN: 1974. s. 230.
  3. Bogusław Winid: W cieniu Kapitolu. Dyplomacja Polska wobec Stanów Zjednoczonych Ameryki 1919–1939. Warszawa: PoMost, 1991. s. 166, 198.
  4. Teki archiwalne, Tom 14. Warszawa: DiG, 1973. s. 198.
  5. Aleksander Bregman: Dzieje pustego fotela. Konferencja w San Francisco i sprawa polska. Londyn. Wyd. Światpol, 1948. s. 43.
  6. Andrzej Maciej Brzeziński: Koncepcja powojennej organizacji bezpieczeństwa w planach politycznych rządu RP na uchodźstwie (1943–1945). [w:] "Studia historyczne", Tom 43–1. Warszawa: PWN, 2000. s. 99–100.
  7. Dziennik Henryka Stebelskiego.
  8. a b c d e f Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 683.
  9. M.P. z 1930 r. nr 31, poz. 51 „za zasługi na polu pracy dyplomatycznej”.
  10. Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 3, s. 66, 1932.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]