Ryszard Schnepf

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ryszard Schnepf
Ilustracja
Ryszard Schnepf (2014)
Data i miejsce urodzenia

22 września 1951
Warszawa

Ambasador RP w Stanach Zjednoczonych
Okres

od 22 września 2012
do 31 lipca 2016

Poprzednik

Robert Kupiecki

Następca

Piotr Wilczek

Ambasador RP w Hiszpanii
Okres

od 2 grudnia 2008
do 20 września 2012

Poprzednik

Grażyna Bernatowicz

Następca

Tomasz Arabski

Podsekretarz stanu w MSZ
Okres

od 2007
do 2008

Sekretarz stanu w KPRM
Okres

od 2005
do 2006

Ambasador RP w Kostaryce
Okres

od 2001
do 2005

Poprzednik

Mieczysław Biernacki

Następca

Andrzej Braiter

Ambasador RP w Urugwaju
Okres

od 1991
do 1996

Poprzednik

Eugeniusz Trzepizur

Następca

Jarosław Gugała

Odznaczenia
Odznaka Honorowa za Zasługi dla Rozwoju Gospodarki Rzeczypospolitej Polskiej Krzyż Wielki ze Srebrną Gwiazdą Orderu Juana Mory Fernándeza Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Ryszard Marian Schnepf (ur. 22 września 1951 w Warszawie[1]) – polski dyplomata, historyk, iberysta, wykładowca i urzędnik państwowy, w latach 2005–2006 sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, w latach 2007–2008 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, były ambasador RP w Urugwaju (z akredytacją na Paragwaj), Kostaryce (z akredytacją w innych krajach Ameryki Środkowej), Hiszpanii (z akredytacją na Andorę), Stanach Zjednoczonych (z akredytacją na Wspólnotę Bahamów).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i działalność naukowa[edytuj | edytuj kod]

W 1974 ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego (jego praca magisterska dotyczyła działalności Ignacego Domeyki w Chile)[2], w 1979 obronił napisaną pod kierunkiem Tadeusza Łepkowskiego pracę doktorską z zakresu historii Ameryki Łacińskiej (genezy tamtejszych masowych partii politycznych) w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk. Od 1978 był związany z Katedrą Iberystyki UW, był m.in. zastępcą jej kierownika. Współzakładał tamtejszą komórkę NSZZ „Solidarność”[3][1]. W latach 1982–1983 pracował jako wykładowca historii Polski na Indiana University w Stanach Zjednoczonych[1]. Został też wykładowcą w Ośrodku Studiów Amerykańskich UW[2]. Pod pseudonimem Paweł Zamorski publikował w czasopismach drugoobiegowych[1].

Specjalizuje się w zagadnieniach z zakresu kultury latynoamerykańskiej i współczesnych problemów krajów iberoamerykańskich[4].

Działalność zawodowa[edytuj | edytuj kod]

W 1988 pełnił funkcję redaktora prowadzącego w tygodniku „Echo Tygodnia” w Kanadzie. W latach 1991–1996 sprawował urząd ambasadora RP w Urugwaju (z akredytacją na Paragwaj), a następnie pełnił funkcję dyrektora Fundacji Shalom[5]. Od 1998 do 2000 był wicedyrektorem Departamentu Spraw Zagranicznych w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Od 2000 do 2001 pełnił funkcję ministra pełnomocnego w ambasadzie RP w Madrycie, gdzie odpowiadał za sprawy Unii Europejskiej. W 2001 objął stanowisko ambasadora w Kostaryce[6] z jednoczesną akredytacją na Nikaraguę, Honduras, Salwador, Gwatemalę, Panamę i Belize[7][8].

W styczniu 2005 został pełnomocnikiem ministra spraw zagranicznych ds. obchodów 25-lecia NSZZ „Solidarność”[3]. 31 października tego samego roku został mianowany sekretarzem stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Brał udział w negocjacjach dotyczących budżetu Unii Europejskiej na szczycie Rady Europejskiej w grudniu 2005. W maju 2006 podał się do dymisji, gdy bez uzgodnienia z premierem przedstawił własną koncepcję związaną z Gazociągiem Północnym[9]. Został zdymisjonowany 1 czerwca 2006. Jako powód rezygnacji ze stanowiska podał rozbieżności programowe w kwestii polityki bezpieczeństwa energetycznego kraju. Został następnie pełnomocnikiem ministra spraw zagranicznych ds. zagrożeń globalnych[3].

22 listopada 2007 powołano go na funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w rządzie Donalda Tuska[3]. 21 listopada 2008 został odwołany z tej funkcji w związku z jego nominacją (postanowieniem z 20 sierpnia)[10] na stanowisko ambasadora RP w Królestwie Hiszpanii (z akredytacją na Księstwo Andory), które objął 2 grudnia tego samego roku. 12 września 2012 mianowany na stanowisko ambasadora RP w Stanach Zjednoczonych[11] (a 24 grudnia 2012 otrzymał akredytację na tożsame stanowisko we Wspólnocie Bahamów)[12]. 31 lipca 2016 został odwołany z urzędu ambasadora i zakończył pracę w MSZ[13][14]. W 2018 wszedł w skład Rady Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie[15]. W lutym 2024 powrócił do pracy w MSZ[16].

Został członkiem Konferencji Ambasadorów RP, powołanej w 2018 grupy byłych dyplomatów[17]. W sierpniu 2019 sygnował przygotowany przez tę grupę list, napisany w związku z planowaną wizytą Donalda Trumpa w Polsce, w którym Polskę określono jako kraj, „który nie jest praworządny”[18][19].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Syn pułkownika Maksymiliana Sznepfa (1920–2003)[20][21] i Alicji Schnepf z domu Szczepaniak (ur. 1930)[22].

W okresie studiów grał w profesjonalnym zespole muzycznym (występy m.in. w Hybrydach)[2].

Z pierwszego małżeństwa ma córkę Zuzannę Schnepf-Kołacz (m.in. byłą wicekonsul RP w Mediolanie)[23][24]. Jego drugą żoną została dziennikarka Dorota Wysocka-Schnepf[8][25] z którą ma dwoje dzieci: córkę Antonię[25] i syna Maxa[26].

Zna biegle angielski i hiszpański. Posługuje się także włoskim, portugalskim i rosyjskim[27][1][3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Podsekretarz Stanu Ryszard Schnepf [online], msz.gov.pl, 20 czerwca 2009 [dostęp 2020-04-13] [zarchiwizowane z adresu 2009-06-20].
  2. ↑ a b c Dr Ryszard Schnepf. asc.uw.edu.pl. [dostęp 2018-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-22)].
  3. ↑ a b c d e Ambassador of Poland to the United States of America. mfa.gov.pl. [dostęp 2012-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-21)]. (ang.).
  4. ↑ Dr Ryszard Schnepf, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2011-05-08].[martwy link]
  5. ↑ Barbara Wizimirska (red.), Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 2004, s. 332, ISSN 1230-4794.
  6. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 października 2001 r. nr Z.110-78-2001 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2001 r. nr 37, poz. 588).
  7. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 listopada 2002 r. nr Z.110-66-2002 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2002 r. nr 57, poz. 772).
  8. ↑ a b Nota biograficzna na stronie MSZ. [dostęp 2011-05-08].
  9. ↑ Minister Ryszard Schnepf podał się do dymisji. bankier.pl, 14 maja 2006. [dostęp 2012-12-11].
  10. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 sierpnia 2008 r. nr 110-35-2008 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2008 r. nr 64, poz. 575).
  11. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 września 2012 r. nr 110-75-2012 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2013 r. poz. 82).
  12. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 grudnia 2012 r. nr 110-80-2012 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2013 r. poz. 83).
  13. ↑ Postanowienie nr 110.31.2016 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 lipca 2016 r. w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2016 r. poz. 761).
  14. ↑ Postanowienie nr 110.32.2016 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 lipca 2016 r. w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2016 r. poz. 762).
  15. ↑ Rada Muzeum. Muzeum Historii Żydów Polskich Polin. [dostęp 2021-06-01].
  16. ↑ Były ambasador Polski w USA Ryszard Schnepf: Wróciłem do MSZ [online], Wprost, 1 lutego 2024 [dostęp 2024-02-06].
  17. ↑ Powołujemy Konferencję Ambasadorów RP. ambasadorowie.org. [dostęp 2019-08-28].
  18. ↑ List otwarty Konferencji Ambasadorów RP do J.E. Donalda J. Trumpa, Prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki. ambasadorowie.org, 26 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-28].
  19. ↑ „Przybywa Pan do kraju, który nie jest praworządny”. Ambasadorowie donoszą Trumpowi na Polskę. dorzeczy.pl, 27 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-28].
  20. ↑ Nekrologi stołeczne. Nekrolog Maksymiliana Sznepfa. Kondolencje dla Ambasadora RP w Kostaryce, Ryszarda Schnepfa od Fundacji Shalom. „Gazeta Wyborcza. Stołeczna”. nr 194, s. 10, 12, 21 sierpnia 2003. 
  21. ↑ Minister chce uczcić Lenino. wprost.pl, 22 września 2007. [dostęp 2016-04-02].
  22. ↑ Alicja Szczepaniak Schnepf i Natalia Szczepaniak uhonorowane podczas uroczystości Garden of Righteous 2014. waszyngton.msz.gov.pl, 27 kwietnia 2014. [dostęp 2016-03-01].
  23. ↑ Ms. Zuzanna Schnepf-Kolacz. ushmm.org. [dostęp 2019-08-29]. (ang.).
  24. ↑ Dokumenty Solidarności z mediolańskiego archiwum Feltrinelli po raz pierwszy na wystawie. mediolan.msz.gov.pl, 13 czerwca 2014. [dostęp 2019-08-29].
  25. ↑ a b Mirosław Mikulski, Naj: Dorota Wysocka Schnepf chce być dobrą mamą. kobieta.pl, 24 września 2009. [dostęp 2019-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-13)].
  26. ↑ Ambasador. msz.gov.pl. [dostęp 2015-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  27. ↑ Protokół posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 152/, orka.sejm.gov.pl, 24 kwietnia 2001 [zarchiwizowane 2024-03-11].
  28. ↑ Caballero. Ambasador udekorowany wysokim odznaczeniem. msz.gov.pl, 25 czerwca 2015. [dostęp 2015-07-22].
  29. ↑ El Ministro de Relaciones Exteriores impone condecoración al Embajador de Polonia, Ryszard Schnepf. rree.go.cr, 10 grudnia 2004. [dostęp 2016-10-03]. (hiszp.).
Ambasadorowie Polski w Stanach Zjednoczonych
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ryszard_Schnepf&oldid=73536178”