Witold Trąmpczyński

Witold Trąmpczyński
Data i miejsce urodzenia	22 października 1909 ; Podlesie
Data i miejsce śmierci	18 lutego 1982 ; Warszawa
	Prezes Narodowego Banku Polskiego
Okres	od 27 września 1950; do 18 grudnia 1956
Poprzednik	Edward Drożniak
Następca	Edward Drożniak
	Minister handlu zagranicznego
Okres	od 9 grudnia 1956; do 22 grudnia 1968
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Konstanty Dąbrowski
Następca	Janusz Burakiewicz
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Witold Trąmpczyński (ur. 22 października 1909 w Podlesiu, zm. 18 lutego 1982 w Warszawie) – polski profesor nauk ekonomicznych i polityk. Prezes Narodowego Banku Polskiego (1950–1956) i minister handlu zagranicznego (1956–1968), poseł na Sejm PRL V kadencji, ambasador PRL w Stanach Zjednoczonych. Budowniczy Polski Ludowej.

Życiorys

Syn Antoniego i Jadwigi. Brat Bolesława i Bohdana^[1]. Uczeń Gimnazjum Męskiego w Ostrowie Wielkopolskim. Absolwent i doktor honoris causa Uniwersytetu Poznańskiego, studiował również w Austrii, Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie (SGPiS od 1960). Kierował Katedrą, a później Instytutem Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych SGPiS. Jeden z założycieli w 1945 Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego. Od 1937 doktor, a następnie profesor nauk ekonomicznych.

Po studiach pracował od 1934 do 1939 na Uniwersytecie Poznańskim, w 1939 został docentem. W trakcie okupacji pracował w Banku Emisyjnym w Polsce, działał konspiracyjnie oraz w tajnym nauczaniu. Od 1945 pracował na UJ. Od 1945 zastępca naczelnego dyrektora, następnie naczelny dyrektor, a od 1950 do 1956 prezes Narodowego Banku Polskiego (równocześnie podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów).

W 1947 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a w 1948 przystąpił wraz z nią do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w latach 1964–1971 zastępca członka Komitetu Centralnego PZPR. W okresie 1956–1968 minister handlu zagranicznego, następnie do 1971 zastępca przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów (w 1971 pełniący obowiązki przewodniczącego). Sprawował mandat posła na Sejm PRL V kadencji. Od 4 września 1971 do 27 września 1977 ambasador PRL w Stanach Zjednoczonych.

Był żonaty z Różą Trąmpczyńską (1916–1982). Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera C37-6-2)^[2].

Odznaczenia

Order Budowniczych Polski Ludowej (1979)
Order Sztandaru Pracy II klasy (1964)^[3]
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1959)^[4]
Order Sztandaru Pracy I klasy (1951)^[5]
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1949)^[6]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego^[7]
Wielki Oficer Orderu Zasługi (Włochy, 1965)^[8]^[9]
Order Narodowy Zasługi (Francja, 1967)^[10]

Przypisy

↑ K! Primislavia, Archiwum i Muzeum Polskich Korporacji Akademickich [dostęp 2023-11-04] [zarchiwizowane 2022-11-05] .
↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie. [dostęp 2023-11-04].
↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, nr 170 z 20 lipca 1964.
↑ Najwyższe odznaczenia dla zasłużonych obywateli Polski Ludowej, „Trybuna Robotnicza”, nr 173, 22 lipca 1959, s. 7.
↑ Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 lipca 1951 r. w sprawie nadania orderu „Sztandar Pracy” (M.P. z 1951 r. nr 74, poz. 974).
↑ Postanowienie o odznaczeniu z dnia 18 lipca 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 58, poz. 782).
↑ Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
↑ Order Odrodzenia dla G. Saragata. Odznaczenia włoskie dla przywódców polskich. „Dziennik Polski”. 246, s. 1, 16 października 1965.
↑ Le Onorificenze (Dettaglio decorato).
↑ Wizyta Prezydenta Francji w Polsce, „Trybuna Robotnicza”, nr 213, 7 września 1967, s. 1–2.

Bibliografia

Informacje w BIP IPN
Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991

[1] K! Primislavia, Archiwum i Muzeum Polskich Korporacji Akademickich [dostęp 2023-11-04] [zarchiwizowane 2022-11-05] .

[2] Wyszukiwarka grobów w Warszawie. [dostęp 2023-11-04].

[3] Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, nr 170 z 20 lipca 1964.

[4] Najwyższe odznaczenia dla zasłużonych obywateli Polski Ludowej, „Trybuna Robotnicza”, nr 173, 22 lipca 1959, s. 7.

[5] Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 lipca 1951 r. w sprawie nadania orderu „Sztandar Pracy” (M.P. z 1951 r. nr 74, poz. 974).

[6] Postanowienie o odznaczeniu z dnia 18 lipca 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 58, poz. 782).

[7] Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.

[8] Order Odrodzenia dla G. Saragata. Odznaczenia włoskie dla przywódców polskich. „Dziennik Polski”. 246, s. 1, 16 października 1965.

[9] Le Onorificenze (Dettaglio decorato).

[10] Wizyta Prezydenta Francji w Polsce, „Trybuna Robotnicza”, nr 213, 7 września 1967, s. 1–2.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]