Robert Kupiecki
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 5 września 1967 Warszawa | |
| Podsekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej | ||
| Okres | od 2012 do 2015 | |
| Ambasador RP w Stanach Zjednoczonych | ||
| Okres | od 2008 do 2012 | |
| Poprzednik | Janusz Reiter | |
| Następca | Ryszard Schnepf | |
| Odznaczenia | ||
    
| ||
Robert Ryszard Kupiecki (ur. 5 września 1967 w Warszawie) – polski politolog, nauczyciel akademicki i dyplomata, doktor habilitowany nauk humanistycznych, w latach 1999–2004 zastępca ambasadora RP przy NATO, od 2004 do 2008 dyrektor Departamentu Polityki Bezpieczeństwa MSZ, w latach 2008–2012 ambasador RP w Stanach Zjednoczonych, w latach 2012–2015 podsekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (1991) oraz Krajowej Szkoły Administracji Publicznej (1994). Stopień naukowy doktora uzyskał w 1998 na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW (na podstawie rozprawy pt. NATO a operacje pokojowe: studium sojuszu w transformacji, której promotorem był Roman Kuźniar). W 2011 w Instytucie Studiów Politycznych PAN otrzymał stopień doktora habilitowanego nauk politycznych na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy zatytułowanej Siła i solidarność. Strategia NATO 1949–1989. Studiował także w Genewskim Centrum Polityki Bezpieczeństwa.
Po ukończeniu studiów pracował w Instytucie Historii PAN oraz w redakcji „Wiadomości Historycznych”. W 1994 został urzędnikiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych, gdzie zajmował się dyplomacją wielostronną i problematyką bezpieczeństwa międzynarodowego. Był m.in. zastępca ambasadora RP przy NATO (1999–2004) oraz dyrektorem Departamentu Polityki Bezpieczeństwa MSZ (2004–2008). Przez 15 lat wchodził w skład zespołu redakcyjnego „Rocznika Strategicznego”, został też członkiem redakcji „Spraw Międzynarodowych”. W latach 2012–2015 był członkiem międzynarodowego komitetu naukowego „Security and Defence Quarterly”.
Od 6 lutego 2008 do 28 lipca 2012[1] sprawował urząd ambasadora RP w USA (z akredytacją również we Wspólnocie Bahamów oraz jako stały obserwator przy Organizacji Państw Amerykańskich). 22 sierpnia 2012 objął stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej. Zajmował je do listopada 2015. Został następnie ambasadorem tytularnym w MSZ.
W latach 2012–2017 był profesorem Wydziału Bezpieczeństwa Narodowego Akademii Obrony Narodowej i następnie tożsamego wydziału Akademii Sztuki Wojennej. W 2017 został profesorem nadzwyczajnym na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego.
Autor i współautor kilkunastu monografii naukowych oraz ponad 200 artykułów poświęconych historii najnowszej i stosunkom międzynarodowym oraz zagadnieniom bezpieczeństwa.
Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – Za wybitne zasługi w służbie zagranicznej, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i działalności dyplomatycznej (2012)[2]
- Złoty Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
- Srebrny Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
- Krzyż Oficerski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” (2005)[3]
- Order Krzyża Ziemi Maryjnej V klasy (Estonia, 2008)[4]
- Srebrny Medal Ministerstwa Spraw Zagranicznych Republiki Słowackiej
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Natchnienie milionów. Kult Józefa Stalina w Polsce 1944–1956, Warszawa 1992, ISBN 83-02-05132-2.
- NATO a operacje pokojowe. Studium sojuszu w transformacji, Warszawa-Toruń 1998, ISBN 83-7174-281-9.
- NATO u progu XXI wieku, Warszawa 2000, ISBN 83-87545-51-1.
- Od Londynu do Waszyngtonu. NATO w latach dziewięćdziesiątych, Warszawa 1998, ISBN 83-87545-09-0.
- Na zakręcie historii. Poznań 1956 (współautor z Jerzym Eislerem), Warszawa 1992, ISBN 83-02-04953-0.
- Historia polityczna świata 1945–1995. Kalendarium (współautor z Markiem Deszczyńskim i Tomaszem Moszczyńskim), Warszawa 1996, ISBN 83-902522-0-1.
- Polityka zagraniczna Polski 1918–1994 (współautor z Krzysztofem Szczepanikiem), Warszawa 1995, ISBN 83-85838-37-6.
- Siła i solidarność. Strategia NATO 1949–1989, Warszawa 2009, ISBN 978-83-89607-59-1.
- Organizacja Traktatu Półnoatlantyckiego, Warszawa 2016, ISBN 978-83-65427-03-8.
- Stosunki NATO-Federacja Rosyjska w świetle dokumentów (współautor z Markiem Menkiszakiem), Warszawa 2018, ISBN 978-83-64895-98-2.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ M.P. z 2013 r. poz. 81
- ↑ Odznaczenia z okazji Dnia Służby Zagranicznej. prezydent.pl, 16 listopada 2012. [dostęp 2012-11-17].
- ↑ Apdovanotų asmenų duomenų bazė (lit.). prezidente.lt. [dostęp 2014-12-11].
- ↑ Eesti Vabariigi teenetemärgid (est.). president.ee. [dostęp 2014-12-11].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nota biograficzna na stronie Ministerstwa Obrony Narodowej. [dostęp 2012-11-17].
- Robert Kupiecki w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2018-07-21].
- Absolwenci Krajowej Szkoły Administracji Publicznej
- Absolwenci Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego
- Ambasadorowie III Rzeczypospolitej
- Ambasadorowie Polski w Stanach Zjednoczonych
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Polacy odznaczeni Orderem „Za Zasługi dla Litwy”
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaczeni Złotym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Polacy odznaczeni Orderem Krzyża Ziemi Maryjnej
- Polscy politolodzy
- Urzędnicy Ministerstwa Spraw Zagranicznych (III Rzeczpospolita)
- Wiceministrowie i urzędnicy III Rzeczypospolitej
- Wykładowcy Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego
- Wykładowcy Akademii Obrony Narodowej
- Urodzeni w 1967
