Ze śmiercią jej do twarzy
Gatunek | |
---|---|
Data premiery |
31 lipca 1992 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
104 minuty |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role | |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia | |
Kostiumy | |
Montaż | |
Produkcja |
Steve Starkey |
Wytwórnia | |
Dystrybucja |
Universal Pictures |
Budżet |
55 000 000 USD |
Ze śmiercią jej do twarzy (ang. Death Becomes Her) – amerykański film fabularny z roku 1992 z gatunku czarnej komedii, wyreżyserowany przez Roberta Zemeckisa. Główne role zagrali w nim Goldie Hawn, Meryl Streep i Bruce Willis. Obraz otrzymał nagrodę Oscara za najlepsze efekty specjalne.
Wymowa filmu ma charakter satyryczny. Reżyser wyśmiewa kult młodości charakterystyczny dla kalifornijskich wyższych sfer.
Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]
Rok 1978. Madeline Ashton (Meryl Streep) gra w broadwayowskim musicalu „Ptak młodości”, który okazuje się niewypałem. Pisarka Helen Sharp (Goldie Hawn) i dr Ernest Menville (Bruce Willis) oglądają spektakl do końca, po czym spotykają się z Madeline w jej garderobie. Mężczyzna jest oczarowany Madeline, wkrótce zakochuje się w niej i, pomimo zapewnien Helen, że aktorka go nie interesuje, żeni się z aktorką.
Rok 1985. Helen jest zaniedbana, pogrążona w rozpaczy i pragnie zemsty na Madeline. Ląduje w szpitalu psychiatrycznym.
Rok 1992. Kariera aktorska Madeline blednie, a małżeństwo z Ernestem wygasa. Pewnego dnia udają się na spotkanie autorskie Helen, która po latach okazuje się piękną i olśniewającą kobietą sukcesu. Podczas wieczoru Ernest przeklina dzień, w którym poznał żonę, a Madeline zazdrości Helen wyglądu, ponieważ sama odczuwa na własnej skórze oznaki starzenia się. W międzyczasie porzuca młodego kochanka, Dakotę (Adam Storke), którego przyłapuje na zdradzie. Od lekarza plastycznego dostaje wizytówkę czarodziejki, Lisle von Rhoman (Isabella Rossellini), która sprzedaje jej eliksir młodości, przywracający urodę Madeline oraz zapewniający jej nieśmiertelność. Tymczasem dom Ernesta i Madeline odwiedza Helen, która odkrywa przed doktorem, że jego żona go zdradza. Ten chce rozwodu, ale Helen uświadamia mu, że Madeline tylko na to czeka, bo wzbogaciłaby się na tym. Helen przedstawia mu plan morderstwa Madeline i upozorowania wypadku samochodowego. Gdy Madeline wraca do domu, zarzuca Ernestowi, że jest impotentem i pantoflarzem. Ten nie wytrzymuje i zrzuca ją ze schodów. Ernest, pewny, że jego żona nie żyje, dzwoni do Helen, by opowiedzieć jej o sytuacji. Nagle Madeline budzi się z karkiem skręconym o 180°, po czym jedzie z Ernestem do lekarza (Sydney Pollack). Doktor stwierdza, że Madeline nie żyje, po czym dostaje zawału, a aktorka mdleje. Ernest wyciąga ją z kostnicy i zabiera do domu, gdzie chce ją naprawić.
Tymczasem w posiadłości pojawia się Helen, która zaoferowała Ernestowi pomoc w pochówku żony. Helen rozmawia z Ernestem o ich planie, co podsłuchuje Madeline, wściekła, że para chciała się jej pozbyć. W akcie zemsty strzela w Helen, która trafia do fontanny, a Ernest stwierdza jej zgon. Po chwili postrzelona Helen budzi się z dziurą w brzuchu od postrzału. Obie panie potwierdzają, że wypiły eliksir i rozpoczynają walkę na szpadle. Ernest postanawia się wyprowadzić, wcześniej jednak naprawia obie kobiety. Gdy chce opuścić mieszkanie, Helen i Madeline ogłuszają go, bo chcą, żeby żył wiecznie i naprawiał je, gdy się zepsują. Zanoszą go do Lisle, jednak mężczyzna nie chce wypić eliksiru. Na przyjęciu urodzinowym Lisle pojawiają się ludzie, którzy napili się eliksiru młodości (m.in. Elvis Presley, Greta Garbo, Marilyn Monroe). Helen i Madeline zauważają wówczas, że Ernest nie wypił eliksiru. Ernest ucieka z posiedzenia i idzie na dach zamku, ale spada prosto do basenu i ucieka. Lisle każe Madeline i Helen znaleźć mężczyznę, jednak nie udaje im się to. Niegdyś skłócone kobiety obiecują sobie, że będą opiekować się o sobie przez całą wieczność.
Rok 2029. Uroczystości pogrzebowe Ernesta. Okazuje się, że mężczyzna ułożył sobie życie i miał kilkoro dzieci. Na tyłach kościoła są Madeline i Helen, które są rozkładającymi się trupami. Na koniec filmu, gdy wychodzą z kościoła, Helen potyka się o puszkę farby akrylowej, którą zgubiła Madeline. Obie rozbijają się o chodnik przed kościołem, lecz ich głowy dalej żyją.
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- Meryl Streep jako Madeline Ashton
- Bruce Willis jako dr Ernest Menville
- Goldie Hawn jako Helen Sharp
- Isabella Rossellini jako Lisle von Rhoman
oraz
- Nancy Fish jako Rose, pokojówka Madeline
- Ian Ogilvy jako Chagall
- Adam Storke jako Dakota
- Sydney Pollack jako lekarz, który stwierdził, że serce Madeline przestało bić
- Alaina Reed Hall jako psycholog
- Michelle Johnson jako Anna, asystentka Chagalla
- Mary Ellen Trainor jako Vivian Adams
- John Enos III, Fabio Lanzoni, Danny Lee Clark i Michael A. Nickles jako ochroniarze Lisle von Rhoman
- Debra Jo Rupp jako kobieta w szpitalu dla psychicznie chorych
- Stéphanie Anderson jako Marilyn Monroe
- Ron Stein jako Elvis
- Bonnie Cahoon jako Greta Garbo
i inni
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
Nagroda | Kategoria | Rezultat |
---|---|---|
Oscar | najlepsze efekty specjalne | Wygrana |
Złoty Glob | najlepsza aktorka w filmie komediowym lub musicalu (Meryl Streep) | Nominacja |
Saturn | najlepszy aktor (Bruce Willis) | Nominacja |
najlepsza aktorka (Meryl Streep) | Nominacja | |
najlepsza aktorka drugoplanowa (Isabella Rosellini) | Wygrana |
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Plakat filmu
- Ze śmiercią jej do twarzy w bazie IMDb (ang.)
- Ze śmiercią jej do twarzy w bazie Filmweb
- Galeria zdjęć z filmu
- Stopklatka. stopklatka.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-14)].