Nick Nolte

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Nick Nolte
Ilustracja
Nick Nolte (2008)
Imię i nazwisko Nicholas King Nolte
Data i miejsce urodzenia 8 lutego 1941
Omaha
Zawód aktor, producent filmowy, model
Współmałżonek Sheila Page
(1966–1970; rozwód)
Sharyn Haddad
(1978–1983; rozwód)
Rebecca Linger
(1984–1994; rozwód)
Lata aktywności od 1969
Multimedia w Wikimedia Commons

Nick Nolte, właściwie Nicholas King Nolte[1][2][3] (ur. 8 lutego 1941[4] w Omaha[5] w stanie Nebraska) – amerykański aktor filmowy, telewizyjny i teatralny, producent filmowy, w młodości także model (185 cm wzrostu)[6]. Trzykrotnie nominowany do Oscara za główne role w filmach: Książę przypływów (1991) i Prywatne piekło (1997) oraz za drugoplanową kreację w filmie Wojownik (2011)[7]. Laureat nagrody Złotego Globu (za rolę w Księciu przypływów).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie rzymskokatolickiej jako jedyny syn i młodsze dziecko podróżującego handlarza pół Niemca Franklina Arthura Nolte[8] i Helen (z domu King)[9]. Wychowywał się ze starszą siostrą Nancy.

Po ukończeniu Kingsley Elementary School w Waterloo, kontynuował naukę w Benson High School i Westside High School w Omaha. Następnie uczęszczał do Pasadena City College w Pasadenie, Eastern Arizona College w Thatcher w stanie Arizona i Phoenix College w Phoenix. Dzięki stypendium sportowemu za grę w uniwersyteckim zespole futbolu amerykańskiego studiował na Arizona State University w Tempe. W 1961 roku uczył się aktorstwa pod kierunkiem Bryana O’Byrne w Stella Adler Studio w Los Angeles[10]. W latach 60. pracował jako model, m.in. dla firmy Clairol i od 1962 roku przez czternaście lat występował m.in. na scenie Pasadena Playhouse (1963), Old Log Theatre w Minneapolis (1968), nowojorskiej Café La Mama (1971) oraz w Los Angeles i Actors Inner Circle Theatre w Phoenix (1972) ze sztuką Williama Inge Ostatnia podkładka (The Last Pad).

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Na dużym ekranie debiutował epizodycznymi rolami na początku lat 70. Później pojawiał się również gościnnie w popularnych serialach telewizyjnych; m.in. u boku Karla Maldena i Michaela Douglasa w Ulicach San Francisco. Jednak prawdziwy sukces i uznanie przyniosła mu kreacja zbuntowanego Toma Jordache, młodszego brata senatora Rudy’ego Jordache'a (w tej roli Peter Strauss) w telewizyjnej adaptacji powieści Irwina Shaw serialu pt. Pogoda dla bogaczy (1976). Rola ta otworzyła mu drogę do dalszej aktorskiej kariery.

Nick Nolte w roli Toma Jordache w filmie Pogoda dla bogaczy, 1976

On, Kurt Russell, Sylvester Stallone, Christopher Walken i Al Pacino byli brani pod uwagę do roli Hana Solo w Gwiezdnych wojnach (Star Wars Episode IV: A New Hope, 1977)[11], lecz ostatecznie postać tę zagrał Harrison Ford[12][13]. Kandydował także do roli Supermana/Clarka Kenta w filmie sci-fi Richarda Donnera Superman (1978), ale w tej roli wystąpił w końcu Christopher Reeve[14].

W następnych latach stworzył kolejne role; nowojorskiego nurka-odkrywcy ładunku morfiny i zatopionego hiszpańskiego statku z legendarnym skarbem w thrillerze przygodowym Głębia (1977), gdzie zagrał z Jacqueline Bisset i Robertem Shawem; jako zajmujący się przemytem narkotyków weteran wojny wietnamskiej w kryminalnym dramacie wojennym Psi żołd (1978); rozczarowany starzejący się zawodowy piłkarz w komedii sportowej Teda Kotcheffa Czterdziestka z North Dallas (1979); morski biolog w ekranizacji powieści Johna Steinbecka Ulica Nadbrzeżna (1982). Kasowym przebojem okazała się komedia sensacyjna 48 godzin (1982) w reżyserii Waltera Hilla, w której Nolte stworzył znakomity duet z debiutującym na ekranie Eddiem Murphym. W 8 lat później powstał jej sequel pt. Następne 48 godzin (1990). W międzyczasie wystąpił; m.in. w roli fotografa relacjonującego wojnę domową w Nikaragui w dramacie Pod ostrzałem (1983) oraz bezdomnego włóczęgi, który odmienia życie pewnej rodziny w komedii Włóczęga z Beverly Hills (1986).

Na początku lat 90. zanotował kolejne aktorskie sukcesy. Zachwycił publiczność i krytykę rolą adwokata w zrealizowanym przez Martina Scorsese filmie Przylądek strachu (1991), będącego remake'em obrazu J. Lee Thompsona z 1962. Za kreację w melodramacie Barbry Streisand Książę przypływów (1991) otrzymał nagrodę Złotego Globu oraz pierwszą w karierze nominację do Oscara dla najlepszego aktora. Drugą nominację przyznano mu 7 lat później za główną rolę w dramacie Prywatne piekło (1998). Trzecią otrzymał w 2012 za drugoplanową rolę w filmie Wojownik (2011).

W 1992 roku został wybrany najseksowniejszym żyjącym mężczyzną przez magazyn „People”.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W latach 1966-1970 jego pierwszą żoną była Sheila Page. Spotykał się z Karen Louise Ecklund (1970-77), Kate Jackson (1977) i Jean Simmons (1977)[15]. 10 marca 1978 poślubił Sharyn Haddad, z którą się rozwiódł w roku 1983. 19 lutego 1984 ożenił się z Rebeccą Linger. Mają syna Brawleya (ur. 1986), który zagrał m.in. w filmie Okup (1996). Jednak w 1997 doszło do trzeciego rozwodu. Był krótko związany z Debrą Winger (1992), a potem z Vicki Lewis (1994-2003)[16].

Nolte zasłynął również ze swoich problemów z nadużywaniem alkoholu i narkotyków[17]. Między innymi 11 września 2002 roku został zatrzymany w Malibu pod zarzutem jazdy po pijanemu[18].

Od 2003 roku pozostał w nieformalnym związku z Clytie Lane[19], która – gdy Nolte miał 66 lat – 3 października 2007 urodziła córkę Sophię[20].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Nick Nolte (ang.). TV.com. [dostęp 2016-02-19].
  2. ↑ Nick Nolte Actor, Producer (ang.). TVGuide.com. [dostęp 2016-02-19].
  3. ↑ Nick Nolte (fr.). AlloCiné. [dostęp 2016-02-19].
  4. ↑ Nick Nolte (ang.). Listal. [dostęp 2016-02-19].
  5. ↑ Nick Nolte News (ang.). Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-02-19].
  6. ↑ Nick Nolte (cz.). Osobnosti.cz. [dostęp 2016-02-19].
  7. ↑ Nick Nolte – About This Person – Movies & TV (ang.). The New York Times. [dostęp 2016-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)].
  8. ↑ Nick Nolte News, Pictures, and Videos (ang.). TMZ.com. [dostęp 2016-02-19].
  9. ↑ Nick Nolte Biography (1941?-) (ang.). Film Reference. [dostęp 2016-02-19].
  10. ↑ Nick Nolte (węg.). PORT.hu. [dostęp 2016-02-19].
  11. ↑ 5 Famous Actors Who Almost Played The Part Of Han Solo In Star Wars (ang.). Daily News Dig. [dostęp 2016-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)].
  12. ↑ Christopher Walken (ang.). mimarkit.com. [dostęp 2016-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)].
  13. ↑ It could have been so different (ang.). The Guardian (London). [dostęp 2016-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)].
  14. ↑ One-on-One Interview with Producer Ilya Salkind (ang.). Superman Homepage. [dostęp 2016-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)].
  15. ↑ Nick Nolte – Who's Dated Who? (ang.). FamousFix. [dostęp 2016-02-20].
  16. ↑ Nick Nolte (Actor) – Pics, Videos, Dating, & News (ang.). Spokeo. [dostęp 2016-02-20].
  17. ↑ Surf's up! Seventies icon Nick Nolte, 74, reveals impressive physique as he sunbathes shirtless in Malibu (ang.). Daily Mail. [dostęp 2016-02-20].
  18. ↑ Nick Nolte Charged With DUI (ang.). CBS News. [dostęp 2016-02-20].
  19. ↑ Is that you, Nick Nolte? The veteran actor, 72, shows off his enormous beard as he takes his family out for a day at the fair (ang.). Daily Mail. [dostęp 2016-02-20].
  20. ↑ Nick Nolte is a father again at 66 (ang.). Reuters. [dostęp 2016-02-20].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nick_Nolte&oldid=62197512”