Nick Nolte
| |||||||||
 Nick Nolte (2003) | |||||||||
| Imię i nazwisko | Nicholas King Nolte | ||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 8 lutego 1941 Omaha, Nebraska, USA | ||||||||
| Zawód | aktor, producent filmowy, model | ||||||||
| Współmałżonek | Sheila Page (1966–1970; rozwód) Sharyn Haddad (1978–1983; rozwód) Rebecca Linger (1984–1994; rozwód) | ||||||||
| Lata aktywności | od 1969 | ||||||||
| |||||||||
Nick Nolte, właściwie Nicholas King Nolte[1][2][3] (ur. 8 lutego 1941[4] w Omaha[5] w stanie Nebraska) – amerykański aktor filmowy, telewizyjny i teatralny, producent filmowy[6], w młodości także model (185 cm wzrostu)[7]. Trzykrotnie nominowany do Oscara za główne role w filmach: Książę przypływów (1991) i Prywatne piekło (1997) oraz za drugoplanową kreację w filmie Wojownik (2011). Laureat nagrody Złotego Globu (za rolę w Księciu przypływów).
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie rzymskokatolickiej jako jedyny syn i młodsze dziecko podróżującego handlarza pół Niemca Franklina Arthura Nolte[8] i Helen (z domu King)[9]. Wychowywał się ze starszą siostrą Nancy.
Po ukończeniu Kingsley Elementary School w Waterloo, kontynuował naukę w Benson High School i Westside High Schoo w Omaha. Następnie uczęszczał do Pasadena City College w Pasadenie, Eastern Arizona College w Thatcher w stanie Arizona i Phoenix College w Phoenix. Dzięki stypendium sportowemu za grę w uniwersyteckim zespole futbolu amerykańskiego studiował na Arizona State University w Tempe. W 1961 roku uczył się aktorstwa pod kierunkiem Bryana O’Byrne w Stella Adler Studio w Los Angeles[10]. W latach 60. pracował jako model, m.in. dla firmy Clairol i od 1962 roku przez czternaście lat występował m.in. na scenie Pasadena Playhouse (1963), Old Log Theatre w Minneapolis (1968), nowojorskiej Café La Mama (1971) oraz w Los Angeles i Actors Inner Circle Theatre w Phoenix (1972) ze sztuką Williama Inge Ostatnia podkładka (The Last Pad).
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Na dużym ekranie debiutował epizodycznymi rolami na początku lat 70. Później pojawiał się również gościnnie w popularnych serialach telewizyjnych; m.in. u boku Karla Maldena i Michaela Douglasa w Ulicach San Francisco. Jednak prawdziwy sukces i uznanie przyniosła mu kreacja zbuntowanego Toma Jordache, młodszego brata senatora Rudy’ego Jordache'a (w tej roli Peter Strauss) w telewizyjnej adaptacji powieści Irwina Shaw serialu pt. Pogoda dla bogaczy (1976). Rola ta otworzyła mu drogę do dalszej aktorskiej kariery.
On, Kurt Russell, Sylvester Stallone, Christopher Walken i Al Pacino byli brani pod uwagę do roli Hana Solo w Gwiezdnych wojnach (Star Wars Episode IV: A New Hope, 1977)[11], lecz ostatecznie postać tę zagrał Harrison Ford[12][13]. Kandydował także do roli Supermana/Clarka Kenta kreacja w filmie sci-fi Richarda Donnera Superman (1978), ale w tej roli występił w końcu Christopher Reeve[14].
W następnych latach stworzył kolejne role; nowojorskiego nurka-odkrywcy ładunku morfiny i zatopionego hiszpańskiego statku z legendarnym skarbem w thrillerze przygodowym Głębia (1977), gdzie zagrał z Jacqueline Bisset i Robertem Shawem; jako zajmujący się przemytem narkotyków weteran wojny wietnamskiej w kryminalnym dramacie wojennym Psi żołd (1978); rozczarowywany starzejący się zawodowy piłkarz w komedii sportowej Teda Kotcheffa Czterdziestka z North Dallas (1979); morski biolog w ekranizacji powieści Johna Steinbecka Ulica Nadbrzeżna (1982). Kasowym przebojem okazała się komedia sensacyjna 48 godzin (1982) w reżyserii Waltera Hilla, w której Nolte stworzył znakomity duet z debiutującym na ekranie Eddiem Murphym. W 8 lat później powstał jej sequel pt. Następne 48 godzin (1990). W międzyczasie wystąpił; m.in. w roli fotografa relacjonującego wojnę domową w Nikaragui w dramacie Pod ostrzałem (1983) oraz bezdomnego włóczęgi, który odmienia życie pewnej rodziny w komedii Włóczęga z Beverly Hills (1986).
Na początku lat 90. zanotował kolejne aktorskie sukcesy. Zachwycił publiczność i krytykę rolą adwokata w zrealizowanym przez Martina Scorsese filmie Przylądek strachu (1991), będącego remakeiem obrazu J. Lee Thompsona z 1962. Za kreację w melodramacie Barbry Streisand Książę przypływów (1991) otrzymał nagrodę Złotego Globu oraz pierwszą w karierze nominację do Oscara dla najlepszego aktora. Drugą nominację przyznano mu 7 lat później za główną rolę w dramacie Prywatne piekło (1998). Trzecią otrzymał w 2012 za drugoplanową rolę w filmie Wojownik (2011).
W 1992 roku został wybrany najseksowniejszym żyjącym mężczyzną przez magazyn „People”.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
W latach 1966-1970 jego pierwszą żoną była Sheila Page. Spotykał się z Karen Louise Ecklund (1970-77), Kate Jackson (1977) i Jean Simmons (1977)[15]. 10 marca 1978 poślubił Sharyn Haddad, z którą się rozwiódł w roku 1983. 19 lutego 1984 ożenił się z Rebeccą Linger. Mają syna Brawleya (ur. 1986), który zagrał m.in. w filmie Okup (1996). Jednak w 1997 doszło do trzeciego rozwodu. Był krótko związany z Debrą Winger (1992), a potem z Vicki Lewis (1994-2003)[16].
Nolte zasłynął również ze swoich problemów z nadużywaniem alkoholu i narkotyków[17]. Między innymi 11 września 2002 roku został zatrzymany w Malibu pod zarzutem jazdy po pijanemu[18].
Od 2003 roku pozostał w nieformalnym związku z Clytie Lane[19], która - gdy Nolte miał 66 lat - 3 października 2007 urodziła córkę Sophię[20].
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
- Pechowa Electra Glide (1973) jako młody hipis
- Pogoda dla bogaczy (1976; serial TV) jako Tom Jordache
- Głębia (1977) jako David Sanders
- Psi żołd (1978) jako Ray Hicks
- Czterdziestka z North Dallas (1979) jako Phil Elliott
- Bicie serca (1980) jako Neal Cassady
- Ulica Nadbrzeżna (1982) jako Doc
- 48 godzin (1982) jako Jack Cates
- Pod ostrzałem (1983) jako Russell Price
- Nauczyciele (1984) jako Alex Jurel
- Grace Quigley (1984) jako Seymour Flint
- Włóczęga z Beverly Hills (1986) jako Jerry Baskin
- Nienawiść (1987) jako Jack Benteen
- Pożegnanie z królem (1989) jako Learoyd
- Nowojorskie opowieści (1989) jako Lionel Dobie
- Trójka uciekinierów (1989) jako Lucas
- Następne 48 godzin (1990) jako Jack Cates
- Pytania i odpowiedzi (1990) jako kpt. Michael Brennan
- Wszyscy wygrywają (1990) jako Tom O’Toole
- Przylądek strachu (1991) jako Sam Bowden
- Książę przypływów (1991) jako Tom Wingo
- Olej Lorenza (1992) jako Augusto Odone
- Gracz (1992) – w roli siebie samego
- Kocham kłopoty (1994) jako Peter Brackett
- Potyczki z Jeannie (1994) jako Matt Hobbs
- Drużyna asów (1994) jako trener Pete Bell
- Jefferson w Paryżu (1995) jako Thomas Jefferson
- Matka noc (1996) jako Howard W. Campbell Jr.
- Nieugięci (1996) jako Maxwell Hoover
- Prywatne piekło (1997) jako Wade Whitehouse
- Droga przez piekło (1997) jako Jake McKenna
- Miłość po zmierzchu (1997) jako Lucky Mann
- Nocna straż (1997) jako inspektor Thomas Cray
- Cienka czerwona linia (1998) jako ppłk. Gordon Tall
- Śniadanie mistrzów (1999) jako Harry LeSabre
- Simpatico (1999) jako Vincent Webb
- Złota (2000) jako Adam Verver
- Trixie (2000) jako senator Drummond Avery
- Podwójny blef (2002) jako Bob Montagnet
- Northfork (2003) jako o. Harlan
- Hulk (2003) jako dr Brian „David” Banner, ojciec Bruce’a
- Hotel Ruanda (2004) jako płk. Oliver
- Czysta (2004) jako Albrecht Hauser
- Kraina szczęścia (2004) jako Steve
- Nigdylandia (2005) jako T.L. Pierson
- Siła spokoju (2006) jako Socrates
- Mów mi tato (2006) jako Ray Cook
- Kilka dni września (2006) jako Elliot
- Zakochany Paryż (2006) jako Vincent
- Skok przez płot (2006) – niedźwiedź Vincent (głos)
- Kroniki Spiderwick (2008) jako Mulgarath
- Jaja w tropikach (2008) jako John „Four Leaf” Tayback
- Tajemnice Pittsburgh'a (2008) jako Joe Bechstein
- Piosenka o miłości (2010) jako Caldwell
- Psy i koty: Odwet Kitty (2010) – Butch (głos)
- Wojownik (2011) jako Paddy Conlon
- Arthur (2011) jako Burt Johnson
- Heca w zoo (2011) – goryl Bernie (głos)
- Luck (2011-12; serial TV) jako Walter Smith
- Reguła milczenia (2012) jako Donal Fitzgerald
- Gangster Squad. Pogromcy mafii (2013) jako szeryf Bill Parker
- Parker (2013) jako Hurley
- Niesłusznie oskarżona (2013) jako Henry Bridges
- Noe: Wybrany przez Boga (2014) jako Szemhazaj
- A Walk in the Woods (2015) jako Katz
- Gracepoint (2014) jako Jack Reinold
- The Mandalorian (2019)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nick Nolte (ang.). TV.com. [dostęp 2016-02-19].
- ↑ Nick Nolte Actor, Producer (ang.). TVGuide.com. [dostęp 2016-02-19].
- ↑ Nick Nolte (fr.). AlloCiné. [dostęp 2016-02-19].
- ↑ Nick Nolte (ang.). Listal. [dostęp 2016-02-19].
- ↑ Nick Nolte News (ang.). Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-02-19].
- ↑ Nick Nolte - About This Person - Movies & TV (ang.). NYTimes.com. [dostęp 2016-02-19].
- ↑ Nick Nolte (cz.). Osobnosti.cz. [dostęp 2016-02-19].
- ↑ Nick Nolte News, Pictures, and Videos (ang.). TMZ.com. [dostęp 2016-02-19].
- ↑ Nick Nolte Biography (1941?-) (ang.). Film Reference. [dostęp 2016-02-19].
- ↑ Nick Nolte (węg.). PORT.hu. [dostęp 2016-02-19].
- ↑ 5 Famous Actors Who Almost Played The Part Of Han Solo In Star Wars (ang.). Daily News Dig. [dostęp 2016-02-20].
- ↑ Christopher Walken (ang.). mimarkit.com. [dostęp 2016-02-20].
- ↑ "It could have been so different (ang.). The Guardian (London). [dostęp 2016-02-20].
- ↑ One-on-One Interview with Producer Ilya Salkind (ang.). Superman Homepage. [dostęp 2016-02-20].
- ↑ Nick Nolte - Who's Dated Who? (ang.). FamousFix. [dostęp 2016-02-20].
- ↑ Nick Nolte (Actor) - Pics, Videos, Dating, & News (ang.). Spokeo. [dostęp 2016-02-20].
- ↑ Surf's up! Seventies icon Nick Nolte, 74, reveals impressive physique as he sunbathes shirtless in Malibu (ang.). Daily Mail. [dostęp 2016-02-20].
- ↑ Nick Nolte Charged With DUI (ang.). CBS News. [dostęp 2016-02-20].
- ↑ Is that you, Nick Nolte? The veteran actor, 72, shows off his enormous beard as he takes his family out for a day at the fair (ang.). Daily Mail. [dostęp 2016-02-20].
- ↑ Nick Nolte is a father again at 66 (ang.). Reuters. [dostęp 2016-02-20].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nick Nolte w bazie IMDb (ang.)
- Nick Nolte w bazie Notable Names Database (ang.)
- Nick Nolte w bazie Filmweb
