Nick Nolte

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Nick Nolte
Ilustracja
Nick Nolte (2008)
Imię i nazwisko

Nicholas King Nolte

Data i miejsce urodzenia

8 lutego 1941
Omaha

Zawód

aktor, producent filmowy, model

Współmałżonek

Sheila Page
(1966–1970; rozwód)
Sharyn Haddad
(1978–1983; rozwód)
Rebecca Linger
(1984–1994; rozwód)

Lata aktywności

od 1969

Multimedia w Wikimedia Commons

Nick Nolte, właściwie Nicholas King Nolte[1][2][3] (ur. 8 lutego 1941 w Omaha[4] w stanie Nebraska) – amerykański aktor filmowy, telewizyjny i teatralny, producent filmowy, w młodości także model (185 cm wzrostu)[5]. Trzykrotnie nominowany do Oscara za główne role w filmach: Książę przypływów (1991) i Prywatne piekło (1997) oraz za drugoplanową kreację w filmie Wojownik (2011)[6][7]. Laureat nagrody Złotego Globu (za rolę w Księciu przypływów)[8].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie rzymskokatolickiej jako jedyny syn i młodsze dziecko podróżującego handlarza pół Niemca Franklina Arthura Nolte[9] i Helen (z domu King)[10]. Wychowywał się ze starszą siostrą Nancy.

Po ukończeniu Kingsley Elementary School w Waterloo, kontynuował naukę w Benson High School i Westside High School w Omaha. Następnie uczęszczał do Pasadena City College w Pasadenie, Eastern Arizona College w Thatcher w stanie Arizona i Phoenix College w Phoenix. Dzięki stypendium sportowemu za grę w uniwersyteckim zespole futbolu amerykańskiego studiował na Arizona State University w Tempe. W 1961 roku uczył się aktorstwa pod kierunkiem Bryana O’Byrne w Stella Adler Studio w Los Angeles[11]. W latach 60. pracował jako model, m.in. dla firmy Clairol i od 1962 roku przez czternaście lat występował m.in. na scenie Pasadena Playhouse (1963), Old Log Theatre w Minneapolis (1968), nowojorskiej Café La Mama (1971) oraz w Los Angeles i Actors Inner Circle Theatre w Phoenix (1972) ze sztuką Williama Inge Ostatnia podkładka (The Last Pad).

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Na dużym ekranie debiutował epizodycznymi rolami na początku lat 70. Później pojawiał się również gościnnie w popularnych serialach telewizyjnych; m.in. u boku Karla Maldena i Michaela Douglasa w Ulicach San Francisco. Jednak prawdziwy sukces i uznanie przyniosła mu kreacja zbuntowanego Toma Jordache, młodszego brata senatora Rudy’ego Jordache’a (w tej roli Peter Strauss) w telewizyjnej adaptacji powieści Irwina Shaw serialu pt. Pogoda dla bogaczy (1976). Rola ta otworzyła mu drogę do dalszej aktorskiej kariery.

Nick Nolte w roli Toma Jordache w filmie Pogoda dla bogaczy, 1976

On, Kurt Russell, Sylvester Stallone, Christopher Walken i Al Pacino byli brani pod uwagę do roli Hana Solo w Gwiezdnych wojnach (Star Wars Episode IV: A New Hope, 1977)[12], lecz ostatecznie postać tę zagrał Harrison Ford[13][14]. Kandydował także do roli Supermana/Clarka Kenta w filmie sci-fi Richarda Donnera Superman (1978), ale w tej roli wystąpił w końcu Christopher Reeve[15].

W następnych latach stworzył kolejne role; nowojorskiego nurka-odkrywcy ładunku morfiny i zatopionego hiszpańskiego statku z legendarnym skarbem w thrillerze przygodowym Głębia (1977), gdzie zagrał z Jacqueline Bisset i Robertem Shawem; jako zajmujący się przemytem narkotyków weteran wojny wietnamskiej w kryminalnym dramacie wojennym Psi żołd (1978); rozczarowany starzejący się zawodowy piłkarz w komedii sportowej Teda Kotcheffa Czterdziestka z North Dallas (1979); morski biolog w ekranizacji powieści Johna Steinbecka Ulica Nadbrzeżna (1982). Kasowym przebojem okazała się komedia sensacyjna 48 godzin (1982) w reżyserii Waltera Hilla, w której Nolte stworzył znakomity duet z debiutującym na ekranie Eddiem Murphym. Osiem lat później powstał jej sequel pt. Następne 48 godzin (1990). W międzyczasie wystąpił; m.in. w roli fotografa relacjonującego wojnę domową w Nikaragui w dramacie Pod ostrzałem (1983) oraz bezdomnego włóczęgi, który odmienia życie pewnej rodziny w komedii Włóczęga z Beverly Hills (1986)[16]. W grudniu 1979 trafił na okładkę magazynu „Playgirl”[17].

Na początku lat 90. zanotował kolejne aktorskie sukcesy. Zachwycił publiczność i krytykę rolą adwokata w zrealizowanym przez Martina Scorsese filmie Przylądek strachu (1991), będącego remakiem obrazu J. Lee Thompsona z 1962. Za kreację w melodramacie Barbry Streisand Książę przypływów (1991) otrzymał nagrodę Złotego Globu oraz pierwszą w karierze nominację do Oscara dla najlepszego aktora. Drugą nominację przyznano mu 7 lat później za główną rolę w dramacie Prywatne piekło (1998). Trzecią otrzymał w 2012 za drugoplanową rolę w filmie Wojownik (2011)[18].

W 1992 został wybrany najseksowniejszym żyjącym mężczyzną przez magazyn „People”[19].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W latach 1966–1970 jego pierwszą żoną była Sheila Page. Spotykał się z Karen Louise Ecklund (1970-77), Kate Jackson (1977) i Jean Simmons (1977). 10 marca 1978 poślubił Sharyn Haddad, z którą się rozwiódł w roku 1983. 19 lutego 1984 ożenił się z Rebeccą Linger[20]. Mają syna Brawleya (ur. 1986), który zagrał m.in. w filmie Okup (1996). Jednak w 1997 doszło do trzeciego rozwodu. Był krótko związany z Debrą Winger (1992), a potem z Vicki Lewis (1994−2003)[21].

Nolte zasłynął również ze swoich problemów z nadużywaniem alkoholu i narkotyków[22]. Między innymi 11 września 2002 został zatrzymany w Malibu pod zarzutem jazdy po pijanemu[23].

Od 2003 pozostał w nieformalnym związku z Clytie Lane[24], która – gdy Nolte miał 66 lat – 3 października 2007 urodziła córkę Sophię[25].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Nick Nolte (ang.). TV.com. [dostęp 2016-02-19].
  2. ↑ Nick Nolte Actor, Producer (ang.). TVGuide.com. [dostęp 2016-02-19].
  3. ↑ Nick Nolte (fr.). AlloCiné. [dostęp 2016-02-19].
  4. ↑ Nick Nolte News (ang.). Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-02-19].
  5. ↑ Nick Nolte (cz.). Osobnosti.cz. [dostęp 2016-02-19].
  6. ↑ Nick Nolte Awards (ang.). AllMovie. [dostęp 2016-02-20].
  7. ↑ Nick Nolte – About This Person – Movies & TV (ang.). The New York Times. [dostęp 2016-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)].
  8. ↑ Nick Nolte (ang.). Listal. [dostęp 2016-02-19].
  9. ↑ Nick Nolte News, Pictures, and Videos (ang.). TMZ.com. [dostęp 2016-02-19].
  10. ↑ Nick Nolte Biography (1941?-) (ang.). Film Reference. [dostęp 2016-02-19].
  11. ↑ Nick Nolte (węg.). PORT.hu. [dostęp 2016-02-19].
  12. ↑ 5 Famous Actors Who Almost Played The Part Of Han Solo In Star Wars (ang.). Daily News Dig. [dostęp 2016-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)].
  13. ↑ Christopher Walken (ang.). mimarkit.com. [dostęp 2016-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-15)].
  14. ↑ It could have been so different (ang.). „The Guardian”. [dostęp 2016-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)].
  15. ↑ One-on-One Interview with Producer Ilya Salkind (ang.). Superman Homepage. [dostęp 2016-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-20)].
  16. ↑ Rebecca Flint Marx: Nick Nolte (Actor) Biography (ang.). AllMovie. [dostęp 2016-02-20].
  17. ↑ Nick Nolte Magazine (ang.). FamousFix. [dostęp 2016-02-20].
  18. ↑ Nick Nolte Awards (ang.). FamousFix. [dostęp 2016-02-19].
  19. ↑ Nick Nolte Trivia (ang.). FamousFix. [dostęp 2016-02-20].
  20. ↑ Caroline Howe: Nick Nolte reveals Streisand always wanted him naked (ang.). „Daily Mail”, 18 stycznia 2018. [dostęp 2021-08-20].
  21. ↑ Nick Nolte Relationships (ang.). FamousFix.com. [dostęp 2016-02-20].
  22. ↑ Surf’s up! Seventies icon Nick Nolte, 74, reveals impressive physique as he sunbathes shirtless in Malibu (ang.). „Daily Mail”. [dostęp 2016-02-20].
  23. ↑ Nick Nolte Charged With DUI (ang.). CBS News. [dostęp 2016-02-20].
  24. ↑ Is that you, Nick Nolte? The veteran actor, 72, shows off his enormous beard as he takes his family out for a day at the fair (ang.). Daily Mail. [dostęp 2016-02-20].
  25. ↑ Nick Nolte is a father again at 66 (ang.). Reuters. [dostęp 2016-02-20].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Nagroda Krajowego Stowarzyszenia Krytyków Filmowych dla najlepszego aktora
Nagroda Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków Filmowych dla najlepszego aktora
Nagroda Stowarzyszenia Bostońskich Krytyków Filmowych dla najlepszego aktora
Nagroda Stowarzyszenia Krytyków Filmowych Los Angeles dla najlepszego aktora
Złoty Glob dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym
1940–1959
1960–1979
1980–1999
2000–2019
2020–2039

Golden Globe icon.svg

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nick_Nolte&oldid=67047244”