Zielin (wieś w województwie pomorskim)
54°14′48″N 17°05′56″E/54,246667 17,098889
| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2008) |
484 |
| Strefa numeracyjna |
59 |
| Kod pocztowy |
77-233[2] |
| Tablice rejestracyjne |
GBY |
| SIMC |
0751864 |
Położenie na mapie gminy Trzebielino  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu bytowskiego  | |
| 54°14′48″N 17°05′56″E/54,246667 17,098889[1]
| |
Zielin (kaszb. Zélno lub Zielëno, niem. Sellin) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Trzebielino[3]. Miejscowość położona jest przy drodze krajowej nr 21 i na trasie linii kolejowej Bytów-Korzybie (obecnie zawieszonej i częściowo rozebranej).
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa słupskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o osadzie Zielin pochodzi z 1301 roku, wymienia ją przywilej księcia Sambora rugijskiego. Nazwa niemiecka brzmiała Sellin, co można przetłumaczyć jako ziele[4].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- wieża ciśnień (górna część drewniana, dolna z czerwonej cegły budowana w latach 1883-1884
- budynek byłej stacji kolejowej Zielin Miastecki z 1910 roku
- cmentarz ewangelicki z 2 połowy XIX w. (nagrobki zdewastowane, starodrzew w większości został wycięty)[5]
Środowisko przyrodnicze[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość położona jest w obniżeniu terenu stanowiącym dolinę o zatorfionym dnie. W okolicy znajduje się rezerwat przyrody „Torfowisko Zielin Miastecki”. Kryje on cenne gatunki roślin, takie jak: rosiczka okrągłolistna, wełnianka, grążel żółty, grzybień biały oraz ptaków: żuraw, myszołów, kania ruda oraz bielik zwyczajny. Kolejną formą ochrony przyrody znajdującą się w Zielinie są pomniki przyrody, głównie buki i dęby. Na były dworzec stacji kolejowej z centrum wsi prowadzi aleja drzew - 39 buków[6].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 161177
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1621 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Rybicki H.(red.),1971, Dzieje Ziemi Miasteckiej, Poznań
- ↑ Gminny program opieki nad zabytkami gminy Trzebielino na lata 2009-2013
- ↑ Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Trzebielino
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Boras Z., 1971, W okresie rozbicia feudalnego i pod rządami ostatnich Gryfitów, [w:] Rybicki H.(red.), Dzieje Ziemi Miasteckiej, Poznań
- Maryniuk B., 1977, Człowiek w środowisku geograficznym [w:] Sylwestrzak J., (red.), Pojezierze Bytowskie Monografia geograficzno- ekonomiczna, Gdańskie Towarzystwo Naukowe, Gdańsk
- Siedziba gminy: Trzebielino
| Wsie | |
|---|---|
| Osady | |
| Osady leśne | |
| Integralne części wsi | |
| Nieofic. osada |
